Gjërat që e nxjerin njeriun nga Islami

[at|n|]

esselam alejkum we rahmetullah

Dije se gjërat që të nxjerin nga Islami janë dhjetë, edhe atë:
Shirku në adhurimin ndaj All-llahut. All-llahu i Lartësuar thotë: "Me të vërtetë All-llahu shirkun nuk e falë, kurse mëkatet tjera ia falë kujt të dojë". (En-Nisa: 116).
"Ai që All-llahut shirk i bën, All-llahu ia ka bërë haram xhennetin, kurse fundi i tij do të jetë në xhehenem, atje askush nuk do ti ndihmojë zullumqarit". (El-Maide: 72) Në këtë hynë edhe therja për ndoken tjetër përveç All-llahut, siç është therja për ndonjë xhin ose ndonjë varr.
Nëse ndokush bën mes tij dhe All-llahut ndërmjetësues, atyreve u lutet, prej tyre kërkon shefatin, atyre u mbështetet, etj. Ky njeri ka bërë kufër me pajtim të të gjithë dijetarëve (ixhma’).
Ai që nuk i konsideron mushrikët pabesimtarë ose dyshon në pafesinë e tyre, ose i vlerëson mendimet e tyre. Ky njeri ka bërë kufër.
Nëse ndokush mendon se udhëzimi i ndokujt tjetër është më i plotë se udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ose po mendoi se vendimi i ndonjë njeriut është më i mirë sesa vendimi i tij, sikurse është rasti kur një njeri i jep përparësi ligjeve të djajve para ligjit të tij. Ky njeri me këtë vepër bën kufër.
Nëse një njeri urren atë që e ka sjellur Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, edhe poqëse vepron me te, ky njeri ka bërë kufër.
Nëse ndokush bën shaka (tallet) me ndonjë gjë nga feja e Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me ndonjë shpërblim ose denim, ky njeri ka bërë kufër. Argument për këtë është fjala e All-llahut: "Thuaj: me All-llahun, argumentet dhe Pejgamberin e Tij talleni. Mos u arsyetoni, keni bërë kufër pasiqë ishit besimtarë". (Et-Teube: 65-66).
Marja me sihër. Prej sihrit është ndarja e dy palëve dhe bashkimi i dy palëve. Ai që e bënë këtë vepër ose kënaqet me një vepër të tillë, ka bërë kufër. All-llahu i Lartësuar thotë: "Ata asnjë njeri nuk e mësojnë derisa nuk i thojnë: ne jemi sprovë, ju mos bëni kufër".

[at|n|]

Dalja në ndihmë mushrikëve kundër muslimanëve. All-llahu i Lartësuar thotë: "Ai që prej jush i miqëson ai është prej tyre. All-llahu nuk e udhëzon popullin zullumqarë". (El-Maide: 51)
Mendimi se disa njerëzve u takon të dalin nga sherijati i Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ashtu sikurse ka dalur Hidri alejhis-selam nga sherijati i Musait alejhis-selam. Ky njeri është kafir.
Nëse ja kthen shpinën fesë së All-llahut, as nuk e mëson as nuk vepron me te. All-llahu i Lartësuar thotë: "A ka ma zullumqarë sesa ai që përkujtohet me argumente të Zotit të vet e ia kthen shpinën. Ne gjithsesi do të hakmirremi prej kriminelëve". (Es-Sexhde: 22)
Në të gjitha këto gjëra nuk ka dallim mes atij që e ka me gjith mend, atij që e ka me tallje dhe atij që e bën nga frika, me përjashtim të atij që detyrohet. Të gjitha këto janë shumë të rrezikshme për besimtarin dhe shpesh ndodhin, andaj muslimani duhet të jetë syçel dhe të ruhet prej tyre. Kërkojmë strehim te All-llahu nga gjërat që shkaktojnë hidhërimin e Tij dhe denimin e Tij të dhembshëm.
Nifaku është dy llojesh: nifak në besim dhe nifak në vepra.
Nifaku në besim është gjashtë llojesh, kurse ai që ka njërën prej këtyre është prej banorëve të shtresës së fundit të xhehenemit:
Përgënjeshtrimi i Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem.
Përgënjeshtrimi i diçkafit me të cilën ka ardhur Pejgamberi.
Urrejtja e Pejgamberit.
Urrejtja e diçkafit me të cilën ka ardhur Pejgamberi.
Gëzimi me mposhtjen e fesë së Muhammedit.
Hidhërimi me fitoren e fesë së Muhammedit.


autor i shkrimit: Muhammed ibn Abdul-Vehab


at|n|

[alipasha]

[size=14]
KUR BESEMTARI BËHET JOBESIMTAR

Rregulla

Përkitazi me rregullën, sipas të cilës caktohet se, cilat vepra, bindje apo fjalë shpiejnë në kufër, parashtrojmë definicionin e imam Tahaviut r.a., i cili në veprën e vet të njohur El-'Akidetut Tahavijje, thotë: "Ne, të gjithë pjesëtarët e kiblës sonë, i konsiderojmë si myslimanë, besimtarë, përderisa pranojnë atë me çka ka ardhur Pejgamberi ynë dhe e besojnë për të vërtetë tërë atë që ka thënë dhe për çka na ka informuar. Dhe ne nuk themi për asnjërin pjesëtarë të kiblës sonë se është jobesimtar për shkak të mëkatit që e ka bërë, nëse nuk e konsideron të lejueshëm. Dhe ne nuk do të themi: Njeriut me iman nuk i bën dëm kurrfarë mëkati të cilin e bën. Ndërsa njeriu nuk del prej imanin, pos nëse mohon atë me çka edhe ka hyrë në të “.

Sheriati ka mbaruar një derë për hyrje në iman dhe në Islam, dhe vetëm përmes saj mund të hyhet në të. Kjo derë është, siç e ke kuptuar tanimë, shqiptimi dhe pranimi i kelimei shehadetit. E, ai cili hyn në Islam nëpër këtë derë, ai më nuk del prej tij, pos nëse e nxitë diçka nga fjalët, veprat apo bindjet, që e anulojnë deklaratën dhe bindshmërinë e mëher-shme. Siç kemi kuptuar gjer më tani, shehadeti - nuk ka zot tjetër përveç All-llahut (subhanehu ve teala) dhe Muhammedi është i Dërguari i Tij - do të thotë veçimin e All-llahut (subhanehu ve teala) si të Vetmin lidhur me krijimin dhe sundimin me Gjithësinë, lidhur me emrat dhe cilësitë e Tij dhe lidhur me veprat e Tij. po ashtu, e vëçojmë vetëm Atë lidhur me hyjni dhe çfarëdo lloji qoftë të ibadetet ia drejtojmë vetëm Atij e askujt tjetër. Pastaj do të thotë pranimi dhe njohja për të vërtetë e tërë asaj me çka ka ardhur Muhammedi % nga dispozitat, lajmet mbi fshehtësinë (gajbin) dhe se e tërë kjo është nga Zoti i tij, dhe pranimi i të gjitha veçorive të pejgamberisë që i ka pasur ai, siç janë sin-qeriteti, besnikëria, mendjemprehtësia, interpretimi besnik (i Shpalljes), pagabueshmëria etj.

Pas të gjitha këtyre na bëhet e qartë se, ai i cili bënë ndonjë vepër apo e shqipton ndonjë fjalë, me të cilën mohon çkadoqoftë nga gjërat e për-mendura, me këtë akt, ai e anulon deklaratën dhe pranimin e mëhershëm, dhe del nga feja e All-llahut (subhanehu ve teala) fi. E, nëse fjala e tij, vepra apo akti, i përgji-gjet nijetit dhe bindjes së tij të vërtetë, ai bëhet jobesimtar edhe në këtë botë edhe në botën tjetër. Ai do të trajtohet sikurse edhe jobesimtarët e tjerë në këtë botë dhe në të do të zbatohen ligjet e renegimit, prej të cilëve, më i rëndësishmi është kërkimi nga ai që të pendohet, e pastaj likuidimi nëse nuk pendohet. Dhe ai, nëse vdes në këtë gjendje, mbetet përgjith-monë në zjarrin e Xhehennemit.

Nëse besimtari bën ndonjë mëkat, shqipton ndonjë fjalë apo bën ndonjë vepër që, sipas Sheriatit konsiderohet si mëkat ndaj All-llahut (subhanehu ve teala)t (subhanehu ve teala) , vetë ky akt nuk mund të jetë argument i daljes së tij nga imani, edhe pse nuk pendohet për të, por me kusht që ai akt nuk përmban diç që e anulon kelimei shehadetin ose një pjesë të tij. Njeriu i tillë mbetet në vullnetin e All-llahut (subhanehu ve teala), nëse don, do ta dënojë dhe do ta shpie në Xhehennem, e pas-taj, më në fund, do të mbarojë në Xhennet. Ekziston një numër i madh hadithesh autentike të cilat flasin për atë se do të dalë nga Xhehennemi çdonjëri që, në zemrën e tij ka iman madje edhe sa një kokërr. E nëse All-llahut (subhanehu ve teala) llahu dëshiron, do t'ia falë mëkatet dhe nuk do ta dënojë fare, por do ta shpie në Xhennet pa ndëshkim me zjarr. Sepse, All-llahut (subhanehu ve teala) - thotë:

"All-llahut (subhanehu ve teala), me të vërtetë, nuk efalë atë që i bën shok Atij, por iafalë tjerat mëkate kujt të dojë (përveç këtij)." (En-Nisa: 116)

LLOJET E GJËRAVE QË NXJERIMN NGA IMANI

Prej asaj që parashtruam më sipër, mund të konkludojmë se, gjërat që nxjerrin nga feja e All-llahut (subhanehu ve teala) -, ndahen në disa lloje, e të gjitha ato kthe-hen në rregullën gjenerike posa të përmendur. Në çdonjërin prej këtyre llojeve bëjnë pjesë aspekte dhe shembujt të ndryshëm, të cilat është tejet vështirë të përmblidhen dhe të sqarohen që të gjitha. Mirëpo, të gjitha këto lloje ekzistuese, mund ti redukojmë në katër sish:

1 - Lloji i cili përmbanë gjërat me të cilat mohohet apo pjesërisht cenohet rububijjeti i All-llahut (subhanehu ve teala) ..

2 - Lloji i cili përfshinë gjërat me të cilat cenohet dinjiteti i emrave dhe i cilësive të All-llahut (subhanehu ve teala) -.

3 - Lloji i cili përmbanë gjërat me të cilat cenohet uluhijjeti (hyjnia dhe adhurimi) i All-llahut (subhanehu ve teala)

4 - Lloji i cili përfshinë gjërat me të cilat njolloset Shpallja dhe inter-pretuesi i saj &.
Këto janë katër llojet, e në çdonjërën prej tyre bënë pjesë një numër i madh shembujsh të llojllojshëm të fjalëve, të bindjeve dhe të veprave, të cilat që të gjitha ngërthejnë në vete diç me çka anulohet kelimei shehade-ti, dhe kryesin e tyre e nxjerrin nga imani, e All-llahut (subhanehu ve teala), All-llahu na ruajt prej këtyre gjërave. Në faqet vijuese do të përpiqemi që më hollësisht t'i sqa-rojmë këto lloje, duke i mbështetur me shembuj adekuat.
[size]
Dr.Muhamed Naim Jasin
“Besimi-Bazat,Esenca,Negacioni”
(Boton: “ Furkan Ism ” 1998 )

=vazhdon=