Poezi të përzgjedhura nga e Poetët e Forumit

[lirik]

Postimi origjinal është bërë nga *B*u*K*i*

Lehte qenka ti dëgjojsh vuajtjet e huaja
leht qenka ti degjojsh renkimet e dikujt
por shumë vështir ti përjetosh vet.
Thon se koha shëron plaget
thon se koha kthen shpresen e jetes
por jo nuk ështe ashtu.....
Në mua koha vetëm qet thellon dhe
hap plag të cilat me tregojn nje rrug të gjat,
rrug të gjat pa ndriquar e cila të jep frig, tmerr dhe trishtim
rrug se ciles i thon varr.
Thon se varfëria gjendet tek njerzit,
thon se varfëria është shumë e e veshtir, por jo,
Kësaj nuk i thon varfëri, varferi i thojn kur zemra vuan.
Eh po kjo bote, kjo jete qenka e vështir,
qenka der permes se ciles kalon nje bote të vertet me
një bote të rejshme ku ndoshta shpirti dhe zemra ime
do të takojn ty, por nuk mund ta shof bukurin tende ecila është e paskaj.
LAMTUMIRË të them nuk mundem, mundohem të them paq fat me tjetrin
por smundem me beso senuk mundem,
sepse zemra ime mund ti thot vetëm këto fjal
"Të kam dashur dhe do të Dua përgjithmon"!

I NDERUAR BUKI Të JASHTZAKONSHME KTO VARGJE TE JASHTZAKONSHME DHE SHUM TE FUQISHME TE LUMTë TE PERGZOJ
BUKURI ARTISTIKE PARAQITJE ENJI SHPIRTI TE LENDUAR NE FORMë TE PASYRUAR ARTISTIKE DHE REALISTE Të THELLë DHE TEJET Të DHIMBSHME
NJë DRAMë TRAGJIKE QE PARAQITE NE VARG NE FORë Të PERSOSUR KU NDJENJA PARAQITET PASQYROHET AQ PREKSHëM FATI DHE ABSURDI
RRISKU DHE MJERIMI I DRAMES FUNDI TRAGJIK DHE DHIMBJA Që SHKYEN SHPIRTIN DëRMON
MREKULLUESHëM E KENI PARAQITë NGJARJEN REALIST DHE DHIMBSHëM ME PLOT ART
MERZIA DHE STERVUAJTJA PARAQITET KTU PO THUAJSE SI NJë ELEGJI AQ E DHUMBSHME SA NE FJALEN E FUNDIT NDANë GRUIN KUR THOT

LAMTUMIRë Të THEM NUK PO MUNDEM PAQ FAT ME TJETRIN
TRAGJEDIA EVARGUT ëSHT AQ EPREKSHME SA Që THEN GURIN NUK DI A JEN PERJETUES VET I KSAJ DRAME APO E PERSHKRUANI POR E PERSHKRUANI ME MMJESHTRI
ME DHIMBJE THUA SE DHIMBJA PO PREKET VERTETë
PRANDAJ TALENTI JUAJ SE SI E KENI PARAQIT KET THYSERJE MERITON PERGZIM
PO JETA ESHT TAMAM ASHTU SIQ E PARAQITNI JU NE VARGJE JETA THEN SHPIRTA AJO ESHT SADISTE E PA MëSHIRë E PA KUPTIM
JETA PO DEL NJë SADISTE NJë URë EHIDHUR NEPER TE CILEN DOMOSDOSHMëRISHT
DUHET TE KALOJ QENJA E QUAJTUR NJERI
NE MENYR QE KUR TE VI NE FUND TE URES TE FUNDOSET NE ERRSIREN E QUAJTUR VARR
KSHU E KAM TE SHKRUAR UN NE DISA VARGJE TE MIA
PRA URA KALIMTARE JETë QENKA DETYRIM KALIM NEPER LOT SADIZEM I MALLKUAR DHE RRISKA MIZORë QENJA E DESTINUAR PER KET RRISK QENKA NJEIRU OBJEKT LOJE DHE TALLJE I NDERTUAR NGA ZOTI NE TE GJITHA VARGJET E MIA I KAM PERSHKRUAR KTO DUKURI'
DHE PO E THEM ME PELQYEN KTO VARGJE NGA JU KU U NDALA DHE I LEXOVA E ME QAU SHPIRTI
NGA KJO PREKJE
TE PERGZOJ DHE TE UROJ FAT NE JETEN TENDE I NDERUAR

[Naki]

Ku je Ti


Më prit sonte në ëndërr se do të vi,
por mos u tremb përsëri!
Flej, sdo të trokas as në der,
as nuk do të zgjoj,
por do të puthi lehtë,
dhe prap do të shkoj...


Nëse më pyesin engjujt
qka ke pa me sy?
Unë do të flas
Veq për TY!
Në emrin tënd,
do të bëj be,
atëherë dhe engjujt
do të qajn për NE!


Kur në varrin tim fillon punimi
Kur në varrin tim fillon vajtimi
Kur në varrin tim të vëjn kurora
atëherë i DASHUR dije se të harrova!


Një ditë kur të zgjohesh,
mso laj syt me lotë!
Dikush do të thotë,
se nuk jam nkët botë!
Ti mos pyet si vdiqa,
pyet si jetova,
pyet si më shkuan ditët
që pa TY i kalova...


Që të kujtoj më shtin e kaluara!
Që të dua më thot zemra!
Të më duash nuk të dëtyroj,
por duam nëse e meritoj!


Nuk jam poete
të shkruaj poezi!
Por fjalën "TË DUA"
e shkruaj vetëm për ty!
Bilbili në degë
sa bukur këndon.
Ti puthsha buzët
TY që e lexon...


Pse je vetëm në mendime?!
Pse nuk i thua lamtumirë vetmisë?!
Edhe pse e vogël është zemra ime,
për ty do të bëhët kopsht i dashurisë!


Kujtimet e rinis,
tani përfundojn,
dhe një jetë të re,
tani po fillojm!
Nuk dua të shoh
ty me lotë në sy,
sepse në këtë botë
të dua veq TY!!!


Mbaroj drama pa kuptim!
Mbaroj loja pa fillim!
Mori fund ëndrra pa fjetur!
Më mori vdekja ende pa vdekur!
Mori fund gjithçka për mua,
kur smunda të them se sa TË DUA...
_________________

[Naki]

Loti art

Më del para me atë lot,
Më thrret mbrapa me zë,
Më len ne kujtim një dashuri,
Një kujtim me një lot të art.

Ajo që mua tash ma therr zemrën,
Ajo që nuk më len të qetë,
Është loti yt i cili rrjedh,
Ai lot që unë e quaj lot i art.

Sa shumë shprehje ka ai lot,
Sa shumë dhimbje shprehë,
Sa thirrje bëne ne zemrën time,
Ku e prek edhe shpirtin e dashurisë.

Në qetësin më të thell,
Dashuria lufton në vetëveti,
Krijon dëshprim dhe ngushllim,
Prodhon emocione sëbashku me lot.

A thua jam i pa mëshirë,
Sepse nuk kthej kokën e të shiqoj,
Nuk jap një shiqim të fundit,
Lotit tënd që rrjedh pa pushim.

Ai lot për mua thot shumë,
Ai lot mua më shqetëson,
Në thellsit më të imta të dashurisë.
Më krijon një shqyrtim.

Nuk mundem të shiqoj,
Nuk mundem të ledhatoj,
Nuk kam fuqi më në vetëveti
Që atë lot unë ta fshijë.

Të lutem e dashur shumë,
Mos e rrjedh lotin për mua,
Mos më kujto, mos më mendo,
Mbajëm si një tradhëtar.

Ti je për një dashuri më të madhe,
Për një dashuri që e frymzon
Shpirtin tënd të madh,
E që e mbush zemrën tënde përplot.

Ai lot nuk duhet të jet i yti,
Por duhet që të jet i imi,
Ti je në lartësit më të larta të qiejve,
Por unë jam ne thellësit më të thella të germinave.

E dashura ime dhe e bukura,
Atë lot dhuroja dikuj tjetër,
Që e kupton domethënjën e saj,
E mos ma jep mua që e nënqmoj.

Të lutem nuk jam për ty,
Ti je për një që din me të dasht,
Për një që din si me dhan dashuri,
Për një që din me të përkëdhel.

E dua shumë lotin tënd,
Ma therr shpirtin dhe jetën,
Por, për mos me rrjedh më lot,
Po e perfundojm me këtë.

Në rrugën tënde të përditshme,
Do të jet ndokush që të don,
Do të jetë ndokush që të dashuron,
E do të përkedhel ma mirë se unë.

Të lutem më mbaj si një me hirë pak,
Më urrej për këtë që po ti them,
Kështu do ta kish ma let
Të më harrosh e mos të më mendosh.

Shumë vështirë qenka
Që të vihet në një perfundim,
Loti po rrjedh pa pushim,
E zemra po rrah pa pushim.

Lamtumirë e dashura ime
tash të përshëndes me lotin tim,
Të falenderoj për për dashurin tënde,
Që ishte dashuri pa kufi.

Dashuria jote ishte dashuri e madhe,
Dashuria jote ishte me domethanje,
Unë nuk munda atë dashuri ta posedojë
E pse atëherë unë ty të shkatërrojë?

Lamtumirë, Lamtumirë,
Mbaje lotin kujtim në histori,
Këtë ndarje të tmershme
Ai lot do ta kujton për çdo herë.
Caki
_________________

[Naki]

Te kerkova

Te kerkova gjithkah
Veshtrimin e hudha tutje
Larg shume larg
Ne mes reve,mes ylberit
Por,s'te pashe kund.
Sa me lengon shpirti
Edhe hena e di,
Po po e di ajo
Me ben shoqeri
Kur une rri pa ty.

[Fshatari]

Arif Krasniqi



Rozafati

Ô këngë! Jehonë legjendare,
Ju rridhni si uji
I të shenjtit Rozafat
Mosha jote mijëvjeçare
S'e ndrroi kurrë ngjyrën
E shpresës së artë.
N'zemrën tënde Rozafat
Një natë mistike pandeh
Një grua, përmotshëm, pushon.
Fëmiu, i urtë, mediton
Ballë teje gjunjëzuar
Vëzhgon sharmin e gurit, përjetësi
Ô Rozafat:
Qëndresë e shkëmbit, ujë e bardhësi
Janë të emrit tim
E vetmja dëshmi.



Lotët post-mortem

Në lotët post-mortem lexova shumë ëndrra
Të kota, të gjora, lëngonjëse, të rënda
Sa re të paqarta në perlat e njelmëta
Gjithë pesha e jetës, shumë vite në lotë të kredhur.
Zhytem më ngadal në detin e pafund
Përgjoj ndonjë fjalë, ndjenjë, meditim
Tej valëve të jetës me aq mund
Mbase
Fshihet agu i ri, ndoj amshim magjik.
Sa e gjerë hapsira, zemrën e ngurosur
Nën kupolë të qiellit Sizifi i patundur
Dhe krenar qëndron përballë saj, nemitur
Ç'punë e mallkuar, ç'bsurd i pasosur.
Bilans i trishtuar, më kanë thënë në fund
Ne më kotë vrapuam nëpër botë gjithëkund
Për t'gjetur strehim atje larg ndokund
Ku dikush na dehte në një gjuhë t'panjohur
Parajsë po e quakanë
Të parët kanë pandehur!


Dikur...
Me hapa të lehtë
Patëm shkuar shumë larg pas
Ëndrrave rinore
Qetësia e natës dhe qielli vetë
Dëshmitarë të vegimeve tona qenë.
E sakaq më humbe
Në skëterrën e pafund
Se vdekja të shpuri
Tej kufirit ku
S'shkel dot këmbë njeriu.
Aq të kam ëndrruar
Që s'di as vetë më
Jam i gjallë ende
Mbase
Dikur, moti, gjetiu
Kam jetuar
E tash ndoshta
Edhepse s'jam më
Më duket sikur rroj
Në botën e të gjallëve!
_________________________________________
Këto tri poezi janë botuar në Zerin e Rinisë
Shtator 1985

[Zero Cool]

Ka ca njerëz me të cilët më lidhin shumë kujtime,
të mirë janë a të kqinj, nuk është aq me rëndësi,
se t’gjithë janë personazhe n’roman të jetës sime...
pa të cilët përfundimi do të kthehej në tragjedi...
Shumë kend e kam lënduar, e shumë kush më lëndoi,
intrigat janë si valët që t’gëlltisin o t’hedhin n’breg...
E unë gjithmon kundër erës dëshirë kisha që t’shkoj,
m’pëlqente kundër rrjedhes prore t’kërkoja shteg...
Mëkatet ndaj meje gjithkujtë unë mund t’iu falë,
pos atyre që m’prekin n’të pashërueshmen varrë,
me gjuhen e tyre prej kobre veç kob që dijnë me ndjellë...
Krenarin time kombtare nëntë plagë që veç ka marrë,
s’e lë kend t’ma vrasi, qoft ai edhe zoti n’qiellë...

[Zero Cool]

Kur mungon ti,
Kapakët e buzëve thahen nga ajëri i thinjur,
I hidhur, si në një minierë qymyri, e
Sytë ulin qepallat e rënda,
Përtej viteve të ngrira.

Kur mungon ti,
Akacia mbi dritaren e dhomës sime të punës
Vyshket e gjitha, gjethe-e-lulerënë
E degët ngjajnë si këmbë të verdha
Ushtarësh kthyer nga Lufta e Gjirit

Kur mungon ti,
Drita ka vdekur në shpella trishtimi
E humnerash pa fund, e
Hëna e hedhur mbi pusin e qiellit
Coptuar shihet si monedha e asgjësë.

Kur mungon ti,
Skllavëria zbret në tokën e pluhurt
Të mendimeve barbare,
Me drithërima gjaku e mënçuri
Të fikur..

Kur mungon ti,
Heshtja perandorinë e vet krijon përdhunshëm,
Nëpër mijëra gërma – milingona
Që ngrijnë si ushtri e tharë
Në shkretëtirat e bardha
Të romaneve të papërfunduar.

Kur mungon ti,
Koha është vrarë diku në Luginën e Gjoksit!

[Zero Cool]

kur mbi librin e jetes te shfletosh
dhe me mall apo dhimbje te kujtosh
mos harro ne fletet e mia te qendrosh
dhe kujto cdo moment me nostalgji
sic te desha une nuk do te doje njeri

[Naki]

Më Thuajë....

Mes vargjeve të tua!
Të djeshme,
E të sotme!
Tërë ëndrra ime!

Më thuajë..?!
Prejë nga kjo flakë,
Në duartë e mia??
Kur fjala yte si thikë,
Në zemer po m' përcëllon?!

Më thuajë..?!
Përse vargjet e tua,
Janë të rishtueshme??
Në udhëtimin timë të gjatë,
Drjetë një shprese që e kërkoi ditë e natë!

Më thuajë..?!
Se do të qajë,
Për lulët e venitura!
Do të ndjejë dhembje të tmerrshme,
Për ballin tëndë që se putha!

Më thuajë..?!
Se do të më mbuloi,
Vala yte o det!?
Përderisa ndjejë fytyrën,
Dhëmbjen dhe
Natën tonë të zez!!
Nëpër vargjët e mia.
Tek ngjallën ngjallën ngadalë,
Pulëbardhatë e lodhura,
Të kësajë nate!

Më thuajë..?!
Se ti nuk di gjë,
Për zemrimin timë??!
Unë vala yte e shashtisur,
Ankth i verdhë i dhëmbjës sate!
Në flotë përkundëm ngadalë,
Fle i fashitur!

Më thuajë..?!
Kur e vizitove qytetin ,
Ku unë jetojë!
E Ty s'munda të takoi?!

Më thuajë..?!
O terri natës sime,
Nyje e kulluar në mua!
E gjatë është rruga deri tek Ti,
E gjatë pa kufi...?!!!!!

[Naki]

UDHËTIM NËPËR NATË

Valët i vura në gjumë
Sodita shtjellat e ajrit si ua përkundnin flokët e gjatë
nën dritat e pakta të portit.

Më pas shalova kuajt e bardhë
Të zinjtë i lashë në brigjet e arta
Zemrën e mbaja pishtar.

Dita u zgjua nga trokthi im
Lëmoi qerpikët, u habit !!!!!
Si kish mundur ta vështronte diellin
pa u verbuar?
Si mundi të shpërfillte kaq pasione
pa u mrekulluar?

[lirik]

Postimi origjinal është bërë nga Naki

UDHËTIM NËPËR NATË

Valët i vura në gjumë
Sodita shtjellat e ajrit si ua përkundnin flokët e gjatë
nën dritat e pakta të portit.

Më pas shalova kuajt e bardhë
Të zinjtë i lashë në brigjet e arta
Zemrën e mbaja pishtar.

Dita u zgjua nga trokthi im
Lëmoi qerpikët, u habit !!!!!
Si kish mundur ta vështronte diellin
pa u verbuar?
Si mundi të shpërfillte kaq pasione
pa u mrekulluar?

I NDERUAR POET I TALENTUAR NAKI
Prej shum vargjeve tua margaritare dallova kto vargje ktu të cilat kan një poetikë
të stilizuar bukur dhe në frymë të thellë
sidomos kjo kuptimplote
dita u zgjua nga trokthi im
si mundi te shperfillte aq shum pasione pa u mrekulluar
ktu tregon qartë me nji shprehi tejet poetike tejet artistike dhe thellsisht mjeshtrore
gjendjen ku pa marr para syh mrekullit gjendja e brengave qe dominon nuk perfshihet ne pershtypjet emrekullive q eka jeta me nji fjalë e keni thanë mjaft mjeshtrisht
DUKE PERCJELLUR VARGJET E TUA UND TE THEM SE JENI NJI TALENT I SHKELQYESHEM POETI
DHE ME VJEN SHUM MIRë GZOHEM SHUM PER TALENTITN TUAJ BRILANTIK
Fjalet secila ne poezin tuaj jan shum domethense dhe kan brum stil te mrekulkueshem paraqits ku shpalosen me vlera arti me metafora e spjegime te thella deri ne te metaforizuarit filozofik ku shkqlqyeshem fjala me artin e saj figuron simbolizon#
paraqet brengen dhimbjen arsyen e shum tjera caqe ne poezi
mendoj se me talentin tuaj si poet paraqisni bukuri fjale dhe thellsi poezije
të përgzoj për punen tënde i nderuar kolegë dhe bashkatdhetarë bashvendas
punë të mbarë ne poezit tuaja dhe krijimet urime per talentin dhe shpresoj se do te botoni edhe libra ne përmbledhje me hzon fakti qe sot gjithnji e ma shum poet te ri te talentuar po dalin nga kosova dhe shqiperia dikur ishin te rrallë ne at kohë por ishin te mirë shum po i veqoj Ali Podrimen e Azem Shkrelin që ishin yjet e poezis shqiptare per kohen
në ato kohra un keqtrajtohesha neper podrumet epolicisë per vargjet atdhetare
te cilat rreptesisht u ndaluan sepse kishin karakter nacionalist te asaj kohe pra un isha i ndaluar rreptesisht me burgosje te her pas hershme politike dhe jeten gjysem ilegale ku shpeshher ne ndjekje detyrohesha ta leshoj kosoven e te mshehem ne republika tjera te ish jugosllavis slloveni kroaci etj .
Te fala shum ke nga liriku i vargjeve shqiptare VAZHDO ME VARGJE TE BUKURA TE UROJ SUKSESE

[Psikologu]

Të dua pa fjalë!!!

Nese heshtim të dy bashkë,
dhe heshtja ka dy sy,
janë sytë e zemres sime
qe të shohin vetem ty.

Nese nuk ta them dot me fjale,
se sa të dashuroje,
gjithë fajin e ka natyra,
qe si dha zemres gojë.



Janë keto vargje të talentes së nderuar Dogzon.
Vazhdoni të shkruani e nderuar , ketu vërehet talenti që e posedoni.Suksese!

[ekonomisti_4]

PREHJE ENDRE

Papritmas me erdhe ne gjum
gjumi im mbeti i humbur pa ndjenja
ti hape shteg ne zemren time
interesante, vetem ne gjum duhemi
caste intime kalojme ne ender
perseri ti ne shtrat je e lodhur
habitem nga seksi i pakendshem qe zhvillojme
interesante vetem ne gjum duhemi.
edhe fantazme te jeshe
te dua ne ender
ata ne mesnate ma prishen gjumin
fillojme ender erotike
cuditem pse te dua kaq
trupi juaj me len pa gjum naten
une i lodhur serish shkoj drejte endrave.

[Gentiana]

Postimi origjinal është bërë nga GURI SYLAJ

Vetem per Gentianen .


MALLI I GURBETQARIT

Ne nje qosh te nje rruge te huaj,
ne nje banke te nje parku te vjeter
rri i vetem dhe mendohem ,
per nje kohe e nje vend tjeter.

Flas me veten si ne ode burrash
por e dije - jam fillekat,
nje gulshim qe me del nga shpirti
me trazon , s'me len rehat.

Ece ngadal mbi trotuare,
mplake e krruse deri ne toke
motra e vllezer s'i kam pran
ketu eshte vshtire me gjete dhe shoke.

Te gjithe vrapojne pas puneve te veta,
nuk kan kohe as buke me ngrane
qe ne mengjes pa dalur Dielli
deri vone ne nate per Hane.

Enise nje kenge por nuk kam ze,
asnje fjale prej goje s'del
vec nje lot me zbret ne mjekerr,
me preke ne zemer, me ka prek ne tel.

Hiq pa me pyet- me merr me vete,
fluturoj me shpejt se era
shkoj ne troje , ne ato brigje
ku ikam mbushe njezete pranevera.

Ulem ne guri permbi krue
i flas lisit qe me bene hije,
- a esheh se te dola nbe fjale,
Te pata thene se prap do te vije.

Ai nuk flet se goje nuk ka,
por e dije c'thote lisi i vjeter,
- ti uktheve por s'je ai
tash ti je krejt dikush tjeter.

- Ne gurbet shkove veq prej halli,
dole i ri me i ike roberise,
ketu u ktheve veq prej malli,
per ATEDHE per TOKE te SHQIPNISE-.

Tash je plake je ba i bardhe
si keto male qe mbajne bore,
e kam dijte se ke me u kthye
- shpirtin tende -une e kam ne dore-.

Perveq meje s'te njeh askush,
se veq une -ketu te kam prite,
jan njerez tjere - jan halle tjera
gjithecka nderron ketu dite per dite.

Shkon nje mbret e vjen nje tjeter
deri sot jan nderrue disa,
vetem une - ai lisi i vjeter
kam vendose ketu me u tha.




Erdhe ti te thahemi bashk
por me ke borgj se vet me ke lane
une po shkoj , por kethehem shpejt
kur u ndame me pate thane.

Kaluen vite , s'dij se sa
prita e prita e ti s'u ktheve ,
une s'jam plake se jam ne truall timin,
kurse ti ne gurbet u theve.

Bisedoja me veteveten
kisha mberri ne mes te qyteit
- ku je nise keshtu - axha Guri
nje ze femije me sjell ne veti.

I fshij sytew te shoh se c'behej
C'ka po ndodhe keshtu me mua,
edhe ne diell une po sho enderra,
s'kish kund lis , nuk pash kund krua.
Kur isha atje , me ju
me merrte malli per dicka pak-
qeshesha me veteveten
edhe per ju behesha qesharak.
************************************

Sot me ka marr malli per ju,
sot nuk qeshem - qaje,
ky malle , ne vete , nuk paska gaz
cenka i mbushur plot vaje.

Me ka marr malli per malet,
per fusha , per kroje , per gure-
per shtepine , per kullen-
malli per shqipen ne flamur.

Me ka marre malli per prinder,
per femije , per miqe e shoke,
per pushken var- per cifteline
malli per plisin qe mbaja ne koke .

*******************

Me ka marre malli te ulem ne sofer,
nje buke misri cope me e nda
ne njerin krah t'a kem ule motren,
ne tjetrin krah t'kem ule nje vlla.

Me ka marre malli te ulem ne sofer
per rreth saje t'a kem tere fisin
T'a kem pran neneshamizezen
e ne ball te sofres t'a shoh plisin.

Me ka marr malli te jem me ju
gezim e lote s'bashku me i nda
vec nje rruge drejt Atdheut tim,
lotet e mi mundet me i tha......


Vazhdon............

Kjo esht poezia qe me ka pelqyer me se shumti deri me tani.

Komplimentet me te mira per autorin e ketyre vargjeve.

Me ka marre malli te ulem ne sofer,
nje buke misri cope me e nda
ne njerin krah t'a kem ule motren,
ne tjetrin krah t'kem ule nje vlla.

Me ka marre malli te ulem ne sofer
per rreth saje t'a kem tere fisin
T'a kem pran neneshamizezen
e ne ball te sofres t'a shoh plisin.

Me ka marr malli te jem me ju
gezim e lote s'bashku me i nda
vec nje rruge drejt Atdheut tim,
lotet e mi mundet me i tha......

:cry:

[Jana]

"Nje puthje"

Te pershperis nje puthje,do ta bej ngadal,me embelsi
pa e vene re ti
buzet e mia do kerkojne fytyren tende
per te vizatuar konturet e saj
dhe te transferoj ndjenjat qe ti ke cliruar
ne shpirtin tim
do ti ve gjithe dashurin time
do te dhuroj miqesi dhe qetesi
buzet e mia do te kerkojne te tuat ne
nje loje shumngjyreshe me emocione
qe nuk kane kurre fund
do te fluturoj pertej imagjinates
drejt nje bote ne hapesiren e panjohur
ku liria heq mjergullen e shpirtit
dhe mijra deshira shkembehen midis tyre
ne nje loje te brishte mendimesh
per te rijetuar thellesisht ne nje cast dashurie
Do te dhuroj celsat e kopshtit te enderrave
ate vend sekret te varrosur ne kohe
ku e dija qe nje dite ti do te hyje
per te lene nje fragment lumturie
Do te mbaj gjithmone me vete fjalet e tua
do ruaj tingullin e zerit tend
per te te degjuar ne ditet pa diell
Dua te te dua si asnjehere kam ditur
ashtu sic duhen gjerat me te bukura
Dua te te dua pertej vete jetes
ashtu si gjerat e perjetshme e te paprekshme
ne hijen midis shpirtit dhe zemres
dhe me iluazionin qe do jesh gjitjmone atje duke me pritur
ne boten e fantasise qe kemi krijuar per ne
ku do jetoje pergjithmone dashuria
jone pa limite.