Keshilla per muslimanet

[tetovari_088]

Postimi origjinal është bërë nga Psikologu

¨

Ti thua se duhet bazuar ne Kuran , por edhe ne kUran , ka shumë gabime , urrejtje dhe shumë trillime , të cilat me deshirë do të ua sjelli ketu , nese doni .

Ne kuran gabime-asesi nuk eshte e vertet perkundrazi ne Kuran ka mrekulli te cilat nuk mund te jene veper e nje njeriu para 14 shekujve sic ishte Muhamedi a.s si per shemull kjo statistike e disa fjaleve te permendura ne Kur'an:

Fjala/Përkthimi/Sa her asht përmendur në kuran
Al-Dunya Bota 115
Al-Akhira Ahireti 115

Al-Mala'ikah Meleket 88
Al-Shayateen Shejtani 88

Al-Hayat Jeta 145
Al-Maout Vdekja 145

Al-Rajul Mashkulli 24
Al-Mar'ha Femra 24

Al-Shahr Muaji 12
Al-Yahom Dita 365
Al-bahar Deti 32
Al-bar Toka 13
Nëse i bashkojm numrin e detit dhe tokes se përmendur asht 45 . Tash nëse e bejm ni llogari kjo del:
Uji :::: 32/45 X 100% = 71.11111111%
Toka ::: 13/45 X 100% = 28.88888888%
Naltë ështe përqindja e ujit dhe përqindja e tokës që e dim kësaj dite . Pra kjo esht edhe ni mrekulli e famshme e kuranit.

[uliksi31]

Diskutues te nderuar,

Ju terheqim verejtjen qe te i permbaheni temes, Keshilla per Musliman, perndryshe cdo shkrim qe eshte jasht teme, nxit urrejtje, percarje nderfetare do te fshihet pa paralajmerim. Falemderit

Uliksi

[Preshevar]

Si ta kuptojmë Islamin ?

Eshtë çudi, se muslimani mendon se mund të sillet kundër ligjeve të Allahut (xh.sh), se mund të tradhëtojë, të gënjejë, të vjedhë, t'u dorëzohet epsheve dhe të pranojë mekatet, të refuzojë pjesëmarrjen në ndërtimin dhe zhvillimin e shoqërisë Islame; dhe me këtë praktikisht të ndihmojë në ndërtimin dhe zhvillimin e shoqërisë joislame e cila mbështetet në dhunë, devijim dhe mëkate; dhe pas gjithë kësaj, me disa rekate namaz që kryen gjatë ditës së tij (?!), mendon se mund ta zhveshë shpirtin e tij joislam dhe se mund të krahasohet me një musliman të vërtetë.
E njëjta çudi ndodh edhe me "muslimanen"; ajo mendon se mund t'i thyejë dispozitat e Allahut dhe mund të tradhëtojë, të gënjejë, të xhelozojë e të përgojojë, të dalë lakuriq, duke i ndihmuar kështu vendosjes së shoqërisë joislame, dhe pas tërë kësaj, të mendojë se "nijeti i pastër" në zemër mund të largojë nga ajo petkun joislam dhe se mund të krahasohet me një muslimane të vërtetë.
Megjithatë, është fakt se shoqëria Islame nuk ka qenë e tillë për aq kohë sa njerëzit e kanë kuptuar drejt atë.
Si e kanë kuptuar nocionin Islam muslimanët e parë?!
Pa dyshim, muslimanët e parë e kanë kuptuar Islamin shumë më ndryshe se sa ne sot. Ata nuk kanë qenë të kënaqur me kryerjen e një numri të caktuar ibadetesh, dhe nuk e kanë menduar se është e mundshme t'i drejtohen sinqerisht Allahut gjatë ibadetit, e pastaj, në jetën e tyre të përditshme, të kthehen dhe të pranojnë ndonjë rrugë tjetër përveç asaj Islame. Islami është i tillë siç e ka kuptuar atë Profeti (a.s.), shokët e tij dhe ata që i pasuan me të mira. Ai është dorëzim i plotë ndaj Allahut me tërë qënien. Çdo mendim, çdo ndjenjë dhe çdo cast e moment i përjetuar duhet të jetë i udhëhequr dhe i harmonizuar me ligjet që i ka urdhëruar Allahu (xh.sh.). Dëshmia se vetëm Allahu është Zot dhe Muhamedi i dërguar i Tij, si kushti i parë i Islamit, nuk është kuptuar si deklarim verbal për përkatësinë islame.
Jo, patjetër që jo. Me fjalën La ilahe ila Allah- Nuk ka zot tjetër veç Allahut, ata kanë manifestuar dhe kanë besuar se Allahu është i Vetmi dhe poseduesi i paprekshëm i gjithçkaje që ekziston, se Ai është Programuesi i Vetëm dhe Kontrollues i gjithçkaje që ndodh dhe se vetëm Atë duhet të adhurojnë. Atij i duhet frikësuar dhe caktimi dhe kufijtë e Tij duhen respektuar. Kanë besuar bindshëm se vetëm Ai dhuron jetë dhe se vetëm Ai e cakton momentin e fundit, atë të vdekjes. Gjithashtu kanë besuar se drejtimi apo robërimi i kujtdoqoftë, përveç Tij, dhe mashtrimi se ndonjë qenie apo ndonjë forcë udhëheq në këtë botë jetën e tyre, pos Tij, paraqet shirk të rëndë, prej të cilit i janë lutur Allahut që t'i mbrojë e t'i ruajë.
Gjithashtu, nga të dëshmuarit se Muhamedi është i dërguari i Allahut, ata kanë kuptuar se ai dhe vetëm ai është i zgjedhuri dhe i autorizuari ta përcjellë këtë udhëzim, në pasimin e të cilit obligohen njerëzit.
Kjo paraqet shkurtimisht të dëshmuarit se ka vetëm një Zot dhe Muhamedi është i dërguari i Tij. Kuptim ky, nëse me të vërtetë instalohet dhe përforcohet në vetëdijen e njeriut, është konfirmim i mjaftueshëm se ai është musliman, sepse ajo në esencë paraqet Islamin dhe garanton jetën e njeriut, dhe e drejton në rrugë të drejtë, rrugë që të shpie tek Allahu i Madhërueshëm.
Asnjëri prej brezave të mëparshëm të muslimanëve nuk ka besuar se mund të jetë musliman i vërtetë duke pasur vetëm nijetin e mirë, kurse gjatë jetës t'u lëshohet cytjeve, t'u gëzohet komoditeteve, t'i shmanget mundimeve dhe rreziqeve dhe të merret me tradita të papranueshme joislame.
Ata e kanë kuptuar se vetëm praktikimi dhe të jetuarit e Islamit në botën e realitetit quhet në të vërtetë Islam. Asnjëri prej tyre nuk shtirej se mund të ishte musliman i vërtetë vetëm me nijetin e mirë, e të lejonte që shoqëria rreth tij të jetojë jetë joislame; sepse pa marrë parasysh se parimisht ti nuk pajtohesh me ta, ti praktikisht zbaton zgjedhjen e tyre, nëse nuk tenton ta shndërrosh këtë shoqëri të humbur në shoqëri muslimane, e cila e beson Allahun dhe i përmbahet normave që Ai ka vënë.
Një prej pikave që dëshiroj të ndaloj më shumë është se, një gjë shumë të rëndësishme të cilën e kuptuan muslimanët e parë është se adhurimi në Islam ka kuptim gjithpërfshirës, dhe se ai në të vërtetë përfshin çdo aktivitet njerëzor.
Një nga karakteristikat më të rëndësishme të rrugës Islame është se ajo është rrugë e devotshmërisë, e cila nuk kufizohet vetëm në ritualet e njohura siç janë: namazi, agjërimi apo zekati, por ka kuptim shumë më të gjerë dhe shumë më të thellë.
Devotshmëria është në realitet lidhje e përhershme me Allahun dhe kjo lidhje, është burimi kryesor prej të cilit buron gjithçka. Namazi, agjërimi, zekati, haxhi, apo llojet e tjera të adhurimeve, janë vetëm çelësat, ato janë shifra apo kode për të hyrë në adhurimin e vërtetë dhe fenë e drejtë. Këto janë stacione në rrugë, në të cilat udhëtarët ndalin dhe furnizohen me nevojat e rrugës. Vetë rruga me tërë gjatësinë e saj është adhurim përderisa të jetë e drejtuar kah Allahu.
Adhurimi vlen dhe ka kuptim vetëm si mënyrë e jetesës që përfshin tërë jetën, vlen dhe ka kuptim nëse është mënyrë e sjelljes dhe e punës, mënyrë e të menduarit dhe e të kuptuarit, plan dhe program që ka kurs të fortë, në të cilin në çdo moment shihet dhe dihet se çfarë duhet dhe çfarë nuk duhet bërë. Ky është kuptimi i adhurimit në Islam.
Kuptimi i adhurimit në Islam nuk është asketizëm dhe murgëri, dhe nuk mund të ndodhë që njeriu të ketë frikë ndaj Allahut vetëm në sexhde dhe pasi të kryejë namazin atë ta mundë përsëri lakmia, pasioni dhe kapadaillëku, apo pasiviteti kundrejt obligimeve të kësaj bote dhe punës.
Adhurimi është udhëtim gjatë të cilit njeriu kohë pas kohe furnizohet me gjërat e domosdoshme. Në atë rrugë zemra mban masë të gjallë dinamike e cila në mënyrë permanente nxit dhe fton për punë.
Islami është shumë i qartë në shikimin e punës si një lloj adhurimi. Kjo është ajo rrugë për të cilën thërret Islami, dhe në të cilën bazohet edukimi dhe arsimimi, rrugë që është e kushtëzuar me sinqeritet dhe devotshmëri ndaj Allahut.
Ajo çka u munduam të shpjegojmë më sipër, është se njerëzit sot mundohen ta minimizojnë Islamin vetëm si një religjon, si gjithë të tjerët. Ky është botëkuptim shumë i gabuar, sepse Islami nuk është thjesht një religjon por, është shumë më tepër se kaq.
Islami më tepër se të jetë teori është praktikë, pra, Islami është një mënyrë jetese, dhe që të jesh musliman duhet më parë të sillesh dhe të jetosh si i tillë.
Besoj se Islami i ka përgjigjet për çdo gjë që i nevojitet njeriut; qoftë për jetën e përditshme, qoftë edhe për probleme që dalin herë pas here gjatë rrugës.
Le ta jetojmë Islamin, sepse vetëm atëherë do ta shikojmë madhështinë dhe rëndësinë e kësaj feje të zbritur nga vetë Zoti.

nga Namir Lapardhaja

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.
Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.

Besimi në All-llahun.

Besimi në All-llahun do të thotë të bindurit e fuqishëm se All-llahu është Zot, Sundues, Sundues dhe Krijues i ç`do gjëje.
Se vetëm Ai meriton t’i bëhet ibadet me anë të, namazit, agjërimit, duasë, shpresës, frikës, përuljes dhe dëgjesës. Se ai posedon të gjitha cilësitë e përsosmërisë, dhe se Ai është larg ç`do të metë.

Imani, besimi në All-llahun përfshinë tri gjëra:

1. Të besuarit se vetëm All-llahu është Krijues dhe Sundues i të gjithave (teuhidur-rububijje).

2. Të besuarit se vetëm Atij mund t’i bëhet ibadet (teuhidul-uluhijje).

3. Të besuarit se vetëm Atij i takojnë emrat dhe cilësitë e përsosmërisë (teuhidul esma’i ues-sifat).

Prandaj njeriu nuk mund të jetë besimtar në All-llahun përderisa nuk beson se All-llahu është Sundues i të gjithave dhe se Sundues tjetër nuk ekziston, se vetëm Ai është Zot dhe se vetëm Ai mund të adhurohet, dhe se Ai është plotësisht i përsosur me cilësitë dhe emrat e Vet dhe se askush tjetër nuk është i përsosur dhe i përkryer.

Këta janë tre lloj të teUhidit që i ngërthen domethënia e Imanit ndaj All-llahut e me sa vijon detajisht do të sqarojmë ç`donjërin prej tyre.

1) Teuhidur-rububijje:
Teuhidur-rububijje shkurtimisht do të thotë:

Bindshmëria e fuqishme se All-llahu është Krijues dhe Sundues i të gjithave dhe se tjetër Sundues nuk ekziston.

Fjala Rabb në gjuhën arabe do të thotë pronar, udhëheqës e, rububijjeti i All-llahut mbi krijesat e Veta do të thotë se vetëm Ai dhe i Vetmi Ai i ka krijuar ato, se vetëm Ai është pronar dhe se vetëm Ai i mirëmbanë ato dhe udhëheqë me to.

Prandaj Teuhidur-Rububijje do të thotë pranimi se All-llahu është i Vetmi Krijues i të gjitha krijesave dhe i Vetmi Pronar i tyre, se vetëm Ai i ngjallë dhe i vdesë ato, se Vetëm Ai u sjellë dobi apo dëm dhe se Vetëm Ai i pranon lutjet e krijesave, po qe se gjenden në situatë pa shtegdalje.

Se vetëm Ai mund të bëjë me ta `çka të dojë Vet, se vetëm Ai me të vërtetë jep dhe merr, se vetëm Ai krijon dhe se në duart e Tij janë të gjitha.

All-llahu na thotë:
Vetëm Ai krijon dhe sundon, I Lartësuar është All-llahu, Sundues i botëve. A’raf: 54.

Në këtë lloj të teuhidit bënë pjesë edhe besimi në përcaktimin e All-llahut besimi se ç`do gjë që ndodh, ndodh me dijeninë, vullnetin dhe fuqinë e All-llahut. (Sherhul ‘Akidetit-Tahauijje, f. 76-77; Tejsirul ‘Azizil Hamid, f. 17-18)

Me fjalë të tjera ky lloj i teuhidit do të thoshte:
Të kuptuarit dhe të pranuarit se iniciator i njëmendtë që me të vërtetë vepron në këtë Gjithësi është vetëm All-llahu me krijimin, udhëheqjen, ndryshimin, drejtimin (e lëvizjes), rritjen dhe zvogëlimin, ringjalljen dhe vdekjen dhe me veprime të tjera, dhe se në tërë këtë askush nuk i shoqërohet Atij.

Kur’ani tejet qartë flet për këtë lloj të teuhidit. Gati se asnjë kaptinë e Kur’anit nuk e lë pa e përmendur atë, apo bile pa treguar atë në të në mënyrë të zhdrejtë.

Ky është themel i llojeve të tjera të teuhidit, ngase vetëm Ai është Krijues i njëmendtë, Sundues dhe Udhëheqës, i Cili meriton t’i bëhet ibadet (ç`do formë e adhurimit), që T’i shprehet dhe T’i drejtohet përulja dhe bindja.

Dhe vetëm Ai është meritor që T’i drejtohet falënderimi, dhikri, duaja, shpresa, droja e të ngjashme. Pra, ç`ka do qoftë nga ibadeti mund t’i kushtohet vetëm Atij i Cili posedon pushtet absolut dhe udhëheqë me të gjitha. (Tefsirul Kurtubi, 5: 395; Sherh Mulla Ali El-Kari`i alel fikhil ekber, f. 9)

Nga ana tjetër, vetëm Ai është Krijues i njëmendtë, Sundues dhe Udhëheqës, që i meriton cilësitë madhështore, të bukura dhe të përsosura. Për shkak se këto cilësi mund t’i posedon vetëm Sunduesi i të gjitha botëve, sepse, është e pamundur t’i përshkruhet pronësia dhe sundimi dikujt që nuk është i gjallë, që nuk dëgjon, nuk sheh, që është i pafuqishëm, memec, që nuk është në gjendje të bëjë atë që dëshiron vet dhe që nuk është i përkryer në të folmen e vet dhe në veprat e veta. (Fet’hul Mexhid, f. 13; El es’iletu uel exhuibe, f. 29-30)

Andaj gjejmë se Kur’ani e përmend këtë lloj të teuhidit në kontekst të hamdit (falënderimit), të ibadetit, të nënshtrimit, të përkushtimit All-llahut dhe në kontekst të shpjegimit të cilësive të lartësuara dhe emrave të bukur të Tij.

Në kontekstin e hamdit (falënderimit) ç`do myslimanë në ç`do rekatë këndon:
Falënderimi i përket vetëm All-llahut, Zotit të botëve. Fatiha: 1.

All-llahu s.u.t. thotë:
Pra, falënderimi i përket vetëm All-llahut, Zotit të qiejve dhe Zotit të Tokës - Zotit të Gjithësisë. Xhathije: 36.

Në kontekstin e nënshtrimit dhe përkushtimit (devocionit) Atij, All-llahu thotë:
Thuaj, Rruga e All-llahut është e vetmja rrugë e drejtë, dhe neve jemi të udhëruar t’i bindemi Zotit të Gjithësisë. En’am: 71.

Në kontekstin e të drejtuarit dhe mbështetjes vetëm Atij, All-llahu thotë:
Thuaj, Me të vërtetë, namazi im dhe adhurimi im, jeta ime dhe vdekja ime, i përkasin vetëm All-llahut, Zotit të Gjithësisë. En’am: 162.

Në kontekstin e sqarimit se vetëm All-llahu mirret për mbrojtës e askush tjetër, All-llahu thotë:
Thuaj, A të marr për mbrojtës dikë tjetër përveç All-llahut, Krijuesit të qiejve dhe të Tokës! Ai ushqen (botën), e Atë askush nuk e ushqen.
Thuaj, Mua më është urdhëruar që të jem i pari nga ata që përulen, dhe, kurrësesi mos u bënë nga ata që i bëjnë shok Atij. En’am: 14.

Në kontekstin e duave, All-llahu thotë:
Vetëm Ai krijon dhe sundon! I lartësuar është All-llahu, Zoti i Gjithësisë! Lutjuni Zotit tuaj përulshëm dhe ngadalë (në vete)! Ai, me të vërtetë, nuk i do ata që luten me zë të lartë. A’raf: 54-55.

Në kontekstin e ibadetit, All-llahu thotë:
Përse të mos e adhuroj Atë, i cili më ka krijuar. E, te Ai do të ktheheni ju. Ja Sin: 22.

O njerëz, Adhuroni Zotin tuaj, i Cili u ka krijuar juve dhe ata para jush, që të ruheni nga ndëshkimi. Zoti është Ai, që për ju Tokën e ka bërë shtrat dhe qiellin ndërtesë; i Cili prej qielli lëshon shira dhe bënë që të rriten frutet, ushqim për ju. Prandaj mos i bëni me vetëdije shok All-llahut, sepse ju e dini (që Ai nuk ka shok). Bekare: 21-24.

Me të vërtetë, vetëm Krijuesi i qiejve, i Tokës dhe i ç`do gjëje që gjendet në to, eshtë i Vetmi i Cili meriton që njeriu ta pranojë për Zot dhe për mbrojtës, dhe tërësisht t’i dorëzohet Atij, që duatë e veta t’ia drejtojë Atij dhe të mbështet tek Ai.

Nga ana tjetër vërejmë se Kur’ani ndërlidhë rububijjetin e All-llahut i cili pasqyrohet në sundimin e Tij me qiejt e me Tokën dhe me ç`do gjë që ekziston në to me konservimin e tyre me emrat e Tij të bukur dhe me cilësitë e Tij të lartësuara.

Kuptoi fjalët e All-llahut në ajetin Kursijj:
All-llahu është, s’ka tjetër zot përveç Tij i Gjalli dhe i Përjetshmi.
Atë nuk e kaplon as kotja as gjumi, Të Atij janë të gjitha ato që gjenden në qiej dhe në Tokë. Kush mund të angazhohet për ndokend pa lejen e Tij ?! Ai di ç`do gjë që ka ndodhë përpara dhe ç`do gjë që do të ndodhë në të ardhmen.
Por, njerëzit, nuk dinë asgjë nga dijenia e Tij, përveç që Ai ka dashur t’ua tregojë.
Froni (Madhëria) i Tij përfshinë qiejt dhe Tokën dhe Atij nuk i vie rëndë t’i ruajë ato. Ai është shumë i Larti, i Madhëruari. Bekare: 255.

Me të vërtetë, Ai që i ka krijuar qiejt dhe Tokën është i Vetmi që jeton përgjithmonë dhe kurrë nuk vdes, i Cili i mirëmbanë të gjitha, di ç`do gjë, kujdeset për çdo gjë, i Cili është më i Lartësuari, më Madhështori.

--- VAZHDON ---

[hasanmehmeti]

Pastaj përqëndrohu në këto fjalë të All-llahut:
Ne e krijojmë njeriun dhe Na dimë çka pëshpërit shpirti i tij, sepse Ne jemi më afër se damari i qafës së tij. Kaf: 16.

E si mos të dinte Ai, i Cili ka krijuar ç`do gjë dhe është i informuar hollësisht. Mulk: 14.

Pra, nuk ka kurrfarë dyshimi se Ai i Cili i ka krijuar të gjitha krijesat, i mbikëqyrë ato dhe se Ai di ç`do gjë ç’veprojnë ato.

E, për sa i përket atyre, të cilët pranojnë se All-llahu është Sundues dhe Krijues i të gjithave, por nuk e veçojnë nga hyjnitë e tjerë, por së bashku me Të adhurojnë edhe të tjerët, dhe që nuk e veçojnë sipas emrave dhe cilësive të Tij, duke i mohuar ato apo duke i krahasuar ato me cilësitë e krijesave të tjera, apo duke i komentuar ato në kuptimin figurativ që nuk ka bazë, atyre teuhidi i këtij lloji nuk do t’u shërbejë dhe assesi nuk do t’i nxjerrë ata nga rrethi i mosbesimit në rrethin e imanit.

All-llahu na tregon në Kur’an se jobesimtarët (mushrikët) kanë pranuar se All-llahu është i Vetmi Krijues, por përkundër kësaj kanë mbetur mushrikë(Sherhul"Akidetit-Tahauijje, f. 79: Fet'hul Mexhid, f. 17; Tejsilu Azizil-Hamid, f. 17; Tathirul i'tikaf, f. 5), ngase nuk e kanë veçuar All-llahun në uluhijjetin (hyjninë) e Tij, por i kanë adhuruar edhe të tjerët përveç Tij. Dhe për shkak se ata nuk i kanë bërë teuhid All-llahut në emrat dhe cilësitë e Tij, ashtu që disa i mohonin dhe nuk i besonin atyre.

Prandaj All-llahu thotë për ta:
Shumica e tyre nuk i besojnë All-llahut, por i bëjnë shok Atij. Jusuf: 106.

Mufessiri i njohur Muxhahidi (rahimehull-llah), gjatë komentimit të këtij ajeti thotë:
Imani i tyre në All-llahun është pranimi se ne na ka krijuar All-llahu s.u.t. dhe se Ai na furnizon që të gjithëve, por ata krahas këtij pranimi i bëjnë ibadet edhe të tjerëve përveç Atij. (Tefsirut-Taberi, 16: 28)

Një pjesë e ulemasë nga gjeneratat e para ka thënë:
Ku t’i pyesish.
Kush i ka krijuar qiejt dhe Tokën ?
Ata përgjigjen.
All-llahu, por megjithëkëtë e adhurojnë tjetër kë. (Këtë e përmend Ibni Kethiri prej Ibni"Abbasit, Muxhahidit, 'Ata'as, 'Ikrimes, Esh-Sha'biut, Katades, Dah-hakut dhe Abdurrahman b. Zejd b. Eslemit. Shih: Tefsir Ibni Kethir, 2: 494; Tefsiru Taberi, f. 78)

All-llahu na thotë në Kur’an se edhe mushrikët kanë besuar se All-llahu është Krijues, Furnizues dhe Sundues:
E, nëse i pyet kush i ka krijuar, ata, me siguri, do të thonë. All-llahu, , nga po ia mbajnë atëherë ? Zuhruf: 87.

Thuaj, Kush ju ushqen juve nga qielli dhe nga Toka ? Ose, kush mund të krijojë të dëgjuarit dhe të pamurit ? Dhe kush mund të nxjerrë të gjallin nga i vdekuri dhe të vdekurin nga i gjalli ? Dhe kush i drejton gjërat ? Ata do të thonë, All-llahu, E ti (o Muhammed!) Thuaj, E, përse atëherë nuk i frikësoheni Atij ? Junus: 31.

Nga ajetet e cituara shihet qartë se, gjithsecili që pranon se All-llahu është Zot i të gjithave, njëherit nuk është edhe ai që e ka besuar All-llahun si të Vetmin Zot, të Cilit i bëhet ibadet dhe i Vetmi të Cilit i përkasin të gjitha emrat e bukur dhe cilësitë e përsosmërisë. (Fet'hul Mexhid, f. 18; Sherhul Mulla Ali El-Kari`i alel fikhil ekber, f. 9)

Shumica e njerëzve nuk mohojnë Krijuesin dhe udhëheqjen e Tij me krijesat, por shumë mosbesime të tyre rrjedhin nga adhurimi i tjetërkujt përveç All-llahut.

--- VAZHDON ---

[Preshevar]

Me emrin Tend udhetoj

Njehere ne doren time kisha ca lule.
Disa u vyshken, kurse njera me humbi, nuk e di se cka u be me te.
Shume kohe e kerkova po kot,
nuk e gjeta dot.

Vertete po i ngjaja nje njeriu te shkretetires. Lodhje shume e pa rezultate, ehe, ndoshta deshta te behem nga njerezit qe shohin shume larg, ngase i dituri sheh shume larg, kurse i vuajturi edhe me larg...e ne kete rast jam nje i paditur po i vuajtur.E kuptova... jeta eshte sakrific... Bota nje mashtrim, e nuk mundesh te keshe ne dore ate qe e do per vete. Jam vetem nje udhetar... Ne kete rast vetes ia gjeta ngushellimin, mu kujtuan popujt e lasht, ata qe kishin ngritur civilizime dhe te njejtat kane vdekur, kulturat e tyre qe kane lulezuar e jane vyshkur, mbreterit qe kane mugulluar dhe jane zhdukur, kurse ne (njerezit) gjendemi ne te njejten hallke te zingjirit te madh te evoluciomit kozmik. Mendova thelle mbi keta ligje qe sundojne ne natyre e ne jete i vleresova ata, i pashe, nga ngjyrat shendritese te luleve deri te deget qe lekunden te pemet, nga bubullima e forte deri te zeri i zogjeve, ne cdo gje, ndieva reflektimin e Qenies me Fuqi te Pafundme.... verejta drite, nxehtesi...dukuri qe shfaqen dhe une duhet ti gjurmojme. Une udhetari i kesaj bote, qe eshte si nje liber i mbushur me ilustrime. Mundohem me e lexuar kete liber per te shtuar kulturen, pse jo edhe per me u lartesuar si njeri. E mos me u be si ata qe jetojne me sy lidhur per te mos pare, duke mos e ditur nga erdhi dhe nga shkon: qe vijne e ikin shpejt, pa lene asnje gjurme pas... E une jam duke menduar per Individualitetin e fshehte per syte. Para vetes shohe oqeanet, peisazhet e maleve dhe bahcet me ato pamje magjistare te shtrira neper siperfaqen e tokes. Ato jane reflektime te bukurive te pafundme te Tij qe me magjepsin...Cdo ze qe degjoje eshte thirje prej Tij dhe cdo gje eshte shenje e Tij. E ndjeje ekzistencen e Zotit ne natyre, edhe ne shpirtin tim. E une po vazhdoje udhetimin tim, jo per te kerkuar nje lule po per me e njohur Ate qe me ane te veprave te veta na ben te njohur Veten. Pra , jam ne nje rruge qe ska fund, per tu ndodhur gjithehere ne rrugen e Tij, duke kapercyer portat e hapura per tek Ai.

O Udhezues!
Te gjithe pasurin do ta harxhoje ne kete rrugen qe kam filluar, ngase ne Ty jam mbeshtetur dhe vetem TY te nenshtrohem...

O Krijues ti je i gjithemeshirshem, me forco ne kete rruge se Ti je shpresa dhe qetesia e te mbeturve ne zi!

Hape nje perde per mua dhe ma shero zemren time, shuaje urine time...

O Zoti im nese une ne kete rruge kam be ndonje gabim, nese kam nuhatur eren e bukur te ndonje lule pa te drejte, me fal, nese kam prekur mbi te vertetat e larta qe skam mundur ti njohe , te kerkoje falje, me fal!



Nga: Agim Jakupi

[xnjeri]

Paramendoj mekatet tua sikur shkuma e detit!

Kjo teme me pelqeu…desha t’ue ofroj edhe juve.

Nje dit, i paramendova dallgët e detit, e pastaj e paramendova shkumen që sjellin keto keto dallgë në breg det.

Thash: sikur mekatet e mia te ishin sikur kjo shkum, si do te m’i falte Allahu keto mekate?

Para se t’i permedim gjërat qe i shlyejn mekatet edhe nese jan si shkuma e detit, le ta shohim shkumen e detit si është

[xnjeri]

A e din cfar duhet te thëm që të me shlyhen mekatet edhe nese jan si kjo shkuma e detit?

”Nuk ka mbi siperfaqen e tokes ndonjë që thot:

<<La ilahe ilallah, wallahu ekber we la haule we la kuwete ila bilah>>

E te mos I falen gjunahet edhe nese jan sa shkuma e detit”

Kush thot kur te shtrihet ne shtrat për të fjetur:

”Estagfirullaje la ilahe ila huwel hajjul kajjum we etubu ilejh”

(tri her, Allahu ia fal mekatet edhe nese jon sa shkuma e detit.)

”Namazi i Duhas I shlyn mekatet edhe nese jan sa shkuma e detit”

[xnjeri]

Le t’i shkikojm edhe disa foto tjera te shkumes se detit

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

[xnjeri]

A nuk po e sheh o rob i Allahu qe shkuma e detit gati e ka permbyt qytetin ne tërsi?!

I Lartmadhëruar je o Allahu im i cili fal mekatet atyre qe nuk te bejn shirk ty edhe nese jan si shkum a e detit, edhe nese jan sa toka e qielli

”Kush thot 100 her ne dit:

<<Subhanallahi we bihamdihi>>

I falen mekatet e tij edhe nese jan sa shkuma e detit”

”Kush thot ne mengjes apo ne mbremje:

<<La ilahe ilallahu wahdehu la sherike leh, lehul mulku we lehul hamdu we huve ala kulli shejin kadir>>

I fallen gjunahet edhe nese jan sa shkum ae detit”

Allahu mi falt mekatet e mia, mekatet e prinderve te mi dhe mekatet e gjith Ymmetit te Muhammedit alejhi selam Amin Amin Amin we ahiru dawana enilhamdulilahi rabil alemin.

Pergaditi:
Burim Dalipi

[rilinda]

xnjeri, a bën t'i përkthesh lutjet (ato që nuk i ke përkthyer)?!
Edhe a kanë efekt nëse thuhen shqip?

[Preshevar]

Nuk ka shperblim pa sprova

Besimi ne Allahun xh.sh nuk eshte ceshtje gjuhe se si do ta shprehim me bukur, as luks me te cilin njeriu kenaqet, e nuk eshte dekor qe e zbukuron, nuk eshte profesion me te cilin jetohet...

Nga: Agim JAKUPI

" A mendoni ju, se do te hyni ne xhennet, e ende nuk e keni shijuar ate qe e kane shijuar ata, te cilet para jush kane qene dhe zhdukur? Ata i kane ndermuar mospasjet dhe semundjet, dhe aq qene shqetesuar, qe edhe i derguari edhe ata qe kane besuar me ta, kane bertitur:"Kur do te vije me ndihma e All-llahut?" Ja, ndihma e All-llahut eshte vertete afer!"

(El-Bekare:214)

Besimi ne Allahun xh.sh nuk eshte ceshtje gjuhe se si do ta shprehim me bukur, as luks me te cilin njeriu kenaqet, e nuk eshte dekor qe e zbukuron, nuk eshte profesion me te cilin jetohet...Rruga e fese eshte e mundimshme, me pengesa te shumta dhe te rrezikshme. Jeta e besimtarit eshte vetem provim dhe varg i sprovave te panderprera, te cilat shpesh e trondisin ne shpirt e qe ndonjehere e cojne ne deshprim.
Nje besimtar mund te jete i uritur, skamnor, te jete i ofenduar, i demtuar, semure, jorehat dhe te jetoj ne jostabilitet: „Ata i kane ndermuar mospasjet dhe semundjet". Kete e kane perjetuar edhe te derguarit. Nga goditjet e medha qe i kane gjetur edhe te derguarit edhe besimtaret, ata kane beritur :"Kur do te vije me ndihma e All-llahut?"
Kjo nuk eshte karakteristik e nje kohe, as e nje misioni te te derguarit te caktuar, as vendit te lidhur per kete apo ate shpallje. Ky na paraqitet si parim kryesor i ekzistences se njeriut, nje ligj qe e rregullon shoqerine e teresishme njerezore...
" A mendoni ju, se do te hyni ne xhennet, e ende nuk e keni shijuar ate qe e kane shijuar ata, te cilet para jush kane qene dhe zhdukur?
Fukaralleku, demet, ofendimet jane te natyres matriale, qe paraqesin kokecarje dhe pasoja qe mund te zgjasin shume dhe qe ve njerezit ndermjet kokecarjes dhe shpreses ne ndihmen e te Gjithfuqishmit All-llah: ?" Ja, ndihma e All-llahut eshte vertete afer!"
Kur besimtari te jete i sigurt ne ndihmen e All-llahut, gjithsesi se kjo duhet te jete e udhehequr sipas parimeve fetare, fukaralleku per te eshte e parendesishme, do ti kthehet qetesise dhe ne te do te mbisundoje shpresa qe e cone ne fitore.... E kur flasim per fitore, nuk e kemi per pasuri, per para, per ngritje te pallateve te perkohshme te kesaj bote (faraonet dhe mbreterit kane fjetur ne ar, por pasuria e tyre nuk iu bene dobi, All-llahu nuk ka nevoje per para e gjera matriale, por ai nga ne do BESIM, PERKULJE DHE RESPEKTIM TE LIGJIT TE TIJ). Andaj, besimtari duhet qe me lehtesi ti perballoje fukarallekun dhe te sakrifikoje ne emer te All-llahut e te behet krenar, ngase, ndihma dhe shperblimi i All-llahut ate do ta percjelle.

var tmp; tmp = document.getElementById("news_content").getElement sByTagName("a"); for(i=0; i

[xnjeri]

Postimi origjinal është bërë nga rilinda

xnjeri, a bën t'i përkthesh lutjet (ato që nuk i ke përkthyer)?!
Edhe a kanë efekt nëse thuhen shqip?

Jo nuk e kan te njetin efekt sikur arabisht.. edhe nuk jan te gjata qe te jet e veshtir te mesohen permendsh, mundohu t'i mesosh permendsh

[rilinda]

Postimi origjinal është bërë nga xnjeri

Jo nuk e kan te njetin efekt sikur arabisht.. edhe nuk jan te gjata qe te jet e veshtir te mesohen permendsh, mundohu t'i mesosh permendsh

Qysh mu lut për diçka kur nuk e kuptoj!?!

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Per femrat dhe motar muslimane
Te vendosin buzekuq ne buzet e juaj sinqeritetin dhe fjalen e Zotit.
Te jete vathi i juaj degjimi i kuranit dhe i fjaleve te mira.
Te jete rimeli i juaj ne kenaqesine e Zotit dhe duke u larguar nga gjynahet.
Te jete unaza e juaj kenaqesia dhe besnikeria ndaj burrit dhe ruajtja e nderit te saj.
Te jete varsja e juaj turpi .
Te jete rrobja e juaj devotshmeria dhe frika ndaj Allahut .
Te jete boja e flokeve te juaj dituria islame ne baz te kuranit dhe sunetit
Te Perpiqesh qe sa me pak te te duken pjeset (islamikisht) te turpshme te trupit: mos vish tesha te shkurta, te ngushta ose te tejdukshme. Burri yt le te martohet per bukurine tende shpirterore, e jo ate trupore (trupi humb bukurine pas nje kohe, kurse shpirti eshte i perjeteshem)
Te Mos lexosh revista dhe libra me tematike "te ndyte", mos shiqo filma dhe mos degjo muzike, se keto ta roberojne shpirtin, te bejne te jetosh ne boten e enderrave dhe ta dobesojne te mbajturit mend.
Te Shoqerosh me besimtare, qe te keshilloheni njera me tjetren.
Kudo qe je, beju shembull per muslimanet dhe femrat tjera.