Reflektime

[panta_rhei]

Pak për traditat

Jam adhurues pa rezerva i traditave të popullit dhe të vendit tim.
Arsyet janë të shumta.
E para: sepse tradita na shquan nga popujt e tjerë.
Të dytën dhe të tretën i harrova, po nejse mjafton e para.

Pra jam adhurues i traditave të popullit tim që na shquajnë nga fqinjët, vendet e popujt e tjerë , të cilët, patjetër, janë të poshtër edhe barbarë.

Tradita e vendit tim e do që kur bëhet dikush ministër të shkojnë gjithë populli në ministrinë përkatëse për përhajër.
E deshte, s’e deshte; e konsideron të mençëm a budallë; e konsideron të ndershëm ose jo - për perhajer duhet me shku edhe me uru.
Nëse don që ta kesh nesër derën çelë për ndonjë favor personal ose të ndonjë miku ose të ndonjë miku të mikut -ashtu siç e don tradita e vendit.
Nëse qëllon të jesh i afërmi i ministrit, shtrihesh në kolltuk të butë edhe bën muhabet, duke pirë kafe e duhan (se punët e Ministrisë andej kryhen vetë…), kurse nëse qëllon të jesh vetëm “ndonjëri nga turma”, kënaqesh me një cigare e me një shkëmbim të buzëqeshjes së ëmbël si hallva me kadaifin bashkë.
Fundi i fundit, mor zotni, ti nuk ke shku për cigare, po që ta dijë Ministri se je në këtë jetë, se ia bëre përhaj'r, se i thae “Zoti Ministër” edhe atë për dore, kaq mjafton.

Në anën tjetër tradita e don që vendi të ketë buxhet - qoftë edhe nëse kaca s’e ka asnjë cent.

Dhe tradita s’ka si të shkelet!

Gjithmonë tradita e do që në buxhet të jenë shkruar krejt shpenzimet për një vit.
Po për fat të keq, viti është i gjatë fort, edhe durimi ynë i shkurtë, fort.
Pra, ministri, nëse është ministër me bole, e jo frikacak i ndershëm, lypset t'i bëjë dy gjëra:

1. t’i marrë krejt fondet e një viti qysh në muajin e parë;
2. t’i harxhojë sapo t'i merr.

Këtë e lejon tradita edhe tradita nuk shkelet.

S’prish punë hiç a mbeten 11 muajt e tjerë pa fonde. Qëllimi i buxhetit dhe i qeverisjes u arrit, siç e don tradita kombëtare.

Pikat e mësipërme duhen të zbatohen aq më fort dhe më shepjtë sepse mund të bjerë a të rrëzohet qeveria, dhe, kuptohet, një qeveri që ikë nuk duhet t’i lërë qeverisë që vjen asnjë cent në kacë.

Tradita e do që zbrazur e mora, zbrazur e lashë.

- edhe çka mola nga populli, harxhova! Fund i fundit, mor zotni, vetë i mblodha vetë i harxhova!

Pra nëse një qeveri i han fondet e një viti për një muaj a dy, tradita e don që qeverija tjetër të krijojë fonde të tjera gjithmonë për një vit e t’i merr që në fillim në xhep ose në arkat ministrore-private për t’i shpenzuar brenda një muaji.
Kur brenda një viti kemi katër a pesë qeveri, kjo do të thotë katër a pesë lumturi e kënaqësi buxhetore!

Kuptohet se shtesat edhe bartjet e fondeve janë bashkë!

S’ka lumturi më të madhe se atëhere kur ndërrohen qeveritë!

Pasurohen kaq shumë njerëz - vetë edhe miqtë - zgjidhen kaq shumë halle, zbrazet kaca e madhe edhe mbushen kacat e vogla.

Sepse tradita e don që kur vjen një ministër i ri të fillojë me favore dhe kur ik ta mbyllë veprimtarinë plot favore. Veçanërisht kur ik duhet të jetë dorë-hapur “për këmbë të mbarë” e më fort që ministri -pasardhës ta trashëgojë kacën të zbrazët.

Kështu e don tradita edhe tradita nuk duhet të shkilet!

Sepse, e para: tradita na shquan nga vendet e popujt e tjerë, që janë patjetër barbarë edhe të poshtër dhe sepse, e dyta, e treta…

Ishalla kemi për çdo muaj një qeveri, që kësisoj kombi të jetë i lumtur për çdo muaj.

Ishalla…

Ishalla…

[murrizi]

Kush lexon shume, medeomos behet i mençur ;
kush punon shume, medeomos behet i pasur ;
kush kujdeset per higjienen, medeomos është i pastër.
Ai qe i plotesoi te gjitha keto kondita, le te thote se ka bere me te vertet jete ne këtë bote.

Sami Frashëri

[panta_rhei]

Një ditë* ti do të duash të ikësh*
e unë do t'të kuptoj* sigurisht*
(ndonjëherë dhe unë dua të iki nga unë…)

pastaj do vijë një ditë e zakonshme*
e ftohtë* me shi* dhe pa poetikë*
si kjo e sotmja*
ku ti do të më arsyetohesh
se vetëm sa të ra rruga këtej* rastësisht…

unë do t’ul sytë mbi pllakat e trotuarit*
e do t'përbihem lehtaz…
kur një currilëz e mekur syri*
do të fillojë të pikojë prej një ulluku të ndryshkur*
mbi jakën e palltos tënde*
e që andej*
do të përplasë stërpika të rrumbullakëta në qerpikët e mi*
(që do të rraskapiten me ankth*
të frikësuara* se mos po rrëzohen mbi mollëzat e faqeve…)

pastaj* të dy do të gjejmë një strehë aty pranë*
ku ti do t'me pyesësh*
e pyesësh*
e pyesësh…
pa qenë e interesuar të dëgjosh përgjigjet e mia…

(dhe unë do t'të kuptoj* sigurisht*
ndonjëherë* as unë nuk dua t’i dëgjoj përgjigjet e mija)

dhe do t’ikësh*
pa harruar të theksosh për të fundit herë*
ftohtësinë vrastare që do të më mbjellësh në bark;
“vetëm sa më ra rruga këtej* rastësisht”…

e unë do të mbetem aty*
me sytë ngulur mbi pllakat e plasaritura* të trotuarit*
me çarjen e këpucës që do të fillojë të fusë ujë*
e me stërpikat e rrumbullakëta në sy…

ndërsa më tutje*
atje… në trotuarin tjetër*
një mace rrugësh* e bërë qull*
do jetë duke kërcitur dhëmbët nga të ftohtët…
...si unë.

[CrislesdesCar]

great post man.

[Skyfter]

Postimi origjinal është bërë nga CrislesdesCar

great post man.

ky eshte komplimenti i vitit per ket teme panta hahahhahahahahaaaauuuiiiiaaaaa

[panta_rhei]

"Për të dytin vit rresht* ushtria amerikane ka humbur më shumë trupa si pasojë e vetvrasjeve sesa ç'ka humbur në terren në Irak dhe Afganistan"* tha John Donnelly

[Antika]

Ëndrra e Pacollit për president - Adnan Abrashi

Atë që askush nuk mundet t’ia ndaloj një njeriu në këtë realitet objektiv, është, prirja e natyrshme e vullnetit të tij të lirë, që ta ketë një ëndërr të vetin si synim jetësor. Sepse, ashtu sikur thotë një urtësi e lashtë indiane: “nëse gjatë jetës nuk je i përkushtuar që ta përmbushësh ëndrrën tënde, atëherë gjithnjë do të punosh në drejtim të realizimit të ëndrrave të të tjerëve”. Por, sado që ne fuqishëm angazhohemi në këtë drejtim, shpesh ëndrrat tona nuk realizon. Nuk realizohen fare, ose së paku jo ashtu sikur i kemi ëndërruar. Edhe pse realiteti është diku tjetër, në këto raste dimë të inkurajohemi kinse nuk kemi fat në jetë. Në të vërtetë, faji qëndron diku tjetër. Në vetë cilësinë përmbajtjesore të ëndrrës sonë. Ëndrrat (synimet tona) si proces mental nuk kanë kurrfarë kufiri të kreativitetit përmbajtjesor, andaj edhe na shkaktojnë kënaqësinë e pritur të ushqyer nga shpresa. Por, gjatë realizimit të ëndrrave tona në praktikë, ne detyrimisht i nënshtrohen edhe disa ligjeve të natyrshme psiko-operative. Pra, në rend të parë, në harmoni me rregullat e përsosura të realitetit objektiv, ato duhen të jenë të kapshme - Ligji i KAPSHMËRISË së dëshirës!
Gjatë historisë, shpesh hasim në biografitë e shumë personalitete të pasur dhe me fuqi të pakufishme politike, të cilët, pa marrë parasysh pasojat dhe çamin që duhet sakrifikuar, me çdo kusht kanë tentuar që t’i realizojnë ëndrrën e tyre (të mbrapshta) jetësore. Por, kotë! Në fund, kanë dështuar me faqe të zezë.
E, tani, në vazhdim, le të na “shkoj gjuhë aty ku edhe po na dhemb dhëmbi”. Tek aktualiteti jonë politik i kandidimit të mundshëm të z. Behxhet Pacollit, për postin e Presidentit të Kosovës. Tek një njeri, aktualisht me më shumë forcë financiare se sa politike, i cili, sipas disa paraqitjeve të tija publike, me çdo kusht dëshiron ta realizoj ëndrrën e vetë jetësore - Të bëhet president i Kosovës. Apo, siç ka deklaruar edhe vetë në një gazetë kroate: “Do të bëhem TITO i Kosovës”.
Me këtë rast, në shërbim të krahasimit metaforik të kësaj teme, përmes këtij shembulli në vijim, do të bëj një digresion: Adnan Khashoggi (një biznesmen dhe diler botëror i armëve), nga Arabia Saudite, njihej si njëri ndër më të pasurit në botë. Ai kishte edhe një vajzë të bukur, Soraya, e cila studionte në SHBA dhe ëndërronte që një ditë me çdo kusht të bëhet aktore e njohur e “HOLIWOOD”- it. Meqë, babai i saj ishte në gjendje që vajzës së vetë të dashur, t’ia përmbush çdo dëshirë në këtë jetë, i angazhoi shumë profesorë, regjisorë dhe producentë më të njohur, që ta përgatisin dhe aftësojnë profesionalisht për këtë synim (ëndërr) të saj jetësore. Edhe pse, objektivisht, asgjë nuk kishte pengesë në këtë drejtim, pas shumë tentativave dhe vullnetit të mirë të ekspertëve eminent të kinematografisë botërore, më në fund u konstatua se, fatkeqësisht, ajo nuk kish kurrfarë talenti për aktrim. Vajza e dëshpëruar me këtë mossukses, babait të vetë shumë të pasur, tani ju drejtua me një dëshirë tjetër edhe më të çmendur: “Të lutem, baba! Blima “HOLIWOOD”-in!”. Kuptohet, as kjo dëshirë e çmendur e vajzës së Adnanit nuk do të realizohet kurrë, edhe pse, materialisht, një gjë e tillë ka qenë e mundshme, por realisht kurrsesi e PAKAPSHME për dhënien e pëlqimit për shitje të këtij simboli të krenarisë amerikane.
Për kureshtjen tonë, atëbotë, pasuria e Kashoggit vlerësohej sa 3 fish i vlerës së paragjykuar të gjithë “HOLIWOOD-it”. Po e shihni, pra! Diku-diku, kur nuk kemi talent të Zotit, as paraja nuk bënë punë?!! Dhe, aty ku është në pyetje krenaria kombëtare e një shteti, asgjë nuk negociohet për asnjë çmim të ofruar?! Tanimë, besoj se, lexuesit e mijë të dashur, e kanë kuptuar se ku dua të dal me këtë mesele të mësipërme të Kashoggit. “Tupani bie për ata që kanë vesh...”- thotë populli. Unë, shpesh kësaj urtësie popullore, di t’ia shtoj atë vazhdim timin satirik: “...ndërsa, VUVUZELAT, për ata që kanë edhe nerva!”.
Me sa e di unë, z. Pacolli, ka edhe vesh, edhe nerva, por, këtyre shkathtësive normale të tij, në këto momente vendimtare, i duhen edhe arsyeja e shëndosh dhe çiltërsia sa më racionale e gjykimit. Besa-besa, i duhen edhe sy të mbrehtë dhe nuhatje të stërholluar që, pas zyrtarizimit të kandidimit të tij të mundshëm për president, me gjakftohtësi t’i analizoj çdo reagim në opinion.
Në këtë artikull, qëllimisht nuk desha të merrem me elemente tjera të natyrës, politike, morale,... etj., që nga biografia personale, për shumë kë, janë pengesa serioze të kandidimin të tij për president të Kosovës, sepse, kundërshtime të fuqishme publike të mbështetura në këto fakte të dëshmuara, veç kanë filluar të shpalosen në opinion. Nëpër shumë faqe shqiptare të internetit dhe nëpër media të ndryshme të shkruara dhe elektronike, me të madhe shprehet indinjata e opinionit publik ndaj zgjedhjes së tij të mundshme për president të Kosovës.
Edhe unë duke iu bashkangjitur të gjithë atyre intelektualëve dhe njerëzve të arsyeshëm të popullit tim, këtë mospajtim të bazuar, desha ta shprehi pak më ndryshe dhe në mënyrë më origjinale. I cytur ndoshta edhe nga një optimizëm i fshehur në brendinë e qenies sime, parandiej se, sigurisht do të më vinte mirë edhe sikur Pacolli të bëhet president?! Kështu që, në njëfarë forme, ai pavetëdijshëm dhe në mënyrë indirekte do të kontribuonte në shpejtimin e disa proceseve drejt vetëdijesimit të vonshëm, por të pashmangshëm politik të popullit tonë.
Sikur tek metafora e vajzës së Kashoggit, edhe nëse pas këtij dështimi politik për president të Kosovës, z. Pacolli, do të “dëshiroj ta blej Kosovën”, ne e dimë shumë mirë se, ai, këtë punë, kaherë ka filluar ta bëj në heshtje...
Në fund, gjatë realizimit të synimeve (ëndrrave) tona jetësore, përveç ligjit të sipërpërmendur hyjnor të kapshmërisë objektive të dëshirës, në natyrë vepron edhe një ligj tjetër universal: “Asgjë nuk mund të pengoj diçka që kaherë është nisur të ndodhi”!
Andaj, krejt në fund: me, apo pa Behxhet Pacollin president, në kokat e njerëzve tanë, një diçka si proces për së mbari, mbase veç ka filluar të ndodhi, dhe

Adnan Abrashi

[panta_rhei]

E hodhën bretkosën në ujë të vluar dhe ajo kërceu përpjetë me sa fuqi që pati dhe shpëtoi.
E futën pastaj në ujë të ftohtë dhe ia nxehën ujin pak e nga pak. Bretkosa u zie edhe cofi, por nuk e kuptoi nga i erdhi e keqja, as qysh ke puna.

Qitu në Kosovë, po edhe gjithandej, shqiptarëve, identitetit dhe kulturës kombëtare po u nxehet uji si kësaj bretkosës...

...reagimi i shqiptarëve???

Askund?

Si duket, tashmë ose janë zier...

... ose kanë cofë!?

[panta_rhei]

Vendlindje, ti ëndërr që më ftofesh

lëshoma një zë, pash' Hirin tënd!

Shëtita pash' më pash' (edhe Ferrin),

por Prushin tënd s'ma dogj dot, asnjë vend!

[valiii]

OK, nje rezyme e shkurte/potpuri karakteresh qe "zhallavatin" ketu ne forum me bene sa here, aq here edhe te ndjehem mire, por edhe shume here hy ne mendime, meditime, reflektime, analiza (apo qysh t'keni qef ngjitjani emrin)...
Per te qene ne qender te vemendjes gjithon duhet te jesh unikat, te thesh ndonje tabu, te besh nje gjest, nje reagim ndryshe nga te tjeret. Pak ka rendesi a flet dikush keq per ty... Kryesorja eshte te flitet per ty.
Kategorite e njerzeve ne qendrueshmeri perpara provokimeve dalloje shume, disa prej tyre i mashtrojne cikerrimet dhe i terbojne menjehere, kurse disa prej tyre i shqetsojne fatkeqsite, e ata mbeten me dhimbjen e tyre duke e mbrojtur mendimin e tyre objektiv dhe sjelljen njerzore.
Padyshim qe vetit qenesore te njeriut kane ndikim te madh ne hisen e njerzeve prej ashpersise dhe qetesise, azhuritetit dhe maturise, njollosjes dhe pastertise, perseri egziston nje lidhje e forte ne mes bindjes se njeriut ne vetvete dhe sjelljes se tij te matur me te tjeret, si dhe faljes se gabimeve te te tjereve. Njeriut te madh, realisht, sa here qe ngjitet ne horizontet e perkryeshmerise, i zgjerohet kraherori, i shtohet butesia, ua fal gabimet personale dhe ua pranon arsyetimet njerzeve per leshimet e tyre !!! Nese ate e sulmon ndonje mendjelehte, duke dashur ta kompromitoje, ai ate e shikon nga pozita e larte e tij, ashtu siç i shikon filozofi femijet te cilet luajne ne rruge, e qe ndoshta edhe mund ta gjuajne me gurre.
Kemi pasur rast te shohim se si i shpie hidherimi njerezit deri ne kufijte e çmendurise: kur e urrejne edhe veten edhe mendojne se aq rend jane te nençmuar, sa qe kete nuk e pastron asgje tjeter por vetem derdhja e gjakut.
Te keqijat e provokimit dhe hidherimit jane te shumta kurse rezultatet e tyre jane te mjerueshme dhe te ulta, andaj gjakftohesija eshte argument i fuçise se lavderuar dhe solidarizimit fisnik...

tu bi vazhdued...

[Urata]

Postimi origjinal është bërë nga valiii

OK, nje rezyme e shkurte/potpuri karakteresh qe "zhallavatin" ketu ne forum me bene sa here, aq here edhe te ndjehem mire, por edhe shume here hy ne mendime, meditime, reflektime, analiza (apo qysh t'keni qef ngjitjani emrin)...
Per te qene ne qender te vemendjes gjithon duhet te jesh unikat, te thesh ndonje tabu, te besh nje gjest, nje reagim ndryshe nga te tjeret. Pak ka rendesi a flet dikush keq per ty... Kryesorja eshte te flitet per ty.
Kategorite e njerzeve ne qendrueshmeri perpara provokimeve dalloje shume, disa prej tyre i mashtrojne cikerrimet dhe i terbojne menjehere, kurse disa prej tyre i shqetsojne fatkeqsite, e ata mbeten me dhimbjen e tyre duke e mbrojtur mendimin e tyre objektiv dhe sjelljen njerzore.
Padyshim qe vetit qenesore te njeriut kane ndikim te madh ne hisen e njerzeve prej ashpersise dhe qetesise, azhuritetit dhe maturise, njollosjes dhe pastertise, perseri egziston nje lidhje e forte ne mes bindjes se njeriut ne vetvete dhe sjelljes se tij te matur me te tjeret, si dhe faljes se gabimeve te te tjereve. Njeriut te madh, realisht, sa here qe ngjitet ne horizontet e perkryeshmerise, i zgjerohet kraherori, i shtohet butesia, ua fal gabimet personale dhe ua pranon arsyetimet njerzeve per leshimet e tyre !!! Nese ate e sulmon ndonje mendjelehte, duke dashur ta kompromitoje, ai ate e shikon nga pozita e larte e tij, ashtu siç i shikon filozofi femijet te cilet luajne ne rruge, e qe ndoshta edhe mund ta gjuajne me gurre.
Kemi pasur rast te shohim se si i shpie hidherimi njerezit deri ne kufijte e çmendurise: kur e urrejne edhe veten edhe mendojne se aq rend jane te nençmuar, sa qe kete nuk e pastron asgje tjeter por vetem derdhja e gjakut.
Te keqijat e provokimit dhe hidherimit jane te shumta kurse rezultatet e tyre jane te mjerueshme dhe te ulta, andaj gjakftohesija eshte argument i fuçise se lavderuar dhe solidarizimit fisnik...

tu bi vazhdued...

Para se ti vazhdon me tu "bi vazhdued" , Dada e lexoj kete 'Reflektim' disa here...!gjithemon ia ke dhene vendin e duhur fjales...!

i uill vazhduing me te lexu...! mos u vono se skam vakt,plliz ...!

[panta_rhei]

Si mund te shpjegohet abstinenca e shqiptareve ndaj atdheut te tyre?

Sidomos indiferenca me te cilen intelektualet shqiptare i trajtojne zhvillimet në dhe rreth atdheut te tyre?

Ne ceshtjet e se mires se pergjithshme, sidomos te atdheut e kombit, sa mund te jene te pranueshme arsyetimet e tilla, si: "Nuk mund te jap kontributin tim sepse nuk po me krijoni hapesire... ...nuk mund te ndihmoj sepse nuk dua te shtyhem me loparet e drenices e te poshterohem nga analfabetet... "UNË SI INTELEKTUAL", thonë, nuk mund ta lejoj veten te bie ne nje nivel te atille... etj...
Keshtu keta intelektuale kane zgjedhur heshtjen, terheqjen totale, abstinencen nga... nga atdheu i vet, nga kombi i vet... e me kryesorja: nga vetvetja. Kane hequr dore nga pergjegjesia e Intelektualit, nga misioni i -ntekektualit ne kete bote - te qenurit shembull dhe avantgarde, pararoje e zhvillimeve te pergjithshme politike, ekonomike, kulturore e sociale ne vend e ne rrethine.

Poenta eshte: Cka ka lidhje me patriotizem? Cka ka lidhje me atdhedashuri, kur ti si intelektual, si shqiptar, rrin anash, i terhjekur dhe shikon me indiference atdheun tënd, kombin tënd se si poshterohet e tretet nga pisat, nga matrapazet e nga analfabetet?

...per te mos permendur ketu, pastaj, "patriotat" e tastieres... te cilet neper forume te internetit ta bejne namin per atdhe e per ideal kombetar... e kane vendosur patriotat... nuk vijme aty, te thojne, nuk kthehemi ne atdhe... pa e rregullu ju gjendjen, nuk vijme... pa na e shtru tapetin e kuq, nuk vijme... jo po nuk vijme, edhe me dijt qe ju del dhëmbi qikaq! (edhe ta kallzojne gishtin e madh te dores... bile ka disa qe duke u zgerdhi ta kallzojne edhe te mesmin)

[halla e madhe]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Një ditë* ti do të duash të ikësh*
e unë do t'të kuptoj* sigurisht*
(ndonjëherë dhe unë dua të iki nga unë…)

pastaj do vijë një ditë e zakonshme*
e ftohtë* me shi* dhe pa poetikë*
si kjo e sotmja*
ku ti do të më arsyetohesh
se vetëm sa të ra rruga këtej* rastësisht…

unë do t’ul sytë mbi pllakat e trotuarit*
e do t'përbihem lehtaz…
kur një currilëz e mekur syri*
do të fillojë të pikojë prej një ulluku të ndryshkur*
mbi jakën e palltos tënde*
e që andej*
do të përplasë stërpika të rrumbullakëta në qerpikët e mi*
(që do të rraskapiten me ankth*
të frikësuara* se mos po rrëzohen mbi mollëzat e faqeve…)

pastaj* të dy do të gjejmë një strehë aty pranë*
ku ti do t'me pyesësh*
e pyesësh*
e pyesësh…
pa qenë e interesuar të dëgjosh përgjigjet e mia…

(dhe unë do t'të kuptoj* sigurisht*
ndonjëherë* as unë nuk dua t’i dëgjoj përgjigjet e mija)

dhe do t’ikësh*
pa harruar të theksosh për të fundit herë*
ftohtësinë vrastare që do të më mbjellësh në bark;
“vetëm sa më ra rruga këtej* rastësisht”…

e unë do të mbetem aty*
me sytë ngulur mbi pllakat e plasaritura* të trotuarit*
me çarjen e këpucës që do të fillojë të fusë ujë*
e me stërpikat e rrumbullakëta në sy…

ndërsa më tutje*
atje… në trotuarin tjetër*
një mace rrugësh* e bërë qull*
do jetë duke kërcitur dhëmbët nga të ftohtët…
...si unë.

Keto vargje jane nje nder postimet me neutrale dhe me te vlersuarat nga une ne drejtimin artistik letrar te Pantha_es!

ps: me fal se me politike habe nichts am hut

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga halla e madhe

Keto vargje jane nje nder postimet me neutrale dhe me te vlersuarat nga une ne drejtimin artistik letrar te Pantha_es!

ps: me fal se me politike habe nichts am hut

Dardanë të humbur

Gjallë jemi e gjallë nuk jemi
Por të gjithë juve në mendje u kemi
E vertetë, po dukemi rrallë
Po për ju, prapë, kemi shumë mall.

Se këtu është "sofra e vjetër"
S'e braktisim për asnjë tjetër.
Ndoshta dukemi, (me siguri dukemi)
Por jemi plakë, kemi frikë se tutemi.

Se na lëshohen me "kazana"
Janë disa, ksajde, që "s'i ban nana?!"
S'e durojmë ne "erozionin"
Se na e çon lart tensionin.

Nejse... kaq për sot, për nesër... shohim.
Përqafojmë ata që na njohin.
Edhe po s'erdhëm, ne prapë do t'jemi këtu
"Vdekja ma afër se k'misha"! ... e dini ju.


P.S.
përshëndetje hallë e nderuar,
deshta me t'nguc' pak

Qofsh mirë kudo që je!

[vjeshta]

Storia e Kësulkuqës e treguar nga Ujku


Mali ishte shtëpia ime .Aty jetoja unë dhe u kujdesësha për të .
U mundohesha qe ta mbja paster .Kur nje dite me dielll ,ku nderkohe u mundohesha qe ta ripastroja nga berllogu qe nje kamper kishte lene mbas ,u ndegjuan disa te ecura.Me nje kercim u fsheha mbas nje lisi dhe pashë një vajze shume te pakuptimte qe zbritke nga nje rruge me nje shportë.

Dyshova menjehere ne te sepse ishte e veshur ne menyre qesharake ,e gjitha ne te kuqe ,me koken e fshehur sikur qe donte te mos jete e njohur .Natyrishte u ndala per kontrolluar se kush ishte .E pyeta se kush ishte ,ku po shkonte e diqka te tille .Me tregoi se shkonte tek shtepia e gjyshes per te ia sjellur dreken .Mu duk nje person i ndershem ,por gjindej ne malin tim e qe mu kjartsisht dukej nje person i dyshimte me ate kësule te quditeshme .Keshtu vendosa qe te ia mesoje krejt thjeshte se sa ishte e rrezikshme qe ta tejkalonte malin pa u lajmeruar dhe ne ate menyre aq qesharake .E lejova qe ta vazhdonte rrugen ,por vrapova shpejt drejt shtepise se gjyshes .

Kur pashe ate plake simpatike ,ia spjegova problemin tim dhe ajo u pajtua qe mbesa e saj kishte nevoje per nje leksion .Ishte dakord qe ajo te rrinte jashte shtepie derisa do e thirrja une ,faktiskisht ajo u fsheh nder shtrate .

Kur mberrijti vajza ,e ftova ne dhomen e fjetjes mbasi qe une isha i mbuluar ne shtrat i veshur sikur gjyshja .

Vajza ,e gjitha e bardhe dhe e kuqe ,hyri dhe tha diqka pak simpatike mbi veshet e mi .Isha i fyer edhe me heret se kesaj radhe dhe vendosa te beje ajo qka me vinte me mire ,duke i sugjeruar se veshet e mije te medhenj me lejonin qe te ndegjoja me mire .

Tash ,ajo qe doja une dhe qe me pelqente te degjoja ,qe ajo te kishte vemendje ne ate qe thoja ,ku ajo vazhdoi me nje tjeter koment mbi syte e mi te spikatur .
Tash mundeni me imagjinu ate qe une fillova te provoj per kete vajze qe kishte nje pamje ashtu ,por qe ishte nje antipatike e dukeshme .Edhe nje here ,qe per mua eshte nje dukuri e fituar qe tia kthej edhe faqen tjeter ,i thashe qe syte e medhenj me nevojiteshin qe ta shihja me mire .

E fyerja e ardhshme me shkaktoi dhimbje me te vertet .Ne te vertet e kam problemin e dhembeve qe i kam te medhenje .E kjo vajze beri nje koment fyes duke iu riferuar atyre .E di qe do duhesha te kontrollohesha ,por kerceva nga shtrati dhe uliriva qe dhembet e mi me nevojiteshin per ta ngren ma mire .

Tash ,ta thejme te verteten ,asnje ujke nuk do ta ngrente nje vajze , te gjithet e dijne ,po ajo vajza e qmendur filloi te vraponte neper shtepi duke uluritur ,me mua qe shikoja ta qetsoja .I kisha hjekur rrobat e gjyshes ,por ishte me keq .Papritmas dera u hap me nje force dhe qe nje gjuetar me nje sepate .E shikoja dhe e vrejta qe jam ngushte .Ishte nje dritare e hapur mbas meje dhe ika jashte .

Do te me pelqente te thoja se kjo ishte e gjitha ,por ajo gjyshja nuk e tregoj kurre versionin e stories sime .

Mbas pak filloj te sillen zera qe une isha nje tip i keq dhe antipatik e te gjithet kerkonin qe te me evitonin .Nuk di me asgje mbi ate vajzen me ate kesul te kuqe dhe qesharake ,por mbas atij rasti me nuk kam jetuar i lumtur .


(L.Fearn )