Kur shpirti flet........

[Daglasi]

e zemra mbushet,e syni loton

[emine]

Kam per shkruar nji dite per ty
Kam per ti than te gjitha
Sa e mire je
Sa e keqe je
Kam per te treguar se je si dielli qe njihere ngrof nji here pervelon
Kam per te treguar sa here jam cuar me mendimin per ty
Kam per te treguaru sa here me ke munguar kur kam degjuar nje kange....
Kam per te treguar sa here kam dashur te kem afer e te tregoj:
nje gjurme, nje lis, nje dege me bore, nje te celur pranvere, nje forme reje,
nje yll, nje deshir , nje mjegull mbi nje lugine...
Kam per te treguar sa here kam dashur te kem afer per te degjuar nje fishkellim te eres,
nje tik tak te ores, nje rrahje te zemres, nji ofshime, nje bertime ne hapsir te qiellit

Kam per shkruar nji dite per te treguar gjithcka per ty

[emine]

Ti.

E ke menduar ndonjëherë si do të jetë dita, kur ne të dy nuk do flasim më?
-Nuk ka për të ardhur.

E ke menduar ndonjëherë si do të jetë dita, kur në të dy të mos të shihemi më në sy?
– Nuk ka për të ndodhur.

E ke menduar si do jetë dita, kur miqësia jonë të kapërdihet nga velloja e mërzisë dhe urrejtes?
– Asnjëherë.

E ke menduar si do jetë ajo ndjenja e keqe e hidhur që do tresi ëmbëlsinë e bisedave tona?
– Nuk e mendoj.

E ke menduar ndonjëherë si mund të mësosh të mos falësh?
– Unë fal.

E ke menduar ndonjëherë si është të më mbash inat përherë?
– Ty jo.

E ke menduar si do të jetë ajo ndjenja, kur të mbledhim buzët në kujtimin e njeri-tjetrit?
– Jo ne.

E ke menduar, si do të jetë të më marrësh inat dhe të ndërrosh muhabet kur flitet për mua?
– Jo unë.

E ke menduar si do të jetë mungësa e fjalëve, heshtja, largësia jonë?
– Nuk ka arsye.

E ke menduar si do jetë dita kur bisedave të qeta, ti lëri vendin heshtja e largësisë?
– S'do vijë.

E ke menduar si do jetë dita kur të pres një urim tëndin dhe ti ta harrosh?
– Unë nuk harroj.

E ke menduar si do jetë casti kur të shihemi në sy dhe të largosh sytë sikur nuk më njeh?
– Unë jo.

E ke menduar si do jetë të qëndrosh para meje dhe të jemi dy të huaj?!

Dhe keshtu, gjersa nje dite, te na thote jeta ne: Harro!
Do te mbesim anonim, do te jemi ne peremra,
Une "Ai" dhe ti "Ajo".


P.S. Nuk do te vije,asnjehere,nuk do e lejojme!

[emine]

O Femer


O femer,vrapo neper rruget e ndjenjave te tua
duke mbjell embelsi.
O femer,qaj per zhgenjimet qe mund te te prekin
duke i fshire me pas nga kujtimet e tua.
O femer,qesh per ditet e tua te bukura
duke i mbajtur mend per te gjithe jeten.
O femer,hidhe tutje trishtimin
vendos mbi fytyre make-up,vish fustanin me te bukur dhe dil jashte te duash boten.
O femer,ec neper rruget e mohimit
dhe pranoje mosdashjen e te tjereve.
O femer,urre,genje,zhgenje
por jo aq sa te te behet nje ves i keq.
O femer,shihu ne pasqyre dhe duaje veten
duke e pranuar ashtu sic ajo eshte.
O femer,ji joshese
por jo per te gjithe sepse te humbasin vlerat qe perfaqeson.
O femer,ji nene e devotshme
duke rritur brezat qe do te bejne boten nje vend me bukur per ta.
O femer,ji bashkeshorte besnike
dhe duaje bashkeshortin tend sic ai te ofrohet.
O femer,harroje qendrimin tend te ftohte,
fal ngrohtesi qe te mbjellesh te tille.

O femer,ti qenie e brishte
je kaq e rendesishme per jeten e gjithesecilit,shfrytezoje rolin,behu e rendesishme.
O femer,te dish te jesh e tille eshte nje nder rolet e tua kryesore.
O Femer;

[Alima]

...

VDIS PARA SE TE VDISËSH!

Ç’pret nga një botë ku i mashtruari turpërohet më shumë se mashtruesi?
Ç’do mësosh nga një libër shkruesi i të cilit di më pak se lexuesi?
Jo më pak e tmerrshme është kur shkruesi vlen sa një botë
E lexuesi nga oqeani s’mund të marrë më shumë ujë se sa një gotë
Edhe librat u ngjajnë pasqyrave të vdekura që marrin pamje nga bota e gjallë
Po u shfaq pranë tyre ndonjë gomar, mos prit të të ngjajë në dijetar!
Po hajt mo’ leri edhe shkruesit edhe lexuesit e hajde nisemi pakthyeshmërisht,
Të bëhemi pasqyra të vetvetes se mjaft e pamë botën gabimisht!


F.M.
.

E di!

Zemra i qante por nuk e lente inati. Ajo ishte dashuruar pa hetuar asnjeri, madje as ajo vet. Prandaj e kisha porositur mos rezisto me copy-past. Pranimi nuk eshte dorezim e as dorezan nese nuk posedon aftesi te permbajtjes.

E di! Ajo me kerkon serish me buze ne gaz. Kesaj radhe jo nga meria sa nga marazi, ngaqe "dimer eshte, mjegull, lashtesi (jo lageshti)" ne shpirtin e saj :D. Pra? Ik mendje nese mundesh.

...

[YanYan]

Nji za i mekun jehon
si kuku-ja e ditve t'zymta
pikon uje prej reve
rrjedh catijave
une mylli perden
me shtri kockat
e ninulla prej jashte
me m'vu n'gjume.

Dinamika e mengjeseve dikur e kishte lehtesuar
Ajo e donte jeten e tille te organizuar por, jo vetem
S`i pritej kur kishte synim fitoren ne mes te Bulevardit
Edhe kaloresit me te famshem ia kishin zili, ishte e kalitur ajo neper Beteja te jetes
Bulevardi isha une teksa ajo luftonte ne Mejdanin prej kallderemeve
Imagjanita e saj per fitoren ishte e papershkruar ndonese e brente dilema
Une se kisha hallin e saj ngaqe e dija se do triumfonte edhe kesaj radhe
Me brengoste, njekohesisht mburresha me kokefortesine e saj
E tille ishte ajo, e brishte dhe e shkrifte.
Shprehimisht hakmarese jo, pervecse kur me merte me vete ne imagjinaten e saj gri
Akoma nuk arrita t`a kuptoj gjithe dhuntine e saj feministe!
Se di?
Pse ik nga vetja yte?
As blasfemia nuk eshte tipari yt sic pretendon.
Para se te jesh larguar nga endrra e trishte
Ndonese e di qe s`ke kurajo
Ti!
Mos eja me, as atehere; sepse qendrimi eshte vlere, eshte ndergjegje, por edhe budallaki.
Mendo, per cilen nga keto te tre do ndash mendje!
Naten ty!

[emine]

Fytyra të ngrysura. Të lodhura nga intrigat dhe ndërskamcat.
Sy që flasin për mosbesim. Sy në dhimbje! Të bindur se më askush për askënd nuk mendon mirë. Dhe se duhet ruajtur nga të gjithë.
Shumë zymti. Dhe aq shumë pak buzëqeshje! Aq pak saqë kam frikë se edhe lumturia do të vdes. Dhe bashkë me të do të shuhemi edhe ne.
Mos lejo.
Buzëqesh.
Si nuk e sheh se vetëm pak buzëqeshje ka fuqi që, edhe një ditë të trishtë, të ma kthej në frymëzim?
Gëzoju jetës.
Bëje këtë.
Bëjë për veten tënde.
Dhe pastaj edhe për hatrin tim.

[Alima]

...

Nëse je nga të dashuruarit që duan ta mundin veten
Nëpërmjet gënjeshtarëve do ta zbulosh të vërtetën
Asgjë nuk zbulohet më shpejt në këtë botë të vjetër
Se sa fshehtësitë që njerëzit mundohen t’i ruajnë tepër
Hë? Ka diçka që nuk shkon? Përse nuk nxiton?
Ke bërë gjynahe thua dhe s’vjen dot me mua?
E di, e di po s’ka gjë,
E djeshmja njëherë quhej “sot”, por nuk quhet më.
Të nisemi tani përtej Shtatë Qiejve që na ndajnë nga e Vërteta
Se vdekja do vdesë, do mbetet veç Jeta.


(apet copy-paste) F.M.


.

[Domira]

Thirrje ne ajer tashme te rralluar deri ne vakum...copza kristalesh qe rrokullisen lodhur ne hapsire...dhe perplasen e copezohen edhe me...pa dhimbje...krejt anemike perplasjet.
Cuditerisht gravitacioni u beka edhe me i fuqishem, qendrimi vertikal me i konsoliduar se kurdo...kjartesi gjithandej, dhimbja e zhdukur matane ne pakthim.
Ecje e bere gure, ecje e pandalshme, ecje e papenguar drejt horizontit ku perfundojme nje dite te gjithe se bashku...ku perfundojne te vdekshmit dhe te pavdekshmit

[Dardanesha]

ME TREMBI VETETIMA


Ngarkova mbi kurriz nje thes me psheretima,
dhe nisa udhetimin ne brigjet e vetmise.
Kalova shkretetire... gelltita vetetima,
e vetme kisha mbetur si peng e dashurise.
U ndesha neper vite me dhimbjen e mallkuar,
pa ditur se ku shkoja... ne pritje te qetesise.
Megjithese plage mora, jo shpirtin kurre s'ma munden,
mes endrrash te perhumbur... ju luta lumturise.
Stuhia me ka shtyre... nuk dija te ndaloja,
me eren kam vrapuar... shetita gjithesine,
rrufet i hasa rruges... me trembi vetetima,
nje skllave e pabindur ne pritje te qetesise.
Ngarkova permbi supe ca vargje qe renkonin,
nuk munda qe ti thurja kurre lavde tradhetise,
zhgenjyer... por me shpresa dhe zemer pa shuar,
kam pritur ti shikoja pak driten " madheshtise".

[Albonita]

Di te me thuash sa dashuri ke brenda? Nje kg? Nje liter?
Nuk e di eh?
Atehere harroje matematiken. Krijo ate qe nuk eshte. Sepse ajo qe eshte, eshte e te gjitheve. Por nese arrin te gjesh ate qe nuk eshte, atehere ke dicka qe eshte vetem e jotja. Dhe nese dikush tjeter shikon ate qe shikon ti, atehere ke gjetur dike qe te jetosh me te
Mos e ler te ike. Ndaloje! Jetoje! Shkruaje!
Historite jane si...njerezit.
Nuk jane bere per te qendruar vetem.
Diku ne bote, eshte dikush qe jeton nje histori qe pasqyrohet me tenden.
Veshtro perreth!
Ky dikush nuk eshte larg teje.
Eshte gjysma tjeter e librit.
Mos humb kohe te shkruash faqe te tjera...
Kerkoje!
Pjesen tjeter do ta shkruani bashke.
Sepse nuk ka gje me te arrire per dy histori se sa te nderthuren

[natyra]

Asgje per ju mallin s'ma shuan...!
````````````````````````````
"Ne cdo kohe,mengjes dhe drek..
Mami me ju ne ekran po flet
thua se malli po pergjysmohet,
thua merzia po zvoglohet,
Por se zemra s'po pajtohet!
(per deri sa me ju t'bashkohet)
valle a ka ndonje zgjidhje tjeter?
E ndare nga ju se dua jeten!

...ndaj nga large ju perqafoj,
E luas Zotin te ju mbroj...Mami&Gjyshe-Hajla!

P/S. sikur te gjithe do t'regonin AUTORIN e shkrimeve qe aqe shum po behen copy/paste..dhe askush pergjigje s'po jep mbi to?!...Une personalisht, do ti quaja ndeshkim

Natyra.

[Albonita]

Mbase nuk bej mire se po te shkruaj
pasi nuk di nga t’ja filloj
se kam shum per te treguar
nuk e di mund dhe te gaboj
ndoshta ate qe ndjej nuk e shpreh dot
sepse fjalet kan varferi dhe cdo te mjaftojn
gjithsesi disa germa po i formoj
“me gjith shpirt te dashuroj”
por te lutem mos e merr per dobesi
keto jan ndjenjat e mia per ty
edhe nese une te ngjaj si Engjullushe , eshte malli dhe deshira te jem me ty ne perjetsi