Martesa në Islam

[halla e madhe]

Postimi origjinal është bërë nga Lapsi

Mire eshte te futesh ne mbrendin e asaj qe kam shkruar. Per fat te keq ne kete forum shume anetar kur trajtojn temat kete e bejne me qellim te vetem:"te shkruajn ne teme" pa ditur problematiken qe flitet. E kesaj natyre eshte edhe postimi yt. Te me citosh duhet te kesh kunderargument... Une fola per religjin e jo per individ, fola per te drejta e jo per jorespektues te te drejtave.
Halle e madhe, siduket po i ngaterron gjerat: feja nuk ka faj qe besimtaret sillen me vrazhdesi ndaj grave. Para se te vdes profeti a.s ka thene se namazin dhe femren, dy gjera duhet ti trajtoni mire. Pra, namazin duhet falur, kurse ndaj femres duhet te kihet kujdes si te sillesh. Ajo qe me brengos eshte fakti se Islami po kundershtohet, dhe ketu dalin ne shesh perplasja e injorances...
Halle e madhe, nuk di sa vjet i ke dhe cilit religjion i perket por te kisha lutur dite dhe nate qe intolerancen te largosh nga vetja nese je e krishtere, e nese je muslimane e sillesh si e "civilizuar" po te them se gjendesh ne huti dhe gjerat i emiton gabimisht.
Halle e madhe me thuaj punen e nje makine, ta zeme mercedesin. Cfare behet nese ne te ulet qe ta nget nje pa patent dhe per nje cast mercedesin e shehe te prishur, me thuaj kush i ka fajet mercedesi apo shoferi?

Halle e madhe, sikur te kishe... do te quaja ndryshe

me respekt
Lapsi

Lapsi_se pari te them qe jam shume vite para teje,njeherit flas nga eskparienca qe po ndodhe ne jeten e perditshme ne martesat islame,dhe se fundi feja njeriun nuk e ben njeri... nuk ngaterroj asgje,flas ate cka di dhe perjetoj me njerze ne jeten e perditshme! Do te ishte mire siq thua ti, per fat te keq e kunderta po mbizoteron,edhe une si grua do te doja te jete ashtu siq eshte e shkruar ne librat e shejte,praktika eshte large large asaj,me keqardhja a???

me rrespekt per ty dhe pa keqardhje:halla e madhe

[Lapsi]

Postimi origjinal është bërë nga halla e madhe

Lapsi_se pari te them qe jam shume vite para teje,njeherit flas nga eskparienca qe po ndodhe ne jeten e perditshme ne martesat islame,dhe se fundi feja njeriun nuk e ben njeri... nuk ngaterroj asgje,flas ate cka di dhe perjetoj me njerze ne jeten e perditshme! Do te ishte mire siq thua ti, per fat te keq e kunderta po mbizoteron,edhe une si grua do te doja te jete ashtu siq eshte e shkruar ne librat e shejte,praktika eshte large large asaj,me keqardhja a???

me rrespekt per ty dhe pa keqardhje:halla e madhe

Halle e madhe, trajtesat qe behen kane nje dimension, nese flasim per kohen qe jetojm themi se ajo eshte dinamike, dhe me dinamzmin e vet sikur po na gelltit. Pikerisht, fjalia e shkurter e imja ishte per te pershkruar religjionin si eshte. Rreziku vie vetem atehere kur per ceshtjet, per zgjidhjen e tyre perzihet tradita me fetaren. Dekadenca qe kishte perfshire popullin tone i eshte mveshur fese islame, dhe ne pergjithesi ketu behet gabim.
Kur gjyshi im nuk e ka dergu vajzen ne shkolle ka thene se behet shkine, kurse kjo ka qene kunder islamit qe thire ne arsimim.
Kur vajza eshte martuar ka perjetuar tmerrin e kesaj bote duke u be grua e dikujt qe nuk e do, pra martese e imponuar. Edhe kete gje e ka ndaluar islami, kemi shembuj te shumta ne kete drejtim nga historia islame. Kur nje vajz ju ankua profetit se prinderit duan ta martojn me nje qe kjo nuk do, profeti prinderve ju tha se duhet degjohet zeri i vajzes.
Duhet bere krahasime, ne Islam ka rregulla se si trajtohen ceshtjet, kurse besimtaret ato rregulla i ve ne veprim. Nuk them se ne jemi te pagabueshem, gabojm dhe duhet permiresuar.
Halle e madhe nese ke apo kam nje jete te veshtire, mosmarreveshje me burrin - gruan, kesaj mosmarreveshjes nuk ia ngjes trajtesen fetare por jofetarizmin e shpirtit qe ka nevoje per uje te keshilles hyjnore, shpirtit qe nuk e ka kuptuar hyjnoren dhe qe sillet me gruan si nje mbret i keq e arrogant.

Allahu me nje verset thote se krijova gruan qe te ajo te gjeni prehje...

[halla e madhe]

Postimi origjinal është bërë nga Lapsi

Halle e madhe, trajtesat qe behen kane nje dimension, nese flasim per kohen qe jetojm themi se ajo eshte dinamike, dhe me dinamzmin e vet sikur po na gelltit. Pikerisht, fjalia e shkurter e imja ishte per te pershkruar religjionin si eshte. Rreziku vie vetem atehere kur per ceshtjet, per zgjidhjen e tyre perzihet tradita me fetaren. Dekadenca qe kishte perfshire popullin tone i eshte mveshur fese islame, dhe ne pergjithesi ketu behet gabim.
Kur gjyshi im nuk e ka dergu vajzen ne shkolle ka thene se behet shkine, kurse kjo ka qene kunder islamit qe thire ne arsimim.
Kur vajza eshte martuar ka perjetuar tmerrin e kesaj bote duke u be grua e dikujt qe nuk e do, pra martese e imponuar. Edhe kete gje e ka ndaluar islami, kemi shembuj te shumta ne kete drejtim nga historia islame. Kur nje vajz ju ankua profetit se prinderit duan ta martojn me nje qe kjo nuk do, profeti prinderve ju tha se duhet degjohet zeri i vajzes.
Duhet bere krahasime, ne Islam ka rregulla se si trajtohen ceshtjet, kurse besimtaret ato rregulla i ve ne veprim. Nuk them se ne jemi te pagabueshem, gabojm dhe duhet permiresuar.
Halle e madhe nese ke apo kam nje jete te veshtire, mosmarreveshje me burrin - gruan, kesaj mosmarreveshjes nuk ia ngjes trajtesen fetare por jofetarizmin e shpirtit qe ka nevoje per uje te keshilles hyjnore, shpirtit qe nuk e ka kuptuar hyjnoren dhe qe sillet me gruan si nje mbret i keq e arrogant.

Allahu me nje verset thote se krijova gruan qe te ajo te gjeni prehje...

Lapsi_gjetsh prehje tek gruaja!..ky vers i Allahut bash po me pelqejka,do te deshiroja per boten burrerore te ndjekin keto fjale,vertete me pelqen!

ps:prap po ta them,ti shkruan ate cka deshiron,realiteti eshte larg larg! ;)

[Zero Cool]

Kultura e sjelljes në martesë


Martesa është themeli i familjes. Pa martesë nuk ka familje ndërsa pa familje nuk ka as bashkësi njerëzore. Vetëm me martesë sigurohet zhvillimi normal i bashkësisë njerëzore. Për këtë, Allahu xh.sh., institucionin e martesës e ka bërë të obliguar, me qëllim që lloji njerëzor të vazhdojë normalisht rrugëtimin e tij.

Allahu i Madhërishëm e krijoi llojin njerëzor prej burrit dhe gruas, dhe e bëri që njëri pa tjetrin nuk mund të jetojnë, duke ia bërë me dije Muhamedit s.a.v.s: “Ne dërguam edhe para teje të dërguar dhe atyre u mundësuam të kenë gra e fëmijë.” (Kur’ani: Rra’d, 38). Duke i krijuar njërin prej tjetrit dhe duke e ditur se nuk munden njëri pa tjetrin, Ai urdhëron martesën si mënyrë e vetme natyrore e bashkimit të tyre:

“… atëherë martohuni me ato gra që ju pëlqejnë…” (Kur’ani: Nisa’ë, 3). Në një ajet tjetër Ai nxitë: “Dhe martoni të pamartuarat (të pamartuarit)...” (Kur’ani: Nurë, 32).

I Dërguari i All-llahut gjithashtu në shumë hadithe të tij na ka nxitur në bashkimin e personave të gjinisë së kundërt për lidhje martesore. Madje na tërheq vërejtjen se mos praktikimi i martesës është një lloj i mos praktikimit të sunnetit dhe largim nga ai, nga drejtimi i tij. Në hadithin të cilin e transmeton gruaja e tij e ndershme Aisha r.a., në mënyrë të thuktë thuhet: “Martesa është nga sunneti im. Kush nuk e praktikon sunnetin tim, nuk më takon mua! Martohuni, sepse unë do të krenohem me numrin e ummetit tim ndaj të tjerëve! Kush ka mundësi- le të martohet, e kush nuk mundet- le të agjërojë, sepse agjërimi është mbrojtje!

Posaçërisht martesa, siç na bën të ditur i Dërguari i All-llahut, s.a.v.s., në mënyrë preventive ndikon në shiqim dhe organet gjenitale. Abdullah ibn Mesudi r.a., përcjell se Muhamedi s.a.v.s. ka thënë: “O të rinjë, kush ka mundësi le të martohet, sepse ajo është më mirë për nderin dhe më e ndershme për organin gjenital. E kush nuk ka mundësi, atëherë le të agjërojë, sepse agjërimi është mburojë!”

I Dërguari Muhamed s.a.v.s. duke e ditur rëndësinë e jashtëzakonshme të këtij institucioni, ka ndaluar celibatin /beqarinë e përhershme. Këtë qartë e vërejmë në transmetimin e Sa’d ibn Ebi Vekkasit r.a. ku thuhet: “I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ia ka refuzuar celibatin/mosmartesën e Othman ibn Madh’unit, i cili këtë e kërkoi nga ai (nga i Dërguari s.a.v.s.)!”

I Dërguari i Allahut, s.a.v.s. ka paralajmëruar se nëse lihet pasdore martesa, do të paraqitet amoraliteti dhe anarkia në shoqëri, të cilën më së miri mund ta vërejmë në kohën e sotme me ç’rast janë shtuar shumë sëmundje të pashërueshme si pasojë e mosrespektimit të ligjit të Allahut dhe paralajmërimeve të Muhamedit s.a.v.s. Në hadithin të cilin e transmeton Ebu Hatim El-Muzeni r.a., ai tërheq vërejtjen: “Kur t’ju vjen dikush në fenë dhe moralin e të cilit jeni të kënaqur-martone! Nëse këtë nuk e bëni, do të paraqitet në tokë anarkia dhe amoraliteti!”

Martesa nuk ka qenë praktikë vetëm e të Dërguarit të fundit të Allahut, Muhamedit s.a.v.s., por ka qenë sunnet i të gjithë të Dërguarve, salavatullahi’ alejhim exhmeinë, duke veçuar Isanë a.s., për të cilin thuhet se këtë sunnet do ta plotësojë kur të paraqitet në ahiri-zeman (kohën e fundit), me ç’rast do të ketë edhe trashëgues.

Se martesa ka qenë praksë e të gjithë të Dërguarve të mëhershëm, më së miri ilustrojnë fjalët e të Dërguarit të fundit të Allahut, Muhamedit s.a.v.s.. Ebu Ejubi r.a. transmeton se i Dërguari s.a.v.s. ka thënë: “Katër gjëra janë sunnet i të dërguarëve: turpi, aromat, misvaku dhe martesa!”

[Zero Cool]

Zgjedhja e bashkëshort - es/it


Zgjedhja e bashkëshort-es –it është me rëndësi sepse zgjedhja e vërtetë mund të jetë lumturi për dikë apo edhe fatkeqësi. I Dërguari i Allahut, Muhamedi s.a.v.s. në hadithin të cilin e transmeton Sa’d r.a. thotë: “Katër gjëra e bëjnë njeriun të lumtur: gruaja e mirë, vendbanimi i përshtatshëm, fqiu i mirë dhe mjeti i udhëtimit i rehatshëm, ndërsa fatkeq e bëjnë: gruaja e keqe, shtëpia e vogël, fqiu i keq dhe mjeti jo i përshtatshëm i udhëtimit.”

Shumë faktorë ndikojnë në zgjedhjen e bashkëshortes -it. Ndonjëherë ajo është bukuria, ndonjëherë pasuria, ndonjëherë familja me prestigj e ndonjëherë karakteri, morali dhe besimi. I Dërguari i Allahut, Muhammedi s.a.v.s. na ka udhëzuar që në zgjedhjen tonë të peshojë kjo e fundit (morali dhe besimi), me çka do të plotësohet dhe kompensohet ajo që eventualisht mungon nga faktorët e lartpërmendur. Nëse nuk merret parasysh feja dhe kualitetet morale, të gjithë faktorët tjerë për të cilët mund të hyjmë në martesë ka mundësi që shumë shpejtë të shndërrohen në të kundërtat e tyre. Në hadithin që e transmeton Ebu Hurejre r.a., i Dërguari s.a.v.s. na udhëzon: “Gruaja merret për katër gjëra: për shkak të pasurisë, prejardhjes, bukurisë ose fesë. Merreni atë me fe, do të jeni të bekuar.”


Shikimi para marteesës


Për të qenë martesa afatgjate, duhet që para martesës të njohim bashkëshorten -in, kjo do të thotë, t’i njohësh kualitetet ose eventualisht mangësitë e saj (tij). I Dërguari s.a.v.s. ka rekomanduar shikimin e personit me të cilin dëshirojmë të martohemi, kështu që gjatë martesës, të mos vijë deri te pasojat e padëshirueshme. Në hadithin që e transmeton Ebu Hurejre r.a., thuhet: “Isha te i Dërguari s.a.v.s., kur i erdhi një njeri dhe e njoftoi se e ka fejuar një ensare. I Dërguari i Allahut, s.a.v.s. e pyeti: A e ke parë atë? Ai është përgjigjur: Jo. I Dërguari s.a.v.s. i tha: Shko e shikoje atë, sepse me të vërtetë në sytë e ensarëve ka diçka!” Disa e komentojnë këtë hadith se në sytë e tyre mund të ketë ndonjë mangësi, si p.sh. të pamurit e dobët etj.

El Mugire ibn Shu’be r.a., transmeton se e ka njoftuar Muhamedin s.a.v.s. se e ka fejuar një vajzë, me ç’rast Muhamedi s.a.v.s. e ka këshilluar: “Shko dhe shikoje, sepse kjo, me të vërtetë është më e sigurtë për jetëgjatësinë e lidhjes suaj!”


Fejesa


Mënyra më e mirë për të treguar seriozitetin e ndonjë lidhje është fejesa. Në këtë rast i riu duhet të shohë vajzën, mirëpo gjithçka duhet të jetë në kufijtë e rregullave islame. Ka mendime të ndryshme ndër dijetarët rreth asaj se çka mund të shikojë i riu në vajzën të cilën e kërkon për fejesë. Kjo përfshinë që nga shikimi i lirë i trupit të saj, flokëve e të ngjashme, deri të shikimi vetëm i fytyrës dhe i shuplakës së duarve. Mendimi i shumicës së dijetarëve të ummetit është se shikimi i çdo pjese tjetër të trupit, duke veçuar fytyrën dhe duart, shpie drejt nxitjes së epsheve dhe i afron drejt amoralitetit.

Shikimi dhe njohja e bashkëshortit të ardhshëm duhet të jetë në pajtim me rregullat e Islamit. Nuk guxojnë të vetmohen edhe pasi të fejohen, deri në aktin e martesës, duke u bazuar në fjalët e të Dërguarit të Allahut, s.a.v.s., të cilat i transmeton Xhabiri r.a.: “Kush e beson Allahun dhe Ditën e Gjykimit, mos të vetmohet me gruan - nëse nuk është me të ndonjë mahrem - sepse në atë rast, me ta është shejtani!”

Nëse dikush dëshiron informata më të thukta dhe më intime për bashkëshorten e ardhshme, atëherë do të dërgojë ndonjë grua, që ajo në mënyrë të përshtatshme hulumton, ashtu siç ka vepruar Muhamedi s.a.v.s., kur e dërgoi Ummu Sulejmen r.a. për të hulumtuar veçoritë e një gruaje për të cilën ishte i interesuar.

Praktika jonë është larg fjalëve të të Dërguarit s.a.v.s. Për fat të keq, vetmimi i të rinjëve është bërë gati një gjë normale. Andaj, nuk duhet të habitemi me rritjen rapide të amoralitetit dhe të pamoralshmëve ndërmjet të rinjëve. Duhet të përpiqemi për ndërrimin e këtyre shprehive joislame dhe sa më shumë që është e mundur t’i afrojmë drejt porosive Islame në këtë drejtim.


Ndalohet fejeesa e asaj që veçmë është e fejuar


Është mëkat që të fejohet vajza e cila veçmë është e fejuar. Ibn Omeri r.a. transmeton se i Dërguari i Allahut, s.a.v.s. ka tërhequr vërejtjen: “Mos të bëjë gara dikush prej jush në shitblerjen e tjetrit, e as në fejesë, nëse vëllai i juaj veçmë e ka fejuar, deri sa ai nuk hjek dorë”


Akti i kurorëzimit


Gjëja më e rëndësishme me rastin e aktit të kurorëzimit është oferta dhe pranimi, domethënë që mashkulli t’i ofrojë gruas martesë dhe ajo të pranojë.

Këtë duhet ta dëgjojnë dy dëshmitarë, që me rastin e çfarëdo mosmarrëveshjeje eventuale, të vërtetojnë se ata dy kanë qenë të kurorëzuar.

Vajza duhet të marrë lejen e prindërve ose mbikqyrësit të saj për martesë. Kjo është e obligueshme te të gjithë Imamët e Medh’hebeve (shkollave juridike), përveç Ebu Hanifes. Kjo bazohet në fjalët e të Dërguarit s.a.v.s., të cilat i transmetojnë Ajsheja dhe ‘Imran r.a.: “Nuk ka martesë pa mbikqyrës (familjarë) dhe dy dëshmitarëve të drejtë!”

Do të ishte mirë që kurorëzimi të bëhet ditën e premte, ose në të hyrë të ditës së premte, ose në Bajram, siç është transmetuar nga gjeneratat e para.

Është e preferuar që martesa (kurorëzimi) të bëhet në muajin Shevval, duke u bazuar në hadithin e Ajshes r.a. e cila thotë: “I Dërguari i Allahut s.a.v.s. u martua me mua në Shevval. Në Shevval më është afruar në shtrat.” Përndryshe, Ajsheja r.a. u ka preferuar grave që të hyjnë në lidhje martesore dhe intime pikërisht në muajin Shevval.

[Zero Cool]

Mehri - dhurata e martesës


Mehri është dhurata e kurorës të cilin burri është i obliguar t’ia japë gruas me rastin e hyrjes në bashkësinë martesore. Allahu i Lartmadhëruar e urdhëron këtë në Kur’an: “Grave jepnu dhuratën e kurorës se tyre (niqahin) më të mirë…”

Ajsheja r.a. në pyetjen e Ebu Seleme ibn Abdurrahmanit është përgjigjur se mehri i Pejgamberit, s.a.v.s. ishte pesëqind dirhemë/argjend. Përndryshe, i Dërguari i Allahut s.a.v.s. iu ka propozuar grave që të kërkojnë mehrin sa më të vogël, që ajo të mos jetë pengesë në ngritjen e bashkësive martesore. Kështu, një as’habi i ka kërkuar që të gjejë së paku një unazë të metaltë për ta kurorëzuar atë që e kishte zgjedhur, e kur nuk kishte mundur as atë ta gjejë, atëherë i ka propozuar që t’i mësoj asaj atë që e di nga Kur’ani dhe kjo të jetë mehr!

Mehri është e drejtë e gruas dhe ajo këtë të drejtë duhet ta shfrytëzojë. Kuptohet, nëse njeriu është i pasur, nga ai mund të kërkojë mehrin më të lartë. Në të vërtetë, mehri është një garancë për ruajtjen e martesës. Nëse njeriu jep mehr të mirë, është shumë më vështirë të vendosë për shkurorëzim, sepse me shkurorëzim do të humbaste shumë edhe materialisht. Kjo është një prej metodave të ruajtjes së martesës.


Shpallja e martesës


Është e lejuar që martesa të shpallet me përdorimin e defit. Dhe defi lejohet, ashtu siç thekson shejh Albani, që të përcillet edhe me këngë që nuk kanë përmbajtje të keqe, siç janë gjërat që bijnë në kundërshtim me sheriatin ose përshkrimin e pjesëve të trupit të gjinisë femërore në tekstin e këngës etj.

Kjo mbështetet në hadithin e të Dërguarit s.a.v.s. të cilin e transmeton Muhammed ibn Hatib el-Xhumehi r.a.: “Dallimi mes të lejuarës dhe të ndaluarës është përdorimi i defit dhe zërit!”

Kur është në pyetje përdorimi i defit, këtu nuk ka kurrfarë dallimesh ndërmjet dijetarëve, mirëpo kur është në pyetje përdorimi i zërit, disa komentojnë se kjo është në të vërtetë, të folurit për atë martesë dhe përhapjen e lajmit se është vënë kurorë ndërmjet dy personave të caktuar, deri te ata të cilët mendojnë se ato janë zëra të gëzimit që dëgjohen me rastin e kurorëzimit, siç janë thënia e ndonje poezie të lejuar, tregimi i ndodhive të ndryshme të cilat atmosferën e kurorëzimit do ta bënin më të gëzuar e deri te këngët të cilat nuk do të afirmojnë gënjeshtrën dhe amoralitetin.

Është me rëndësi të përmendim se me këtë rast nuk duhet të lejohet çfarëdo largimi nga rregullat islame, siç janë përzierja e burrave dhe grave, sjelljen e këngëtareve etj. Nëse janë prezent edhe meshkujt, atëherë gratë do të rrahin shuplaka dhe nuk do të këndojnë së bashku me meshkujt, me qëllim që të mos vijë deri te nxitja e epsheve dhe anarkisë morale.

Natyrisht, shpallja e martesës ka arsyetimin e saj praktik. Kuptohet se nëse njerëzit kanë dëgjuar gëzim në ndonjë shtëpi, atëherë e dinë se afrimi i dhëndërrit deri te nusja është i ligjshëm dhe i arsyetueshëm me sheriat. Mirëpo, nëse njerëzit këtë nuk e dinë, dhe e shikojnë ndonjë burrë me ndonjë grua të panjohur, fillojnë të dyshojnë në moralin e saj. Andaj, ky lloj i përhapjes së lajmit për bashkësinë martesore është i nxitur nga Muhamedi s.a.v.s. me qëllim që çfarëdo mosmarrëveshje, siç janë përgojimet, shpifjet etj., të heshten shumë thjeshtë.


Ceremonia e dasmës

Është sunnet që me rastin e kurorëzimit të bëhet ceremonia e dasmës, në të cilën thirren dhe gostiten farefisi, shokët dhe mysafirët tjerë. I Dërguari i Allahut, s.a.v.s., i ka propozuar Abdurrahman ibn Aufit r.a., kur ai është martuar, që të therë një dele dhe të gostisë pjesëmarrësit, duke i thënë: “All-llahu të mbuloi me bereqet! Përgatit gostinë qoftë edhe me therjen e një dele!”

Duhet theksuar se në këtë ceremoni, me rastin e kurorëzimit, është e obligueshme t’i thërrasim edhe të varfërit, me qëllim që të gostiten me ushqimin që është përgatitur me atë rast. Në hadithin të cilin e transmeton Ebu Hurejre r.a. thuhet: “Është i shëmtuar ushqimi i dasmës në të cilin thirren vetëm pasanikët, kurse lihen anësh fukaratë.”


Duhet ti përgjigjemi ftesës për dasmë


Kur të ftohet muslimani në ndonjë ceremoni të dasmës është obligim që t’i përgjigjet ftesës, nëse në të nuk ka ndonjë gjë të ndaluar dhe të dyshimtë me sheriat. Kjo mbështetet në kërkesën e të Dërguarit të Allahut, s.a.v.s., të cilin e transmeton Abdullah ibn Omeri r.a.: “Kur ndonjëri prej jush ftohet në dasmë, le t’i përgjigjet ftesës!”

Nëse ndonjë person nuk i përgjigjet ftesës për dasmë - do të mëkatojë, siç thotë Muhamedi s.a.v.s., në hadithin të cilin e transmeton Ebu Hurejre, r.a.: “Kush nuk përgjigjet në ftesë, do të mëkatojë para Allahut dhe të Dërguarit të Tij!”


Çka duhet thënë çiftit të posamartuar


Për të posamartuarit duhet të bëjmë dua, ashtu siç e ka bërë Muhamedi s.a.v.s., që e transmeton Ebu Hurejre, r.a.: “Barekallahu lekum ve bareke ‘alejkum ve xheme’a bejnekuma fi-l-hajri!

Allahu ju mbuloftë me bereqet, qoftë mbi ju bereqeti i Tij dhe ju bashkoftë të dyve në çdo të mirë!”

Akil ibn Ebi Talib transmeton se Muhamedi s.a.v.s. ka thënë se duhet të thuhet kështu:

“Allahummebarik lehum ve barik ‘alejhim!
O Allah, jepju bereqet dhe vërsho bereqet mbi ta! ”


Është gabim të mendohet se Islami i shtrydhë epshet dhe nuk u lejon njerëzve që të kënaqen me personat e gjinisë së kundërt. Përkundrazi, islami në këtë aspekt është shumë natyral, në mënyrat më të mira lejon shpërthimin e epshit dhe lejon afrimin e personave të gjinisë së kundërt. A mundet dikush këtë ta thotë pas fjalëve të Allahut xh.sh. drejtuar njerëzve, fjalë këto që paraqesin lirinë e afrimit të ndërsjellë të të martuarve dhe mundësinë e tyre që të krijojnë atmosferën më tërheqëse, pa kurrfarë kufizime: “Gratë tuaja janë vendmbjellje e juaj, afrohuni vendmbjelljes suaj si të dëshironi…”

Të vetmen gjë që e kërkon Islami në aktin intim është largimi nga marrëdhëniet jo të natyrshme, akteve perverse dhe dhunës shtazarake.

Në fjalët e ardhshme do të flasim për kulturën e sjelljes para dhe me rastin e aktit intim, me qëllim që të vërtetojmë se Islami nuk i ngushton ndjenjat e çifteve bashkëshortore dhe se ju hapë mundësi të shumta të kënaqësive, ndjenjën e veçantë të kënaqësisë të cilën Allahu i Mëshirshëm e ka vendosur në çdo person, mirëpo me një kusht të vetëm, që të mos kalojnë kufirin e natyrshmërisë, të cilin Zoti i botërave e ka vendosë.

[Zero Cool]

Falja e dy rekateve namaz para marrëdhënjev intime


Është mirë që të posamartuarit, para se të hyjnë në marrëdhënie intime, të falin dy rekate namaz nafile. Namazin duhet falur së bashku (në xhemat), kështu që burri do të dalë më përpara ndërsa gruaja më pas tij. Kjo është mënyra më e mirë që bashkëshortët të fillojnë jetën e re me sexhde dhe nënshtrim ndaj Zotit të tyre dhe se dashuria e ndërsjellë prej fillimit të nisë me plotësinë e saj.

Kjo bazohet në thënien të cilën e transmeton Shekiku, në të cilin theksohet se një njeri me emrin Ebu Harith, i cili, siç pohon Imam Dhehebiu ishte as’hab i të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. , ishte martuar me një vajzë dhe kishte frikë se ajo, eventualisht mund mos ta dojë, atëherë me këtë rast Abdullah ibn Mes’udi r.a. ia dha këtë këshillë: “Afria dhe harmonia vijnë prej Allahut ndërsa ndarja dhe joharmonia janë prej shejtanit, i cili dëshiron që t’ua bëjë të urrejtur atë që ua ka lejuar Allahu. Andaj, urdhëro gruan tënde që të falë me ty dy reqate namaz!”


Shprehja e dashurisë ndaj gruas

Është mustehab që burri të jetë i sjellshëm ndaj bashkëshortes së tij, ndërsa këtë duhet dëshmuar, posaçërisht në natën e parë të martesës. Kjo mund të manifestohet me ndonjë dhuratë të cilën bashkëshortja e do, me ndonjë lule ose me ndonjë pije, e të ngjashme, siç ka vepruar i Dërguari s.a.v.s. ndaj Ajshes r.a. kur i është afruar në natën e parë. Në të vërtetë Esma’ bint Jezid r.a. transmeton se Pejgamberi, s.a.v.s. në natën e parë të martesës, duke treguar mirësjellje të veçantë ndaj Ajshes r.a., i ka ofruar një enë me qumësht, kështu që momentet e para të lidhjes së tyre të jenë më të afërta dhe më të mira.

Të vendoset dora mbi kokën e gruas dhe të bëhet dua

Është e preferueshme që në natën e parë të martesës të vendoset dora në kokën e bashkëshortes - edhe atë në fillim në kokës ku dalin flokët - të thuhet besmelja dhe të lutet All-llahu për bereqet, ashtu siç ka propozuar i Dërguari, s.a.v.s., në hadithin të cilin e transmeton Abdullah ibn ‘Amr r.a.: “Kur ndonjëri prej jush martohet, le ta vendosë dorën e tij në kokën e saj, le të përmend emrin e Allahut të Lartësuar, le të lutet për bereqet dhe le të thotë: O Allah, më jep prej saj mirë, atë të mirë me të cilën Ti e ke krijuar, ndërsa më ruaj nga e keqja e saj, e keqja me të cilën Ti e ke krijuar!”

Çka duhet thënë me rastin e afrimit te gruaja?

Para aktit intim bashkëshortët duhet të thonë duanë në të cilën do ta lusin Allahun e Lartësuar, që prej tyre dhe prej pasardhësit të mundshëm të tyre, të largojë shejtanin dhe të keqen e tij. Kjo bazohet në hadithin autentik, të cilin prej Muhamedit s.a.v.s. e transmeton Abdullah ibn Abbas r.a.:

“Bismil-lah! Allahumme xhennibne-sh-shejtane ve xhennibi-sh-shejtane ma rezaktena!

Në emër të Allahut! O Allah, largo shejtanin prej neve dhe prej atij të cilin ke dhënë të niset (fëmijës)!

Nëse Allahu jep që me atë rast të niset ndonjë fëmijë, shejtani nuk do t’i bëjë dëm!”


Duhet pasur kujdes të mos kthehen kah Kibla !


Bashkëshortët të kenë vëmendjen, siç tërheqin vërejtjen disa dijetarë muslimanë, që me rastin e aktit seksual të mos jenë të kthyer kah Kibla, si respekt ndaj saj.