A vdiq në kryq Jezusi?

[Hattabi]

Një varg i veçantë, disi i çuditshëm , në letrën dërguar Hebrenjve (5:7), ngre pyetjen e mësipërme. Më poshtë po jap dy versione përkthimesh të këtij vargu, i pari është përkthim fjalë për fjalë, ndërsa i dyti i parafrazuar,duke synuar kështu qartësinë e plotë kuptimore.
I cili, në ditët e mishit të tij, me klithma të larta dhe me lot, i ofroi lutje dhe urata atij që mund ta shpëtonte nga vdekja dhe u dëgjua për shkak të frikës së tij nga Perëndia.
Në kohën e jetës së tij në tokë, Jezusi iu lut dhe i lypi me ofshame të mëdha dhe me lot Atij që ishte në gjëndje ta shpëtonte nga vdekja. Lutja e tij u plotësua.
[Kuptimi i vargut: Jezusi iu lut Perëndisë së tij ta shpëtonte nga vdekja. Lutja iu dëgjua si gjithmonë , pra u plotësua, meqë Jezusi i frikësohej e i nënshtrohej Perëndisë.]
Mos ndoshta autori, për një moment, mendoi se Jezusi, duke qënë si Melkisedeku , pra pa fund jete (7:3), nuk kish si të vdiste, pasi vdekja dihet që është fundi i jetës? Apo ndoshta kish parasysh uratën prekëse të Jezusit tjetër të librit të Siracidit ?
Shpirti im i ishte afruar vdekjes…
Më kishin rrethuar gjithkah
e s’kishte kush të më ndihmojë…
Nga toka e lartësova përlutjen time
e u luta të shpëtoj nga vdekja.
E thirra Zotin: ‘Ti je Ati im, mos më lësho (braktis) ditën e ngushticës sime…
Urata ime qe vështruar (pranuar)!
Ti më shpëtove prej vdekjes…
Kjo lutje duket sikur përputhet plotësisht me situatën e dëshpëruar tërë ankth të Jezusit. Duket, pse jo, tamam si një profeci për Jezusin; çifutët e kishin rrethuar, shokët e kishin braktisur me të katra, dhe ai tërë ankth i lutet Perëndisë që të mos vdiste (shih dhe Psalmet 31:5-9, 22; 64; 145:19-20). Por kjo profeci nuk konsiderohet si e tillë, nga ata të krishterë që janë mëse të bindur për të kundërtën, dmth. që Perëndia i ktheu kurrizin Jezusit derisa të vdiste i mallkuar, me qëllim që t’i lante gjynahet njerëzimit të lig.


Dëshmitë e të krishterëve


Po ku e mbështesin “bindjen” e tyre të krishterët? Në ungjill, ose më mirë në ‘ungjij’. Lind pyetja legjitime: A janë këto ‘ungjij’ të besueshëm historikisht?
Ungjilli ‘lajmi i gëzuar’ i Palit (Gal.3:13), i personit i cili s’ka qënë fare dëshmitar i jetës dhe vdekjes së supozuar të Jezusit, duhet përjashtuar si një dëshmi tërësisht jo-okulare; pra duhet konsideruar si opinion. Pali s’e ka njohur ndonjëherë Jezusin gjatë jetës së tij në tokë. Kjo vlen dhe për dëshminë e Jozef Smithit, themeluesit të kultit të Mormonëve apo ‘profetëve’ amerikanë të dëshmitarëve të Jehovait.
Ungjijtë më të besueshëm si dëshmi historike duhet të jenë ato të apostujve që jetuan me Jezusin. Disa të krishterë pretendojnë se i posedojnë ato, ndërsa shumë të tjerë nuk janë dhe aq të bindur . Le të shqyrtojmë dy prej tyre:

Ungjilli sipas Markut [14:12; 15:21, 25]. Pyetja kyç të cilës duhet t’i përgjigjet çdo kristian i njohur me historinë e Biblës është: “Kur ka vdekur Jezusi?” Marku e thotë shumë qartë (14:12) se dita e arrestimit të Jezusit ishte dita e 1-rë e Festës së të Ndormëve, pra 15 nisan (shih Lev.23:6) , pra pas ngrënies së darkës së Pashkës. Pra, sipas Markut, Jezusi u arrestua në natën e 15 nisanit dhe pasi u gjykua nga çifutët, ai u çua herët në mëngjes tek Pilati (15:1). Pilati u dorëzon ushtarëve që ta çojnë në Golgotë për ta kryqëzuar (15:15); por kryqin nuk ia lanë Jezusit, përkundrazi detyruan një farë Simoni nga Kirena që ta mbante atë (v.21).
Jezusi u kryqëzua në ‘orën e tretë’ (sipas hebrenjve) ose në 09.00 të mëngjesit sipas llogaritjes sonë (më pas do të përdoret vetëm llogaritja jonë e kohës). Kur erdhi mesdita u bë errësirë në tërë vendin deri afër orës 3 të mbasdrekës (v.33), pas kësaj Jezusi dha shpirt (v.37).
Ungjilli sipas Gjonit [13:1-2; 18:28; 19:14,17]. Ndërsa për Gjonin e gjithë drama e Jezusit u zhvillua përpara Pashkës:
Darka kur u tradhëtua nuk ishte darkë Pashke (13:1-2), por natën e arrestimit sapo kish hyrë data 14 nisan; dhe çifutët që e dorëzuan tek Pilati nuk deshën të hynin në ndërtesën e atij pagani që të mos ndoteshin dhe të mund të hanin Pashkën e cila ende nuk ishte flijuar (18:26).
Ishte dita kur në Tempull kishin filluar të bëheshin përgatitjet për flijimin e Pashkës, rreth orës 12.00 në mesditë (19:14), dhe Pilati e dorëzon Jezusin që të kryqëzohet (v.16). Dhe ai niset, i detyruar të mbartë vetë kryqin e vet të rëndë (v.17) deri në Golgotë (pasi Simoni nga Kirena do të kalonte aty pranë vetëm një ditë më vonë sipas Markut). Jezusi vdiq më vonë para perëndimit të diellit, pak para se të hahej darka e Pashkës (v.30-31).
Këto rrëfime ‘ungjillore’ janë të papajtueshme. Autorët flasin për data e orare të ndryshme të vdekjes. Kontradikta është reale dhe dëshmitë e tyre aspak bindëse.
Markut i ‘duket’ sikur Jezusin e kryqëzojnë në datë 15 në 09.00 të mëngjesit; Gjonit i ‘duket’ sikur e kishin kryqëzuar një ditë më parë (data 14) rreth orës 12.00 në mesditë. E megjithatë të dyja ditët janë çuditërisht “e premte”.
Markut dhe sinoptikëve të tjerë u ‘duket’ sikur kryqin deri në Golgotë e mbajti një fshatar me emrin Simon; Gjonit iu ‘duk’ sikur kryqin e mbajti vetë Jezusi.
Teologët e krishterë e pranojnë se janë të pafuqishëm për ta ‘harmonizuar’ këtë kontradiktë serioze:

“Vështirësia kryesore është ajo që haset nga fakti se Marku, Mateu dhe Luka, në mënyrë të qartë e konsiderojnë darkën e fundit të Jezusit me të dymbëdhjetët si një darkë pashke, ndërkohë që tek Gjoni pashka dukej qartë që do të festohej vetëm të nesërmen…
Me fjalë të tjera, Gjoni e vendos darkën e fundit dhe kryqëzimin e tij, një ditë më parë në muaj sesa sinoptistët. E megjithatë të gjithë bien dakord në vendosjen e kryqëzimit në të njëjtën ditë të javës - të premten (Mk.15:42, Mt.27:62, Lk.23:54, Gjn.19:14,31,42: përgatitja = e premte).
Për këto fenomene të çuditshme, të cilat mund të jenë pasojë e ndonjë konfuzioni në traditën sinoptike - e cila virtualisht është një dëshmi - ose për shkak të ndonjë ndryshimi të historisë nga Gjoni, nën influencën e ndonjë motivi teologjik, asnjë shpjegim harmonizues i kënaqshëm nuk është ofruar.”

[A New Standard Bible Dictionary, 3-rd edition, fq.450]

Një gjë është e sigurt: këta dëshmitarë okularë (???) kanë përjetuar një iluzion optik, ose më qartë, ata i kanë parë gjërat ashtu siç nuk kanë ndodhur realisht. Ata kanë shkruar ashtu siç u është ‘dukur’ atyre, por meqë iu janë dukur gjëra të ndryshme, kanë shkruar natyrisht gjëra të ndryshme.


Dëshmitë e Judejve


Njëkohësisht, edhe Judejtë kanë versionin (më mirë versionet) e tyre të vdekjes së Jezusit. Në Talmud -libër traditash rabinike çifute- shkruhet se Judejtë kanë varur në vigjiljen e Pashkës (14 nisan) një profet të rremë me emrin Jeshu (Jezus), bir imoraliteti i një ushtari romak me Marien, i cili praktikonte magjinë dhe i çoi bijtë e Izraelit në idhujtari. Ndonëse ky shkrim nuk asnjë vlerë si dokument historik, por përbën thjesht një shpifje të shëmtuar, tipike çifute, ai shërben për të njohur dhe ‘dukje’ apo të tjera ‘dëshmi okulare’ të ‘ekzekutimit të supozuar’ të Jezusit.
Ky nuk është i vetmi version i çifutëve për vrasjen e Jezusit; sipas Sanh.52a Jezusi u dogj pasi u poshtërua në një gropë jashtëqitjesh, i zhytur deri në supe dhe iu fut me dhunë nëpërmjet gojës metal i shkrirë duke ia djegur tërë organet e brendshme. Ndërsa, sipas Sanh.56a dhe 105b ai ishte mbytur (shtrënguar në grykë) pasi ishte poshtëruar në jashtëqitje. Tani sipas tyre Jezusi është në ferr dhe si dënim, ai është duke u përvëluar në farë (spermë) të nxehtë (Gitten 57A). Pra edhe çifutët nuk mbeten mbrapa shkrimeve kristiane për kontradikta dëshmish.
Nëse refuzohet shpejgimi i iluzionit optik në lidhje me vdekjen e Jezusit, atëherë vetë janë vetë shkrimet e tyre ato që gjykojnë statusin e këtyre dëshmitarëve:
“Shumë veta, në fakt jepnin dëshmi të rreme kundër tij; por dëshmitë e tyre nuk përkonin.”
Ata janë dëshmitarë të rremë që gënjejnë kundër të vërtetës për Jezusin, duke kundërshtuar sistematikisht njeri-tjetrin. Njerëz të tillë si dhe ata që i duan e përhapin gënjeshtrat e tyre nuk do të hyjnë në parajsë , por do të dënohen për çdo fjalë të kotë që kanë thënë .

[Hattabi]

Dëshmia e Kur’anit


Brenda kornizës së ‘dëshmive’ të sipërpërmendura, dilema çifuto-krisiane mbetet e pazgjidhshme. Kur’ani, Shpallja e fundit, i cili dëshmon të vërtetën e mbetur në shkrimet hyjnore të mëparshme, dhe njëkohësisht falsitetin e dorës njerëzore shtuar në to (Kur’an 5:48; 10:37), nuk synon t’i lërë të hutuar të krishterët dhe çifutët, në dilemat dhe kontradiktat e tyre për ‘vdekjen’ e Jezusit. E vërteta është se Jezusi as nuk vdiq duke u varur në ndonjë dru (pemë) nga Judejtë (Vep.5:30); ai, po ashtu, as nuk u shpua e gozhdua në ndonjë kryq apo shtyllë nga dora e huaj e të parrethprerëve romakë, gjë e cila do të përmbushte për çifutët akuzues të rremë (Gjn.10:33) në mënyrë perfekte një ‘profeci’ të profetit Ezekiel (28:9-10.)
Kur’ani shpejgon realitetin historik:
“Madje dhe për shkak të thënies së tyre: ‘Ne e kemi vrarë Mesihun (Jezusin), Isain, birin e Merjemes, të dërguarin e Allahut’.
Por ata as nuk e vranë e as nuk e gozhduan, por atyre u përngjau (iu duk). Ata që nuk u pajtuan rreth tij, janë në dilemë për të dhe nuk kanë kurrfarë dije të saktë, përveç që ushqejnë iluzione.
Dhe ata sigurisht që nuk e vranë atë, por Allahu e ngriti atë pranë Vetes. Allahu është i Plotfuqishëm, i Dijshëm.”
(Kur’an 4:157-158; shih 3:55 - përkthim i kuptimeve të tij)

Dhe nëse të krishterët e sotëm akoma vazhdojnë të bindur që Jezusi (sipas tyre vetë Zoti) është ofruar vullnetar të mallkohet nga Zoti, në vend të tyre e tu lajë gjynahet, ata bëjnë mirë t’i sqarojnë vetes (dhe pastaj të tjerëve) nëse ky aksion ‘vullnetar’ ka ndodhur vërtet ashtu siç pretendohet nga “ungjijtë” e tyre.
Por realiteti, e kundërta e iluzionit, tashmë është i qartë, për çdo person të rritur e të logjikshëm. E nëse kokëfortësia i shtyn akoma kundër së vërtetës, edhe pasi argumentat e qartë u janë prezantuar, atëherë i ftojmë dhe le ti luten Perëndisë për mallkimin e atij që gënjen:
“ E vërteta është nga Zoti yt e ti mos u bëj prej atyre që dyshojnë! E kush të kundërshton ty në çështjen e tij (Jezusit) pasi të është bërë e ditur e vërteta, ti thuaj: Ejani, i thërrasim bijtë tanë dhe bijtë tuaj gratë tona dhe gratë tuaja, vetet tona dhe vetet tuaja, e më pas t’i lutemi Allahut (Perëndisë të Jezusit ) për mallkim, dhe mallkimi i Allahut të bjerë mbi gënjeshtarët.”
(Kur’an 3:60-61 - përkthim i kuptimeve të tij)


Referenca:

1 - Pavarsisht se në këtë letër, si në shumë letra të tjera të dhjatës së re, pretendohet se Jezusi vdiq i ekzekutuar si kriminel, ky varg duket sikur është futur në të gabimisht.
2 - Diodati i Ri, Përkthimi 1991-1994. (Shtypur: Legoprint S.r.l. -Trento Italy)
3 - سECM, 1993. (Shtypur: Jongbloed, NL-8901 BC Leeuëarden)
4 - Shiko ungjilli sipas Gjonit 11:41-42. Teksti është kategorik, dhe nuk lë të nënkuptohet ideja, se ndonjëherë mund të ketë dhe ndonjë një lënie në rrenë nga ana e Perëndisë ndaj shërbëtorit të Tij, Jezus. (A është Jezusi shërbëtori i Perëndisë? Lexoni artikullin me të njëjtin titull)
5 - Nga teksti shohim injorancën e autorit në lidhje me shkrimet e tjera kristiane; Jezusit, sipas tyre, i njihej një nënë dhe 2 gjenealogji të gjata, dhe një vdekje. Ku konsiston konkretisht ngjashmëria me Melkisedekun?
6 - Libri i Siracidit. Ky libër, i përdorur gjerësisht nga të krishterët e hershëm helenistë citohej shpesh dhe nga rabinët çifutë. Konsiderohet sot si shkrim i shenjtë kanonik nga të krishterët katolikë, ortodoksë dhe slavonikë, sirianë, etj. pra nga shumica dërrmuese e të krishterëve. Protestantët dhe sekte të tjera, e konsiderojnë si të dobishëm dhe të vlefshëm për lexim, por jo në të njëtin rang me shkrimet e tyre kanonike, prandaj s’e përfshijnë në biblat e tyre.
7 - Libri i Siracidit, 51:8-16. Shkëputur nga “Shkrimi Shenjt: Përkthim e shtjellim i Dom Simon Filipaj” (Ferizaj 1994). Ideja e tekstit mbështetet dhe nga tekste të Psalmeve, si 145:19-20; 118:4-5, 13, 17-18; 91:14-15; 34:4, 6-7.
8 - Shiko footnote nr. 4.
9 - Autorët e Versionit LDC/ABU, fryt i bashkëpunimit ndërkonfesional katolik/evangjelist janë të mendimit se autorët e katër ungjijve nuk janë apostujt e Jezusit. Kjo shprehet qartë në hyrjet që i përkasin këtyre librave.
10 - Shiko Fjalorthin biblik tek versioni shqip i Biblës ‘Diodati i ri’, për festat solemne të dhjatës së vjetër fq.322.
11 - “Marku” 14:12 tregon injorancë në lidhje me ligjin e Judejve; ditën e parë të festës së të Ndormëve nuk flijohej qengji i Pashkës, por cjapi i shlyerjes së mëkateve (Num.28:22), përveç flive të tjera (17-21). Po ashtu v.17 të jep përshtypjen sikur Jezusi ulet për darkë ‘kur u bë darkë’, pra kur sipas judejve duhet të kish hyrë data 16 nisan.
12 - Për orën çifute mund të shohësh Fjalorthin biblik të sipërpërmendur fq.329.
13 - Marku 14:56. Marku ndoshta kurrë s’kish menduar se ky tekst një ditë do t’i referohej atij. Ironi biblike!?
14 - Zbulesa 22:15. Shpresojmë që kjo t’i frenojë ata pak misionarë të ndërgjegjshëm dhe me cipë, të paverbuar nga honoraret.
15 - Mateu 12:36-37.
16 - Lexoni artikullin Kush është Perëndia i Jezusit? për informacione plotësuese.

[Zero Cool]

A din ti zotni me fjale tua e pa asnje citim te bibles apo kuranit me me tregu, shkurt e trup:
A vdiq ne kryq Jezusi (Isa, biri Mejremes) apo jo ?
Dhe nese jo atehere si vdiq ?
Po e perseris pa asnje citim sepse keto qe i ban copy/paste mundemi me i lexu edhe vete e ska nevoje te na sjellesh ketu por te shkembejme mendimet e tona origjinale.
Flm.

[Eleon]

PO keta Jihadistat kan mungese te intelegjences akademike, dhe fakteve, vetem shkojne e bejne copy mandej paste, sikur ata kengetaret hajdute qe me kenge te huaja mundohen te korrin sukes. A eshte vjerr Isusi ne kryq apo ne tavan s ka fare lidhje me realitet.
Ndoshta teme me interesante do te ishte se si Muhameti martoj Ajshen
9 vjeqe kur ai ishte me teper se 50 vjeq. Neje njeri me moral nuk marton femij.
Askush nuk ka fakte se si ka ndodhe me Jesusin, sepse tregimet per te kan filluar 3 shekuj pas vdekjes tij, edhe gjate shekujve tregimet jan modifikuar.
Por per Muhametin qe ka qene Playboy e din gjithe bota, sepse ka qene teper i dhenur pas femrave, sikur ai sot te ishte gjalle dhe te martohej me nje vajze 9 vjeqe, ai do mbaronte ne burg per pedofili, dhe pastaj te burgosurit do e dhunonin ne burg vete Muhamedin, sepse neper burgje dhunuesit e pedofilat s kane vend.
Nuk me vjen inati pse me genjeni, por me vjen inat pse mendoni qe besoj ne ju !

[pleshti]

"Askush nuk ka fakte se si ka ndodhe me Jesusin", "Por per Muhametin qe ka qene Playboy e din gjithe bota"........................................ .................................................. .................................................. ..............Pergjigjja me e mir qe ndonjeher ju eshte dhene pismiletave. Te lumte

[Preshevar]

"Në qoftë" se Jezusi (Isa a.s.) vdiq mbi kryq,.. at here pse e mbani kryqin si shenj t'krishterizmit ? Kjo po i bjen sikur te çifutet pershembull tash me mbajt shejin e nazistave në qaf sepse per at jan masakrue mbi "6 milion" (kishe).

:-(

[Zero Cool]

Postimi origjinal është bërë nga Zero Cool

A din ti zotni me fjale tua e pa asnje citim te bibles apo kuranit me me tregu, shkurt e trup:
A vdiq ne kryq Jezusi (Isa, biri Mejremes) apo jo ?
Dhe nese jo atehere si vdiq ?
Po e perseris pa asnje citim sepse keto qe i ban copy/paste mundemi me i lexu edhe vete e ska nevoje te na sjellesh ketu por te shkembejme mendimet e tona origjinale.
Flm.

Po e perseris se me duket askush nuk e ditka pergjegjen (pa copy/paste).

[Preshevar]

Postimi origjinal është bërë nga Zero Cool

Po e perseris se me duket askush nuk e ditka pergjegjen (pa copy/paste).

Pytjes tende askush sun ju pergjigjet keshtu, e din pse ? Sepse periudha per te cilen eshte fjala ka ndodh para 2'ooo vjetve. E njerzit "normal" siq jemi të gjithë... s'munden me dit sepse nuk kan qen prezent n'momentin e duhur pos Zotit xh.sh. i cili na tregon në kur'an apo edhe ne bibla qe flet eventualisht per vdekjen e Jezus Krishtit po qe nuk eshte e njejt me at qka e thot kur'ani.

[napoleoni]

Postimi origjinal është bërë nga Zero Cool

A din ti zotni me fjale tua e pa asnje citim te bibles apo kuranit me me tregu, shkurt e trup:
A vdiq ne kryq Jezusi (Isa, biri Mejremes) apo jo ?
Dhe nese jo atehere si vdiq ?
Po e perseris pa asnje citim sepse keto qe i ban copy/paste mundemi me i lexu edhe vete e ska nevoje te na sjellesh ketu por te shkembejme mendimet e tona origjinale.
Flm.

Pasi që pyetja që bëni ju, përngjan në një pyetje të paindoktrinuar, rrjedhimisht kërkon edhe një përgjigje të tillë. Të i përgjigjesh kësaj pyetjeje, në shikim të parë shumë e thjeshtë, duhet njohur shumë gjëra të asaj epoke, duke filluar nga historia e ebrenjve, rrymat ebraike të asaj periudhe, jetën e përditshme të një banori të Jerusalemit, botëkuptimet e tij mbi jetën e vdekjen, rrethanat politike, qëllimet politike të romakëve, .... dhe dalëngadalë duhet shtrirë njohurinë edhe mbi gjithe botën arabe dhe rrethanat e përhapjes së fesë islame. Nëse i njohim mirë këto gjëra, gjë e cila nuk është e thjeshtë, dhe duke mos qenë i influencuar nga doktrina e njërës apo tjetrës fe, mund të japim një përgjigje e cila patjetër që do të gjenerojë një varg pyetjesh tjera... E dijmë se disa nga doktrinat e krishtera, kanë origjinë romako-pagane, si argument mbështetës të kësaj thënie mjafton të thuhet se romakët u bënë të krishterë me anë të një dekreti perandorak. Mjafton të logjikohet se si vepron një popull kur i imponohet besimi me dekret. Mendoj se besimeve pagane iu janë shtuar disa elemente që kanë të bëjnë me predikimin dhe të bëmat e Jezusit, modeomos të mistifkuara, dhe si rezultat kemi krishterizmin. Doktrina islame u mundua të demistifikojë doktrinën, duke e bërë më të kapshme për njerëzit, dhe duke eliminuar hierarkinë fetare. Eliminimi i hierarkisë fetare justifikohej me rrespektimin e identiteteve, kulturave dhe dokeve të ndryshme tek grupet e njerëzve, fiset dhe popujt. Natyrisht se nga aspekti doktrinor kemi të bëjmë me një avansim të mendimit dhe nocionit të besimit, lirisë, kundrejt doktrinave te krishtera. Pyetja se a vdiq a jo Jezusi, ka vetëm një përgjijge pa i pasur parasysh të dhënat e mësipërme. Ai vdiq, ne kryq apo jo, ai vdiq sepse nuk është mes nesh. Nëse thuhet se ai nuk vdiq, por shkoi te Zoti dhe u ul në anën e djathtë të tij, të njejtën mund ta themi edhe për të tjerë, sepse në këtë rast vdekja nuk qenka e kundërta e jetës... Nëse vdekja për ne njerëzit është e kundërta e jetës, dmth. të jetuarit në Tokë, atëherë ai paska vdekur. Po thuhet se ai u ringjall ! Në kohën e Jezusit, qarkullonin shumë magjistar të cilët ishin në gjendje të bënin shumë nga mrekullitë që bënte Jezusi vetë. Kishte edhe nga ata që ringjallnin të vdekurit duke përdorur substanca nga rrënjat e disa bimëve , por në të vërtetë këto konsumoheshin nga personi që duhej të vdiste për tu ringjallur pas tri ditëve. Parashtrohet pyetje: Jezusi sa ishte në kryq, apo shtyllë ( që nuk duhet marrë me misticizëm, por vetëm si një mënyrë ekzekutimi romak ) ç` përmbante ajo që ushtari romak i lagi buzët teksa ai vuante? Kjo ishte vetëm një shembull që na bënë së paku të besojmë se ai nuk vdiq në kryq, por më vonë. Apo se ai vdiq, por u ngjall pas tri ditëve. Shumë gjëra janë larg të kuptuarit njerëzor, por njeriu ka zhvilluar natyrën e tillë që të besoj në gjëra të pakapshme, sepse ato që i kuptojmë nuk na joshin, nuk na duken interesante sepse i kemi përditshmëri. Padyshim se mësimet dhe këshillat e profetëve kanë lënë gjurmë në botkuptimet e njerëzimit, në të shumtën e rasteve në aspektin pozitiv. Nëse në pyetjen qe i drejtuan nxënësit e tij Jezusit se pse ne nuk po mundemi të bëjmë mrekullira, ai u përgjigj: sepse ju nuk keni besim, nuk besoni. Në çka? Në Zot, në Jezusin, apo në rezultatin e mrekullirës ? Forcën e besimit dhe bindjes në një aksion, si kusht për sukses e vërteton edhe shkenca përmes psikanalizës, mjeksisë.... Prandaj ajo që ndodhi në Jerusalem para 2000 vjetëve përkon me besimin tonë, bindjen tonë... Nëse duke u bazuar në mësimin se ai vdiq ne kryq ne zhvillojmë dashurine dhe paqen me vetveten dhe tjerët, ose nëse duke u bazuar në mësimin se ai i shpëtoi vdekjes në kryq ne zhvillojmë dashurinë dhe paqen me vetveten dhe të tjerët, atëherë mirë do të ishte t`u besojmë që të dyja versioneve. Unë jam i prirë tu besoj gjërave që truri im i percepton më mirë. Shpresoj të jesh i kënaqur me përgjijgen, Zero Cool.

[Psikologu]

Postimi origjinal është bërë nga napoleoni

Pasi që pyetja që bëni ju, përngjan në një pyetje të paindoktrinuar, rrjedhimisht kërkon edhe një përgjigje të tillë. Të i përgjigjesh kësaj pyetjeje, në shikim të parë shumë e thjeshtë, duhet njohur shumë gjëra të asaj epoke, duke filluar nga historia e ebrenjve, rrymat ebraike të asaj periudhe, jetën e përditshme të një banori të Jerusalemit, botëkuptimet e tij mbi jetën e vdekjen, rrethanat politike, qëllimet politike të romakëve, .... dhe dalëngadalë duhet shtrirë njohurinë edhe mbi gjithe botën arabe dhe rrethanat e përhapjes së fesë islame. Nëse i njohim mirë këto gjëra, gjë e cila nuk është e thjeshtë, dhe duke mos qenë i influencuar nga doktrina e njërës apo tjetrës fe, mund të japim një përgjigje e cila patjetër që do të gjenerojë një varg pyetjesh tjera... E dijmë se disa nga doktrinat e krishtera, kanë origjinë romako-pagane, si argument mbështetës të kësaj thënie mjafton të thuhet se romakët u bënë të krishterë me anë të një dekreti perandorak. Mjafton të logjikohet se si vepron një popull kur i imponohet besimi me dekret. Mendoj se besimeve pagane iu janë shtuar disa elemente që kanë të bëjnë me predikimin dhe të bëmat e Jezusit, modeomos të mistifkuara, dhe si rezultat kemi krishterizmin. Doktrina islame u mundua të demistifikojë doktrinën, duke e bërë më të kapshme për njerëzit, dhe duke eliminuar hierarkinë fetare. Eliminimi i hierarkisë fetare justifikohej me rrespektimin e identiteteve, kulturave dhe dokeve të ndryshme tek grupet e njerëzve, fiset dhe popujt. Natyrisht se nga aspekti doktrinor kemi të bëjmë me një avansim të mendimit dhe nocionit të besimit, lirisë, kundrejt doktrinave te krishtera. Pyetja se a vdiq a jo Jezusi, ka vetëm një përgjijge pa i pasur parasysh të dhënat e mësipërme. Ai vdiq, ne kryq apo jo, ai vdiq sepse nuk është mes nesh. Nëse thuhet se ai nuk vdiq, por shkoi te Zoti dhe u ul në anën e djathtë të tij, të njejtën mund ta themi edhe për të tjerë, sepse në këtë rast vdekja nuk qenka e kundërta e jetës... Nëse vdekja për ne njerëzit është e kundërta e jetës, dmth. të jetuarit në Tokë, atëherë ai paska vdekur. Po thuhet se ai u ringjall ! Në kohën e Jezusit, qarkullonin shumë magjistar të cilët ishin në gjendje të bënin shumë nga mrekullitë që bënte Jezusi vetë. Kishte edhe nga ata që ringjallnin të vdekurit duke përdorur substanca nga rrënjat e disa bimëve , por në të vërtetë këto konsumoheshin nga personi që duhej të vdiste për tu ringjallur pas tri ditëve. Parashtrohet pyetje: Jezusi sa ishte në kryq, apo shtyllë ( që nuk duhet marrë me misticizëm, por vetëm si një mënyrë ekzekutimi romak ) ç` përmbante ajo që ushtari romak i lagi buzët teksa ai vuante? Kjo ishte vetëm një shembull që na bënë së paku të besojmë se ai nuk vdiq në kryq, por më vonë. Apo se ai vdiq, por u ngjall pas tri ditëve. Shumë gjëra janë larg të kuptuarit njerëzor, por njeriu ka zhvilluar natyrën e tillë që të besoj në gjëra të pakapshme, sepse ato që i kuptojmë nuk na joshin, nuk na duken interesante sepse i kemi përditshmëri. Padyshim se mësimet dhe këshillat e profetëve kanë lënë gjurmë në botkuptimet e njerëzimit, në të shumtën e rasteve në aspektin pozitiv. Nëse në pyetjen qe i drejtuan nxënësit e tij Jezusit se pse ne nuk po mundemi të bëjmë mrekullira, ai u përgjigj: sepse ju nuk keni besim, nuk besoni. Në çka? Në Zot, në Jezusin, apo në rezultatin e mrekullirës ? Forcën e besimit dhe bindjes në një aksion, si kusht për sukses e vërteton edhe shkenca përmes psikanalizës, mjeksisë.... Prandaj ajo që ndodhi në Jerusalem para 2000 vjetëve përkon me besimin tonë, bindjen tonë... Nëse duke u bazuar në mësimin se ai vdiq ne kryq ne zhvillojmë dashurine dhe paqen me vetveten dhe tjerët, ose nëse duke u bazuar në mësimin se ai i shpëtoi vdekjes në kryq ne zhvillojmë dashurinë dhe paqen me vetveten dhe të tjerët, atëherë mirë do të ishte t`u besojmë që të dyja versioneve. Unë jam i prirë tu besoj gjërave që truri im i percepton më mirë. Shpresoj të jesh i kënaqur me përgjijgen, Zero Cool.

Paske lexuar shumë nga xhemati i Ahmadive , sepse ata dalin me keto shkrime të tilla sikur të juajat sidomos libri Mesiu ne Indi .Qesharake apo !Njeriu i gozhduar ne kryq , ik nga kryqi dhe shkon ne Indi ( simbas ketyre )Tash une Ty do të pyesë :A fluturoj Muhameti me dicka qe nuk është AS kali , as pele , as shpez , a i hipi ne shpin (Buraq ) edhe a i shpoj perdet nje nga një kur shkoj me bisedu me Zotin e Zotin se pau hiq?!

[Malsori-Makaveli]

Shumë skeptikë dhe myslimanë besojnë që Jezusi nuk vdiq në kryq. Disa thonë që ai mori një ilaç (drogë) që e vuri në gjendje kome dhe që më vonë u ri-zgjua në varr. Por Bibla shpesh herë dëshmon për faktin që Jezusi vdiq në kryq (Romakëve 5:8; 1 Korintasve 15:3; 1 Thesalonikasve 4:14). Por Jezusit nuk i ra të fikët ose u drogua në kryq. Në fakt, ai e refuzoi drogën e zakonshme që u ofrohej viktimave përpara kryqëzimit, e cila i ndihmonte që të duronin dhimbjet (Mateu 27:34), dhe pranoi vetëm 'uthull' më vonë (vargu 48) që të shuante etjen.

Në kundërshtim me thëniet e myslimanëve, evidenca që Krishti vdiq në kryq është e pamohueshme. Për këtë mund të konsideroni këto arsye:

E para, Dhjata e Vjetër paratha që Krishti do të vdiste (Isaia 53:5-10; Psalmet 22:16; Danieli 9:26; Zakaria 12:10). Dhe Jezusi i përmbushi profecitë e Dhjatës së Vjetër për Mesinë (Mateu 4:14; 5:17-18; 8:17; Gjoni 4:25-26; 5:39).

E dyta, Jezusi paralajmëroi shumë herë gjatë shërbesës së tij që ai do të vdiste (Gjoni 2:19-21; 10:10-11; Mateu 12:40; Marku 8:31). Tipikë është pasazhi tek Mateu 17:22-23 i cili thotë, "...Biri i njeriut do t'u dorëzohet në duart e njerëzve, dhe ata do ta vrasin; por ditën e tretë ai do të ringjallet...."

E treta, të gjitha parathëniet e ringjalljes së tij, qoftë në Dhjatën e Vjetër (Psalmi 16:10; Isaia 26:19; Danieli 12:2), dhe në Dhjatën e Re (Gjoni 2:19-21; Mateu 12:40; 17:22-23) janë të bazuara në faktin që ai do të vdiste. Pasi vetëm një trup i vdekur mund të ringjallet.

E katërta, natyra dhe lloji i plagëve të Jezusit na tregojnë që ai duhet të ketë vdekur. Ai nuk kishte fjetur gjumë natën përpara kryqëzimit. Ai u rrah dhe u fshikullua disa herë. Atij iu këputën gjunjët në rrugën për tek kryqi ndërsa mbante kryqin e tij mbi shpatulla. Vetëm këto dy gjëra në vetëvete, pa marrë parasysh kryqëzimin, ishin fizikisht shumë të lodhshme dhe sfilitëse.

E pesta, natyra e kryqëzimit ishte e atillë që e bënte vdekjen të pashmangshme. Jezusi ishte i kryqëzuar që nga ora 9-të e mëngjesit (Marku 15:25) deri pak para perëndimit të diellit.

E gjashta, tejshpimi i brinjës me shtize, nga e cila doli "gjak e ujë" (Gjoni 19:34) është provë që ai kishte vdekur fizikisht përpara tejshpimit. Kjo është një provë mjeksore që personi ka vdekur.

E shtata, Jezusi tha që ai po vdiste kur ai tha: "O Atë, në duart e tua po e dorëzoj frymën Time! Pasi tha këto, dha shpirt." (Luka23:46). Gjoni thotë, "Përkuli kokën e dha shpirt" (Gjoni 19:30). Klithma e tij u dëgjua nga të gjithë ata që ishin mbedhur aty (Luka 23:46-49).

E teta, ushtarët Romakë, të cilët kishin shumë eksperiencë me kryqëzimin e njerëzve, e shpallën Jezusin të vdekur. Megjithëse ata praktikonin thyerjen e këmbëve të viktimave në mënyrë që të shpejtonin vdekjen (në mënyrë që i kryqëzuari të mos kishte mundësi që ti shtynte këmbët lart për të marrë frymë), kur erdhi radha e Jezusit ata nuk ia thyen këmbët pasi ai kishte vdekur prej kohe (Gjoni 19:33).

E nënta, Pilati u sigurua dyfish që Jezusi kishte vdekur përpara se t'ja jepte trupin e tij Jozefit në mënyrë që ta varrosnin. "Pilati u çudit që tashmë kishte vdekur. Dhe thirri centurionin dhe e pyeti nëse kishte vdekur prej shumë kohe. Dhe si u sigurua nga centurioni, ia la trupin Jozefit." (Marku 15:44-45).

E dhjeta, Jezusi qëndroi i mbështjellur me rreth 15 kilogram copa dhe erza dhe u vendos në një varr të mbyllur për tre ditë (Gjoni 19:39-40; Mateu 27:60). Nëse ai nuk do të kishte vdekur akoma, pra nëse ai nuk kishte vdekur deri atëhere, ai do të kishte vdekur për shkak të mungesës së ushqimit, ujit, dhe ndihmës mjeksore.

E njëmbëdhjeta, autoritete në fushën e mjeksisë, të cilët i kanë analizuar rrethanat dhe natyrën e vdekjes së Krishtit kanë konkluduar që në fakt Krishti vdiq në kryq. Një artikull në Revistën “Journal of the American Medical Society” (21 Mars, 1986) shkruan: “Qartësisht, pesha e evidencës historike dhe mjeksore tregon që Jezusi vdiq përpara plagës që ju bë në brinjë dhe mbështet njohurinë tradicionale që shtiza, e cila u fut në brinjën e tij të djathtë, me siguri shpoi jo vetëm mushkërinë e tij të djathtë por gjithashtu perikardiumin dhe zemrën e tij gjë që e bëri vdekjen e tij të sigurtë. Njëkohësisht, interpretimet të cilat bazohen në teorinë që Jezusi nuk vdiq në kryq bien ato janë në mospërputhje me njohuritë mjeksore të sotëshme.”

E dymbëdhjeta, historianë jo-të krishterë dhe shkrimtarë nga shekujt e parë dhe të dytë kanë shkruar në lidhje me vdekjen e Krishtit. Jozefi, një historian çifut i kohës së Krishtit, besonte që Jezusi vdiq në kryq. Ai shkroi, "Pilati, sipas sugjerimit të kryetarëve tanë, e dënoi atë që të kryqëzohej në kryq."

Njësoj, historiani Romak, Kornelius Takitus, shkroi "një njeri i urtë që quhet Jezus....Pilati e dënoi atë që të ndëshkohej dhe të vdiste." Ai gjithashtu shkroi që dishepujt e Jezusit "raportuan që ai u ishte shfaqur atyre tre ditë mbas kryqëzimit të Tij dhe që ai ishte i gjallë." Sipas Julius Afrikanus, një historian i shekullit të parë, "kur po diskutonte errësirën gjatë kohës së kryqëzimit të Krishtit," foli në lidhje me këtë fenomen si një eklips.

Shkrimtari grek I shekullit të dytë, Lukian, flet në lidhje me Krishtin si “burri që u kryqëzua në Palestinë sepse ai futi një kult në botë.” Ai e quan atë “sofisti I kryqëzuar.” Letra e Mara Bar-Serapion, e cila mbahet në Muzeun Britanik, flet në lidhje me vdekje e Krishtit, duke pyetur: “Çfarë avantazhi patën Judenjtë kur ekzekutuan Mbretin e tyre të urtë?” njëkohësisht, edhe Talmudi I Judenjve thotë, “në mbrëmjen e Pashkës ata e kryqëzuan Jeshu-n (e Nazaretit)…Duke I thënë çdo-kujt që te dilte në mbrojtjen e tij. Por nuk gjetën askënd në mbrojtjen e tij dhe e kryqëzuan në mbrëmjen e Pashkës.”

Së fundi, ishte shkrimtari Romak, Flegon, i cili foli në lidhje me vdekjen dhe ringjalljen e Krishtit në Kronikat e tij, duke thënë, “Jezusi, gjatë kohës që ishte gjallë, nuk bëri gjë që ta ndihmonte vetëveten, por ai u ngrit pas vdekjes, dhe tregoi plagët e dënimit të tij, dhe tregoi se si duart e tij qënë shpuar nga gozhdat.” Flegoni gjithashtu përmendi “eklipsin në kohën e Çezarit Tiberius, gjatë mbretërimit të të cilit Jezusi u kryqëzua, dhe tërmetet e forta që ndodhën gjatë asaj kohe.”

E Trembëdhjeta, shkrimtarët e parë të Krishterë pas kohës së Krishtit konfirmojnë vdekjen e Tij në kryq me kryqëzim. Polikarpi, një dishepull I apostullit Gjon, vazhdimisht e afirmoi vdekjen e Krishtit, duke folur, për shembull, për “Zotin tonë Jezus Krisht, I cili për mëkatet tona vuajti deri në vdekje.” Ignatius ishte një mik I Polikarpit. Ai gjithashtu qartësisht e afirmoi vuajtjen dhe vdekjen e krishtit, ai tha, “Dhe Ai me të vërtetë vuajti dhe vdiq, dhe u ringjall përsëri.” Përndryshe, ai shton, të gjithë apostujt e Tij të cilët vuajtën për këtë bindje, vuajtën kotësisht. “Por (në të vërtetë) asnjë prej atyre nuk vuajti kotësisht; pasi Zoti vërtetësisht u kryqëzua nga të pafetë. Në dialogun e tij me Trifo Judeun, Justin Martyr thekson që Judenjtë e asaj kohe besonin që “Jezusi (ishte) një mashtrues nga Galilea, të cilin ne e kryqëzuam.”

Kjo dëshmi e vazhdueshme që nga Dhjata e Vjetër deri tek Etërit e hershëm të kishës, duke përfshirë besimtarë dhe jo-besimtarë, Judenjë dhe Paganë, është një evidencë mëse e mjaftueshme për atë që Jezusi me të vërtetë vuajti dhe vdiq përmbi kryq. Por nëse është një fakt I stabilizuar që Jezusi vdiq, atëhere gjithashtu është fakt që Ai u ringjall prej së vdekurish, meqënëse evidenca për këtë është fortësisht e barabartë që Ai u ringjall prej së vdekurish. Atëhere, kjo do të vërtetonte në mënyrë të mrekullueshme thënien e Tij që Ai është Biri i Perëndisë.

[Psikologu]

Duke u bazuar në historianin dhe aristokratin Conselius Tacitus i cili jetojj en mes të viteve 55 dhe 115 ai shkruan se : U kryqezua një njeri i moshes 30 vjeqare nga prefekti Pontus Pilatus ne kohen e pushtetarit romak Tibenius . Ne bazë të kesaj Pontus Pilatus ishte guvernator ne vitin 26-36. Histoiani judenj Flevius Josefus ne librin e tij Iaudaike archaiologia (Njohuia e Judenjeve ) shkruan për një Jezus i cili u kryqezua nga Pontus Pilatus , ndersa Suetonius ne vitin 120 shkruan për Krishtin i cili i prishi relacionet me Romen ne kohen kur Pilatus ishte guvernator.Keto të dhena , perputhen totalishtë me shkrimet ne Bibel dhe duke i marrur keto si të verteta , atehere ne mudn të konkludojmë se Jezusi me të vertet ka egzistuar dhe është kryqezuar.
Cornelius Tacitus ishte historian , shkrimtar , senator dhe konsul nderi ne provincen e Azisë.
Tibelius Cladius Nero i njohur si Tibelius ishte sundues që nga viti 14 para Krishtit e deri ne vdekjen e tij ne vitin 37 pas Krishtit.Nen udheheqjen e tij , perandoria Romake ishte stabile.Tibenius ishte i biri i adoptuar i Augustos cka ne fakt eshte ishte shumë i popullarizuar.
Jezusi vdiq ne kohen kur Tibenius ishte ne pushtet.
Flavius Josefus ishte shkrimtar dhe historian . Ai shkrou shumë libra siq janë :
Peri tou Iaudoikou polemou ( Për luftrat e Judenjeve ) Iaudaike archaiologia (Njohuia e Judenjeve ) Pros Apiona ( Per Apionen ) ne lidhje me armiqet e Judenjeve
Ndersa , ne shkrimin e tij në Testimonium Flavianum që eshtë pjesë e librit Iaudaike archaiologia (Njohuia e Judenjeve ) gjinden shkrimet e ketij historian që janë të futura edhe ne Biblen e ashtuquajtur Bibla e Djallit ose qe ndryshe quhet Codex Gigas.Codex Gigas latinisht do të thotë Libri i madhë. Libri peshon afer 75 kilogram dhe është me një dimenzion 895X490 mm.Ky liber është shkruar diku ne vitin 1200 që permban ne vete Testamentet e reja dhe Testamentet e vjetra .Ne bazë të thënave , ky liber është shkruar për një antë në burg nga një prift i cili ishte nen ndikimin e Djallit.
Kyl iber përmban dorëshkrimin A 148 dhe gjindet ne biblioteken e Stokholmit ne Suedi që ne vitin 1648 ne kohen e luftes u muar nga Praga.

[BE LK]

Postimi origjinal është bërë nga Psikologu

Duke u bazuar në historianin dhe aristokratin Conselius Tacitus i cili jetojj en mes të viteve 55 dhe 115 ai shkruan se : U kryqezua një njeri i moshes 30 vjeqare nga prefekti Pontus Pilatus ne kohen e pushtetarit romak Tibenius . Ne bazë të kesaj Pontus Pilatus ishte guvernator ne vitin 26-36. Histoiani judenj Flevius Josefus ne librin e tij Iaudaike archaiologia (Njohuia e Judenjeve ) shkruan për një Jezus i cili u kryqezua nga Pontus Pilatus , ndersa Suetonius ne vitin 120 shkruan për Krishtin i cili i prishi relacionet me Romen ne kohen kur Pilatus ishte guvernator.Keto të dhena , perputhen totalishtë me shkrimet ne Bibel dhe duke i marrur keto si të verteta , atehere ne mudn të konkludojmë se Jezusi me të vertet ka egzistuar dhe është kryqezuar.
Cornelius Tacitus ishte historian , shkrimtar , senator dhe konsul nderi ne provincen e Azisë.
Tibelius Cladius Nero i njohur si Tibelius ishte sundues që nga viti 14 para Krishtit e deri ne vdekjen e tij ne vitin 37 pas Krishtit.Nen udheheqjen e tij , perandoria Romake ishte stabile.Tibenius ishte i biri i adoptuar i Augustos cka ne fakt eshte ishte shumë i popullarizuar.
Jezusi vdiq ne kohen kur Tibenius ishte ne pushtet.
Flavius Josefus ishte shkrimtar dhe historian . Ai shkrou shumë libra siq janë :
Peri tou Iaudoikou polemou ( Për luftrat e Judenjeve ) Iaudaike archaiologia (Njohuia e Judenjeve ) Pros Apiona ( Per Apionen ) ne lidhje me armiqet e Judenjeve
Ndersa , ne shkrimin e tij në Testimonium Flavianum që eshtë pjesë e librit Iaudaike archaiologia (Njohuia e Judenjeve ) gjinden shkrimet e ketij historian që janë të futura edhe ne Biblen e ashtuquajtur Bibla e Djallit ose qe ndryshe quhet Codex Gigas.Codex Gigas latinisht do të thotë Libri i madhë. Libri peshon afer 75 kilogram dhe është me një dimenzion 895X490 mm.Ky liber është shkruar diku ne vitin 1200 që permban ne vete Testamentet e reja dhe Testamentet e vjetra .Ne bazë të thënave , ky liber është shkruar për një antë në burg nga një prift i cili ishte nen ndikimin e Djallit.
Kyl iber përmban dorëshkrimin A 148 dhe gjindet ne biblioteken e Stokholmit ne Suedi që ne vitin 1648 ne kohen e luftes u muar nga Praga.

Se nje u kryqezua dihet por se cili ishte ai qe u kryqezua nuk mund ta thote kush por vetem shtoni uje dhe miell ne kete qeshtje. dhe asgje me rezultat nuk nxjerrni.