Zahir Pajaziti

LETËR ZAHIRIT TIM

Me rastin e përvjetorit të vrasjes së Zahir Pajazitit

E hëne 31 Janar 2011 8:41 Zahiri im!
Ndoshta nuk do të doje që letrën ta filloja me “ndoshta” sepse njerëzit që vdesin për të jetuar* frymojnë larg mjegullave të dyshimit dhe kjo fjalë që gjithnjë shpreh një dyshim apo hamendësim* mungon në fjalorin e zemrave që e arrijnë Të Vërtetën dhe jetojnë me Të. Por* kjo “ndoshta” është ngulitur në qeniet tona që bëhen akull* jo nga ftohtësia dimërore e atij janari që na ndau me ty* por nga pafuqia jonë për t’u takuar sërish me ty çdo janar. Kjo “ndoshta” është dhimbja e shpirtit tonë që shfaqet nëpërmjet fjalëve sepse të jetosh hamendësisht në prani të dëshmorëve* domethënë të qendrosh në gjendjen më të dhembshme njerëzore. E trishtueshme është ajo botë në të cilën plagët dhembin në prani të ilaçit. Sikur njerëzit t’i harronin dëshirat* do të jetonin pa dhimbje* por meqë erdhëm në botë për të dëshiruar* atëherë edhe dhimbjet tona vazhdojnë të përplasen brenda nesh* edhe pse ato ndryshojnë nga njëra-tjetra ashtu siç ndryshojnë edhe dëshirat. Të vetmit që mund të ngrihen mbi dhimbjet e tyre janë ata që jo vetëm dinë çfarë dëshirojnë* por edhe dinë si të dëshirojnë. Ata që nuk e kërkojnë në botë atë që bota nuk e ka* janë ata që i japin botës atë që asaj i mungon.

Zahiri im!
Malli na ka marrë o vëlla për zërin tënd me të cilin dëshmove se kush ka frikë të vuaj* vuan nga frika. Malli na ka marrë për ecjen tënde me të cilën dëshmove se nuk është koha ajo që kalon* por jemi ne. E kërkojmë shikimin tënd me të cilin dëshmove se kush dëshiron t’i njohë të tjerët para se ta njohë veten* është i përcaktuar të mos e shoh as veten* as të tjerët. I kërkojmë duart tua t’i shtërngojmë edhe një herë* që të mos harrojmë se nëse e keqja nuk ndalohet me dorë* mund të ndalohet me fjalë dhe zemër* por në mungesë të të parës* dy të fundit nuk mjaftojnë që ne të jemi kërkues të denjë të duarve tua. Por* ne prapë nuk mund të të mos kërkojmë në rrugët e zbardhura nga bora e cila ka zbritur edhe në këtë janar në ato shtigje ku ti ke shtegtuar duke dëshmuar se të humbur nuk janë ata që gabojnë rrugën por ata që për gabimin e tyre duan t’i fajsojnë të tjerët. Duke harruar se lumturia është mënyrë e të jetuarit* ne e kërkojmë atë në të ardhmen e cila tani ekziston vetëm në mendjen tonë* njëlloj siç ekziston edhe e kaluara. Nëpërmjet mendjes i shfaqim edhe dhimbjet e zemrës por ç’e do që nuk na dhemb mendja* por zemra* o Zahiri im!
Duke hedhur shkronjat në letër* ndjej se më mungon fuqia e fjalëve kur shkruaj për ata që dëshmojnë se jeta nuk matet me ditë por me vepra dhe pastaj s’më mbetet mall për asgjë në botë* veç bukurisë së amshueshme të vdekjes. Sikur të mos ishte vdekja kaq e bukur* a do të vdisnin dëshmorët?
Zahiri im!
Në pamundësi të takohemi* ke shumë të fala nga shokët tu që s’kanë harruar se atdheu ishte i tyre para se ata të ishin të atdheut. Ke shumë të fala nga ata që s’kanë harruar se buka e ndarë ka pasur shijen më të mirë. Shumë të fala Edmondit dhe Hakifit nga toka që është mbushur me shumë plisa që zbukurojnë kokat dhe pak koka që zbukurojnë plisat. Ata që njëmendësisht e vënë veten e tyre në rrezik për atdheun* nuk e vënë atdheun në rrezik për veten e tyre* sepse ata e dinë të kujt janë dhe kujt do t’i kthehen. Duke menduar këtë kthim* më duhet që pa dashje ta palos këtë letër të pambaruar dhe t’ua dhurojë të gjithë atyre që janë përmalluar për ty që na flet nga Pafundësia. Ndoshta do të takohemi në një janar tjetër o vëlla* kur dhimbjet tona të jenë kthyer në gëzime! Më fal që letrën e përmbylla me “ndoshta”* Zahiri im!

Fatmir Muja

[Zero Cool]

[Neferta]

Një dëshmi e vonuar për shokun e vrarë
Hasan Zeneli është ndër bashkëluftëtarët e orëve të para të komandantit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës Zahir Pajazitit. Ka marrë pjesë në aksionet e para kundër policisë serbe. Thotë se arma e tij automatike ka qenë e para që ka shkrepur kundër policisë serbe dhe bashkëpunëtorëve të tyre. Është pjesë e aksionit kundër ish-rektorit serb Radivoje Papoviq.

Por Hasan Zeneli, 12 vjet pas përfundimit të luftës në Kosovë, ndihet i zhgënjyer. Zhgënjimi i tij daton që nga koha e aksioneve të tij guerile ilegale me Zahirin. Zhgënjimi i tij vjen e shtohet pas vrasjes së Zahir Pajazitit, më 31 janar t vitit 1997. Ndërkaq zhgënjimi i tij ka shpërthyer tash kur i ka plasur zemra dhe me çdo kusht dëshiron të zbardhë vrasjen e bashkëluftëtarit e komandantit të UÇK-së Zahir Pajazitit.

Hasan Zeneli flet për herë të parë për pjesëmarrjen e Zahirit në ushtrimet ushtarake në Shqipëri në vitin 1991, për takimet dhe relacionet e Zahirit me Ismet Abdullahun, Azem Sylën, Nahit Hasanin, Xhavit Halitin, Sali Çekun, Sokol Bashotën, Ismajl Sejdiun, Jonuz Zenelin, Agim Makollin, Latif Brajshorin etj.

Postimi origjinal është bërë nga Neferta

Një dëshmi e vonuar për shokun e vrarë
Hasan Zeneli është ndër bashkëluftëtarët e orëve të para të komandantit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës Zahir Pajazitit. Ka marrë pjesë në aksionet e para kundër policisë serbe. Thotë se arma e tij automatike ka qenë e para që ka shkrepur kundër policisë serbe dhe bashkëpunëtorëve të tyre. Është pjesë e aksionit kundër ish-rektorit serb Radivoje Papoviq.

Por Hasan Zeneli, 12 vjet pas përfundimit të luftës në Kosovë, ndihet i zhgënjyer. Zhgënjimi i tij daton që nga koha e aksioneve të tij guerile ilegale me Zahirin. Zhgënjimi i tij vjen e shtohet pas vrasjes së Zahir Pajazitit, më 31 janar t vitit 1997. Ndërkaq zhgënjimi i tij ka shpërthyer tash kur i ka plasur zemra dhe me çdo kusht dëshiron të zbardhë vrasjen e bashkëluftëtarit e komandantit të UÇK-së Zahir Pajazitit.

Hasan Zeneli flet për herë të parë për pjesëmarrjen e Zahirit në ushtrimet ushtarake në Shqipëri në vitin 1991, për takimet dhe relacionet e Zahirit me Ismet Abdullahun, Azem Sylën, Nahit Hasanin, Xhavit Halitin, Sali Çekun, Sokol Bashotën, Ismajl Sejdiun, Jonuz Zenelin, Agim Makollin, Latif Brajshorin etj.

....eeeee nuk eshte e bardhe e bardha qe na servohet, sigurisht qe do te zbardhen shume e shume gjera me kalimin e kohes dhe e verteta do te triumfoi.

http://www.beepworld.de/memberdateien/members/pashtriku/zahiri/singlazeh.jpg

Zahir Pajaziti

nga Agim Gashi prej Wed Oct 14, 2009 11:00 am


Zahir Pajaziti
Biografia
Zahir Pajaziti u lind në një familje bujare në fshatin Turuqicë të Llapit më 1 nëntor të vitit 1962, ishte fëmiu i pestë i prindërve Qerim Pajaziti dhe Fatime(Rudari) Pajaziti.

Nga dyert e kësaj familje kanë dalë ushtarakë që në Luftën e Parë dhe të Dytë Botërore. Po ashtu edhe babai i Zahirit, Qerimi ishte pjesëmarrës aktiv në forcat progresive të asaj kohe.

Zahiri që në fëmijëri ishte rritur në frymën e babait të tij për dashurinë ndaj atdheut.

Shkollën fillore e kreu në fshatin e tij, kurse të mesmen, shkollën e policisë, e regjistroi në vitin akademik 1976-‘77 në Vushtrri. Nga shkolla u përjashtua me arsyetimin: sjellje të papranueshme ndaj organit të shkollës, arsyetim që përdorej zakonisht për persona që kishin pikëpamje tjera nga organi shkollor i asaj kohe.

Në vitin 1980, bashkë me dy bashkëpunëtorë të tij, Raif Sfishta dhe Nexhmi Dabinofci kalojnë ilegalisht kufirin e Shqipërisë dhe për këtë burgosen në Shkodër për 18 ditë. Pas kthimit në vendlindje ai burgoset nga policia lokale e Orllanit dhe dënohet si i mitur me 15 ditë burg.

Pasi që kreu shkollën e mesme në Orllan, Zahiri në vitin 1981 fillon ndjekjen e mësimeve në Fakultetit Filologjik të Universitetit të Prishtinës drejtimin e gjuhës angleze. Po në këtë vit ai vijon shërbimin ushtarak për 12 muaj dhe në vitin 1985 e vazhdon atë edhe për tre muaj në Beograd.


Përmendorja në Mitrovicë

Aktiviteti politik
Në vitin 1981, Zahiri fillon të marrë pjesë aktive në organizimin e Demonstratave të 81-shit në Podujevë. Nga kjo kohë veprimtaria e tij deri në vitin 1989 kryesisht është në organizimin e tubimeve protestuese dhe shpërndarjen e trakteve të ilegales.

Kështu gjatë kohës së ndryshimit të kushtetutës së Kosovës 1988-‘89, Zahiri rrit intensitetin e punës së tij duke u angazhuar në rrethe më të gjera dhe organizon protestën e parë anti-jugosllave në Orllan.

Gjatë kohës së krijimit të partive politike në Kosovë, Zahiri merr pjesë në themelimin e Parlamentit Rinor dhe formimin e degës së saj në Orllan, e më vonë, në vitin 1994, kur Palamenti Rinor u shndërrua në parti politike, themeloi degën e Partisë Parlamentare të Kosovës në Orllan.

Zahir Pajaziti po ashtu ishte pjesëmarrës aktiv në tubimet e pajtimeve të gjaqeve. Ai ndihmoi këto tubime dhe njëherit filloi formimin e grupeve rinore me qëllim të aktivizimit të rinisë në aksione të ndryshme shoqërore e më vonë pas shpalljes së Pavarsisë ë Kosovës edhe në aksione ushtarake.

Libri i pare: "Kush ishte Zahir Pajziti"

Aktiviteti ushtarak
Në rrethanat e krijuara gjatë grevave të përgjithshme në Kosovë të mbajtura më 3 shator të vitit 1990, Zahiri dhe aktivistët tjerë fillojnë të punojnë për ngritjen e një rrjeti sigurimi në Kosovë. Si rezulltat i kësaj pune Zahiri dhe aktivistët e Orllanit krijojnë Shtabin e Njësisë Guerile në Orllan.

Në vitin 1991 pasi që në Kosovë fillojnë që punët e ilegalës të kordinoheshin me legalen Zahiri shkon në Shqipëri për qëllime ushtarake. Me të kthyer në Kosovë në vitin 1992, grupi i tij zbulohet dhe Zahirit i duhet të kalojë në ilegalitet për disa muaj. Deri në 1992 ai kontribuoi në furnizimin me armatim të shtabeve të krijuara në rrethinën e Orllanit.

Gjatë vitit 1994, Zahiri filloi të angazhohet edhe në pjesë tjera të Kosovës për krijimin e UÇK-së. Kështu, ai është një nga themeluesit e Shtabit të Përgithshëm të UÇK-së dhe anëtar i tij nga fillimi, nga ku fillon të bëhet koordinimi i aktiviteteve politike dhe ushtarake në të cilat Zahiri luante një rol të madh si në zgjerimin e fushës së ndikimit, po ashtu edhe në furnizimin me armatim. Zahiri shquhet në këtë kohë si organizues dhe zbatues i shkëlqyeshëm i sulmeve guerile ndaj forcave serbe në Kosovë, po veçanërisht në rajonin e Llapit.

Gazeta "Bujku", 2 shkurt 1997


Vdekja
Në janar të vitit 1997 grupi i tij zbulohet nga sigurimi serb. Më 31 janar Zahir Pajaziti ishte duke udhëtuar nga Prishtina në drejtim të Vushtrrisë së bashku me bashkëluftëtarin dhe nipin e tij Hakif Zejnullahu dhe bashkëluftëtarin tjetër Edmond Hoxha nga Juniku, forcat serbe kishin vënë pritë në fshatin Pestovë, ku të tre bien heroikisht në luftë me ta.
Gazeta "Bujku", 1 shkurt 1997

Urdhri Hero i Kosovës
Më 31 janar 2008, në 11-vjetorin e rënies, Presidenti i Kosovës Fatmir Sejdiu i akordoi Zahir Pajazitit dekoratën më të lartë shtetërore të Kosovës Urdhrin Hero i Kosovës.
Permendorja



Agim GashiAdministrator