Poezi nga miradije gashi

[shaban cakolli]

DASHURIA JOTE!

Sa e pasur që është
DASHURIA JOTE!
Si qielli i pastër
Është shpirti yt.
Si një hënë e buzëqeshur
Më vjen fjala jote.
Si diell me rreze
Më vjen vargu yt.
Oh, gjithë dashurinë
E kësaj bote
Brenda teje e gjej
Gjithnjë ta dish !…

[shaban cakolli]

MË DUAJ…

Më duaj si poeti – vargun
Më duaj si drita – agun
Më duaj si fusha – lumin
Më duaj si fëmija – gjumin
Më duaj si zogu – këngën
Më duaj si syri – ëndrrën.
Më duaj…!

[shaban cakolli]

QESHJA N’ZEMËR MBILLET

Ç’po ndodh vallë, nuk di as vetë
Sot rrallë shoh dikë të qeshë!
Dikush qesh vetëm me sy
E dikush qeshjen e ka lojë
Dikush as të qeshë nuk di
S’qesh me zemër, po me gojë.
Dikush s’qesh, po veç zgërdhihet
Dikush qan a qesh, nuk dihet.
Rrallëkush ndodh me zemër t’qeshë
Sikur qeshje s’ka mes nesh.
Sikur bota thotë tek sillet:
-Qeshja n’zemër duhet t’mbillet!

[shaban cakolli]

NDOSHTA DIKUR

Ndoshta dikur
Ëndërroje të ishe diku në Europë.
E sot, çudi…!
Ndërruan kohë
E ndërruan mote.
Të ikësh do prej këtu
Sa më parë.
Ç’dëshirë e përzirë
Me ëndrra e mall!
Po ç’është ky fat i çuditshëm vallë?!
Është malli, or vëlla, malli
Që në zemër të djeg
E t’bën që të kthehesh
Atje ku ke lind!

[shaban cakolli]

NË VEND TË HUAJ

Në vend të huaj
Edhe mendimet rrjedhin në heshtje
I heshtur je dhe vetë ti
Por qetësi,
Qetësi s’gjen askund
Më beso!
Edhe engjëll po t’ishe
A t’ishe vetë njeri
Kristal i mbyllur do t’mbetesh
Në zemër i ndrydhur!
Në shpirt i shtrydhur!
Si një leckë e pavlerë!

[shaban cakolli]

MËRGIMTARËT

Vijnë me shpresë
Kthehen me shpresë
Presin me shpresë
Durojnë me shpresë
Jetojnë me shpresë
Vdesin me shpresë.
Shpresojnë gjithë jetën e vet
Mërgimtarët e shkretë!!!