Perëndia apo njeriu?

[Murgesha]

...Steaven Hawkingu edhe më tutje ballafaqohet me dy ide diametralisht kontradiktore: veja kozmike, big-bangu, enntropia, tkurrja... apo megjithatë gjithësia e amshueshme, pa ditëlindje e ditëvdekje, por me KRIJUESIN E GJITDIJSHËM?

Dr.Steven Hawking, drejtor i "Mbretërisë së Shkencëtarëve", drejtor i parë i së cilës ishte i famshmi Issac Newton, ligjërues në Oxford, ekspert për vrimat e zeza (shumë e quajnë Einstein të kohës sonë), në librin e tij që bëri bujë në analet e mekanikës kuantike "Historiati i shkurtër i kohës" (1989) ofroi dy teori rreth krijimit të gjithësisë: e para, religjioze sipas së cilës gjithësia ishte, është dhe do të mbetet përgjithmonë diçka që nuk ka fill ngase kurrë nuk është krijuar, dhe nuk ka fund ngase kurrë nuk do të zhduket, apo do të zhduket vetëm sipas urdhërit të atij që udhëheqë me të, Perëndisë, ekzistenca e të cilit është shpjegim i vetëm për qenësinë tonë dhe të gjithë asaj që shohim këndej e përtej syve tanë fizikë si dhe teoria e dytë, shkencore - logjike, sipas së cilës çdo gjë që shohim është vetëm një trajtë e energjisë, ndërsa vetë materia është trajta më e vrazhdë e energjisë. Sipas ligjit të përsosmërisë, çdo materie (masë) zbërthehet në energji, e kjo pambarimisht kompaktësohet në një lëmsh apo topth energjetik (vrimat e zeza), sa që i tërë kozmosi do të arrijë të ketë përmasat e një topthi celuloidi ku janë të ndërfutura të gjitha atomet dhe çdo gjë tjetër që ka përmbajtur më parë. Në fund, ky topth, do ta arrijë pikën kritike të shndërrimit në "hiç", me ç'rast pason Eksplodimi i Madh apo BIG-BANG-u. Shpërthimi i tillë i fundit, duhet të ketë ndodhur para pesë miliardë vitesh, kur edhe u krijuan të gjitha këto mrekulli që sot i shohim. Madje Big-Bang-u, sipas kësaj teorie, është duke zgjatur akoma diku në pafundësitë e gjithësisë, derisa energjia e shpërthimit nuk do të barazohet me zero, me ç'rast përfundon Koha Entropike(e çrregullësisë së sistemit) dhe fillon Koha e Rregullësisë së sistemit apo si është quajtur tkurrja e gjithësisë. Kjo tkurrje vazhdon deri në përmasat e topthit, pas tij big-bang-u, zgjerimi, tkurrja, topthi... dhe prap çdo gjë nga e para, sërish e sërish! Shihet qartë se këtu nuk ka vend për ekzistencën e Perëndisë, pasiqë gjërat rrjedhin në përputhshmëri të plotë me ligjet e fizikës.
Këtu, pra shfaqen problemet. Eliminimi i Perëndisë prej skenës ka nxitur polemika të rrepta. Selia e Shenjtë u deklarua pa hezitim, ndonëse pak me maturi:"...Shkencëtarët mund ta kryejnë misionin e tyre deri në momentin kur ndodh big-bang-u. Çdo gjë tjetër që pason, është çështje e t'Madhërishmit, madje është fare e kotë që njeriu mundohet ta shpjegojë Zanafillën e ai në fakt kurrë nuk do ta njohë atë..." Ky reagim kristijan, eliminon pra, njeriun si qenie tepër miniaturike dhe pa kompetenca për ta shpjeguar Krijimin Hyjnor.
Në fakt, polemikat mes ekzistencës dhe joekzistencës së Perëndisë nuk janë të një moshe të re. Ato sot përfaqësojnë vetëm një vazhdimësi, ndonëse paksa më paqësore, të mohimit të njëra-tjetrës. Të fillojmë, pra, me radhë.