Ditari i ndjenjave....!

[Naki]

Ditet verore mbushnin rruget e vendlindjes lote gezimi
Targat tregonin vendqendrimet e Mergimtareve
Gjuha amtare bashkonte zemrat e gezuara
Vajzat dhe Djemte luanin vallen Mire se ju gjejme Kosova ime!

[Murgesha]

- "Po ikën gadi edhe ky vit" - më tha djali sot.

Po i thashë iku gadi, sikur është ka e ndjek dikush me shkop aq shpejt po ikin ditët.

Dhe padashtë më shkoi mendja (rrallë mendoj për dardaninë kur nuk jam këtu) tek urimet për fundvitin që zakonisht shkëmbehen në këtë forum.

Kësaj here nuk do të mundem ta uroj Bondin, aty në msn ku e kishim zakonin ti dëshironim njëri tjetrit gjithë të mirat.
Nuk do ti dëshirojë më shëndet e lumturi si dhe suksese gjatë vitit që do të vijë, e as nuk do të më kthehet falënderimi i tij si dhe dëshira e tij që të njëjtat ti përjetoj edhe unë... dhe nuk do të falënderojmë njëri tjetrin për ndihmën bërë njëri tjetrit gjatë tërë viti,
Nuk do ta uroj as Uliksin po ashtu, këtë vit nuk do të qeshem me të si bënim thuaja çdo herë "se u plakëm edhe një vit më shumë, nuk do të flasim për fuqinë që po na lëshon çdo vit ngapak" e as nuk do të bëjmë shaka deri në orët e vona për mua e tek ai sa ka fillu nata, që në fund të ja dëshirojmë shëndetin e gjithë të mirat njëri tjetrit si dhe të falenderohemi mes veti për të gjitha bisedat e shakat e bëra gjatë tërë vitit.

Sonte nuk do të ja uroj asnjërit Festën e Kurban Bajramit, më mirë spo e hapi fare msn- se mungesa e tyre aty po më vret keq!

Neve dëshirojmë, urojmë shpresojmë se urimet tona ndëgjohen e realizohen, por... është dikush tjetër që vendos.

Vërtet vit i rëndë për ne Dardanasit.

[e_martumja]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

- "Po ikën gadi edhe ky vit" - më tha djali sot.

Po i thashë iku gadi, sikur është ka e ndjek dikush me shkop aq shpejt po ikin ditët.

Dhe padashtë më shkoi mendja (rrallë mendoj për dardaninë kur nuk jam këtu) tek urimet për fundvitin që zakonisht shkëmbehen në këtë forum.

Kësaj here nuk do të mundem ta uroj Bondin, aty në msn ku e kishim zakonin ti dëshironim njëri tjetrit gjithë të mirat.
Nuk do ti dëshirojë më shëndet e lumturi si dhe suksese gjatë vitit që do të vijë, e as nuk do të më kthehet falënderimi i tij si dhe dëshira e tij që të njëjtat ti përjetoj edhe unë... dhe nuk do të falënderojmë njëri tjetrin për ndihmën bërë njëri tjetrit gjatë tërë viti,
Nuk do ta uroj as Uliksin po ashtu, këtë vit nuk do të qeshem me të si bënim thuaja çdo herë "se u plakëm edhe një vit më shumë, nuk do të flasim për fuqinë që po na lëshon çdo vit ngapak" e as nuk do të bëjmë shaka deri në orët e vona për mua e tek ai sa ka fillu nata, që në fund të ja dëshirojmë shëndetin e gjithë të mirat njëri tjetrit si dhe të falenderohemi mes veti për të gjitha bisedat e shakat e bëra gjatë tërë vitit.

Sonte nuk do të ja uroj asnjërit Festën e Kurban Bajramit, më mirë spo e hapi fare msn- se mungesa e tyre aty po më vret keq!

Neve dëshirojmë, urojmë shpresojmë se urimet tona ndëgjohen e realizohen, por... është dikush tjetër që vendos.

Vërtet vit i rëndë për ne Dardanasit.

Shumicen na ka kaplu kjo ndjenja, fatkeqsisht mundsit nuk kemi per te ndrishuar. Une sa her kyqem ne Dardani disi me terqithet trupi ato reshta qe jane per Uliksin shpesh them pse nuk i largojne se meniher me dalin para syve kujtimet me te, Kapitani yne i dashur do te mbet tere jeten time ne memorien time me gjithe fytyren e tij me gjithe at shpirt te mire.

Kurse per Bondin edhe pse s'kam pas shume kontakt me to, faliminderimin ja kam derguar shume her ne mp per kshillen e tij mos te bij ne nivelin e ult. Gjyshja ime ka vdekur me 28 shkurti teper kisha dhimbje dhe mall per te por kur ndegjova per Bondin disi ma largoj mallin dhe sadopak pak dhimbjen se ky mu dhimti ende ma shume shkoj shume heret... Por jeta vazhdon dhe per hir te dyve duhem me mbajt kete Forum te gjalle sikur qe bente ata diku shpreh mendimet e tyre dhe kaluar çastet te kendshme me antart te FD's.
Dhasht zoti qe ja largon pikellimin familje te tyre gjate festave dhe i shperbleft vetem me te mira.

[emine]

Dhjetor .....


Isha tejet e rraskapitur ,ende kisha rrobat e udhtimit veshur,nga malli qe kisha per vendilndjen dhe te dashurit e mije ndihesha shume e hutura,ende ishte kusherina ime aty qe pas cdo te pesten minute me kercinte ne qaf dhe me perqafonte,me rikujtonte ne cdo fjal kohen kure ishte ajo e vockel dhe une kujdesesha per te.Une gadi kisha harruar at kohe ,ajo kishte mbetur vetem si vogelushe ne mendjen time,ndersa une per te isha ajo e cila i isha ngulur ne mendje dhe len aq shume kujtime( po nuk e dija)

Gjersa i lutem te shkonte ne shtepi se do bija te flija ,ajo me shikoi e trishtuar .me tha:te dua shume me premto se do rrish shume gjate ketu per pushime,Doja te strukesha ne kervatin tim,ne ato rroba te mendafshta qe Nena mi kishte vu dhe rregullu bukur ,doja te ndjeja aromen e femijeris ,doja te perqafoja cdo gje.Ah sa me kishte munguar ajo shtepi e vjeter,dhe gjithqka qe me kujtonte femijerin time.
Sa here gjindem aty vetem hap dollap ku mshifja gjerat e mia sekrete,me dukej sikur diqka me priste aty.
Pa dyshim aty me priste shumqka,nje jete e ter,libra poezi,dhe gjitha ato qe i kisha punuar si femije nena i kishte ruajtur aty.Gjithqka ishte aty,dhe nje guralec qe kisha marrure dikure si dhurate,nje guralec i gdhendur Zemer.Mu e gjith kjo me ktheu ne te kaluaren,dhe e sotmja ishte krejt ndryshe,mu ateher besoja ne shumqka,deshiroja shume dhe endrroja pa mbarim ne boten time naive,njerzit ishin aq te dashur,dhe une besoja se do jepja aq shume,dhe veten time dhe nuk do mjaftonte,doja vetem te jipja qe ajo bote te ishte e lumtur dhe une bashk me boten te vallezoja cdo dite....
Sa me shume qe shtregoja at gur me vinin perball syte e vogelushit qe ma dhuroi ate dite kure udhtova per ne shtepi.Mu kujtua koha qe kalova ne Shqiperi dhe gjitha ato qe mi dhan ata njerz te dashur,qofte dhe nje gure i nje vocerraku,qe mbante ne dore dhe me tha:e dashura Kosovare nuk kam gje tjeter te dhuroi pos ktij guri qe gjeta rruges gjersa vija te uroi rruge te mbare,te lutem mos harro sa shume te kemi dashur ,dhe do te kujtome gjithmone me mall....
Dhe sote kishin kaluar aq shume vite ,kam par gure te cmuar,me kan takuar mua,dhe asnjeher nuk u ndjeva aq e vogel para nje guri si sot.....
Sot jam ketu dhe nuk ndihem me e dobet,vetem kjo dhome dhe gjitha kto kujtime me tregojne te vertetn time,vetem ketu gjej pergjigje per cdo pyetje qe ia bej vetes ,ketu mundem te krahasoi sa shume mall dhe nostallgji kam per ket vend,per te hap dritaren ne mengjes dhe par bjeshket me debore,vetem ketu e ndjeje sa dhimbje kam kure perball nuk del babi im dhe me urone mireseardhje,vllezerit dhe motrat nuk jan me ketu,shoqet dhe shoket kan ikur dhe ata,ndoshta vetem guret me kujtojne sa here jam rrezuar dhe qare ketu,sa here me vrap pa mbathur mire kepucet ikja ne shkolle,sa e sa stine kaluan dhe kur kthehem ketu ndihem prap e vogel dhe kerkoi diqka,shpalose cdo cep te dollapeve,kerkoi cdo gje qe preka dhe shijova si femije,kerkoi lugen time,goten time,karrigen ku ulesha dhe beja detyra,vendin ku strukesha dhe mendoja dhe thurja planet e mia per jeten......

Gjitha keto i gjej dhe ngalle nje te kaluar,po si mbylle syte dhe ndjej thell,une nuk jam me aty,ka kohe qe kam ikur,dhe do ike prap duke i qen mirenjohese cdo momenti te bukur dhe te idhet te jetes qe kalova aty,cdo njeriu qe kaloi momentet e jetes sime me mua sbashku,i falemnderohem dhe njerzeve qe dikure i shifja si te vrazhd,nganjeher dhe vete luftes e cilla me mesoi ta dua vendlindjen time,ta ndjeje dhimbjen kure me njerzit nuk i gjeje aty,dhe te ndertoi nje jete ,ku ne te u futa me nje valigje , dhe te ndihem njeriu me i pasur ne bote,vetem duke kujtu dhe ringjall nje copez jete.
Ajo qka me bente te kisha frig ishte mu kjo dite qe sot po e jetoi,dhe sote jam ketu ndoshta nuk kam gjithqka qka kam endrruar,por gjithqka qka sote une kam e dua e cmoje dhe dua jeten me shume se kurdoher me pare,,,,,

[lazdrani]

Titulli: 2011-ta ne virtualitet
Disi edhe në familje e kemi traditë që në fundviti të analizojmë të gjithat që na ndodhën gjatë vitit që po kalon.

Jadores i lumtë që po mundohet të na e bëjë edhe traditë Dardane, që të analizojmë, përkujtojmë qajmë e qeshim për të gjitha të bërat gjatë tërë një viti në këtë forum.

Çka të them më shumë pos ato që po dihen?

Vdekja e Bondit sikur paralizoi këtë forum. Të paktë ishim që e dinim se kishte problem serioz me shëndet por që luteshim ditë e natë të bënte mirë e t`a kishim në mesin tonë.
Ditën që u shpall lajmi mbi vdekjen e tij, krisën zilet në msn, mesazhet, telefonatat për t`a bind veten se jo, kjo nuk ka ndodh, nuk mundet të ndodhë se lajmi nuk është i saktë, por.. me gjithë dëshirën e të gjithëve lajmi ishte i vërtetë.
Pra të gjithë u ballafaquam me vdekjen dhe mizorinë e saj, rrëmben edhe ata të cilët janë të dëshiruar. Shumë veta e kuptuam se virtualiteti nuk qenka edhe aq shaka sa e mendonim, se edhe virtualja të jep goditje të tmerrshme. Ne që e provuam prap kishim virtualitetin për të lëshuar lotët të rridhnin lirshëm e për të ndarë dhimbjen e rëndë që na goditi.
Qanim e flisnim me njëri tjetrin, pa u ndjerë ngusht sepse ai ishte i yni e dhimbja për te ishte e përbashkët, pasi që çdokush prej nesh kishte një copë kujtimi për Te.

Nuk e deshta më Dardaninë se ajo më dhuroi e më mori vëllaun tim virtual, dëshira ime më e madhe ishte ta fshi përgjithmonë këtë forum nga PC-ja ime e mos të kyqem më kurr këtu, por e pash që deshta s`deshta akoma nuk e kam kryer misionin tim për këtë forum i thashë vetes përgjegjësia është e madhe, por do e marr e do ta mbaj aq sa të mundem...

Erdhën pushimet verore, në Kosovë më priste punë e madhe, kishim caktuar datën për martesën e vajzës...
Ca ditë para se të ikte Uliksi për vendlindje fola me te në msn, i premtuam njëri tjetrit të takohemi, të kryejmë një obligim moral me një vizitë varrit të mikut tonë të madh, si dhe më pas të më vijë në dasmë të vajzës. Folëm edhe njëherë kah fundi i Qershorit kur ai ishte atje, më siguroi se ishte mirë me shëndet dhe se ajri i freskët i vendlindjes e kishte kndell, i tregova datën kur do të jem dhe unë atje dhe e lamë që të kontaktohemi pasi të shkoja edhe unë, dhe se do shifemi në dasmë...

Mosardhja e tij në dasmë më ngjalli dyshim për shëndetin e tij, e kur u ktheva në shtëpi dhe hapa msn më priste lajmi i tmerrshëm edhe për vdekjen e tij...
E mallkova vdekjen në plotkuptimin e fjalës, mallkova edhe njëherë virtualitetin...

Tash flas për këta dy miq, me miqët e tjerë virtual, pasi që virtualja na bashkoi e virtualja po na ndan...

Sa i përket forumit.

Me përjashtim të vdekjeve të mëdha, të shumtat ishin si edhe vitet e kaluara..
Ikje, largim, bllokim, ankesa të ndryshme, fajësim të të tjerëve, gjëra të rëndomta që këtë forum e bëjnë të madh, të dashur e të vizituar.

Kam vetëm një porosi.

Çdo anëtarë në këtë forum e bënë madhështore Dardaninë.

U banë 12 vite që egziston kjo faqe jemi ne dhe vetëm kontribuesit e vetëm që ky forum gjallon e frymon. Andaj ruane ashtu siq ruani shtëpinë tuaj.
Falni sa më shumë që të jetë e mundur, mos i vëni kandar çdo fjale, bisedoni mes vete si flsini me anëtarët e familjes tuaj. Faleni njëri tjetrin edhe kur ngatërroheni mes vete.
Nuk kam asnjë dyshim, secili prej nesh e don Dardaninë më shumë se tjetri, se vetëm dashuria që kemi për këtë forum e për njëri tjetrin na bënë të kyqemi këtu e të kalojmë orë të tëra duke biseduar mes veti.

Virtualja nuk është më shaka, këtë na e dëshmoi ky vit, që po kalon.

Ju përshëndes të gjithëve që do të lexoni këtë shkrim, duke ju dëshiruar të keni lëni pas një vit të mbarë e të begatshëm, si dhe gjithë të mirat në vitin që po vjen.

Murgesha!


E nderuara Mbretereshe nga zemra te falenderoj per kete postim,lotet po me percjellin ne kete qaste....perkulem per Ty!!!Zoti te bekofte Ikona e gjalle Dardane.

Lazdrani i juaj

[natyra]

Ditar
"Si te tilla festat,qe na sjellin jo pak kujtime..lot/dhembjeje/ e pikellimi...!
ne vend se te vaforizohemi ne pragun e tyre, keto dhe aq na shtonin dhembjen e (heshtur),,mbi fjalen e EPUR dhembje,qe rralle diktohet nga mos varjet e atyre qe si ka prekur ne shpirt!
"Sikur jeta te na sjelle gezime,sa na sjelle hidherime, me siguri do ishim me me fate...por si te tilla renje,po pesoin dhembje!!!
"Valle,perse ni jete te tere duhet jetuar me vuajtje njeriu?,,perse nje jete e tere mbaro me dhembje lotesh,,,perse valle-nuk pat kurr pergjigje per dhembjen?!

Me dhembje-Natyra!

[Murgesha]

Pse të njoha?

Nuk ishim fqinjë
Nuk jetoje në lagjen time,
Nuk ishim asnjëherë në një klasë apo në një shkollë
Nuk kishim as të njohur të përbashkët
Nuk jetoje as në qytetin tim që të na bashkohen rrugët

Por rrugët tona u bashkuan. Nga ky bashkim rrugësh lindi një miqësi e pastër e cila mbijetoi me vite. Nuk të njoha ndryshe, përpos emërit që u prezentove, dhe vetëm nga ato që më tregove për veten tënde. Nuk të pash e nuk më pa asnjëherë, por flisnim shumë së bashku. Derisa një ditë filluan të rrallohen përshëndetjet e ndërsjella, sikur nuk na tërhjek më të shkëmbejmë mendime, sikur bisedat tona nuk kan farë kuptimi më.
Heshtje si nga ana jote ashtu edhe nga ana ime, heshtje dhe vetëm heshtje, asgjë tjetër.

Është kjo heshtje shenjë që, miqësisë sonë vetëm i ka ardhë fundi?

Pse pra kur asgjë nuk na lidhte u dasht të na bashkohen rrugët e të njifemi?

[lazdrani]

Ditari im... per momentin je i vetmi, me te cilin mund te fals. Ahhh sikur te mos te kisha edhe ty me cilin do te flisja tani?!?!? Me trego o Ditar i dashur cfare duhet te bej qe te jem i lumtur ne kete jete? A nuk mjaftoi sakrifica ime per ate qe e dua? Me trego i dashur Ditar, cilat jane shkronjat qe duhet te qendis per te mesuar te ardhmen e jetes time?

Me thuaj a kam zhgenjyer dike?, nese kam zhgenjyer le te me zhgenjeje, nese kam urryer dike le te me ureje, nese kam gabuar, tregome qe te pendohem, nese kam plagosur dike le te me vrase me mire, dhe nese kam dashur dike le te me doje....

A thua Ditar i dashur do te ishte me mire nese nuk do te egzistoje fare? Dhe nese nuk do te egzistoja a thua do e ndjente mungesen time dikush?... Me trego i dashur Ditar per gjithe keto pyetje qe ti bera...


Jetemiri

[e-uritura]

Do t`a quaj ditari pa ndjenja!

Njeri!

Ku janë ato ndjenja?

Me kalimin e kohës, me shtimin e botës, ndjenjat u venitën..

Tani ka mbetur vetëm një lloj ndjenje- egoizmi!

Nuk dua të di për askënd, për asgjë,..

Kur endem rrugëve, kënaqem!

Unë kënaqem!

Kur shijoj dicka, një ushqim, një pije, një shetitje, një sport, një tregim,një film, një këngë, jam vetëm UNË dhe BOTA IME!
Unë jam qendra e universit.

Nuk dua të di nëse të tjerët lëndohen, gjatë rrugës së knaqësisë time!

E dua vetminë mbi cdo gjë tjetër. Njerëzit më vrajnë syrin.
Dua vetëm një lloj të njerëzve, dhe fatmirësisht, këta janë të rrallë!
Mohoj të jep dashuri. Dashuria është e imja, më duhet t`a dua veten.
Nuk më mbetet për të tjerët!

Unë jam egosite e pashoq, me kokfortësinë time arrij gjithmonë atë që dua, jam e sincertë dhe e drejtpërdrejtë, jam e fortë në qëndrimet e mia, edhe atëherë kur e di se jam gabim.
Lëndoj qëllimisht, përdor armën time më të fortë, gjej pikat e dobëta të njerëzve, dhe vihem në veprim!

Njëherë dikush tha; Nëse din të flasësh, njerëzit të mendojnë të mencur.

Cfarë më duhet mua mendimi i të tjerëve për mua?

Shumica e njerëzve më urrejnë, dhe nuk do të doja t`a ndryshoja këtë gjë.

Mendimi i dashurisë më bën të vjellë!

Dikush më tha; Je e mbushur urrejtje!

Hm! Ndoshta në sytë e tyre! Kjo vjen vetëm sepse unë nuk kam dashuri për të tjerët. Kam vetëm për veten!!!

E dua vetëm një zemër, ajo rrah këtu në gjoksin tim!

Kush janë të tjerët?




.

[halla e madhe]

..ditari im!

..ka shume dite qe 'skisha kohe te shfletoj, njehere te shof pluhurin qe te paska ra mbi faqet tua te bardha...sa me befasuan citatet e_uritura,mu duk thua sikur flet Silvia shoqja ime e lundur e rritur ne evropen qendrore,grua qe ka perjetu shume sukse ne cdo aspekt te jetes pos ne dashuri....i them vetit,jan keto dy persona identik,njifen mesveti,kan perjetu njesoj,kan arrit civilizim amerikan????
e_uritura,ta them se cdo muaj i degjoj te njejtat mendime nga shoqja ime Silvia,kur lexova postimin tend me mahniti,me beso!..jo per tjeter po ajo me kundershton mua,mentalitetin tone shqiptar, mua si nje grua e pjekur si nene, akoma mendohem per femijte e mi, per familjen time ne pergjithesi,..nuk mundemi ne te behemi egoiste totale, kemi meshire,mundohemi deri ne maksimum , gajlja e dertet per femije s'paskan te sosur..ndoshta s'kam mund te mesohem te behem egoiste...ditri im,me ty i ndava keto mendime,do me hidherohet e_uritura?..jo ishalla,hahahahaah
ps:ditari im,sa mire qe bijne keso mendime e hapen disa dyer te vogla dhe bejne te shifen levizjet dhe idete e reja ne mendimet tona
mirembetsh ditar i imi per sote!!!

[Zero Cool]

Çdo natë të ëndërroj edhe pse ende s’të kam parë,apo ndoshta të kam parë sa e sa herë dhe nuk e kam ditur që je ti, ajo që kërkojë. Po nuk ka gjë, këtë do ta mësoj me kohë. Ne mund të kalojmë pranë njëri tjetrit e të mos përshëndetemi, apo mund të jemi me mijëra kilometra larg ,por kjo nuk ka rëndësi,aspak nuk ka rëndësi, ajo që ka rëndësi është se unë jam vetëm i yti dhe ti je vetëm e imja sepse kjo është vendosur e vulosur ende pa ardhur këtu.

Nuk ka rëndësi , aspak nuk ka rëndësi nëse më duhet të lodhem duke të të kërkuar ty apo se ti duhet të lodhësh duke më kërkuar mua, ky është çmimi që duhet të paguajmë për fitoren. E rëndësishme është se ti më pret dhe unë të pres, se ti më kërkon dhe se unë të kërkojë, e rëndësishme është se ne do ta gjejmë njëri tjetrin. Dashuria jonë dhe festa që do të bëjmë do të bëjnë që të harrohen përgjithmonë ankthi i pritjes dhe ditët e vetmisë.

Nuk e di në të kam parë ndonjëherë, por e ndjej se dy zemrat tona janë takuar mes vete, janë takuar atje, tek burimi i dashurisë, tek ai burim i pashtershëm ku çdo zemër furnizohet me dashuri, tek burimi, atje lart...

E di edhe një gjë, e di se të kam parë në ëndërr, shkëlqimi i fytyrës dhe flokëve të tua nuk më lejoi të të dalloja qartë fytyrën, por unë e ndjeja se ishe ti, jo s’mund të ishte ndonjë tjetër. Goja jote nuk më foli asnjë fjalë por buzëqeshja jote më tha shumë, oh, sa shumë!

E di edhe se çdo natë shikimet tona ndeshën, atje lartë në qiell, në yllin më të bukur, a e ke vërejtur ndonjëherë vezullimin e rrugës që përshkojnë shikimet tona, atje shikimet tona puthen, atje shikimet tona flasin...

E panjohur më kërko, por mos më kërko shumë se kështu mund të përplasesh në dike tjetër para se të më gjesh. Më prit por jo edhe gjatë, nëse mendon se po vonohem, nisu, do të më hasësh rrugës duke ardhur tek ti.
Kujtohu,ndoshta jemi parë! Po ku se ? Ndoshta tek porta kur po hynim këtu, në këtë skenë që e quajmë jetë. Çdo e njohur që takojë më bënë të mendojë për ty e panjohur.
E panjohur, s’ka rendësi që nuk të njoh, unë të dua. Ti ke diçka timen dhe unë kam diçka tënden. Dhe atë ditë kur të njihemi do na duket se jemi njohur gjithmonë.

[e-uritura]

Postimi origjinal është bërë nga halla e madhe

..ditari im!

..ka shume dite qe 'skisha kohe te shfletoj, njehere te shof pluhurin qe te paska ra mbi faqet tua te bardha...sa me befasuan citatet e_uritura,mu duk thua sikur flet Silvia shoqja ime e lundur e rritur ne evropen qendrore,grua qe ka perjetu shume sukse ne cdo aspekt te jetes pos ne dashuri....i them vetit,jan keto dy persona identik,njifen mesveti,kan perjetu njesoj,kan arrit civilizim amerikan????
e_uritura,ta them se cdo muaj i degjoj te njejtat mendime nga shoqja ime Silvia,kur lexova postimin tend me mahniti,me beso!..jo per tjeter po ajo me kundershton mua,mentalitetin tone shqiptar, mua si nje grua e pjekur si nene, akoma mendohem per femijte e mi, per familjen time ne pergjithesi,..nuk mundemi ne te behemi egoiste totale, kemi meshire,mundohemi deri ne maksimum , gajlja e dertet per femije s'paskan te sosur..ndoshta s'kam mund te mesohem te behem egoiste...ditri im,me ty i ndava keto mendime,do me hidherohet e_uritura?..jo ishalla,hahahahaah
ps:ditari im,sa mire qe bijne keso mendime e hapen disa dyer te vogla dhe bejne te shifen levizjet dhe idete e reja ne mendimet tona
mirembetsh ditar i imi per sote!!!

Po Hallë, unë jam edhe Silvia!

Kjo ndjenja e egoizmit, egziston në secilin njeri.
Nisur nga "humanizmi" yt, që ndihmove vajzën 13-vjeqare..
A e le veten keq dicka? A i the vetit njëherë; Hallë, mos e blej këtë pallto 200,300 ose edhe 400 euro, por falja asaj vajze ato para?
Ajo ka nevojë për ushqim, për barëra, për libra e fletore, unë mund të bart pallton që bleva vjet.
JO!

I the fëmiut tënd; Mos e blej atë kompjuter 1000 euro, do ia dërgojmë vajzës që ka nevoja më elementare?
JO!


Kur martove djalin, përdore me mijëra euro, për një nuse që të ka kthyer djalin total kundër vetes, në vend se të jepish asaj vajze e shumë e shumë vajzave e djemëve tjerë.


Ti ia fale prej 10 deri max 100 euro, sepse ishin tepricë!

Sakrifikove ndoshta një darkë luksoze.

Bingo, dolëm tek egoizmi yt.

...grua qe ka perjetu shume sukse ne cdo aspekt te jetes pos ne dashuri...

Cka është dashuria o Hallë? Për cilën dashuri po flet?

Dashurinë burrë-grua?

Më duhet të të zhgënjej; Ajo dashuri nuk egziston. Ajo është fund dhe kokë INTERES.

Në jetë njeriu ka nevojë për njeriun vetëm për dy arsye; Interes dhe sex!
Në interesin përsonal, hyjnë me qindra nën-interese!

Unë mund ta dua tjetrin, por do ta dua vetëm se më nevojitet.
Kam nevojë për të, nevoja të ndryshme për të. Unë po përfitoj.
Ai po shfrytëzohet!

Dashuri është dashuria ndaj fëmiut dhe prindit.

Unë nuk të garantoj se do të martohem, por të garantoj se kur të rritem edhe pak, do të marr 3 motra dhe ose vëllezër të Lojetarit, të kujdesem për ta, nëse ata nuk janë më të mëdhenjë se unë.
Kjo sepse, Lojetarit ia kishte falur babai i vet, 10 fëmijët e vet!


Turqeta Halle

[halla e madhe]

...ditari im!

....prap me dhimset Silvia qe s'mundi ta kuptoj boten tone,vertete e shof ate grua si duket sikur nje princeshe e vertete por ne shpirt eshte e varfer,e zhgenjyer..... cdo dite kerkon afersine time, asaj ju ofruan kushte qe ne as ne enderr nuk i perjetuam gjate femijrise se saj...ajo mesoi,arriti suksese ne karriere,i plotesoi te gjitha standardet jetesore,..hm, ne shpirt u zhgenjy,nuk pat prind te dashur t'i ofrojne dashuri,kjo mbeti si e qale,deshtoj si nene si grua..e gjiithe kjo e ndoqi tere jeten,egoizmi i saj e beri te vyer ne kariere,aty ka nje stil skurril...une nuk mund ta kuptoj,...pse? jemi mesu ndryshe,mendojme me gjate,nuk duam te humbin ate qe ndertuam,per ne eshte FAMILJA,pasuria me e madhe dhe e cmuar ne bote!

_ditari im, gati harrova te tregoj sesa i pelqen Silvia gatojcat tona,sidomos cermonite festive,..i kam premtu nese do martohet djali ne te ardhmen do e ftoj ne dasem,nuk do e hapim rrethin sepse jemi njerze qe nuk humbasim para pa nevoje, me mire do i dhurojme atyre te afermive te mi qe kan nevoje, e djali me nuse le te shijone pushimet diku se bashku ,po Silvia prap do mbetet shoqe e imja,ajo me egoizmin e saj,e une kjo humanitarja ashtu siq me edukoj nelokja ime, i paste shpirti drite!

[e-uritura]

Ti letër e bardhë, dua të ndaj ca gjëra me ty.

Njerëzit, janë të ndryshëm. Ndahen në shumë grupe.
Disa dëshirojnë karrierë, disa dëshirojnë familje, të tjerët që të dyja.
Ata që kanë zgjedhur familjen, përqyrraven për karrierën, dhe e kundërta!
Ke më tutje atë grupin tjetër, që iu hyjnë gjërave me rend, krijojnë karrierën s`pari, pastaj familje.

Në radhë është grupi i dështakëve.
Kanë gjithcka por prapë nuk ndihen të ngopur.
Këta nuk e dijnë cka dojnë, dhe vazhdimisht janë në kërkim të dicka-fit që t`i plotsojë si njerëz.
Kjo sigurisht është rrjedhojë e faktit se këta nuk kanë aftësi të njohin veten, të zbulojnë cka duan. Këta quhen edhe qyqarë o letër e bardhë.
Janë frikacakë, gjithcka e jashtme ndikon në ta dhe nuk arrijnë dot të bëjnë një zgjedhje dhe të jetojnë me të!

Grupi, të cilin unë e cmoj, është i atyre sypatrembur.
Këtu hyjnë njerëzit emocionalisht të fortë.
Janë këta të cilët e duan veten, herët në jetë zbulojnë cka duan, dhe pa hezituar hidhen në veprim.
Një rrëzim nuk i tremb. Nuk i zmbraps.
Ngriten shpejt dhe vazhdojnë me kokën lart!
Ndjenja nuk egziston për ta.
Egistojnë vetëm parime, vizione, detyra, misione,.. Egoistë të fortë!
Besojnë se të gjithë që duan, MUNDEN!
Plandaj, i luftojnë dështakët.
Është vetëm shtyrje. Nganjëherë, disave u duhet nga një shtyrje e fortë që të ndizen dritat!
Këta, ti letër e bardhë, nuk dëgjojnë të lehurat e atyre që do të donin të ishin si ta!
Këta nuk thyhen kurrë!

Më ngjan pak me horoskop, por...

Turqeta!

[halla e madhe]

ditari im!

..sa u gezova sote kur degjova lajmet ditore,A..a vajza ime e treta morri dekorate nga ministria dhe institutet humanitare per projektin e saj qe mblodhi mbi 15tonelate gjera ushqimore per Evropen lindore,.....pa pritmas me telefonoj Silvia duke me uru sukseset e A...s duke me then;_a ka te ndalur moj suksesi i vajzave tua ne media e gjetiu secila me e zoja se shoqja dhe akedemike te persosura!
une ja ktheva;_paj nga nje nene qe mezi e kreu klasen e katert eshte e mundur te dalin femijte te zotet,mos nga nena i kan dajte te zotet ne Ks

ps:vertete knaqesi kur kujtohem per punen dhe perkushtimin qe beme gjate mesimeve sa ishin te vegjel ,them se ja vlen barra qerane!

ditari im,javen tjeter kam nje simpozium te kirugjise se nofullave ne SZ,besoj qe te kemi njohuri te reja t'ju thejme fulqijnte me mire e me lehte miletit kom kom