Keshilla per muslimanet

[ssara]

MBI ABDESTIN


1. Ruaje abdestin, perserite dhe mundohu te jesh vazhdimisht me abdest.
2. Mos bjer ne gjume (te flesh) pa abdest
3. Para abdestit thuaje bismilahin.
4. Pastroje dhembet me misvak (brushe) me rastin e Qdo abdesti dhe para kryerjes se namazit.
5. Me rastin e abdestit laje-shperlaje mire gojen dhe hunden, perpos nese agjeron.
6. Laji mire te gjitha pjeset e trupit, kaloje doren neper mjekerr dhe ndermjet gishtave te duarve dhe te kembeve dhe plotesoje abdestin tend.
7. Gjithnje fillo me doren e djathte.
8. Lage (jepi mes) tere kokes.
9. Veshet laj mire nga ana e mbrendshme dhe e jashtme.
10. Pas Qdo abdesti, nese ke mundesi fali dy rekate namaz

[hasanmehmeti]

VAZHDIMI.

Disa baza të Menhexhit.

Baza e katërt:

“ Kritika ndaj atij me të cilin bie ndesh feja e vërtetë, është pjesë e urdhërimit për të mirë dhe ndalimit nga e keqja ”

Jo pa qëllim e kam përgatitur këtë kapitull, sepse disa njerëz të dobët në vetëvete, të pakët në dije kur dëgjojne dhe shikojnë këto kritika u ngushtohen atyre zemrat duke mos e pëlqyer këtë gjë e mendojnë se veprimi i tyre është më i mirë për të ruajtur nderet e muslimanëve.

Duke hedhur një vështrim të shpejtë në historinë e dijetarëve gjejmë se nuk ka pasur kohë prej kohëve pa patur kritika ndaj kundërshtarëve edhe nëse këta ishin prej muslimanëve të zgjedhur.

Prandaj pasi gjithë Xhematet Islame punojnë në të kundërtën e asaj që quhet kritikë ndaj personit dhe paralizimit të urdhërimit në të mirë dhe ndalimit nga e keqja duke argumentuar se gjoja kështu mbulojmë muslimanët, apo duhet që të ngremë kurthe kundër qafirave e justifikime të tjera boshe si këto të cilat i bëjnë mendjet e zymta të mashtrohen në këtë kohë që dija fetare është lënë në prapavijë, e pashë të arsyeshme që të kthej hakun (të vërtetën në vendin e tij):

Që të shkatërohet i shkatëruari duke qënë i sqaruar dhe të jetoj i gjalli (ai që do të jetoj) duke qënë i sqaruar (në qartësi).

Ata të cilët i ndyjne gjuhët e tyre duke kundërshtuar me mospëlqim kritikat ndaj të kotës edhe nëse në disa prej tyre mund të ketë mirësi (khajr) dhe janë pa probleme në fe veçse veprimi i tyre ngandonjëherë është dobësi në ambicje e herë të tjera është dobësi e arritjes së kuptimit të të vërtetës dhe të saktës, bile në të vërtetë kjo s’është gjë tjetër veçse largim dhe kthim shpine ndaj hendeqeve të fesë së All-llahut s.u.t. dhe mbrojtjes së saj dhe në këtë çast është ai i cili pushon (hesht) ndaj së kotës dhe nuk thotë të vërtetën (hakun) si ai i cili flet në të kotën në gjynah.

Ka thënë Ebu Alij Ed-Dekik (rahimehull-llah):
Ai i cili hesht ndaj të vërtetës është një shejtan që hesht dhe ai i cili flet me të kotën është një shejtan që flet.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) na ka lajmëruar për përcarjen e këtij ummeti në shatëdhjetë e tre grupe dhe i shpetuari ndër këta, është vetëm për një grup i cili është në rrugën e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem).

A duan këta njerëz ta quajnë apo ta (konsiderojnë), bëjnë ummetin një grup të vetëm dhe t’i bashkojnë ata edhe pse në to ka besime të ndryshme ?
Apo kjo është një thirrje në paralizimin (pengimin) e fjalës së teuhdit. Prandaj kini kujdes!!! Dhe nuk janë argumentet e tyre veçse disa fjalë kot dhe boshe, dhe prej tyre:

Mos e përcani safin nga brenda!

Mos ngrini pluhur nga jashtë!

Mos i nxisni përcarjet mes muslimanëve !

Bashkohuni në ato gjëra për të cilat biem dakort dhe le të justifikojmë njëri-tjetrin në ato gjëra që kundërshtohemi, etj…

Dhe besimi më i dobët është që këtyre njerëzve tu thuhet:
A kanë pushuar këta që flasin në të kotën, në mënyrë që të heshtim, apo ata e sulmojnë akiden e pastër në të shikueshmet dhe të dëgjueshmet (TV, radio, apo c`do mënyë e mjet) dhe nga ne kërkohet që të heshtim ? Insha`all-llah jo!!!

I kërkojmë All-llahut s.u.t. të ruaj c`do musliman nga argumenti (justifikimi) i çifutëve të cilët janë përcarë dhe kundërshtues së librit të tyre e megjithatë ata shfaqin se gjoja janë të bashkuar dhe të një mendimi.

All-llahu s.u.t. i ka përgënjeshtruar ata duke thënë:
I mendon ata të bashkuar por zemrat e tyre janë të përcara.

Dhe prej shkaqeve që ata u mallkuan ishte ajo që ka thënë All-llahu s.u.t. për ta:
Ata nuk ndalonin (njëri-tjetrin) nga një e keqje që e bënin.

Prandaj kur shikon ndokë që kritikon dikë tjerër qoftë në cështjet të fikhut (për ato që janë të padiskutueshme) apo ndonjë fjalë bidati atëherë falenderoje këtë njeri për mbrojtjen që i bën Islamit me aq sa ka mundësi dhe mos e nëncmo me fjalën e ulët:
Pse nuk shkruan kundër qafirave (krishterëve apo komunistve) ?

Sepse njerëzit llogariten për mundësitë që kanë, dhe kundërshtimi i të kotës është detyrë sidoqoftë lloji i saj dhe c`do musliman ka pozicionin e vet në këtë ummet.

(Marrur nga:
Kritika ndaj kundërshtarit është prej bazave të fesë.
I Shejkh, Bekr Ebu Zejd (All-llahu s.u.t. e ruajt).

Dhe si bazë për këtë kapitull janë argumentet të cilat kanë ardhur për urdhërimin në të mirë dhe ndalimin nga e keqja siç është fjala e All-llahut s.u.t:
Dhe le të jetë prej jush një grup të cilët thërrasin për në mirësi dhe urdhërojnë për të mira dhe ndalojnë nga e keqja, ata janë të shpëtuarit.

Ka thënë Shejkhul Islam Ibn Tejmijje (rahimehull-llah):
Urdhërimi për kapjen mbas sunnetit dhe ndalimin nga bidatet është nga urdhërimi për të mira dhe ndalimi nga e keqja dhe kjo gjë është nga punët më të mira.

Prandaj nuk duhet që xhematet Islame të cilat egzistojnë sot, t’u ngushtohen zemrat nga këto kritika sepse kjo punë është zbatim i drejtësisë dhe dëshmisë për All-llahun s.u.t. gjëra për të cilat na ka urdhëruar qoftë edhe në vetet tona apo të afërmit tanë.

Thotë All-llahu s.u.t:
O ju të cilët keni besuar, jini zbatues të drejtësisë dhe dëshmues për All-llahun, qoftë edhe ndaj veteve tuaja, apo prindërve dhe të afërmëve tuaj, nëse është i pasur apo i varfër përsëri All-llahu është më përpasor se këta të dy, prandaj mos pasoni epshet ne mënyrë që të mos mbani drejtësi, edhe nëse dredhini apo ktheni shpinën atëherë All-llahu ndaj asaj që punoni është i lajmëruar.

“ Dredhia ” është gënjeshtra edhe “ kthimi i shpinës ” është fshehja e së vërtetës siç ka thënë Shejkhul Islam Ibn Tejmijje (rahimehull-llah):
Atëherë si mund t’i pëlqej një besimtari një dua (thirrje) e cila fsheh gabimet duke i mbuluar atë me lajka (shtirje) politike mbas këtij ajeti?!

E s’ka dyshim se xhelozia (për fenë) të cilën All-llahu s.u.t. e ka vendosur në zemrën e c`do besimtari ndaj fesë së tij, e nxit njeriun që të zbatojë këtë detyrë, siç ka thënë Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem):
Dhe s’ka dyshim se All-llahu s.u.t. është xheloz.

Fund i kesaj keshille mbi menhexhin .

Nga Shejkh:
Ebu Beker El-Xhezairi (All-llahu s.u.t. e Meshirofte).

Ndersa lutja jone e fundit eshte:
Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon vetem Allahut subhanehu we teAla.

Esselamualejkum we rahmetullah we bereketuhu
Nga vellau juaj ne Islam
Hasani.

[Albanian eX|PerT]

Këshilla për rininë

Falënderimet dhe lavdërimet i takojnë Allahut subhanehu ue teala, i Cili ka thënë: ".Ne ju patëm sugjeruar atyre që iu pat dhënë libri para jush, e edhe juve që të keni frikë nga Allahu." suretu en-Nisaë: 131.
Selamet dhe përshëndetjet tona janë për të dërguarin e Allahut, Muhamedin alejhi selam, i cili ka thënë: "U porosisë juve me devotshmëri ndaj Allahut të Madhëruar, dëgjueshmëri dhe nënshtrim ndaj sunduesit."
Devotshmëria është përulje dhe nënshtrim ndaj Allahut subhanehu ue teala, duke i zbatuar Urdhërat e Tij dhe duke u larguar nga Ndalesat e Tij, dhe me anë të së cilës arrihet lumturia në këtë botë dhe në botën tjetër.
Këto janë disa këshilla të vlefshme islame në sfera të ndryshme, si në adhurime, marrëdhënie ndërnjerëzore, moral e mirësjellje si dhe në sfera të tjera jetësore. Ia drejtojmë këto këshilla rinisë islame, e cila kujdeset për njohjen e asaj që i shërben si përkujtim, sepse përkujtimi i bën dobi muslimanëve. Shpresojmë tek Allahu i Lartmadhëruar që ai i cili i lexon apo i dëgjon të ketë dobi prej tyre, si dhe ta shpërblejë atë që i ka shkruar, i ka shpërndarë apo ka punuar me to. Tek Allahu mbështetemi dhe Ai na mjafton neve.
Këto këshilla janë:
1. Ki nijet (qëllim) të pastër vetëm për Allah dhe ki kujdes nga syfaqësia në fjalë dhe punë.
2. Paso sunetin e Pejgamberit alejhi selam në çdo fjalë, vepër apo moral.
3. Ki frikë Allahun subhanehu ue teala, angazhohu në kryerjen e të gjitha obligimevedhe në largimin nga të gjitha ndalesat.
4. Pendohu tek Allahu subhanehu ue teala me një pendim të sinqertë dhe shpeshto istigfarin (kërkimin e faljes).
5. Ki parasyshë Allahun xhel-le ue ala në çdo lëvizje apo qëndrim tëndin, dije se Allahu të sheh, të dëgjon dhe e di se çfarë fsheh në zemren tënde.
6. Beso në Allahun subhanehu ue teala, në engjujt e Tij, në librat e Tij, në të dërguarit e Tij, në Ditën e Fundit dhe në caktimin e Tij: të së mirës dhe të së keqës.
7. Mos paso askënd me një pasim të verbër dhe mos u bëj lajkatar.
8. Ji i pari në punë të mira, që të shpërblehesh për ato punë dhe për të gjithë ata që të pasojnë ty në to.
9. Lexo për veten tënde dhe për familjen tënde librin: "Rijadu Salihin" dhe librin: "Zadul Mead" të dijetarit të njohur Ibn Kajjim.
10. Kushtoji rëndësi abdesit, ripërtërije atë dhe qëndro vazhdimisht i pastër nga çdo papastërti.
11. Kushtoji rëndësi faljes së namazit në fillim të kohës së tij, dhe faljes me xhemat në xhami, sidomos jacinë dhe sabahun.
12. Mos ha gjëra që kanë erë të rëndë si qepë apo hudhër (para shkuarjes në xhami) dhe mos pi duhan, sepse e dëmton veten dhe muslimanët.
13. Ji i kujdesshëm për faljen e namazit me xhemat me qëllim që të arrishë shpërblimin që është në të.
14. Jepe zeqatin dhe mos u bëj përtac ndaj atyre që e meritojnë atë.
15. Shko në namaz të xhumasë herët dhe ki kujdes që të mos vonohesh deri pas ezanit të dytë e që të jeshë prej gabimtarëve.
16. Agjëro muajin e Ramazanit me besim të plotë duke shpresuar që Allahu subhanehu ue teala do t'i falë mëkatet e mëparshme dhe ato të mëvonshme.
17. Ki kujdes nga prishja e agjërimit të ndonjë diteje gjatë Ramazanit, pa ndonjë arsye fetare, e të jeshë prej mëkatarëve.
18. Falu gjatë netëve të Ramazanit, posaçërisht gjatë natës së Kadrit, me besim dhe llogaritur veten tek Allahu subhanehu ue teala, që të të falen ty mëkatet e kaluara.
19. Shpejto për ne Haxh dhe Umre nëse ke mundësi dhe ke kujdes nga vonesa në kryerjen e tyre.
20. Lexo Kur'anin dhe medito rreth kuptimeve të tij, zbato urdhërat e tij dhe largohu nga ndalesat e tij që të jetë argument dhe ndërmjetësues për ty para Allahut xhel-le ue ala Ditën e Gjykimit.
21. Vazhdo dhe shpeshto përmendjen e Allahut, fshehurazi dhe haptazi, në këmbë, ulur apo shtrirë dhe ke kujdes nga harresa e tij (dhikrit).
22. Prezanto në vendet e dijes, sepse ato janë prej kopshtijeve të xhenetit.
(Këshilla numër 23 mungon dhe nuk gjendet as në kopjen origjinale të fletushkës në gjuhën arabe, sh.p.)
24. Ule shikimin tënd nga gjërat e ndaluara dhe mos shiko pa kontroll, sepse shikimi është shigjetë e helmuar nga shigjetat e Iblisit.
25. Mos e lësho rroben tënde poshtë nyjes së këmbës dhe mos ec me mburrje e mendjemadhësi.
26. Mos vish mëndafsh dhe mos u stolis me ar, sepse ato janë të ndaluara për meshkujt.
27. Mos u përngjaj grave dhe mos lejo që gratë tuaja tu përngjajnë burrave.
28. Lësho mjekrrën, sepse Pejgamberi, alejhi selam, ka thënë: "Shkurtoni mustaqet dhe lëshoni (rritini) mjekrrat."Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
29. Mos ha dhe mos pi vetëm se hallall dhe do të jeshë prej atyre që ju pranohen lutjet.
30. Fillo me Bismilah kur të fillosh ngrënien dhe pirjen, ndërsa kur të përfundosh Falendëroje Allahun, thuaj: " Elhamdulilah."
31. Ha, pi, jep dhe merr me të djathtën.
32. Ki kujdes nga zullumi (padrejtësia) sepse ajo është errësirë Ditën e Gjykimit.
33. Mos e shoqëro vetëm se besimtarin dhe mos ta hajë ushqimin tënd vetëm se i devotshmi.
34. Largohu nga marrja, dhënia dhe ndërmjetësimi në rryshfet, sepse ai që e bën këtë është i mallkuar.
35. Mos e kërko kënaqësinë e njerëzve duke e hidhëruar Allahun subhanehu ue teala, e që Allahu të hidhërohet me ty.
36. Respekto udhëheqësitë tuaj në çdo gjë të lejuar me sheriat dhe lutu për përmirësimin e tyre.
37. Ki kujdes nga dëshmia e rrejshme dhe fshehja e dëshmisë. Ka thënë Allahu subhanehu ue teala "...sepse ai që e fsheh atë, ai është mëkatar, me zemrën e vet, Allahu di për atë që veproni." Suretu el-Bekare: 283
38.Urdhëro për në të mirën dhe ndalo nga e keqja. Ka thënë Allahu subhanehu ue teala: ".urdhëro për punë të mira e ndalo nga të këqiat, dhe përballo me durim çdo gjë që të godet..." Suretu Llukman: 17
Punë të mira janë çdo gjë që ka urdhëruar Allahu dhe i dërguari i Tij, kurse të këqiat janë çdo gjë që ka ndaluar Allahu dhe i dërguari i Tij.
39. Largohu nga të gjitha gjërat e ndaluara (haramet): të voglat dhe të mëdhat, mos bëj mëkat ndaj Allahut subhanehu ue teala dhe mos e ndihmo askënd në mëkat.
40. Mos iu afro prostitucionit. Ka thënë Allahu subhanehu ue teala: "Mos iu afroni imoralitetit (zinasë), sepse vërtetë ai është vepër e shëmtuar dhe është një rrugë e keqe."El-Israë: 32
41. Sillu mirë me prindërit e tu dhe ki kujdes nga mosrespektimi i tyre.
42. Mbaj lidhje farefisnore dhe ki kujdes nga shkëputja prej tyre.
43. Sillu mirë me fqiun tënd dhe mos e mundo atë.
44. Shpeshto vizitat e të mirëve dhe të vëllezërve të tu nga feja.
45. Duaj dhe urrej për hirë të Allahut subhanehu ue teala sepse kjo është prej pjesëve më të rëndësishme të imanit.
46. Rri më njeri të mirë dhe largohu nga i keqi.
47. Shpejto në kryerjen e nevojave të muslimanëve dhe fut në zemrat e tyre gëzim.
48. Pajisu me butësi, durim dhe tolerancë dhe ki kujdes nga vrazhdësia dhe nxitimi.
49. Mos ia ndërprej fjalën tjetrit, por ndëgjoje atë.
50. Pëshëndete me selam atë që e njeh dhe atë që nuk e njeh.
51. Kur të japësh selam shprehe me fjalë (es-selamu alejkum) e mos u mjafto vetëm me lëvizjen e dorës apo të kokës.
52. Mos e ofendo askënd e as mos e cilëso me cilësi të këqija.
53. Mos e mallko askënd, madje as kafshët e as gjërat e ngurta.
54. Ki kujdes nga shpifja ndaj njerëzve ne nderin e tyre, sepse kjo është prej mëkateve të mëdha.
55. Ki kujdes nga nemimja(e që është): bartja e fjalëve në mes të njerëzve me qëllim fesadi (përçarjeje).
56. Ki kujdes nga gibeti(e që është): t'ia thuash vëllaut tënd atë që e urren.
57. Mos e frikëso asnjë musliman e as e mos e mundo atë.
58. Pajto në mes të njerëzve, sepse ajo është prej punëve më të mira.
59. Fol mirë ose përndryshe hesht.
60. Ji i drejtë dhe mos gënje, sepse gënjeshtra shpie deri në mëkate, kurse mëkatet të shpien ne zjarr.
61. Mos ji dyfytyrësh që t'iu paraqitesh disave me një fytyrë kurse të tjerëve me një fytyrë tjetër.
62. Mos u beto në emër të dikujt tjetër përveç Allahut xhel-le ue ala dhe mos e shpeshto betimin, edhe nëse është për të vërtetën.
63. Mos e nënçmo tjetrin, sepse askush nuk është më i mirë se tjetri vetëm se në devotshmëri.
64. Mos shko te fallxhorët, parashikuesit dhe magjistarët dhe mos u beso atyre.
65. Mos fotografo (vizato, pikturo) njerëz apo ndonjë gjallesë, sepse ata që e bëjnë këtë janë prej njerëzve që do ta kenë dënimin më të rëndë në Ditën e Gjykimit.
66. Mos mbaj në shtëpinë tënde fotografi të gjërave që kanë shpirt, e që të mos lejosh hyrjen e melekëve në të.
67. Kërko mëshirë për atë që teshtinë duke i thënë jerhamukallah "Allahu të mëshiroftë" nëse ai ka thënë: elhamdulilah.
68. Mos e praktiko fishkëllimën e duartrokitjen.
69. Shpejto për në pendim nga çdo mëkat dhe punën e keqe pasoje me një punë të mirë, që ta fshijë të parën, si dhe ki kujdes nga fjala: "do ta, do ta" (lënia e punëve për më vonë).
70. Shpreso në faljen dhe mëshirën e Allahut dhe ki mendim të mirë për Allahun subhanehu ue teala.
71. Frikësohu nga dënimi i Allahut subhanehu ue teala dhe mos e mendo veten të shpëtuar (të sigurtë) nga ai dënim.
72. Bëj durim gjatë sprovave dhe falenderoje Allahun në begati.
73. Shpeshto punët e mira shpërblimi i të cilave të mbetë edhe pas vdekjes, si: ndërtimi i xhamive dhe shpërndarja e dijes.
74. Kërko nga Allahu xhenetin dhe kërko prej Tij mbrojtje nga zjarri.
75. Shpeshto selamet dhe pëshëndetjet (salavatet) e tuaja ndaj Pejgamberit alejhi selam.
Paqa dhe mëshira e Allahut qoftë përgjithmonë mbi të, familjen dhe shokët e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Përgatiti: Daru el-Kasim
Përktheu nga arabishtja: Arben Ahmetaj (Ebu Abdurrahman)
25/10/1425 h - 07/12/2004
Forumi i përkthimeve, Rijad </SPAN>

Daru el-Kasim,
8.4.2005

[Albanian eX|PerT]

Si ta shfrytëzojmë kohën?!

Vlera e kohës, rëndësia e sajë, si ta ruajme kohën, ku ta shfrytëzojmë dhe të metat që pengojnë shfrytëzimin e sajë. Krejt këto mundeni ti gjeni në këtë artikull.
Koha është gjëja më e shtrenjtë që kujdesesh për te
Mirëpo shoh se më së lehti të kalon

الوقتُ أنفسُ ما عنيتَ بحفظه وأراهُ أسهلَ ما عليكَ يضيعُ
· Ai që përcjellë lajmet e njerëzve dhe gjendjen e tyre, kupton se si e kalojnë kohën dhe si e jetojnë jetën e tyre, kupton se shumica e krijesave e humbin kohën kot, janë të privuar nha dhuntia e shfrytëzimit të kohës dhe jetës, andaj i shohim se si harxhojnë kohën dhe jetën e tyre në gjëra që nuk sjellin asnjë të mirë.
· Njeriu habitet me gëzimin e tyre për kalimin e ditëve dhe ndërimin e muajve, duke haruar se çdo minutë, bile çdo sekondë, që u kalon nga jeta e tyre, i afron më shumë nga varri dhe ahireti dhe i largon nga dunjaja.
إنَّا لنفرحُ بالأيام نقطعها وكل يوم مضى جزءٌ من العمرِ
Gëzohemi me ditët që i kalojmë
Kurse çdo ditë që kalon është një pjesë e jëtës tonë.
· Pasiqë koha është tërë jeta jonë, është ymri i vërtetë i njeriut, kurse ruajtja e sajë është baza e çdo të mire, kurse humbja e sajë është fillimi i çdo të keqe, ishte e domosdoshme për ne të ndalemi që të sqarojmë vlerën e kohës në jetën e muslimanit dhe obligimet e tij ndaj kohës së vet, mjetet që i ndihmojnë në ruajtjen e kohës dhe gjërat ku mundet ta shfrytëzojë kohën e vet.
E lusim All-llahun [subhanehu ve teala] që të na bëjë prej atyreve që u zgjatet ymri dhe u shtohen veprat e mira dhe të na dhurojë shfrytëzim të mirë të kohës.

Vlera e kohës dhe rëndësia e sajë

Nëse një njeri mëson vlerën dhe rëndësinë e një gjëje, është i shtrenjtë dhe kujdeset për te, kjo është gjë normale, andaj nëse muslimani kupton vlerën dhe rëndësinë e kohës, sigurisht se do të jetë më i kudesshëm në shfrytëzimin e kohës në gjëra që e afrojnë drejt All-llahut [subhanehu ve teala]. Imam Ibn Kajjimi [rahimehull-llah] e sqaron këtë të vërtetë duke thënë:
“Koha e njeriut në realitet është ymri i tij i vërtetë, lënda e jetës së tij të përhershme në dhuntitë e vazhdueshme dhe lënda e jetës së rëndë në vuajtje të dhimbshme. Ajo kalon sikurse retë. Ai që e ka kohën për All-llahun dhe e kalon me All-llahun, sigurisht se ajo është heta dhe ymri i tij, përndryshe nuk i llogaritet pjesë e jetës së tij…Nëse i kalon koha në pakujdesi, lozje dhe shpresa të kota, ose vepra më e mirë që e bënë është gjumi dhe dembelia, atëhere vdekja e tij është më e mirë për jetën e tij”.
Ibn Xhevziu [rahimehull-llah] thotë:
“Njeriu duhet të dijë nderin dhe pozitën e kohës së tij dhe nuk duhet të kalojë asnjë çast në vepra që nuk janë adhurim, duke i dhënë përparësi më të mirës e më të mirës, qofshin fjalë ose vepra. Vazhdimisht le të ketë nijet për të bërë mirë, duke mos u lodhur aspak, në vepra që mundet trupi i tij ti realizojë”.
Kur'ani dhe sunneti i kanë dhënë rëndësi të madhe kohës më llojlloj formash dhe mënyrash. All-llahu [subhanehu ve teala] është betuar në te dhe në disa pjesë të sajë në fillimin e disa sureve, siç është dita, nata, mëngjesi, paradita, pasdita, etj.
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:
{ واللَّيْلِ إِذَا يَغْشى والنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى }
“Pasha natën që me errësirë mbulon gjithësinë! Pasha ditën kur ajo shkrepëtin!”. (El-Lejl: 1-2).
{ وَالْفَجْرِ وَلَيَالٍ عَشْرٍ }
“Pasha agimin! Pasha dhjetë netët!”. (El-Fexhr: 1-2).
{ وَالضُّحَى وَاللَّيْلِ ..}
“93:1. Pasha paraditën! Pasha natën kur shtrinë errësirën!”. (Ed-Duha: 1-2).
{ وَالْعَصْرِ إِنَّ الإِنْسَانَ لَفِيْ خُسْر} .
“Pasha kohën!Nuk ka dyshim se njeriu është në një humbje të sigurt”. (El-Asr: 1-2).
Është e ditur se All-llahu nuk betohet në krijesat e Tija, nëse ato nuk kanë vlerë dhe rëndësi të madhe, që tua tërhjek vëmendjen njerëzve nga to dhe tu sqaron dobinë e madhe që sjellin ato.
Kurse Sunneti i Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka ardhur që të përforcojë vlerën e kohës dhe të konfirmojë se njeriu është përgjegjës për te në Ditën e Kijametit.
Muadh ibn Xhebeli [radijall-llahu anhu] thotë se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:
))لا تزول قدم عبد يوم القيامة حتى يُسأل عن أربع خصال : عن عمره فيم أفناه، وعن شبابه فيم أبلاه، و عن ماله من أين اكتسبه وفيم أنفقه، وعن علمه ماذا عمل فيه(( [ رواه الترمذي وحسنه الألباني ] .
“Nuk do ti lëvizin këmbët birit të ademit në Ditën e Gjykimit derisa nuk pyetet për katër gjëra: për jetën ku e ka harxhuar, për rininë, ku e ka kaluar, për pasurinë, ku e ka fituar dhe ku e ka harxhuar dhe për diturinë, çka ka vepruar me te”. (hadithi është hasen, transmeton Tirmidhiu).
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka sqaruar se koha është dhunti prej All-llahut andaj edhe duhet falënderuar ate për këtë dhunti, përndryshe miret dhe tërhiqet. Falënderimi ndaj kësaj dhuntie bëhet duke e shfrytëzuar në vepra të mira, në respekte dhe vepra të mira që mbesin:
)) نعمتان مغبون فيهما كثير من الناس : الصحة، والفراغ (( [ رواه البخاري ] .
“Dy dhunti shumica e njerëzve nuk i përfillin: shëndetin dhe kohën e lirë”. (Buhariu).

Obligimi i muslimanit ndaj kohës së vet

Pasiqë koha e paska këtë vlerë të madhe, saqë konsideorhet jeta e vërtetë, atëhere muslimani ka obligime ndaj kohës së vet, duhet ti mësojë këto obligime dhe ti ketë parasysh. Prej këtyre obligimeve janë edhe këto:

1- Kujdesi që ta shfrytëzojë kohën
Nëse njeriu kujdeset me të madhe ndaj pasurisë së vet dhe e ruan ate, duke e ditur se pasuria vjen e shkon, atëhere edhe ma shumë duhet të kujdeset për kohën e vet dhe ta shfrytëzojë në vepra ku qëndron e mira e dunjasë dhe ahiretit, vepra që i sjellin të mira dhe lumturi, sidomos kur ta dije se ajo që i kalon nuk i kthehet më.
Selefi [rahimehumull-llah] kujdeseshin me të madhe për kohën, sepse ia dinin vlerën. Ata kujdeseshin që mos tu kalojë asnjë ditë, as gjysmë dite ose ma pak se kjo, pa fituar dituri të dobishme, ose pa bërë vepra të mira, ose pa luftuar vetveten, pa i bërë ndokujt mirë, etj.
Hasan Basriu [rahimehull-llah] thotë: “Kam takuar njerëz që më shumë kujdeseshin për kohën e tyre se sa ju që kujdeseni për dinarët e juaj”.

2- Rregullimi i kohës
Prej obligimeve të muslimanit ndaj kohës është rregullimi i sajë mes obluigimeve dhe veprave të ndryshme fetare ose profane, me qëllim që mos të shtypin njëra tjetrën, ose ta shtypë vepra pa vlerë atë me vlerë.
Një burrë i mirë thotë: “Koha e njeriut është vetëm katër pjesë, e ska të pestën: dhunti, sprovë, respekt dhe mëkat. Në secilën kohë All-llahu kërkon një hise për adhurim, të cilin e meriton pasiqë është Zot: nëse e kalon kohën në vepra të mira, le ta dije se kjo është dhunti e All-llahut, Ai e ka udhëzuar në këtë vepër dhe i ka mundësuar që ta realizojë; kush e kalon kohën në dhunti, le ta falënderon Ate; kush e kalon kohën në mëkate, le të bëjë teube dhe istigfar; kurse kush e kalon kohën në sprova, le të kënaqet me caktimin e All-llahut dhe le të durojë”.

3- Shfrytëzim i kohës boshe
Koha boshe është dhunti të cilën nuk e përfillin shumica e njerëzve, i shohim duke mos e falnëderuar All-llahun për këtë kohë, nuk e vlerësojnë ashtu siç duhet. Ibn Abbasi [radijall-llahu anhu] thotë:
))نعمتان من نعم الله مغبون فيهما كثير من الناس : الصحة، والفراغ(( [ رواه البخاري ] .
“Dy dhunti shumica e njerëzve nuk i përfillin: shëndetin dhe kohën e lirë”. (Buhariu).
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka nxitur që të shfrytëzohet koha duke thënë:
))اغتنم خمساً قبل خمس …" وذكر منها : "… وفراغك قبل شغلك" [ رواه الحاكم وصححه الألباني ] .
“Sfrytëzoji pes gjëra para pesë të tjerave, mes tyre përmendi edhe: “kohën e lirë para se të angazhohesh”. (hadithi është sahih, transmeton Hakimi).
Një burrë i mirë thotë: “Posedimi i kohës së lirë është dhunti shumë e madhe, nëse besimtari e përbuzë këtë dhunti, duke ia hapur vetvetes derën e epshit dhe i dorëzohet udhëheqjes se tij, pa dyshim se All-llahu ia çrregullon këtë dhunti të zemrës dhe ia largon atë pastërti që e ka ndier në zemër”.
Andaj njeriu i mençur duhet ta mbushë kohën e lirë me vepra të mira, përndryshe dhuntia e kohës boshe bëhet denim për atë njeri. Andaj më herët kanë thënë: “koha boshe për burrat është denim, kurse për gratë lëvizje të epshit”.
Mjete që të ndihmojnë në ruajtjen e kohës

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

1- Llogaria e vetvetes
Kjo vepër është mjeti më i mirë që i ndihmon besimtarit në shfrytëzimin e kohës në respekte ndaj All-llahut [subhanehu ve teala], është metodë e burrave të mirë dhe rrugë e njerëzve të devotshëm. Llogarit vetveten dhe për çdo ditë pyete: sot çka ke bërë? Në çfarë veprash e ke kaluar ditën? A i ke shtuar veprat e mira ose i ke shtuar mëkatet?

2- Edukimi i vetvetes në ambicje të lartë
Ai që edukon vetveten në vepra të larta dhe largim nga veprat e ulta, pa dyshim se do të kujdeset që ta shfrytëzojë kohën maksimalisht, kurse ai që ka ambicje të lartë, pa dyshim se nuk kënaqet me vepra të vogla, kurse detyrat vijnë sipas vullnetit.
Poeti thotë:
إذا ما عَلا المرءُ رام العلا ويقنعُ بالدُّونِ من كان دُونَا
Kur të ngritet njeriu kërkon lartësinë
Kënaqet me të ultën ai që është u ulët

3- Shoqërimi i njerëzve që e ruajnë kohën e tyre
Shoqërimi i njerëzve të tillë dh epërzierja me ta, kujdesi që të jesh sa ma afër tyre dhe ti keshë shembëlltyrë, të ndihmon në shfrytëzimin e kohës, të forcon shpirtin që ta shfrytëzosh kohën e jetës në vepra të mira. All-llahu e mëshiorftë ate që ka thënë:
إذا كنتَ في قومٍ فصاحِب خِيارَهم ولا تصحبِ الأردى فتردى مع الرَّدِي
عن المرءِ لا تَسَلْ وسَلْ عن قرينهِ فــكلُّ قـــريــنٍ بــــــالمقـــــــــارَن يــقتــــــدِي
Nëse jeton me një popull, shoqëro të zgjedhurit e tyre
Mos shoqëro të poshtrin e bëhesh i poshtër
Mos pyet për një njeri, por pyet për shokun e tij
Sepse shoku shokut i ngjet

4- Njohja e gjendjes së selefit me kohën
Njohja e gjendjes së tyre dhe leximi i jetëpërshkrimit të tyre, pa dyshim se i ndihmon shumë muslimanit në shfrytëzimin e mirë të kohës. Ata njerëz janë njerëzit që më së miri e kanë kuptuar vlerën e kohës dhe rëndësinë e jetës. Ata kanë dhënë shembullin më të mirë në shfrytëzimin e minutave të jetës dhe shfrytëzimin e çasteve në respekte ndaj All-llahut [subhanehu ve teala].

5- Llojllojshmëri e veprave me të cilat shfrytëzohet koha
Sepse shpirti sipas natyrës së vet shpejt mërzitet dhe ikë nga një gjë e përsëritur, nadaj llojllojshmëria e veprave e ndihmon shpirtin në shfrytëzimin e kohës maksimalisht.

6- Kuptimi se ajo kohë që kalon nuk kthehet më
Secila ditë që kalon, secila orë që ikë, secili moment që përfundon, nuk ka mundësi të kthehet, andaj edhe nuk ka mundësi të kompenzohet. Kjo është domethënja e fjalës së Hasan basriut i cili ka thënë:
"ما من يوم يمرُّ على ابن آدم إلا وهو يقول : يا ابن آدم، أنا يوم جديد، وعلى عملك شهيد، وإذا ذهبت عنك لم أرجع إليك، فقدِّم ما شئت تجده بين يديك، وأخِّر ما شئت فلن يعود إليك أبداً" .
“Çdo ditë që i vjen birit të Ademit i thotë: biri i Ademit, unë jam ditë e re, dëshmitar për veprat tuaja, nëse shkoj kurrë nuk kthehem, vepro çka të dëshirosh do ta gjeshë para vehtes, le pas dore çka të dëshirosh, dije se kurrë nuk do të kthehet”.

7- Përkujto vdekjen dhe momentin e dhënjes së shpirtit
Kur të niset njeriu të largohet nga dunjaja dhe të drejtohet nga ahireti, do të shpreson që ti jipet një çik kohë që të përmirësojë atë qe e ka prishur, të bëjë atë që e ka lërë pa bë, mirëpo kot e ka, i ka përfunduar koha e punës dhe i ka ardhur koha e llogarisë dhe shpërblimit. Andaj përkujtimi i këtij realiteti e bënë njeriun të kujdesshëm në shfrytëzimin e kohës në gjëra që e kënaqin All-llahun [subhanehu ve teala].

8- Largohu nga shoqërimi i njerëzve që humbin kohën kot
Shoqërimi i njerëzve përtac dhe përzierja me ata që e humbin kohën kot, është derdhje e energjisë pa vend dhe humbje e kohës. Fundi i fundit njeriu krahasohet me shokun e vet, andaj Abdull-llah ibn Mesudi [radijall-llahu anhu] thotë:
"اعتبروا الرجل بمن يصاحب، فإنما يصاحب الرجل من هو مثله" .
“Kosideroni njeriun me shokun e vet, sepse njeriu e shoqëron të ngjajshmin me vetveten”.

9- Përkujto pyetjen për kohën në Ditën e Kijametit
Atë ditë kur do të qëndron njeriu para Zotit të vet, atë ditë të vështirë dhe kur do të pyetet për kohën dhe jetën e tij, si e ka kalaur, ku e ka harxhuar dhe në çka e ka shfrytëzuar?
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
لا تزول قدم عبد يوم القيامة حتى يُسأل عن أربع خصال : عن عمره فيم أفناه، وعن شبابه فيم أبلاه، و عن ماله من أين اكتسبه وفيم أنفقه، وعن علمه ماذا عمل فيه(( [ رواه الترمذي وحسنه الألباني ] .
“Nuk do ti lëvizin këmbët birit të ademit në Ditën e Gjykimit derisa nuk pyetet për katër gjëra: për jetën ku e ka harxhuar, për rininë, ku e ka kaluar, për pasurinë, ku e ka fituar dhe ku e ka harxhuar dhe për diturinë, çka ka vepruar me te”. (hadithi është hasen, transmeton Tirmidhiu).
Përkujtimi i këtij momenti të ndihmon në kujdesin ndaj kohës dhe shfrytëzimin e sajë në gjëra që e kënaqin All-llahun [subhanehu ve teala].

Gjendja e selefit në ruajtjen e kohës

· Hasan Basriu ka thënë:
"يا ابن آدم، إنما أنت أيام، إذا ذهب يوم ذهب بعضك".
“Biri i Ademit ti je ditë, nëse kalon një ditë të kalon një pjesë e ytja”.
"يا ابن آدم، نهارك ضيفك فأحسِن إليه، فإنك إن أحسنت إليه ارتحل بحمدك، وإن أسأت إليه ارتحل بذمِّك، وكذلك ليلتك" .
“Biri i Ademit, dita është mysafir te ti, andaj kujdesu për te, se po i bëre mirë, shkon duke të falënderuar, e po i bëre keq, shkon duke të qortuar. E njejta vlen edhe për natën”.
"الدنيا ثلاثة أيام : أما الأمس فقد ذهب بما فيه، وأما غداً فلعلّك لا تدركه، وأما اليوم فلك فاعمل فيه" .
“Dunjaja është tre ditë; dita e djeshme e cila ka shkuar, e nesërmeja, të cilën ndoshta nuk e arrinë dhe e sotshmeja, andaj puno në këtë ditë”.
· Abdull-llah ibn Mesudi [radijall-llahu anhu] thotë:
"ما ندمت على شيء ندمي على يوم غربت شمسه، نقص فيه أجلي، ولم يزدد فيه عملي" .
“Për asgjë nuk pendohem, sa pendohem për ditën, në të cilën ka perenduar dielli, më është shkurtuar jeta, kurse nuk i kam shtuar veprat”.
· Ibn Kajjimi [rahimehull-llah] thotë:
"إضاعة الوقت أشد من الموت؛ لأن إضاعة الوقت تقطعك عن الله والدار الآخرة، والموت يقطعك عن الدنيا وأهلها" .
“Humbja e kohës është më e rezikshme se sa vdekja, sepse humbja e vdekjes të largon nga All-llahu dhe ahireti, kurse vdekja të largon nga dunjaja dhe banorët e sajë”.
· Serri ibn Mufsili [rahimehull-llah] thotë:
"إن اغتممت بما ينقص من مالك فابكِ على ما ينقص من عمرك" .
“Nëse brengosesh kur të pakësohet pasuria, ma shumë duhesh të qajshë për pakësimin e jetës tënde”.

Ku ta shfrytëzojmë kohën tonë?
Hapësirat për të shfrytëzuar kohën janë të shumta, kurse muslimani duhet ti zgjedhë më të përshtatshmet dhe më të dobishmet. Këto hapësira janë:

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

1- Memorizimi i Kur'anit dhe mësimi i tij
Kjo është vepra më e mirë në të cilën duhet ta harxhojë muslimani kohën e vet. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka nxitur në mësimin e Kur'anit duke thënë:
"خيركم من تعلم القرآن وعلمه" [ رواه البخاري ] .
“Më i miri prej jush është ai që e mëson dhe ua mëson tjerëve Kur'anin”. (Buhariu).

2- Kërkimi i diturisë
Gjenerata e selefit kujdeseshin me të madhe që ti shfrytëzojnë kohët e tyre në kërkimin dhe nxënjen e diturisë, sepse kishin kuptuar nevojën e madhe që kishin për te, e cila ishte më e madhe sesa nevoja e tyre për ushqim dhe pijë. Shfrytëzimi i kohës në kërkimin dhe nxënjen e diturisë ka mënyra të ndryshme, prej tyre janë: pjesmarja në ligjerata të rëndësishme, dëgjimi i audio shiritëve të dobishëm, leximi i librave me vlerë, blerja e tyre, etj.

3- Përmendja e All-llahut
Asnjë vepër nuk e mbush tërë kohën sikurse është dhikri, përmendja e All-llahut [subhanehu ve teala]. Është hapësirë pjellore dhe e lehtë, e cila nuk kërkon prej muslimanit para ose mund. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka porositur një as’hab duke i thënë:
"لا يزال لسانك رطباً من ذكر الله" [ رواه أحمد وصححه الألباني ] .
“Le të mbetet gjuha jote e largur nga përmendja e All-llahut”. (hadithi është sahih, transmeton Ahmedi).
Sa bukur është kur zemra e besimtarit është e banuar me përmendje të All-llahut, kur flet All-llahun e përmend, kurse nëse lëviz, sipas urdhërave të Tij lëviz.

4- Shtimi i veprave vullnetare
Është një hapësirë shumë e rëndësishme në shfrytëzimin e kohës së jetës dhe është një el;ement shumë me rëndësi në edukimin e shpirtit dhe pastrimin e sajë. Është shansë për të kompenzuar mangësinë e cila shkaktohet gjatë kryerjes së obligimeve. Kurse përmbi krejt këtë është shkak për të arritur dashurinë e All-llahut. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
" ولا يزال عبدي يتقرَّب إليَّ بالنوافل حتى أحبه" [ رواه البخاري ] .
“Vazhdon robi im të më afrohet me vepra vullnetare derisa ta Dua”. (Buhariu).

5- Thirrja në rrugë të All-llahut, urdhërimi në të mirë dhe largimi nga të këqijat dhe këshillimi i muslimanëve
Thirrja në rrugë të All-llahut është detyrë e pejgamberëve. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:
قُلْ هَذِهِ سَبِيْلِي أَدْعُو إِلَى اللهِ عَلَى بَصِيْرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِيْ [ يوسف : 108 ]
“Thuaj: “Kjo është rruga ime, e vënë në fakte të qarta, e që unë thërras te All-llahu, unë dhe ai që vjen pas meje. Larg të metave është All-llahu, e unë nuk jam nga idhujtarët.” (Jusuf: 108).
Andaj, vëlla i nderuar musliman, kujdesu që të shfrytëzosh kohën duke thirrur në rrugë të All-llahut, duke mbajtur ligjerata, duke shpërndarë libra dhe shirita, duke i thirru të familjes, të afërmit dhe fqinjët.

6- Vizita e farefisit dhe përkujdesi ndaj tyre
Kjo vepër është shkak për të hyrë në xhennet, për të arritur mëshirën dhe për tu zgjëruar rizku. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
"من أحب أن يُبسط له في رزقه، ويُنسأ له في أثره، فليصل رحمه" [ رواه البخاري ].
“Kush dëshiron që ti zgjërohet rizku dhe ti shtohet jeta, le të përkujdeset ndaj farefisit”. (Buhariu).

7- Shfrytëzimi i kohëve të përditshme me vlerë
Siç janë rastet pas farzeve, mes ezanit dhe kametit, në pjesën e tretë të natës, gjatë dëgjimit të ezanit, pas namazit të sabahut deri në dalje të diellit. Krejt këto kohëra shoqërohen me adhurime të vlefshmem, në të cilat nxitë sherijati, andaj me shfrytëzimin e tyre muslimani fiton shpërblim të madh.

8- Mësimi i shkencave të dobishme
Siç është kompjuteri, gjuhët, zanatet e ndryshme, me qëllim që ti bëjë dobi vetvetes dhe muslimanëve përreth tij.
Këto janë shanse të përshtatshme, mjete të ofruara dhe hapësira të llojllojshme, i kemi përmendur si shembuj, sepse hapësirat e veprave të mira nuk munden të numërohen, që ta shfrytëzosh kohën, përskaj të detyrave kryesore tuaja.

Të meta që e mbysin kohën

Gjinden disa të meta dhe pengesa të shumta që ia humbin besimtarit kohën, saqë ka mundësi që edhe tërë jeta t’i kalon, nëse nuk i kupton dhe nuk mundohet që të lirohet prej tyre. Këto të meta dhe pengesa janë:

1- Gafleti, mospërfillja
Është një sëmundje shumë e rezikshme, me të cilën janë infektuar shumë musliman të sodit, gjersa e kanë humbur ndenjën për vlerën e kohës. Kur'ani na e ka tërhjekur vëmendjën nga gafleti, saqë pronarët e sajë i ka bërë lëndë djegëse të xhehenemit duke thënë:
وَلَقَد ذَرَأنَا لِجَهَنمَ كَثِيرًا منَ الجِن وَالإِنسِ لَهُم قُلُوبٌ لا يَفقَهُونَ بِهَا وَلَهُم أَعيُنٌ لا يُبصِرُونَ بِهَا وَلَهُم ءاذَانٌ لا يَسمَعُونَ بِهَا أُولَـئِكَ كَالأنعام بَل هُم أَضَل أُولَـئِكَ هُمُ الغاَفِلُونَ (179) [ الأعراف : 179] .
“Ne krijuam shumë nga xhinët e njerëzit për xhehennem. Ata kanë zemra që me to nuk kuptojnë, ata kanë sy që me ta nuk shohin dhe ata kanë veshë që me ta nuk dëgjojnë. Ata janë si kafshët, bile edhe më të humbur, të tillët janë ata të marrët”. (El-A’raf: 179).

2- Tesfivi- zvaritja dhe vonimi
Është e metë e cila e shkatërron kohën dhe e mbytë jetën. Për fat të keq, fjala “do ta bëjë nesër”, është bërë simbol i shumicës së muslimanëve dhe zakon i tyre. Hasan basriu [rahimehull-llah] thotë:
"إياك والتسويف، فإنك بيومك ولست بغدك"
“Ruaju nga zvaritja, sepse ti vlen me (shfrytëzimin) ditën e sodit, e jo me ditën e nesërme”.
Vëlla i dashur, kujdesu nga zvaritja, sepse ske garancë se do të jetosh deri nesër, nëse të garantohet jeta deri nesër nuk sigurohesh nga pengesat e rastësishme ose angazhimet e papritura. Dije se çdo ditë dhe secila kohë i ka obligimet e veta, nuk ke kohë boshe në jetën tënde. Pastaj zvaritja në ibadete shkakton që të bëhet e zakonshme lërja e adhurimeve, siç thotë poeti:
تزوَّد من التقوى فإنك لا تدري إن جنَّ ليــــلٌ هـــــل تعــيشُ إلــى الفجــــرِ
فكم من سليمٍ مات من غير عِلَّةٍ وكم من سقيمٍ عاش حِيناً من الدهرِ
وكم من فتىً يمسي ويصبح آمناً وقــــد نُسجتْ أكفانُه وهــــو لا يـــــــدري
Furnizohu me devotshmëri se nuk e di
Nëse të vjen nata, a jeton deri nesër
Sa njeri i shëndosh ka vdekur pa asnjë sëmundje
Dhe sa të sëmurë kanë jetuar gjatë kohë
Sa djelmosha ngrysin dhe gdhinë të sigurtë
I janë qendisur qefinat, mirëpo ai nuk e di.
Vëlla i nderuar nxito në shfrytëzimin e kohës së jetës tënde me adhurime dhe largohu zvaritjes dhe përtacisë, sepse në varre ke shumë njerëz të vrarë bga kjo fjalë “do ta bëjë nesër”.
Zvaritja është një shpatë e cila e këputë njeriun nga shfrytëzimi i frymëmarjeve të veta në rrugë të All-llahut, andaj kujdesu e mos u bë viktimë e sajë.
Paqa dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], familjen, shokët dhe gjithë ata që e pasonjë në mënyrë më të mirë deri në Ditë të Kijametit.
Shqipëroi: Bekir Halimi



</SPAN>

Marur nga nje fletushke e përgaditur nga "Darul-Vatan".,
27.4.2001

http://www.albislam.com

[Albanian eX|PerT]

Koha, gjë e shtrenjtë për besimtarin

Vëllezër muslimanë! Sot po shohim shumë njerëz që e humbin kohën kot duke mos përfituar asgjë nga ajo… Po shohim njerëz që janë krejtësisht arrogant ndaj kohës së tyre aq të shtrenjtë… Kjo kohë ikën për të mos u kthyer më vetëm në ditën e Gjykimit, ku njeriu do të thotë: ‘ah sikur do të kthehesha edhe një herë e do ta shfrytëzoja kohën e do të isha prej vepër mirëve’… (Kur`ani, 39:56-58)
Ja seç tregon një musliman i cili kohën e tij e shpenzoi kot duke mos përfituar asgjë nga ajo:
U ula një ditë dhe vendosa të pendohesha për kohën dhe për momentet e shkuara kot gjatë jetës sime. U ula dhe thirra një prej çasteve. Një prej atyre çasteve që kish shkuar dëm në jetën time, në punë të pa vlera. Pra thirra ato çaste kur kisha bërë ndonjë gabim a ndonjë punë të pavlefshme dhe iu drejtua çastit: O çast kërkoj prej teje të kthehesh të të përdor për punë të ndershme dhe të hairit. Ah gjë që nuk bëhet ! –ma ktheu çasti. O çast të lutem shumë, kthehu të lutem shumë se jam penduar dhe dua ta shfrytëzoj kohën, të përfitoj e të ndreq fajin që kam bërë. E qysh mund të kthehem unë? Kur faqet e tua të kota më kanë mbuluar! Bëj të pamundurën të lutem shumë kthehu o çast! Hë, po të ishte në dorën time mbase edhe do të kthehesha, por qysh mund ta bëj unë këtë. Tashmë fletët e punëve tua janë mbyllur kanë marrë rrugën për tek Krijuesi. Dhe ti këtë duhet ta dish. Mbaje vesh mirë! Ti këtë duhet ta dish. Mbaje vesh mirë! Çastet janë miq të mirë dhe dëshmojnë mirë për atë që e ka harxhuar kohën në rrugë të mira e të ndershme, ashtu siç janë armiq të rreptë të atyre që i kanë harxhuar ato për punë të pa ndershme. E pra, unë jam prej atyre çasteve që dëshmojnë kundër teje në ditën e “Gjykimit”. Po të them që jam penduar! A më dëgjon, përgjigjmu të lutem shumë.
O ti, që humb kohën kot, a nuk e kupton që deri tani për të kthyer një çast humbe shumë çaste të jetës tënde. A mendon se mund të kthehen kështu çastet? Unë ja seç mund të të bëj ty: Mbaje, mbaje vesh mirë, përpiqu që pas sodit të bësh punë të mira, sepse vetëm të mirat do ti fshinë të këqijat. Hajde shko tani dhe mendohu. Por të mendohesh gjatë ama për sa të thashë, dhe mos harro këtë: se në radhë të parë lutje dhe falje duhet ti kërkosh vet All-llahut fuqiplotë. Shfrytëzo pra kohën, puno mirë me nder e me faqe të bardhë pas sodit. A dëgjove ç`të thashë? Shfrytëzo pra kohën e puno mirë pas sodit, këtë mos e harro kurrë. Unë kaq kisha për të thënë. (Marrë nga: “Kthehu tek Krijuesi”)
Pra vëllezër muslimanë të gjithë të vrapojmë e mos ta lëmë të na iki kot koha jonë e shtrenjtë, sepse koha vazhdimisht të merr me vete ne rrjedhën e saj të pandalshme. ‘Dhe për secilin afat ekziston dëshmi e caktuar’. {Kurani 13:38}
Dëgjojmë jo rrallë herë vëllezër se ka njerëz që nuk e shpenzojnë kohën ashtu siç duhet (pra për të përfituar prej saj) madje ato e shajnë këtë kohë të shtrenjtë. Për këta njerëz thotë Pejgamberi, alejhis-selam, në një hadith kudsij, All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë: ‘Më shqetëson njeriu i cili shanë kohën dhe fatin, kurse unë e drejtoi kohën dhe e përcaktoj fatin. Gjithçka është në Dorën time. Unë e ndërroj ditën dhe natën’. {Transmeton Buhariu dhe Muslimi}
Thotë një fjalë e urtë: Derisa pyesim ç`duhet filluar, koha për të filluar kalon. Hajne (poet gjerman 1797-1856) (Bota e mendimeve, Adnan Mehmeti, f. 206). Andaj të mos presim, të mos ngurrojmë dhe të mos bëhemi pesimist por të punojmë fort, në mënyrë që të përparojë feja jonë Islame dhe shoqëria shqiptare. Të cilat kanë rënë në një gjumë të thellë…
I lumi ai, që e shfrytëzon kohën me dije! Transmetohet nga Buhariu, radijallahu anhu, Xhabiri, radijallahu anhu, thotë: ‘Pejgamberi, alejhis-selam, i varroste në një varr nga dy veta në Uhud, pastaj pyeste: Kush ma shumë di Kur`an, nëse e tregonin kah ndonjëri, atij i jepte përparësi në varr.’ {Buhariu}
Nëse këtë post e ka pasur i dituri pasi që ka vdekur, paramendo se cilin post duhet të ketë kur ky njeri i dijes të jetë gjallë, nga i cili kanë dobi jo vetëm njerëzit po edhe kafshët në vendet e tyre…
Është për të ardhur keq se të rinjtë shqiptarë sot po e shpenzojnë kohën pas: Telenovelave, Formula Uno-s, futbollit, për të mos thënë programeve të turpshme; ndërsa kjo kohë kalon për të mos u kthyer më deri në ditën e Gjykimit…
Transmetohet se Amr ibëni Abdi Kajsit, njërit prej tabiinëve, duke ecur një person i tha: Ndalu të flasim bashkë!
Ai ia ktheu: Ndaloje diellin! D.m.th ndaloje kohën që të ndalem e të flasim bashkë. (Revista “Burimi” nr. 5, faqe 35.)
Sa larg jemi ne me këta njerëz!... Vallë, a duhet ta marrim si shembull këtë vullnet të hekurt për përparim?
Ja disa fjalë të urta për kohën dhe shfrytëzimin e saj:
1. Koha s`vjen pas teje, ti shkon pas kohës. (N. Frashëri)
2. Koha është aleati, shoku më i mirë i të drejtit. (Pinari-poet grek 518-442 para e.r)
3. Koha është si paraja, mos e humbisni, që të kini sa më shumë. (Franceze)
4. Koha vrapon pa u kthyer prapa. (Latine)
5. Koha është si shpata, nëse ti nuk e prêt atë, të prêt ajo ty.
6. Koha vjen për atë që di ta presë
E mbi të gjitha këto, betimi i Krijuesit të gjithësisë mbi kohën është sinjali më i madh, se koha është sekreti i mbarësive dhe i sukseseve tona në jetë, po ditëm ta administrojmë siç duhet. All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë në Kur`anin e Madhërueshëm: ‘Pasha natën, që me errësirë mbulon gjithësinë! Pasha ditën, kur ajo shkreptin!’ (Lejl:1-2)
‘Pasha agimin! Pasha dhjetë netët!’ (EL-Fexhr 1-2)
‘Pasha paraditen! Pasha natën, kur shtrin errësirën!’ (Ed-Duha:1-2)
“Pasha kohën” (EL-Asr:1)
Më poshtë, po jap disa shembuj nga njerëzit e mëdhenj të Islamit se si e shfrytëzuan ato kohën e tyre me punë jashtëzakonisht të dobishme:
1. Ibën ul-Ethiri shkroi librat e tij më të shkëlqyer si Xhami`ul-Usul dhe en-Nihaje, duke qenë i gjymtë. (Psikologjia Islame “Mos u trishto” (Aid el-Karni) faqe 156-157)
2. Serhesiu, librin e tij të njohur el-Mebsut që përmban 15 vëllime, e shkroi për shkak se ishte i mbyllur në pus!
3. Ibën el-Kajjimi shkroi Zadul Mia`d-in gjatë udhëtimit!
4. Kurtubiu e shkroi komentimin e Sahih Muslimit duke udhëtuar mbi shpinën e devesë.
5. Ibën Tejmije, më tepër se gjysmën e librit të tij Fetva Ibën Tejmije e shkroi duke qenë në burg!
6. Ebu A`la el-Mearri, të gjitha veprat e tij i ka shkruar duke qenë i verbër. (Psikologjia Islame “Mos u trishto” (Aid el-Karni) faqe 156-157)

E sa të tjerë të dalluar, që u dëbuan nga punët dhe pozitat e tyre zyrtare, por pastaj iu përveshën shfrytëzimit të kohës dhe punës vullnetare dhe i ofruan popullit dituri të dyfishtë.
Andaj vëllezër musliman të përpiqemi edhe ne që ta shfrytëzojmë kohën e mos ta lëmë të na iki kot, ngase ‘koha është anije, që nuk e hedh kurrë spirancën’… Zoti na bëftë prej atyre që e shfrytëzojnë kohën në dobi të njerëzimit. Amin!

Përgatiti: Mirsad SYLJA
(autori është nxënës në kl. e 10 në medresenë “Haxhi Sheh Shamia”-Shkodër) </SPAN>

Mirsad SYLJA,
30.3.2007

[SoKoLi-i-Maleve]

Se a lutesh ne xhami,teqe,apo tyrbe,asht e drejta e jote ,asht e drejta e ndergjejejes tende ne mardhenje me Zotin qe ti beson dhe i lutesh.Por Kurr mos e harro qe Zoti te ka lindun nder Shqiptar,me gjuhe e tradita te veqanta,te rrethuem me vllazen dhe motra qe i luten Zotit ne menyra te ndryshme,(tradita),kjo asht pasuri kulturore dhe shpirtnore,qe duhet perdor te gjitha se bashku per perparimin dhe ngritjen dhe mireqenjen e Kombit tand Shqiptar qe Zoti te ka dhan ne mbikqyrje,me lindjen tande ne ket komb.Mos harro se e ke detyr nga Krijusi,sepse Ai e di ma se miri pse te ka lind mu bash ktu.

[Albanian eX|PerT]

Postimi origjinal është bërë nga SoKoLi-i-Maleve

Se a lutesh ne xhami,teqe,apo tyrbe,asht e drejta e jote ,asht e drejta e ndergjejejes tende ne mardhenje me Zotin qe ti beson dhe i lutesh.Por Kurr mos e harro qe Zoti te ka lindun nder Shqiptar,me gjuhe e tradita te veqanta,te rrethuem me vllazen dhe motra qe i luten Zotit ne menyra te ndryshme,(tradita),kjo asht pasuri kulturore dhe shpirtnore,qe duhet perdor te gjitha se bashku per perparimin dhe ngritjen dhe mireqenjen e Kombit tand Shqiptar qe Zoti te ka dhan ne mbikqyrje,me lindjen tande ne ket komb.Mos harro se e ke detyr nga Krijusi,sepse Ai e di ma se miri pse te ka lind mu bash ktu.

Keshilla per muslimanet, eshte e hapur ne rubriken: MESIME NGA KURANI! Sokol, kjo ironija yte spo me pelqen aspak, kerkoj nga moderatori ta mbaje temen me te paster ne kete aspekt, e ti largoj postimet qe skane te bejne me mesime kuranore e profetike!

[SoKoLi-i-Maleve]

Postimi origjinal është bërë nga Albanian eX|PerT

Keshilla per muslimanet, eshte e hapur ne rubriken: MESIME NGA KURANI! Sokol, kjo ironija yte spo me pelqen aspak, kerkoj nga moderatori ta mbaje temen me te paster ne kete aspekt, e ti largoj postimet qe skane te bejne me mesime kuranore e profetike!

Expert.........!
E di qe spreferon logjiken dhe te verteten, preferon vetem copy and paste,( simbas udhzimeve qe ke marr) por i nderuar une nuk isha jasht teme,mos ke frik cka mbjell do korrish.

[Albanian eX|PerT]

Këta janë ata që i don Allahu Subhanehu ue teala

Falėnderimi i takon Allahut tė botrave, e falėnderoj pėr bukurin e mėshirės sė Tij dhe fisnikėrinė e faljes sė Tij, me falėnderim nėnshtrues qė tregon Madhėrinė e Tij dhe falėnderues i dhuntive tė Tij, salatet dhe selamet qofshin mbi atė qė ėshtė dėrguar mėshirė pėr njerėzimin dhe zotėrinė e pejgamberėve pejgamberi ynė dhe shembulli ynė udhėzuesi ynė mėsuesi ynė i tė gjitha tė mirave dhe treguesi i udhėzimit dhe devotshmėrisė Muhamed ibn Abdullahu Alejhi Selam...

Mė Pastaj:
Me tė vėrtet se ka prej muslimanėve disa lloje tė njerėzve qė i donė Allahu subhanehu ue teala dhe e zbret ndaj tyre pėlqimin e lum pėr ata tė dashur te Allahu dhe lum pėr ata qė kanė fat kėtė lumturi nė takimin e tij, e pėr atė shkrova nė kėtė temė e ndoshta lexuesit e pasojnė kėtė dhe bėhen prej atyre tė cilėve hynė nėn mėshirėn dhe pajtimin e Zotit tė tyre dhe iu jep atyre dashurin e Tij xhele xhelaluhu, ngase ajo dashuri dhe kėnaqėsi e pajtim ėshtė qėllimi i ēdo besimtari dhe dėshirė e ēdo adhuruesi.


Nėse e marrim dhe shfletojmė Librin e Allahut-Subhanehu ue teala dhe i mendojmė ajetet e Tij subhanehu ue teala dhe sunetin e tė dėrguarit tė Tij alejhi selam, do tė kuptojmė se kush janė ata qė meritojnė dashurin qė ti donė dhe ti duan edhe Melaqet me tė, dhe t’iu bėnė pranimin atyre nė tokė, siē ėshtė Transmetuar Nga Ebi Hurejre(Allahu qoftė i kėnaqur me tė) nga i dėrguari alejhi selam se ka thėnė: <<Nėse e donė Allahu robin e thirr Xhibrilin, Allahu e donė filanin e duaje edhe ty, dhe e donė edhe Xhibrili, e thirr Xhibrili nė Qiell (ehlu Semaė) se Allahu e donė filanin dhe dune edhe ju, dhe e duan edhe ehlu semai pastaj i vendohet pranimi nė tokė .>> [Transmeton Imam Buhari]

E cilėsitė e tė dashurve te Allahu dhe tė afėrmve janė tė shumta nė librin e Tij (Kuranin) dhe nė Sunetin e tė dėrguarit alejhi selam, po i pėrmendim disa si shembuj e jo pėr tė thėnė se janė vetėm kėto nė vijim..
Allahu Subhanhu ue teala donė nga robėrit e tij :

1. Penduesit: (Ai qė pendohet-bėnė tewbe):
Thotė Allahu subhanehu ue teala: {5:39. E kush pendohet pas punės sė keqe (vjedhjes) dhe pėrmirėsohet, s’ka dyshim All-llahu ia pranon pendimin, All-llahu ėshtė qė falė shumė, ėshtė mėshirues.} . Thotė Allahu Subhanehu ue teala: {6:54. E kur tė vijnė ty ata qė i besojnė ajetet tona, thuaju: "Selamun alejkum, Zoti juaj ia ngjeshi vetes mėshirėn. Kushbėn prej jush ndonjė tė keqe pa dije, e mandej pas asaj (tė keqe) pendohet dhe pėrmirėsohet, s’ka dyshim se All-llahu ėshtė qė falė shumė dhe ėshtė Mėshirues.}. Thotė Allahu subhanehu ue teala: {25:70. Pėrveē atij qė ėshtė penduar dhe ka bėrė vepėr tė mirė, tė tillėve All-llahu tė kėqijat ua shndėrron nė tė mira. All-llahu ėshtė mėshirues, ndaj Ai falė shumė.}.

Nga Ebu Hurejre (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) thotė: ka thėnė i dėrguari alejhi selam: << Kush pendohet para se tė lind dielli prej perendimit ia pranon Allahu pendimin atij.>>[Transmeton Muslimi]
E Argument pėr dashurin e Allahut ndaj penduesve ėshtė edhe fjala e Allahut subhanehu ue teala: { 2.222.All-llahu i do ata qė pendohen dhe ata qė ruhen prej punėve tė ndyta e tė neveritshme.}

Por pėr pendimin kanė cekur dijetarėt disa kushte tė cilat janė:

1.Tė jet pendimi i Sinqert ndaj Allahut subhanehu ue teala
2.Pishmanlleku pėr atė qė ka kaluar nė mėkate
3.Largimi nga mėkati menjėher, ngase nuk pranohet pendimi me vazhdueshmėrin e mėkateve.
4.Tė vendos qė mos tė kthehet mė nė atė mėkat nė tė ardhmėn.
5.Tė jet pendimi para pėrfundimit tė kohės d.m.th para lindjes diellit nga perendimi apo para prezantimit tė daljes shpirtit.
6.Nėse ėshtė mėkati nė lidhshmėri me robėrit si : Marrja e pasurive pa dėshiren e personave duhet tiu kthehet atyre gjėrat e tyre e nėse ėshtė mėkati si: Pėrgojim apo Nemijme (bartje fjalėve) duhet qė tė pastrohet nga kjo dhe lutje nė fshehtėsi pėr ata qė i ka pėrgojuar dhe pėrmendja e tė mirave nė ato vende ku i ka pėrmendur pėr tė keq.

2. Pasuesit e Sunetit tė Pejgmaberit Alejhi Selam:
E kėta janė ata tė cilėt i pasojnė gjurmėt e pejgamberit alejhi selam me pasimin e tyre ndaj gjitha ēėshtjeve tė jetės si nė haje nė pije nė veshje nė pamje nė adhurim nė madhėniet mbledhore dhe ata familjare, dhe mendues nė historin e tij alejhi selam pėr tė gjetur kėrkesėn e tij nė pėrballim tė kėsaj bote dhe ēka gjindet nė tė prej gėzimeve brengave lumturive dhe mėrziave, Transmeton Enesi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) se disa persona prej shokėve tė pejgamberit alejhi selam, pyetėn grat e pejgamberit alejhi selam pėr punėn e tij nė msheftėsi e thanė disa prej tyre: Nuk do tė martoj gra dhe than disa: Nuk do tė ha mishė., e thanė disa: nuk do tė flej nė shtart , e Falenderoj Allahun dhe i dėrgoj salawate e tha: << Ēka ėshtė puna e disa njerėzve qė kanė thėnė kėshtu e kėshtu , Por unė falem dhe fli, agjėroj dhe ha, dhe i martoj grat e kush largohet nga suneti im nuk ėshtė prej mua (nesh). >>[Transmeton Muslimi]

E argument pėr dashurin e Allahut subhanehu ue teala pėr atė qe e pason tė dėrguarin alejhi selam ėshtė fjala e tij subhanehu ue teala: {3:31. Thuaj: "Nėse e doni All-llahun, atėherė ejani pas meje qė All-llahu t’ju dojė, t’ju falė mėkatet tuaja, se All-llahu ėshtė qė fal shumė, mėshiron shumė.}

3. Tė Drejtit:
E ata janė: Qė bėjnė drejtėsi nė tė gjitha ēėshtjet me veten dhe me tė tjerėt dhe argument pėr dashurin e Allahut ndaj tyre ėshtė fjala e tij subhanehu ue teala: {60:8. All-llahu nuk ju ndalon tė bėni mirė dhe tė mbani drejtėsi me ata qė nuk ju luftuan pėr shkak tė fesė, e as nuk ju dėbuan prej shtėpive tuaja; All-llahu i do ata qė mbajnė drejtėsinė }

4. Ata qė bėjnė mirė:
E ata janė: Tė cilėt shpenzojn pėr veten e tyre dhe pėr tė tjerėt duke shrpesuar vlerat e Allahut subhanehu ue teala dhe shpėrblimet e tij dhe nuk e permendin atė qė e japin me tė mir e as me tė keq, e argument dashurin e Allahut ndaj tyre ėshtė fjala e Allahut subhanehu ue teala: {2:195. Dhe jepni pėr nė rrugė tė All-llahut e mos e hidhni veten nė rrezik dhe bėni mirė, se me tė vėrtetė All-llahu i do bamirėsit. }

5. Ata qė dėshirojn takimin e Allahut subhanehu ue teala:
Kush e dėshiron takimin e Allahut e donė edhe Allahu takimin e tij, nuk dėshiron vdekjen e tij, por njeriu besimtar kur ti ofrohet pėrfundimi (exheli) i tij dhe fillon tė jap shpirtin nė kėtė moment pėrgėzohet pėr pajtimin e Allahut dhe e donė takimin e Allahut subhanehu ue teala dhe e donė Allahu takimin e tij, ndėrsa njeriu Jo besimtarė (qafir) kur ti vjen pėrfundimi dhe fillon dalja e shpirtit pėrgėzohet pėr urrejtjen e Allahut ndaj tij dhe e urren takimin e Allahut dhe e urren Allahu takimin e tij, argumenti i kėsaj ėshtė ajo qė ėshtė Transmetuar nga Ubade ibn Samit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) nga i dėrguari alejhi selam qė ka thėnė: (Kush e dėshiron takimin e Allahut, Allahu e dėshiron takimin e tij, dhe kush e urren takimin e Allahut e urren Allahu takimin e tij, ka thėnė Aishja apo disa prej grave tij, me tė vėrtet se ne se duam vdekjen, ka thėnė nuk ėshtė ajo, por besimtarit nėse i afrohet vdekja pėrgėzohet me pajtimin e Allahut dhe fisnikėrinė e Tij e nuk ka asgjė mė tė dashur para Tij dhe e dėshiron takimin e Allahut dhe e dėshiron Allahu takimin e tij, dhe se Jo Besimtari (Qafiri) nėse i ofrohet vdekja pėrgėzohet me dėnimit e Allahut dhe dėnimet e tij e nuk ka gjė mė tė urryer para tij se sa ajo qė urren takimin e saj dhe e urren Allahu takimin e tij.) [Transmeton Buhari]

6. Ata qė ofrohet te Allahu me adhurime nafile dhe ata qė pėrmendin Allahun shumė

:
Me tė vėrtet se gjėja mė e mirė qė kalon nga koha ėshtė ajo kohė qė janė tė angazhuar zemra e gjymtyrėt dhe gjithė trupi nė pėrmendjen e Allahut subhanehu ue teala nė ēdo moment dhe nė ēdo gjendje ngase ata qė pėrkujtojnė Allahun Allahu i pėrmend dhe i pėrkujton Thotė Allahu subhanehu ue teala: {2.152. Pra ju mė kujtoni Mua (me adhurime), Unė ju kujtoj juve (me shprėblim). Mė falėnderoni e mos Mė mohoni.}
Transmeton Ebu Hurejre(Allahu qoftė i kėnaqur me tė) thotė: ka thėnė i dėrguari alejhi selam, Thotė Allahu subhanehu ue teala: ( Unė jam aty kur mė kujton robi mua, dhe unė jam me tė kur mė pėrmend, e nėse mė pėrmend nė veten e tij, e pėrmendi nė vetėn time, e nėse mė pėrmend nė ndonjė grup e pėrmendi nė grup mė tė mirė se ai, e nėse ofrohet te unė njė pėllėmbė ofrohem te ai sa njė krah, e nėse ofrohet te unė njė krah ofrohem te ai sa njė pash, e nėse mė vjen duke ecur unė i vij duke shpejtuar-vrapuar-) [Transmeton Buhari]
Pra afrimi te Allahu subhanehu ue teala bėhet me nafile prej adhurimeve si Namazi, Agjėrimi, Dhėnia e lėmoshės, pėrmendja e Allahut subhanehu ue teala me falėnderim dhe madhėrinė dhe kėrkim tė faljes .

[Albanian eX|PerT]

8. Tė Dashuruarit pėr Allah:
Me tė vėrtet se tė dashuruarit pėr Allah i thirr Allahu ata dhe ai e din mė mirė gjendjen e tyre dhe ua zbret atyre pajtimin e tij dhe mirėsinė dhe fisnikėrinė dhe i mbulon nėn hije ditėn e kiametit atė ditė kur s’ka hije po hija e tij subhanehu ue etala.
Ka transmetuar Ebu Hurejre (Allahu qoftė i kėnaqur me tė): <<Thotė Allahu ditėn e kiametit ku janė ata tė dashuritė pėr Madhėrinė Time ti mbuloj nėn hijen Time ditėn kurė s’ka hije pos hijes Time.>> [Transmeton Muslimi]





9. Tė Pastėrtitė dhe ata qė zbukurohet pėr Allah:
Pastėrtia ėshtė heqja e papastėrtisė nga trupi dhe rrobet dhe vendet e adhurimit tė Allahut subhanehu ue teala, pra i donė robėrit e pastėr siē thotė subhanehu ue teala: {9.108. aty ka burra qė dėshirojnė tė pastrohen mirė, e All-llahu i do tė pastrit.}.
Ndėrsa zbukurimi duhet tė jetė pėr Allah pa mendje madhėsi dhe pa i nėnēmuar robėrit e Allahut siē ėshtė transmetuar nga Abdullah Ibn Mesudi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) : Nga i dėrguari alejhi selam se ka thėnė: <<Nuk hy nė Xhennet kush ka nė zemrėn e tij njė grimcė prej mendjemadhėsisė, ka thėnė njė njeri: Po njeri dėshiron qė tė jetė veshja e tij e bukur dhe mbathja e tij e bukur, ka thėnė: Me tė vėrtet se Allahu ėshtė i bukur dhe e donė bukurin, mendjemadhėsia ėshtė mospranimi i hakut dhe nėnēmimi i njerėzve.>> [Transmeton imam Muslimi]
E Allahu subhanehu ue teala na ka urdhėruar qė tė zbukurohemi pėr ēdo namaz apo shkuarje nė xhami pėr adhurim ku ka thėnė: {7:31. O bijtė e Ademit, vishuni bukur pėr ēdo namaz (lutje), hani dhe pini e mos e teproni, pse Ai (All-llahu) nuk i do ata qė e teprojnė shkapėrderdhin .}



10.Personat qė pėrdorin misuakin:
Pėrdorimi i Misuakut ėshtė sunet i tė dėrguarit tonė alejhi selam, ka qenė kur ėshtė zgjuar nga gjumi ka filluar me Misuak e kur hynte nė shtėpi fillonte me misuak, Transmeton Aishja (Allahu qoftė i kėnaqur me atė) Nga i dėrguari alejhi selam: <<Misuaki ėshtė pastrues i gojės dhe pajtim kėnaqėsi pėr Zotin>> [Transmeton imam Buhari]
Nga Ebi Umame (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) Se i dėrguari alejhi selam ka thėnė: <<Pėrdorni misuakun se misuaku ėshtė Misuaki ėshtė pastrues i gojės dhe pajtim kėnaqėsi pėr Zotin, nuk mė ka ardhur Xhibrili e tė mos mė porosis pėr misuakun deri sa u frikova se do tė obligohet ndaj meje dhe ndaj umetit tim dhe sikur mos tė kisha frik pėr ti rėnduar umetin do t’ia kisha obliguar atyre, dhe unė pėrdori misuakun deri sa kam frik se po i fshij pėrparėsen e gojės.>> [Transmeton Imam Ibn Maxheh nė Sunenin e tij].






11. Tė Ofruarit te Allahu me kryerjen e obligimeve dhe pėrkujdesjen ndaj tyre:
Prej fisnikėrisė Allahut ndaj robėrve tė Tij tė cilėt e adhurojnė vetėm Atė duke mohuar tjerėt, se ai i donė ata tė cilėt i pėrgjigjen urdhrave tė Tij dhe i bėjnė obligimet qė u janė obliguar atyre vazhdimisht dhe i veprojnė ata pa pėrtaci, nga Ebu Hurejre (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) thotė: Ka thėnė i dėrguari alejhi selam: << Vėrtet Allahu i Madhėrishėm ka thėnė: "Kushdo qė tregon armiqėsi ndaj mikut (velij) Tim, unė do t'i shpall luftė. Me asgjė robi Im nuk mund mė mirė tė mė afrohet, pos me atė me ēfarė Unė e kam obliguar dhe vazhdimisht robi Im mė afrohet me vepra tė mira (nafile), derisa ta dua, e kur ta dua, Unė bėhem veshi i tij me tė cilin dėgjon; syri i tij me tė cilin sheh; dora e tij me tė cilėn sulmon fuqishėm; kėmba e tij me tė cilėn ec. I kėtilli nėse mė kėrkon diē, do t'ia jap, e nėse kėrkon mbrojtje nga Unė, do ta mbrojė atė". >>[Transmeton Buhari (Rijadusalihin)]




12. Tė devotshmit
Ata tė cilėt kanė frikė Allahun dhe janė devotshėm nė fshehtėsi dhe nė dukuri dhe tė cilėt vendosin ndėrmjet tyre dhe dėnimit tė Zotit tyre mburojė duke pasuar urdhrat e tij dhe largimi nga ndalesat e tij, Thotė Subhanehu ue teala: {3:76. Jo, (nuk ėshtė ashtu si thonė ata) po kush e pėrmbush amanetin e vet (ėshtė besnik) dhe ruhet nga mėkatet, s’ka dyshim, All-llahu i do ata qė ruhen.}




13.Durimtarėt:
E durimtarėt janė banorė tė Xhennetit dhe u ėshtė pėrgatitur Xhenneti durimtarėve dhe janė pėrmendur durimtarėt nė mė shumė se njė vend nė Kuranin Famėlartė dhe nė Sunetin e tė dėrguarit alejhi selam, nga edhe ai ka bėrė durim nga tė gjitha qė e kanė kapluar atė nė thirrjen e tij pėr ne fenė e Allahut subhanehu ue teala, dhe i ka lėvduar Allahu subhanehu ue teala durimtarėt nė rrugė tė tij dhe iu ka premtuar atyre Xhennetin dhe pajtimin e tij thotė subhanehu ue teala: { 3:146. E sa pejgamberė pati qė sė bashku me tė luftuan turma tė mėdha besimtarėsh dhe pėr atė qė i goditi nė rrugėn e All-llahut, ata nuk u dobėsuan dhe as nuk u pėrulėn. All-llahu i do durimtarėt.}

14.Ata qė mbėshteten nė Allahun subhanehu ue teala:

Mbėshtetja nė Allahun ėshtė argument pėr shtuarjen e Besimit dhe ngrtja e tij nė shpirt, ngase ēdo herė qė ėshtė besimtari mė i fort dhe mė i mbėshtetur nė Allahun nė gjitha ēshtjet e tija tregon kjo pėr besimin e fort tė tij dhe lidhshmėrin e tij me Zotin e tij e pėr kėtė ėshtė shpėrblimi i kėsaj qė tė meritoj dashurin e Allahut suibhanehu ue teala e pėr argument kemi fjalen e tij subhanehu ue teala ku thotė: { 3:159. Ti ishe i butė ndaj atyre, ngase All-llahu tė dhuroi mėshirė, e sikur tė ishe i vrazhdė e zemėrfortė, ata do shkapėrderdheshin prej teje, andaj ti falju atyre dhe kėrko ndjesė pėr ta, e konsultohu me ta nė tė gjitha ēėshtjet, e kur tė vendosėsh, atėherė mbėshtetu nė All-llahun, se All-llahu i do ata qė mbėshteten.}


Pra o tė dashurit e mi, kėta ishin disa cilėsi qė i donė Allahu subhanehu ue teala nė robėrit e tij, pra a po na dukem shumė pėr vetėn tonė qė tė cilėsohemi me njė cilėsi prej kėtyre cilėsive e tė kemi pėr qėllim me tė afrimin te Allahu subhanehu ue teala e tė fitojmė me tė pajtimin e tij dhe tė na arrij dashuria e tij edhe neve, edhe pse kjo ėshtė e domosdoshme pėr ne qė te jemi tė cilėsuar me kėta cilėsi tė gjitha, na furnizoftė Allahu mua dhe ty me dashurin e tij dhe lusim atė qė tė zbret ndaj nesh pajtimin dhe kėnaqėsinė e tij dhe tė na bėj prej atyre qė i bėjnė obligimet e tij vazhdimisht, dhe ti bėjmė kėta vepra me sinqeritet pėr hir tė tij ngase ai ėshtė pamės;dėgjues dhe pėrgjigjes.
E pėr nė fund Falėnderimi i takon Allahut subhanehu ue teala, Saletet dhe Selamet qofshin mi tė dėrguarin e Tij Muhamedin alejhi selam dhe mbi familjen e tij dhe mbi pasuesit e tij deri nė ditėn e gjykimit.

<IMG height=2 width="100%" vspace=9>

''E kush ėshtė nė rrugė mė tė mirė se ai qė thrretė nė rrugėn e All-llahut,qė bėn vepra tė mira dhe qė thotė:''Unė jamė prej Muslimanve''?

" Dhe gjithmone pas veshtiresise vjen lehtesimi" Ashtu si pas stuhise dielli fillon te ndrije perseri,.... edhe per ty

[Albanian eX|PerT]

Falja e sabahut tregon sa e dona All-llahun

Gëzimi i atij djali ishte i pamasë kur një ndërmarrje e njohur e pranoi atë të punoi për ta. Ai fluturonte mbi hënë dhe ai ishte kandidati i vetëm i pranuar. Ai nënshkroi kontratë që përmban në vete se ai duhet të pranojë respektimin e orarit të ndërmarrjes, dërgimin e raporteve javore rreth aktiviteteve të tij, dhe pranimin se do të ndëshkohej nëse shkelte rregullat...
Më vonë, djaloshi takoi menaxherin e tij dhe i tha, “Prej nesër e tutje, unë nuk do të vijë në kohë, dhe gjithashtu nuk do t’i dërgoi raportet javore në kohë në vend që të vonohen vetëm pak. Gjithashtu unë nuk do të të lejojë që të më dënosh mua, dhe nuk ke të drejtë që të më përjashtosh nga puna.”
Në qoftë se imagjinojmë një situatë të tillë, ne do qeshnim me sjelljen e atij djaloshi. Askush nuk do ta shoh ndryshe pos si një person të çmendur. Si mund dikush të marrë të drejtë, duke marrë parasysh se ai nuk i plotëson obligimet e tij?!
Ndaj, pse shumica prej nesh bëjnë vepra të tilla madje edhe më të këqija? (Sikur që ne
bëjmë mëkate më të mëdha kundër Ligjit të All-llahut të Madhëruar). Si mund që njeriu shpirtërisht i shëndoshë ti lejoi vehtes të gëzoj mirësitë e All-llahut: siç janë ushqimet, pijet, veshjet dhe kënaqësitë jetësore; ndërsa nuk i kryen obligimet me të cilat Ai e ngarkon, siç është p.sh. Namazi?! Dhe madje edhe nëse falet, ai atë nuk e kryen në kohë të vete ose e kryen shpejt e shpejt sikur gjeli (me shpejtësi dhe pa kujdes). Ai gjithashtu nuk përputhet me të falurit e vet e as që e kupton atë që thotë.
Duke u bazuar në një anketim të bërë nga web-faqja Islamway.com që përfshiu mbi 4000 persona, rezultatet janë si vijon:
- 14% prej tyre asnjëherë nuk e kryen namazin në kohë;
- 16% prej tyre rallë herë e falin në kohë;
- 33% shpesh e falin në kohë;
- 35% preh tyre gjithmonë e falin në kohë.
Subhanall-llah! Ne nuk flasim rreth jurisprudencës rreth të cilës dijetarët nuk qenë në ujdi ose rreth një suneti të cilin kush dëshiron e kryen e kush dëshiron jo. Ne flasim rreth ABC-së së Islamit. Ne flasim rreth faljes të cilën All-llahu e bëri obligim për të gjithë muslimanët – cilat do qofshin kushtet e tyre.
Atëherë kur All-llahu i Madhëruar i urdhëron muslimanët të falin, Ai ua tërheq vërejtjen rreth vonesës së tij, duke thënë: " Mjer për ata që falen, - të cilët ndaj namazit të tyre janë të pakujdesshëm. (El Maun 107: 4-5)
Komentatorët thonë se kuptimi i këtij verseti është vonimi i faljes pas kohës së caktuar. Ata gjithashtu thonë: “Vejl (Mjer)” është një luginë qartë e zezë në Xhehennem. A nuk i besojmë Fjalët e Allahut?
Shumica e muslimanëve e neglizhojnë kohën e sabahut sikur të mos ishte aty. Prandaj ata e falin atë shumë më vonë. Në vazhdim, disa prej tyre e falin mu para namazit të drekës. Disa nuk do ta falin kurrë ose do ta falin më pastaj. Ndaj pse gjithë ky dembelllëk yni, a e meriton All-llahu i Gjithëfuqishëm këtë? A nuk proklamojmë ne se e dona më shumë se gjithçka tjetër? Kur dikush prej neve e dashuron dikend me dashuri të sinqertë, ai dëshiron ta takojë atë. Ai do të mendojë shumë për të. Kur të ketë takim me të, ai nuk mund të flejë deri sa ta takojë atë që e do. Ndaj, të tillë janë ato faltorë të cilët nuk e falin namazin e sabahut në të vërtetë për dashuri ndaj All-llahut. A i respektojnë në të vërtetë ata urdhërat e Tiij? A dëshirojnë ta takojnë Atë?
Të paramendojmë se një multimilioner i ofron njërit nga punëtorët e tij për çdo ditë nga 1000$, vetëm me një kusht, që punëtori për çdo ditë doemos ta thirrë punëdhënësin e tij në mëngjez që ta zgjojë dhe të ik. Kjo gjë e thjesht, punëtorit nuk do t’i kushtojë më tepër se disa minuta në ditë. Kjo ofertë e shkëlqyeshme dhe shpirtëgjërë do të zgjatë derisa punëtori të vazhdojë rregullisht ta zgjojë punëdhënësin e tij. Përndryshe, oferta e tij do të ndërpritej menjëherë, dhe nga punëtori do të kërkohet që t’i kthejë të gjitha të hollat që i ka pranuar, në qoftë se neglizhon vetëm një herë ta zgjojë punëdhënësin pa arsye. Ndaj, nëse ti, vëllau im musliman, do të ishe ai punëtor, a do ta neglizhoje ta thirrje shtëpinë e punëdhënësit? A nuk do të kujdeseshe të fitoje për çdo ditë nga një mijë dollarë? Me siguri që jo – dhe nëse ndodh që një mëngjez të dështosh – mundohu që të arsyetohesh se në të vërtetë nuk qenë në gjendje ta zgjosh?
Për All-llahun është shembulli më i lartë, ndaj çfarë me ty vëllau im i dashur drejt Zotit, All-llahut të Gjithëfuqishëm? Ai është i Një i Vetëm, që të jep ty mënyrën e jetesës dhe që të dhuroi ty me çdo gjë, këto mirësi janë krejtësisht shumë më tepër se një milionë dollarë në ditë. Është Ai i Gjithëfuqishëm i Cili thotë: “Dhe Ai ju dha gjithatë që e kërkuat (që kërkoi nevoja juaj) dhe, edhe në qoftë se përpiqeni t’i numëroni të mirat (në numër). Vërtet, njeriu është i padrejtë dhe shumë për përbuzës.” [Ibrahim: 14 : 34]
A nuk meriton ky Zot i Gjithëmëshirshëm, Dhuruesi më i madh, që të zgjohesh për Të çdo mëngjez rreth orës 5 (gjatë verës kurse gjatë dimrit edhe më vonë) dhe ti falënderosh Atij vetëm pesë deri në dhjetë minuta për dhuntitë e mëdha të Tij?
Gjykimi ndaj atyre që neglizhojnë faljen e sabahut në kohë:
All-llahu i Madhëruar thotë: “Kur të kryeni namazin (e frikës) përmendeni All-llahun, kur jeni në këmbë, ulur, të
mbështetur. E kur të qetësoheni (nga lufta), atëherë faleni namazin në mënyrë të rregullt, pse namazi është obligim (për kohë) i caktuar për besimtarët.” [En Nisa, 4: 103]
Islami është një rrugë e logjikshme jetese... Është sikur një marrëveshje në mes Zotit të Madhëruar dhe robit të Tij të përulur. Duke u bazuar në këtë marrëveshje, robi kryen detyrime të caktuara para All-llahut. Me respekt ndaj këtyre obligimeve, All-llahu do t’i dhuroj robit të drejtat dhe privilegjitë. Është e pandjeshme që ju të pajtoheni me kontratën, dhe, menjëherë pastaj, ju të bëni çfarë të doni dhe të neglizhoni çfarë nuk ju pëlqen. All-llahu i Madhëruar në Kur’an thotë: “O ju që besuat, hyni në islamin e tërësishëm (Përqafoni fenë islame në tërësi), e mos ndiqni rrugën e djallit, sepse ai është armik i juaji i hapët.” [El-bakare, 2 : 208]
Komentuesit e Kur’anit thonë: Kjo nënkupton të pranosh Islamin me të gjithë legjislaturën dhe rregullat. All-llahu u hidhërua me Benu Israilët kur ata kryen atë që donin nga Feja e Tij dhe neglizhuan të tjerat. Mu për këtë, Ai iu drejtua atyre duke u thënë: “Pastaj qe, ju jeni ata që mbytni njëri-tjetrin, i dëboni disa prej jush nga vendi i tyre duke bashkëpunuar kundër tyre si është mëkatë e padrejtë, e nëse ata bien te ju në robëri, ju jepni konpensim për (t’i liruar) ata, e dëbimi i tyre nga vendi është i ndaluar për ju. A e besoni një pjesë të librit, e tjetrën e mohoni? Ç’mund të jetë ndëshkimi ndaj atij që punon ashtu prej jush, pos poshtërim në jetën e kësaj bote, e në ditën e gjykimit ata hidhen në dënimin më të ashpër. All-llahu nuk është i pakujdesshëm ndaj asaj që veproni ju.” [El-Bekare: 2 : 85]
Pejgamberi, paqja e All-llahut qoftë mbi të, ata që nuk e kryejnë namazin e Sabahut dhe jacisë me xhemat i konsideron munafikë. Ndaj çfarë mendoni për ata të cilët nuk e falin fare, as me xhemat e as të vetmuar në shtëpi?
● Pejgamberi (paqja e All-llahut qoftë mbi të): “Nuk ka falje (namaz) më të rëndë për hipokritët (dyftyrshët) se sa namazi i sabahut dhe i jacisë. Dhe sikur ta dinin ata çfarë ka në to (çfarë shpërblimi, thevabi), ata do të kujdeseshin për të ashtu që do të vinin madje duke u zvarritur.” (Transmeton Buhari)
● All-llahu i Madhëruar përmend se heq dorë nga ata që neglizhojnë obligimin e namazit. Përveç kësaj, Pejgamberi, paqja e All-llahut qoftë mbi të, thotë: “Mos e leni kryerjen e namazit qëllimisht ngase kushdo që vepron ashtu, nga ai do të heq dorë All-llahu dhe Pejgamberi i Tij.” (Transmeton Imam Ahmedi)
Ashtu dëshiron, vëllau dhe motra ime muslimane, që më të afërmit të heqin dorë nga ty? Ndaj si e neglizhon namazin dhe ashtu shkakton që All-llahu të heq dorë nda ty?
Mirë... çfarë duhet të bëjë unë?
● Çdokush prej neve duhet ta rregulljo alarmin e orës që të ngrihet ta falë namazin e sabahut.
● Ne duhet që namazit t’ia japim statusin e tij në jetët tona, dhe ne duhet ti disiplinojmë punët tona në koordinim me kohët e rregullta të namazit. (për fat të keq, ne thjesht veprojmë të kundërtën).
● Ne duhet të flejmë më herët dhe të zgjohemi për sabahun dhe mandej të shkojmë në punë. Manjëherë pas sabahut, All-llahu ndanë rizkun e njerëzve.
● Çdokush prej neve duhet të kërkojë shoqëri e cila do ta zgjojë atë për faljen e sabahut. Përveç kësaj, ata duhet ta ndihmojnë njëri-tjetrin në kryerjen e veprave të mira.
● Ne duhet gjithnjë të bëjmë duanë e natës (para fjetjes, në të cilën kërkojmë nga Allahu që të na ndihmojë në namazin tonë.
● Të ndjehemi fajtorë në qoftë se na ik dhe një namaz i vetëm. Madje, ne duhet të premtojmë që kurrë nuk do të përsëritet një mëkat i tillë.
Le të na bëjë All-llahu prej atyre që në të vërtetë e duan Atë. Le të na jep sinqeritet në fjalë dhe në vepra. (Amin) Përfundimisht, çfarëdo që në këtë artikull është e drejtë, është vetëm se dhuratë nga All-llahu. Dhe çdo gabim apo mangësi është prej meje apo shejtanit.
Shkruar nga një anëtar i IANA-s.
Solli në shqip: Ebu Jasin </SPAN>

Ebu Jasin,
18.8.2006

</SPAN>

[Albanian eX|PerT]

Kush sprovohet më së shumti?

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: “Njerëzit që më së shumti sprovohen janë pejgamberët, pastaj ata që janë më afër tyre, pastaj ata që janë më afër tyre. Sprovohet njeriu aq sa ka fe, ai që ka fe të madhe i shtohet sprovimi, kurse ai që është i dobët në fe, i lehtësohet sprovimi. Sprovohet besimtari aq, sa që ecë në mesin e njerëzve, duke mos mbetur në te asnjë mëkat”. (Buhariu).
Hadith madhështor me domethënie gjigante. Fjalë të zgjedhura të cilat mund të dalin vetëm nga njeriu i zgjedhur, i cili nuk flet nga hamendja, por nga shpallja që i shpallet nga i Dituri, i Urti.
Ky është një hadith bazë sa i përket temës së sprovimit, e ai që e analizon këtë hadith do t’i mjaftojë për ta kuptuar esencën e çështjes së sprovimit.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në këtë hadith me pak fjalë e sqaron krejt atë që duhet të dihet në lidhje me sprovat. Hadithi ndahet në tri pjesë, ku secila prej tyre tregon një çështje të caktuar:
1. “Njerëzit që më së shumti sprovohen janë pejgamberët, pastaj ata që janë më afër tyre, pastaj ata që janë më afër tyre.”
Kjo pjesë e hadithit na bën të qartë një të vërtetë të madhe, e ajo është se: Ligji i All-llahut në këtë botë është se Ai do t’i sprovojë besimtarët, e nga ky ligj nuk përjashtohet askush, as krijesat më fisnike – pra të Dërguarit, alejhimus-selam.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: “A menduan njerëzit të thonë: “Ne kemi besuar, e të mos vihen në sprovë?” Ne i sprovuam ata që ishin para tyre, ashtu që All-llahu gjithqysh do t'i dallojë ata që e thanë të vërtetën, do t'i dallojë dhe gënjeshtarët”. [Ankebut: 2-3].
Kështu Ai, subhanehu ve teala, na bën të ditur se sprova është gjë e pashmangshme, janë sprovuar të dërguarit, janë sprovuar ata që ishin para nesh dhe do të sprovohen ata që do të vijnë pas nesh. Kështu ka caktuar i Dituri, i Urti. Fundi fundit, e tërë jeta është sprovë, siç thotë Ai, subhanehu ve teala: “Ai është që krijoi vdekjen dhe jetën, për t'ju provuar se cili prej jush është më vepërmirë…” [Mulk: 2].
Pastaj All-llahu, subhanehu ve teala, tregon se sprovat janë të llojllojshme, duke thënë: “Ju patjetër do të sprovoheni si në pasurinë tuaj, si në vetën tuaj, madje do të dëgjoni ofendime të shumta prej atyre që u është dhënë libri para jush, e edhe prej idhujtarëve, po në qoftë se duroni dhe ruheni, ajo është gjëja më vendimtare”. (Ali Imran: 186).
Nga mëshira e Tij, All-llahu, tebareke ve teala, na i mëson dy gjëra për ti kaluar sprovat me sukses, e ato janë:
1. Durimi,
2. Devotshmëria.
Pra, gjëja e parë që na mëson Resulull-llahu, alejhis-selam, në këtë hadith është se sprovat janë të pashmangshme, se me to do të sprovohen të dërguarit dhe pasuesit e tyre deri në Ditën e Gjykimit.
2. “Sprovohet njeriu aq sa ka fe, ai që ka fe të madhe i shtohet sprovimi, kurse ai që është i dobët në fe, i lehtësohet sprovimi.”
Pasi që na e qartësoi se sprovat janë ligj i All-llahut dhe se do të sprovohen të gjithë, në këtë pjesë i Dërguari i All-llahut na tregon kriterin në bazë të cilit njerëzit sprovohen, e ai është: imani (besimi).
Kjo është drejtësia e All-llahut, azze ve xhel: E sprovon atë që ka besim të dobët me sprovë më të vogël, sepse ai mund të durojë më pak dhe meriton shpërblim më të vogël, kurse atë që ka besim të madh e sprovon më shumë, sepse ai mund të durojë më shumë dhe meriton shpërblim më të madh.
Nëse imani është i madh, sprovat janë të asaj grade, e nëse është i vogël, aq janë edhe sprovat. Ky fakt i jep vullnet, kurajo dhe shpresë të sprovuarit, sepse:
• Sprova e tij tregon se ai ka besim, tregon se ai është në rrugën e drejtë, në rrugën e të dërguarve dhe njerëzve të mirë, sepse ata janë sprovuar me sprovat më të rënda.
• Sprova – nëse kalohet si duhet – është në dobi të të sprovuarit, e assesi në dëm të tij. All-llahu i Madhërishëm me anë të sprovës do t’ia fshijë mëkatet dhe do t’ia ngritë gradat e tija në xhennet.
Të dashur vëllezër! A nuk mjafton ky fakt që të na ndihmojë të mos dëshpërohemi dhe të mos demoralizohemi kur të goditemi me ndonjë sprovë, por të durojmë dhe të shpresojmë në shpërblimin e All-llahut?
3. “Sprovohet besimtari saqë ecë në mesin e njerëzve, duke mos mbetur në te asnjë mëkat”.
Pasi që tregoi se sprova është ligj i All-llahut dhe pasi që e tregoi kriterin në bazë të të cilit njerëzit sprovohen, në këtë pjesë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na tregon urtësinë e cila qëndron pas sprovave, sepse All-llahu është i Urtë dhe ska mundësi të veprojë diçka kot, mirëpo Ai e bën atë me një qëllim të caktuar, qëllim i cili padyshim se është i drejtë dhe i urtë.

Besimtarët kanë dobi të mëdha nga sprovat, edhe atë:
- All-llahu nga mëshira e Tij me anë të sprovave na i fal mëkatet tona dhe na i ngritë gradat tona në xhennet.
- Sprovat e kalitin personalitetin e besimtarit dhe e përsosin, e bëjnë të durueshëm dhe të qëndrueshëm, të aftë dhe të kujdesshëm, e bëjnë të përgaditur për ta bartur emanetin e “mëkëmbësit në tokë” mbi supet e tij dhe për ta kryer këtë funksion ashtu si duhet. Dihet se ai që e fiton një gjë pa mund, nuk i’a din vlerën dhe shumë shpejt e humbë, kurse ai që e fiton me mund, i’a din vlerën dhe lufton me mish e me shpirtë që ta ruaj atë.
- Sprovat i pastrojnë rradhët e besimtarëve nga munafikat, dyftyrëshat dhe të luhatshmit në fe.
Pejgamberi, alejhis-selam, ka thënë: “E çuditshme është çështja e besimtarit. Çështja e tij është krejt mirë për të dhe nuk është e tillë për askënd tjetër. Nëse besimtarin e godet gëzimi, ai falënderon (All-llahun), e kjo i sjell dobi, kurse nëse e godet e keqja, ai bën durim (sabër) andaj edhe kjo i sjell dobi (shpërblim)”. [Muslimi].
Pjesa “dhe nuk është e tillë për askënd tjetër” na sqaron se pabesimtarët (kafirat) nuk e fitojnë këtë mirësi nga sprovat. Ato janë dënim për ta.
Kjo është ajo që All-llahu na e lehtësoi nga nxjerja e përfitimeve nga ky hadith i madh. Ku e kemi qëlluar, ajo është nga mirësia e All-llahut, e ku kemi gabuar, ajo është nga dobësia jonë dhe nga shejtani.
E lusim All-llahun, tebareke ve teala, që të na mëson atë që është e dobishme dhe të na mundëson të kemi dobi nga ajo që e mësojmë. Amin. </SPAN>

Omer Islami,
25.11.2005

[Albanian eX|PerT]

Këshillë bashkëshortëve

Këshillën time e filloj duke treguar rreth Luftës së Dytë Botërore, Armatës britaneze dhe shkretëtirës egjiptase! Njërës nga betejat më vendimtare, që ndodhi më 1942 gjatë Luftës së Dytë Botërore, e quajtur beteja El-Alemejn, e quajtur ashtu sipas vendit në Egjiptin verior. ثshtë e mirënjohur që gjermanët okupuan Afrikën Veriore dhe arrritën deri në Egjipt. Shpresonin ta pushtojnë Kanalin e Suezit, mandej të pushtojnë fushat e naftës në Iran dhe Irak, mandej ta sulojnë Bashkimin Sovjetik nga jugu, etj.
Britanezët qenë të qëndrueshëm që asnjëherë të mos e lejojnë të ndodh ajo, ndaj sollën ushtarakun më të mirë, gjeneralin Berndard Montgomerin që të udhëheq ushtrinë e tyre me qëllim të ndalimit të gjermanëve dhe përparimit të tyre. Ndodhi një betejë e vërtetë. ثndrrat gjermane nuk u realizuan, britanezët marrin fitoren ndërsa shumë luftëtar vdiqën dhe u varrosën në shkretëtirën El Alemejn.
Ajo që neve na intereson, nuk është ndodhia mes britanezëve dhe gjermanëve. Ne na intereson që pas luftës, shumë familjarë të ushtarëve të rënë në El Alemejn, erdhën të vizitonin varret e tyre. Disa nga ata, lanë ca fjalë të gdhendura në varret e tyre. Ndër ta, gjenden fjalët e një vejushe të re angleze e cila i shkroi burrit të saj: “Për Botën, ti qe vetëm ushtar, por për mua, ti ishe Bota e tërë!”
Ndaj, gjatë martesës, ju nuk fitoni vetëm bashkëshorte, ju fitoni gjithë botën. Nga tani e në botën e ardhshme, bashkëshortja jote do të jetë partneri yt në jetë, bashkëudhëtar dhe shoku më i mirë. Do t’i ndajë me ty çastet, ditët dhe vitet. Do ta ndajë me ty gëzimin dhe dëshpërimin, sukseset dhe dështimet, ëndrrat dhe frikësimet tua. Kur do të jesh i dobët, ajo më së miri do të kujdeset për ty; kur të kesh nevojë për ndihmë, do të bëjë gjithë ç’ka mundet; kur të kesh ndonjë sekret, ajo do ta ruajë më së miri; kur të kesh nevojë për këshillë, ajo do ta jep. Ajo gjithnjë do të jetë me ty. Kur të zgjohesh në mëngjes, gjëja e parë që shohin sytë tua është ajo.
Gjatë ditës, ajo do të jetë me ty, në qoftë se në një moment nuk është me ty, fizikisht, ajo do të mendojë për ty me gjithë zemër, mendime e shpirt. Kur të shkoni të flini, ajo do të jetë gjëja e fundit që e sheh; madje edhe kur flenë ti, sërish do ta shohësh atë në ëndërr. Shkurtë, ajo do të jetë e gjithë bota për të dhe ti do të jesh e gjithë bota për të.
Përshkrim më i mirë të cilin personalisht e kam lexuar ndonjëherë e që përshkruan afërsinë e bashkëshortëve për njëri-tjetrin, paraqet ajeti Kur’anor: 'Ju jeni veshja e tyre dhe ato janë veshja e juaj.’
Bashkëshortët janë sikur petku për njëri-tjetrin, ngaqë ia sigurojnë njëri-tjetrit mbrojtjen, konforitetin, mbulesën, ndihmën dhe pasurinë. Paramendoni sikur të udhëtonit në Alaskë pa veshje! Bashkëshortët tanë na sigurojnë në të njëjtën mënyrë mbrojtjen dhe konforitetin, mbulesën dhe ndihmën, në udhëtimet tona në këtë botë sikur veshja që do të na nevojitej në udhëtimin tonë në Alaskë.
Relacioni mes bashkëshortëve është gjëja më e shenjtë nga të gjitha relacionet: vlera e dashurisë dhe kujdesit, intimitetit dhe afërsisë, mëshirës dhe mirëkuptimit dhe qetësisë e cila mbushë zemrën e bashkëshortëve. Kjo paraqet vepër Hyjnore. Vetëm Zoti me fuqinë e pakufizuar, mëshirën e pafund dhe Urtësinë e shkëlqyer, mund të forcojë këto ndjenja të shkëlqyera në zemrat e bashkëshortëve.
Faktikisht, Allahu na kujton ata që shkojnë shenjave të Tij në Univers, janë ndjenjat në zemrat e bashkëshortëve ndër shenjat e Tij që duhet udhëzuar qeniet njerëzore kah Ekzistenca e Tij.
Siç qëndron në Kur’an, (Er-Rum 21): “Dhe nga faktet (e madhërisë së) e Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë), ashtu që të gjeni prehje te ato dhe në mes jush krijoi dashuri dhe mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë.”
Mirëpo zemra e njeriut nuk është qenie e palëvizshme, ajo është mjaft dinamike. Dashuria mund të thahet dhe zbehet. Lidhja bashkëshortore mund të dobësohet nëse për të nuk kemi kujdes. Lumturia në bashkëshortësi nuk vjen vetvetiu. Fati konstant kërkon dhënie dhe sakrificë konstante nga të dy anët. Që pema e dashurisë bashkëshortore të mbijetojë, të mbetet e gjallë dhe ta vazhdojë rritjen, toka duhet të jetë e palodhshme, e mirëmbajtur dhe e kujdesur. Ndaj, ja këtu disa këshilla si ta mirëmbajmë këtë pemë, që vazhdimisht të rritet:
Në botën tonë, jetojmë një jetë dinamike, të rrethuar me tabela të dendura dhe të stërmbushur me afate. Për bashkëshortët, kjo domethënë, ndoshta më nuk do të gjeni kohë që të kaloni së bashku, të vetmuar dhe larg nga obligimet. Këtë nuk duhet ta lejoni asnjëherë të ndodh! Mundohuni që periodikisht të gjeni kohë, të kryeni ndonjë punë, larg nga bota tjetër. Kujtoni se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, gjente kohë që të shkojë i vetëm me bashkëshorten Aishen radijallahu anha, në shkretëtirë, për të garuar. Fillimisht ajo ia kalonte, mirëpo pasi fitoi pak në peshë, filloi ai t'ia kalojë...
Dil rregullisht jashtë me të dhe bëni çfarëdo lloj aktiviteti. Shkoni në bregdet. Vizitoni familjen dhe shokët.
Shkoni në xhami, në piknik etj. Kujtoni se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ndante kohë që të shkojë me gruan e tij të shohë lojërat e etiopianeve të reja.
Gjithmonë të kesh romansë në jetë. Jeta moderne gati e transformoi qenien njerëzore në robot apo high-tech - maqina pa emocione.
Shfaqja e emocioneve është e nevojshme që ta ruajmë lidhjen bashkëshortore, larg nga dryshku dhe dezintegrimi. Mbaje mend, do të shpërblehesh nga Allahu për çdo emocion që tregon ndaj gruas tënde. Ashtu siç thotë Resulullahu, salallahu alejhi ue selem: “Do të shpërbleheni për gjithë ku kërkoni kënaqësinë e Allahut, madje edhe për ushqimin që vëni në gojë të bashkëshortes.” Asnjëherë mos e nënçmo vlerën për gjëra që duken të vogla, ashtu siç është vënia e ushqimit në gojë të gruas, hapja derën e veturës etj. Kujtoni se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, vënte gjurin e tij që bashkëshortja të shalonte devenë... Mundohu që gjithnjë të gjesh kohë për lutje të përbashkët.
Forcimi i lidhjes mes teje dhe Allahut është garantim më i mirë që lidhja jote bashkëshortore, të mbetet gjithnjë e fortë. Kjo do të rezultojë me pasje të qetësisë më të madhe në shtëpinë tënde. Kujto si Pejgamberi, salallahu alejhi ue selem, gjithnjë tregonte lutje dhe dëshira për bashkëshortët e ri, të cilët zgjoheshin natën të falen, ai madje udhëzonte që nëse njëri prej tyre ngrihet, le ta thirr tjetrin që nuk është ngritur, madje edhe me stërpikje me ujë në fytyrën e tij/saj.
Mundohu që gjithnjë me vepra a me fjalë të jesh i mirë ndaj bashkëshortes. Bisedo me të, buzëqeshu, kërko këshillën e saj, pyete për mendimin e saj, harxho kohë të vyeshme me të dhe kujto se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Më të mirët nga ju janë ata që janë më të mirë ndaj bashkëshorteve...”
Në fund, është rutinë që bashkëshortët të japin besën në dashuri dhe nder, deri sa vdekja të mos i ndajë. Unë mendoj se kjo besë është jo e mirë, por e shkëlqyeshme, mirëpo jo e mjaftueshme! Nuk mjafton vetëm ta dashurosh bashkëshorten. Gjithashtu duhet të duash atë që ajo do. Familjen e saj, dashamirët e saj duhet të jenë edhe dashamirë për ty. Mos u bë si kolegu im, i cili nuk kënaqej që, prindërit e bashkëshortes së tij, të vijnë në vizitë, për disa javë. Ai sinqerisht asaj i thotë: ‘Nuk i dua prindërit tu’. Natyrisht se e shikoi me hidhërim dhe ia ktheu: ‘Edhe unë nuk i dua prindërit tu’.
Gjithashtu, nuk mjafton ta duash deri sa vdekja t’ju ndajë. Dashuria nuk duhet të ndërpritet dhe ne besojmë që, ekziston bota tjetër pas kësaj. Atje ku ata të cilët bëjnë gjëra të drejta në këtë botë, do të bashkohen me bashkëshortet dhe pasardhësit e tyre. Shembull më i mirë është Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, dashuria e të cilit ndaj Hatixhes radijallahu anha, vazhdoi edhe pas vdekjes së saj. Edhe shumë vite pas vdekjes së saj, ai asnjëherë nuk harroi që kur të therë ndonjë dele, një pjesë t’ia dërgonte shoqeve të saj...
Duaje bashkëshorten tënde dhe atë që ajo do, dhe atë, jo deri në vdekje, por deri sa të bashkoheni përsëri në botën tjetër.
Inshaallah!

Sherif Muhammed

Përktheu: Ebu Jasin
Redaktoi: O. B.
</SPAN>

Sherif Muhammed,
18.9.2006

http://www.albislam.com