POEZI DHE PROZE...VETEM PER TY....QE JE KETU...ATJE.

[AKT]

Nuk kam kërkuar nga ti që të më dashurosh,e dashura ime e paharruar
kam pritur vetëm që t'më kuptosh fjalën,shpirtin dhe zemrën që ta pata dhuruar,
nuk kam luajtur me ty,ti atë mirë e ke kuptuar që në fillim
kam ëndërruar për një jetë të lumtur,për një bashkim,
që fëmijët tanë të jenë të bukur dhe t'na ngjajnë neve,a të kujtohet?
Kur lotët të shpëtonin rrëke e unë lehtë t'i fshija,por ike e mua s'më besohet!!!
Ti uleshe kokën dhe nga unë gjithnjë kërkoje shumë premtime
që të të dua veç ty në këtë botë,të të mos largoja nga mendja ime...
Më pyete asaj dite në pranverë,vërtet aq shumë më do?
E unë ulesha kokën,të betohesha e të thoshe : të lutem më beso!
Pastaj,ti vetë më puthe për së pari herë,aty tek rrugica ime
u përqafuam së bashku dhe për një çast ndërruam shumë betime...
...se koha nuk do na ndaj asnjëherë në këtë botë të vrazhdë
se unë do të të dua dhe ti gjithmonë ke për të më dashtë...
Por...TI fjalën e dhënë e hudhe poshtë,rëndë e ke shkelur
në ambis dhe greminën e dashurisë tani ke ngelur
përtej oqeanëve të mallkuar ngaherë je larguar
e pyes veten,vallë ndonjëherë a më ke kujtuar!?

[jEtA_1]

Ti erdhe......

Ti erdhe duke celur lulet , dhe u bere vesa e tyre
U zgjova edhe une atje ku mengjesi ishe ti
dhe ne preherin tend une preha friken , mahisa plaget , mohova erresiren .
E ngrita koken dhe pesha e se kaluares nuk u ndie me papritur ,
te pash ne sy dhe ne syte e tu njoha lumturine,
atje gjeta driten atje nuk kishte vec diell as terr as ferr , as tmerr.
Atje gjeta buzeqeshjen , tenden , timen, te vete botes
dhe hapa krahet kerkova te fluturoj , engjejt me paten zili
e mora rrugen me zemer,mendje , deshire , neper endrra
endrrat , deshirat , zemra me sillnin per tek ti.
Dhe i uleras botes ,ne zerin tim vibron agimi
agimi i nje ndjenje qe me mbush me jete
kam hapur velat , anija ime lundron mbi ndjenja
lundron e qete e ska tallaz ta trembe, ska frike ta step.
Un jam ketu , marr fryme thelle, hapat hedh
kridhem ne detin e pafund te qenies tende
neper lendinat me tulipan te trupit tend
neper buzet e tua kult i puthjes.
Tani cmendurisht ti je pjese e imja,
pafundesisht imi ,perjetesisht imi
une do te jetoj ne buzeqeshjen tende
ndersa ti do te jesh buzeqeshja ime.

[jEtA_1]

Ah......

Ah sa joshje dhe frike me japin endrrat e mia te zhytyra ne imagjinaten tende,me duket se çdo mendim i yti me zhvesh nga mburoja morale dhe psikologjike, dhe si pa dashur perballem me friken e pendimit.
Ti jeton ne mendimet e mia sikur gjethja, qe me friken e vjeshtes nuk don ta pranoje qe i eshte afruar fundit.
Ashtu i zhytur ne mosrealizimin e endrrave kerkon te gjesh justifikimin ne ciklin biologjik qe sa me shum ta kuptosh,aq me shum gjen diferenca qe per ndjenjen e paster dhe hyjnore jane te papranueshme dhe te padenja.
Ndoshta harrimi i rreme me ndihmon ta vras agonine dhe trishtimin qe i mbush ditet e mia,por kurrsesi nuk e ndal lotin e ndarjes.
E pergjumur nga vuajtja e pashpirt mundohem ti laje syte e mi me lotet qe me ka dhuruar harresa jote,por ne vend te freskise, me dhurojne vetem dhimbje dhe dashuri.

[jEtA_1]

Zeri yte.....

E kam kerkuar zerin tend kudo por se kam gjetur ,kam pasur nevojè te me ngrohi , te me pushtoj shpirtin dhe te behem skllav i tij.
Kam pasur nevoj te te degjoj teksa kendon kur zgjohesh nga gjumi , kur me peshperit ngadal-Zgjohu gjumashe , ka ardhur koha te enderrosh me sy hapur.
Kam kerkuar zerin tend qe bredh akoma neper veshet e mi , qe me perkedhel , qe grindet me mua , qe hesht pastaj rilind per te me thene te dua.
Malli per ty me ka pushtuar syte , te kerkoj si ujin ne shkretetire per te shuar etjen , per ti dhene jete buzeve te thara per puthjen tende.
Te kam kerkuar ne anen tjeter te henes, te kerkova prapa diellit , te kerkova neper erresiren e se panjohures , te kerkova por ste gjeta , ste gjeta askund , askund nuk ishin gjurmet e tua , askund nuk tregohej rruga per ne parajse.
Por ne kete purgator tokesore une smund te jetoj dot pa endrra , smund te marr fryme pa endrren se dashurine perfekte do ta bej timen nje dite.
Purgatori eshte krijuar per endrrimtaret sy hapur , ata qe sduan asnjehere te besojne se endrrat quhen endrra se jane antonim i realitetit .
Eshte e cuditshme sesi une jam koshiente qe ste dua por perseri kam mall per ty , per buzeqeshjen tende , per menyren sesi me shikon , me flet me gjykon, me perkedhel , sesi me flak tutje me inkoshence gjithcka dhe do ta rikesh perseri.
Tashme kam nevoj te mbyll syte dhe te vrapoj , te vrapoj pa e ditur se ku ,pa e ditur perse hapat e mi bredhin si te cmendur duke te kerkuar ty neper labirintet e ndergjegjes , neper drithijet e cdo mashkulli ,ne buzeqeshjen e cdo femije.
Dua te vrapoj dhe nese te gjej kur hap syte do te kthehem serish mbrapa , serish ne kerkimin tend konstant , dhe serish do te te gjej e serish do te iki larg teje.
Do te iki pa pasur frike nga dihatjet e shpirtit , nga kataklizmat e ndjenjes , nga retorika veteflijuese e nje dashurie te humbur.
Por serish kam mall per zerin tend , sepse une u dashurova pas zerit tend , e desha edhe me shume sesa te desha ty .
E desha ashtu si femija do zerin e nenes se tij , e desha ashtu si hena do diellin ti marri pak drite .
Oh pak ngrohtesi nga zeri yt se kam ftohet ne kete dimer te gjate shpirtrash , ne kete agoni ndjenjash ku vdes dhe rilind serish 100 fish me e etur per dashuri per ngrohtesi...
Zeri yt vjen e me flet endrash ndersa imazhi yt venitet , humb ,kthehet ne kujtim , ne fotografi memece e nje ndjenje .
Per zerin kam mall , vetem per te...

[AKT]

Nuk më dhimbset vetja kësaj nate derisa ty të kujtoj...nuk më bënë përshtypje asgjë kësaj nate të errët.Janë të paevitueshme kujtimet e vjetra në këtë nate dimri të gjatë.Drita e elektrikut përsëri u shua.Iku dhe thonë që sonte nuk do kemi rrymë...e unë përsëri u gëzova.I rrethuar me njerëzit e mi,me ato që i dua dhe prania e tyre më gëzon,nisa e fola me ty aty në pikën e errët të restorantit të vjetër të qytetit të vjetër ...atje nën hijen dhe dritën e nemitur të llampës së vajgurit që edhe murit të fryrë nga lagështia i kishte dhënë jetë , unë të gjeta ty.Të kërkova aty dhe po aty të gjeta.U paraqite dhe më erdhe në sytë e mi me një fytyrë të lodhur dhe dëshpëruese por unë lexova aty diçka tjetër..më dukesh e dërmuar dhe se buzëqeshja yte e përlotur me sytë e tua të zi më jepnin shenj që të vazhdoj të të ndjek po atë pikë që na bashkoi.Shoqëria rretherrotull më ngacmonin që të ndërpres vështrimin e llampës dhe dritës së zverdhur që krijonte në murë por nuk ia arritën qëllimit,mua më ishte tekur që edhe pakëz të të kërkoj dhe nuk më u bënte të largohem nga aty pa ndërruar dhe shkëmbyer disa fjalë qofshin edhe të hidhura sikurse herën e fundit në takimin virtual...Të fola pa lëvizur buzët,të përshëndeta pa luajtur dorë dhe të dëshirova një Vitë të Ri dhe të mbarë..nuk e dij se a arrite të i deshifrosh përshëndetjet e mia e paharruarë,por dua që ta dijsh se unë e bëra sepse atje tek ajo pjesë e ndritur e hapësirës që kishte gëlltitur errësira unë gjeta vetvehten time në atë moment kur për një çast u shkëputa nga zhurma e rëndomtë,bisedat e njohura dhe atmosfera e zakontë që dhuronte ajo natë...Do ta pyetësh vehten për një mijë herë rradhazi E PËRSE ? Një mijë herë edhe unë njëllojë do përgjigjem se më pëlqen të largohem nga realiteti edhe atëher kur ai më pëlqen. E bëj këtë vetëm atëherë kur të shohë përsëri befas dhe fare papritur,në skajet e vendeve të panumërta dhe aty ku bënë dritë memzi e parë por që askush nuk e regjistronë.Sytë e mi të kanë gjetur gjithnjë fare pa kërkuar.

[AKT]

përsëri të shohë nën dritën e nëmitur
që llampa në murë neve na u shfaq
thonë se ikën dritat dhe nuk do ketë rrymë
e unë u gëzova se do flasë me ty
atje në murë...

isha në pritje i rrethuar me ato që dua
por befas ti erdhe përsëri kur drita u shua
e në mendjen time hyri një dritë e paparë
sekret që për shumë vite vetëm po e mbajë...

më ngacmonin që të rikthehem në pritje
por ti më vure re dhe nuk ndaluam së foluri
deri sa u lodhëm në at takim të paparë
në një përshëndetje dhe vështrim virtual...

[AKT]

sonte nuk të kërkoj
sonte të kam pranë
edhe pse shiqon
e s'bëzanë...

sonte je prap në fillim
që atëher që gëzove sytë e mi
dhe shpirtin tim...

sonte dua me ty
në shtrat të përfundoj
të puthi në faqe
e të ledhatoj...

kësaj nate të bukur
derisa jashtë po bie shi
unë dhe ti
do shkrihemi në dashuri...

[AKT]

jashtë vetëtima e çanë errësirën
për një moment ta pashë fytyrën
buzëqeshjen e ngrirë
dhe dhëmbët që kishin kafshuar buzët...
prisja edhe një vetëtimë
që të reflektonte
të lëshonte bubullimë
që ti mos të qëndrosh
pranë meje
si një kukullë e ngrirë...

në atë çast rruga mbaroi
ulurima e qenëve diku larg pushoi
çelëm derën dhe çdo gjë mbaroi...
ndigjova vetëm një tik-tak...tik tak
që mendova se vjen nga ora
për një çast..

më vonë e ndjeva dridhjen në krahëror
që bëri buzët të belbëzojnë
e tik takun e zemrës...
e njoha më vonë

[Jana]

KUR MALLI`

Kur malli të ketë marrë
edhe unë mos të jem aty,
mbylli sytë edhe më thirr
se unë do të vi aty.
Kur buzët të janë tharë,
edhe puthja të mungon
hape dritarën e lutju hanës,
se puthjen time ajo ta dërgon.
Kur ti ndjehesh në vetëmi
edhe zemratë qan,
zhytu ne kujtime dhe
mua do të më kesh pranë.
kur ti të me duash
dhe pranë të mos më keshë,
hap dritarën dhe fluturo
se tek unë do të jeshë.

[AKT]

Nuk e kam takuar
ka një jetë e tërë,
nuk ia ndigjova zërin
ka një motmot,
por e kam kujtuar ditë e natë
e këtë
nuk e mohoj dot...!!!
Andaj e kërkoj
kudo e kërkoj,
në poezin time
e thërras të vij
e shpirtin tim
prap le ta zgjojë...
Së bashku kemi
shumë e shumë kujtime,
andaj e ftoj
të vij në ëndrrën time
të më shoqëroj
në sekretet e mia
në botën intime..
Nuk e kam puthur
buzët më janë tharë
se kam përqafuar
që atëhere
kur NE u ndamë...
Nuk e takova më
iku përgjithmonë
e në dorën time
mbeti
letra e ndarjes
dhe fotografia jonë!!!

Nuk e kam takuar
ka një jetë e tërë
nuk ia ndigjova zërin
ka një motmot,
por e kam kujtuar ditë e natë
e këtë
nuk e mohoj dot.

Postimi origjinal është bërë nga CICERRIMA

LOTI I NDARJES

A te kujtohen ato nete nostalgjie Iliriana,perjashta binte shi? A te kujtohet vjeshta e hershme,sa kishin filluar te zverdhen gjethet Iliriana? Nata ishte e dhimbshme,si fjalet tona,dhe bisedonim jashte botes,e kishim harruar.A te kujtohet kur ne dore mbaje trendafilin e kuq Iliriana dhe une isha Romeo Iliriana. Ti vereje se sa e kisha veshtire te ngjitesha shkalleve tuaja Gjuliete?
Rrefimi yt ishte ne syte tu,ato lote dhe ndjenjat tua Iliriana nuk i ze as nje roman.Ato do te deftonin zemren tende qe ishte e trazuar si nje oqean.
Loti yt i paraprinte ndarjes,trishtimit qe te kishte mberthyer.Une mbeta i shtangur, s paku do te doja te derdh lote dhe te behem shok me ty,qe te qetesoj shpirtin Iliriana.Nisa te mallkoj fatin.Ai ishte i pameshirshem dhe i cuditshem.Kishte vendosur ndarjen dhe lamtumiren tone.Ne ato caste kerkoja qe te perqafuar te ngritemi pertej kufijve te mundesise tone,te shkojme ne ambis,i cili rrotullohej mbi horizontin tim te murrme.
Iliriana,si thua ti? A e kane degjuar dhe ndjere ndarjen tone ate vjeshte hyjnite? vEdhe ato do te kene qare,sepse ty te kane percaktuar ti takosh dikujt tjeter,ty te kane bindur.Ndoshta ne gabuam qe shushuritem dhe dashurine tone nuk e kenduam qe te marrin dhene,si mendon Ti ?
A thua Iliriana pati ndonje lot te rrejshem ?
Pas atij takimi Iliriana ...une e kam ndjere dhembjen dhe trishtimin ne cdo pore te trupit dhe shpirtit.Ja, a veren Iliriana se as tash nuk jam sheruar?
Tash vetem nje pyetje.A e ndjen dhimbjen,fajin...ndonjehere a te bren ndergjegja ? Ndoshta je pajtuar me fatin qe na vrau dashurine...Iliriana.

mir shum asht kjo poezi me vjen mir q ekem ksi prozator

[AKT]

nuk e dua të kuqen
më kujton dashurinë
nuk e dua të verdhen
më kujton xhelozinë
se dua as të zezën
as të kaltërten
asnjë ngjyrë nga ti...

dua vetëm një fjalë
një ngushëllim
një puthje
një kujtim...

ashtu më fole kur e pe xhupin tim
që ngjyra e tij
ti mbushi sytë me lotë
e shpirtin me dëshpërim...

më ndalon e për dore më kap
se lëshon majën e dorezës sime
e nga unë largohesh me vrap e me vrap...

më kujton sot ngjyrën time të preferuar
më lutesh të ndrroj shijen
apasionatën time
nuk e beson e dashur
që ti më ngjall
e më rikthen
në njëmijë kujtime...

do flasim nesër për ngjyrën tonë
për dashurinë
jetën
dhe rininë tonë...

[AKT]

kam një orë që përpiqem të të thërras
të të zgjoj nga gjumi dhe të vërtetën
në fytyrë të ta përplas...
të tregoj fjalën e vërtet
dritën që e nxuri muzgu i kësaj dite
natën që errësoi vendlindjen time
e në shpirt dhe mendje më la të shtangur
duke medituar të bukurat kujtime...

jam në sikletin e transformimit
në botën e zhdukur nga hallet ditore
që më sulen me vrap tërthorazi sikur një thertore
andaj unë prap psikoanalizën e sigmundit e kam në dorë
metastazë e quaj boshllëkun shpirtërorë
se jam këtu më shumë se një orë...

[Antika]

DASHURIA S’ËSHTË VEÇ PREKJE

Dashuria s’është veç prekje
Dashuria s’është veç fjalë
Dashuria është ndjenjë e thellë e zemrës
Është dhembje, është mall!
Na godet me aq shumë forcë
Themi vallë si e përballojmë,
Por këto goditje të forta
Edhe më shumë na forcojnë!
Pyesim vehten vallë deri kur
Kjo dhembje do të vazhdoj,
Eh, është dhembje që s’pushon kurrë
Ndalon veç kur jeta të përfundoj!

[Inxhja_Karimon]

DHEMBJA

Heshtje, asgjë nuk pipëtin
Por këtë heshtje
Vetëm i dashuruari e ndin!

Heshtje, asgjë nuk bëzan
Por këtë heshtje
Dashuria në zemër e mban!

Heshtje, asgjë nuk ndëgjohet
Kujdes se dashuria me dhembjen
Takohet!