Nga streha e lotit

[Skofiar]

QËNDRO

Kur dielli i verës rreze mbi ty më s’lësho’
E kalorësi gënjeshtar ik n’drejtim t’panjohur
Trimërisht në këmbë pa u lëkundur qëndro
Puth ndjenjën e fshehur sa për tu ngrohur.

Prapë do të shihemi në hullitë e largësive
Aty ku derdhën ndjenjat e askush s’ka faj
Nën zhurmë të thashethemeve e të ligësive
Një tufë dhimbjesh, prapë do të na ndaj’.


Mes ëndrrave të mia gjithmonë do të mbaj
Drithërimë e shpirtit që më drithëron
.................................... epshëm pjalmon.


Një psherëtimë e shpirtit do të na bashkojë
Kështu e ka jeta, vajtje-ardhje pambarim
Zigzageve të jetës deri në amshim