Lumturia.....?!

[Naki]

Postimi origjinal është bërë nga emine

Thjeshte dua ta di qka ju ben te Lumtur,dhe si e ndjeni Lumturin,a ze vend ajo ne jeten tuaj,apo ndiheni te Palumtur sepse ende nuk keni arrit aty ku deshironi


Diskutime te kendshme!

Lumturia apo knaqësia si ndjenjë subjektive ndjehët dhe definohet në pikëpamje individuale dhe si e tillë mund të jetë e qastit, javës ,muajit,vitit duke shetitë në kohë dhe hapsirë.
Personalishtë ndjehem i lumtur dhe punojë me një angazhimë dhe elanë pozitivë duke mos hargjuar kohën duke ndertuar ambicje të piramidave të pa arritshëme por gjithnjë duke jetuar realitetin me një arsyeshmëri,çë sfidat e jetës kanë një trajektore të pa parashikueshëme duke kërkuar një zgjidhje të harmonizuar ,balancuar në kohë dhe hapsirë .
Kodi im vepro nga zemra e gezuar dhe jo nga mendja e helmuar më ka sjellur knaqësin që e ndjejë qdo ditë!

[Jana]

..pem pelqen mendimi juaj Alima ...

...kur e pranojm vetem ashtu si jemi ...kur e dijm sha dojm dhe nuk pretendojm me shum se sa kemi forc ...ateher e gjejm lumturin dhe mund ta shijojm ...

...kur jetojm pran njerzve pozitiv ...dhe kur e marrim jeten ashtu siq vjen ...
...kur shikojm perpara dhe ecim rruges pa u mundu me nenqmu dhe mi shkle tjetrin ...ska se si t'mos jemi te lumtur...............etj......

[Kercovari]

Po Jana,

Është Virtyti të sillesh në përputhje me veten. Të jesh i lumtur tani, jo në emër të ardhmes dhe kujtimet e së kaluarës, por në këtë moment.Në fund të fundit,të jesh i gjallë ke kuptuar se çka është virtyti.Po lumturia?Kur ne jemi vetë të lumtur,rreshqesin në një shtresë "Indiferente"që nuk duhet të na ndodhë,sepse;

"Edhe një qytet i ndotur mendon se është i lumtur me veten".Të shohim si dhe pse?

Të kromosur, qenë të pista dhe të sëmurët sundojn qytetin e pist dhe të ndotur.Janë aty, në çdo hap në dispozicion për të gjithë, por askush nuk bën asgjë. Kjo nuk është më ndonjë frikë se si njerëzit janë mësuar në një mënyrë të mendojnë se kjo nuk është detyrë e tyre për të luftuar kundër tyre. Qyteti me erë të keqe është i kënaqur me veten, sepse sundimtarët e këtij qyteti,mund të jenë vetëm qentë e kromosur.Pra,edhe qyteti i ndotur mund të jetë i lumtur me veten, sepse dikush tha:"Kjo botë është aq mizore sa që askush nuk është larguar i gjallë".

E pakumptimtë si hakmerret kur në këtë botë kemi ardhë kryesisht në vajë,por të sigurtë se kemi sjellë gëzim.Dhe ikim të gjithë,shpesh, pa mësuar sa të lumtur ishim me jetën;mondohemi për gjatë gjithë jetës të lëmë diçka për të na kujtuar dhe të ndjehen keq njerzit që kemi lënë pas,por nëse jo,athere le t`i gëzohen mbase janë po në të njejtin drejtim tonin.

Ka shumë pak njerëz me shpirt të mirë,por për fat të keq ka më shumë "Indiferent",dhe ato nuk i kemi për afër zemre sepse indiferenca është diçka që botës nuk i sjellë aspak mirësi.Dhe lë të ketë sa më pak edhe shpirtmirë,sepse ne shpirtmirsinë dimë të shëndrojmë në diçka më te rrezikshme se urrejtja në vrullin e dashurisë.I lumtur jam në dashuri themi të gjithë..A thua?!E dini pse?.Urrejtja dhe dashuria vrasin në mënyrë të kontrolluar,por shpesh harojmë se "indiferenca" është vrasësi i vertetë.

"Indiferentë" quhet një shtresë e lëkundur njerzish që nuk tenton të mbështesë asnjë palë. Zëri i tyre është aq indiferent ndaj çdo rasti sa që ne nuk e kuptojmë thellsinë e vertetë,zë i lartë jo se jo, me siguri jo tani,po në të vertetë e kan zërin të rehatshëm. Për të kuptuar këtë më mirë,përtrypeni pak zërin,pas kësaj ju merrni një interval prej rreth një e pesta, kjo është ajo situata indiferente, shpesh e quajtur situata e mesme e fjalës.Dhe situata të mesme të fjalës nuk bëjnë askënd të lumtur,sepse si indiferent në raste kur na është kërkua rndihma,fjala që mesi presin të dëgjojmë..u zhduk.Kurë indiferenca është arma më vrasese, e vetmja gjë më e keqe se shiprtmirsia,mund të jetë injoranca.

Injoranca i bën njerëzit të lumtur dhe të kënaqur, por jo të plotësuar.Fati nuk është qëllimi përfundimtar i lumturisë njerëzore apo kënaqësi personale.E përmbushur është ajo që është ndjekur. Njeriu dëshiron të jetë i kënaqur me veten dhe me njerzit e tjerë, dhe dëshiron që të afërmit e tij të jenë të kënaqur me të, të jetojnë në paqen e Perëndisë dhe të njeriut.Njeriu,(burri apo grua), do të jenë të kënaqur me atë që njerëzit të mendojnë për to. Prandaj ate nuk thonë ata të parën që u vjen në mendje, nuk bëjnë vetëm atë çfarë duan, ata duhet të mendojnë gjëra të tjera, të gjithë botën dhe vendin e tyre ku jetojnë. Njeriu nuk është ishull ...dhe nuk mund të kërkojë po as të gjejë lumturi në ishullin e ëndërrave të së djeshmes,të së nesërmes..por sot,në këtë çast!

Si të mendoj gjithë botën për të qenë i lumtur?

Dikushi më pat thënë se jam ka humbi orientimin në net.Paisjet multimdia dhe neti është ajo bota sot e cila deri dje çdo orientim e kishim në atlaset gjeorgrafike,sot e kemi në shpi për të mësuar lumturinë e tjetrit dhe kënaqsitë,vrasjet,luftrat,dredhit,urrejtjet,fanatz mat,indiferencat,kurse humbja e orientimit është të jetojsh me lumturinë e ditës dje dhe të shpresojsh për ditën e lumtur nesër..po sot?Ta lëmë të na ec për shtati..."Injoranca"`!

[Naki]

Lumturia është brenda nesh

24.01.2012, ora 15:02

Lumturia mund të mësohet, por gjetja e domethënies dhe e një qëllimi në jetë është rruga drejt lumturisë dhe jo anasjelltas. Njerëzit e lumtur vlerësojnë dhe e kuptojnë se të jesh i lumtur, i shton vite jetës tënde dhe i jep jetë viteve të tua.

Qëllon shpesh që mes miqsh a njerëzish të afërm të na pyesim apo të drejtojmë pyetjen: a jeni të lumtur? Kjo është një pyetje që, edhe pse pa zë, ia bëjmë shpesh vetes në situata të ndryshme jetësore apo edhe në momente reflektimi. Në fund të fundit, është situata, gjendja shpirtërore që e kemi ëndërr të gjithë, që e dëshirojmë, për të cilën luftojmë e përpiqemi, ndonjëherë në mënyra që janë shumë larg arritjes së lumturisë. Lumturia është aq thelbësore për qenien tonë, sa edhe Kushtetuta amerikane e ka në preambulën e saj, kur thotë veç të tjerash se, “njeriu ka të drejtën që të përpiqet të jetë i lumtur”…

Shpesh i përgjigjemi njerëzve të afërt: po, jemi të lumtur. Këtë e bëjmë sepse mund të jetë e vërtetë, por edhe për t’u thënë se jemi me të vërtetë mirë. Zakonisht kur na e pyesin prindërit, të cilët në fund të jetës do të donin që të paktën të na kishin dhuruar momente të lumtura dhe të kishin rritur qenie të lumtura. E dimë se për ata, kjo do të ishte arritja më e madhe. Ka raste kur jemi në momente të këqija. Është mirë që t’ia pohojmë vetes, por ndërkohë të bëjmë dhe pohimin tjetër se, kjo është një situatë e përkohshme dhe se dielli i lumturisë do të shkëlqejë sërish në qiellin e jetës sonë, pavarësisht reve të përkohshme. Debati mbi lumturinë është i vjetër dhe gjithëpërfshirës. Ekonomistët, politikanët, psikologët e të tjerë, flasin në mënyrë të vazhdueshme për mënyrat më të mira dhe më efikase për krijimin e një shoqërie të lumtur në përgjithësi. Madje, ekziston edhe indeksi i lumturisë në shumë vende për të testuar se sa të lumtur jemi. Ka edhe mijëra libra me këshilla dhe receta për të arritur dhe prekur lumturinë, për të zbërthyer sekretin e të qenët i lumtur me veten dhe jetën që bën. Megjithatë, studimet e mëdha, që mund të qëllojë të jenë edhe të vlefshme, thonë se çdo njeri prej nesh mund të ndërmarrë disa hapa të thjeshtë dhe të vegjël që mund të mos i dhurojnë lumturinë e menjëhershme, por të paktën mund ta ndihmojnë që të ndihet mirë dhe ta kuptojë më mirë veten. Ja disa nga këto këshilla të thjeshta dhe krejtësisht të mundshme për t’u vënë në jetë nga secili prej nesh.

Prano atë që ke

Kërkimet tregojnë se njerëzit e lumtur kanë nivele modeste pritshmërish dhe aspiratash. Zakonisht, ata duan dhe synojnë atë që mund ta arrijnë, ndërkohë që njerëzit që nuk ndihen të lumtur, duket se nuk e arrijnë dot kurrë atë që duan. Ata dinë gjithashtu se si të shmangin të gjitha zhgënjimet dhe të krijojnë situata të këndshme dhe surpriza. Kjo, sepse ata punojnë dhe luftojnë për qëllime realiste, të arritshme dhe janë të lumtur me atë që kanë, edhe sikur të jenë të varfër. Pra, duhet që t’i pranojmë gjërat që na janë dhënë, që i kemi. Nuk duhet që të harxhojmë sasi të mëdha kohe duke u ankuar për gjërat që na kanë ndodhur dhe si pasojë e të cilave jemi frenuar që të ecim apo bëjmë përpara e si pasojë, të mos ndihemi të lumtur. Një nga prerogativat e të qenët i lumtur është që t’i gëzohemi asaj që kemi. Sigurisht, kjo nuk do të thotë që të mjaftohemi me aq, por të jemi realistë.

Kënaqu me atë që bën

Njerëzit e lumtur bëjnë gjëra që u pëlqejnë dhe pëlqejnë gjërat që bëjnë dhe mbi të gjitha, nuk shkojnë në kërkim të parave dhe pushtetit apo edhe lavdisë. Nuk ka, për shembull, asnjë arsye që të mbetesh i ngjitur pas punës që ke dhe që nuk e do, të vazhdosh të rrish i rrethuar nga kolegë që nuk kanë të bëjnë me ty dhe që të paragjykojnë apo me të cilët nuk ke asnjë gjë të përbashkët. Njerëzit shpesh harrojnë se ka mundësi që të jenë vërtetë të lumtur në punën e tyre dhe mbi të gjitha, harrojnë se duhet ta kërkojnë një gjë të tillë. Shumë njerëz kalojnë vitet më të mira të jetës së tyre duke u përpjekur që të bëjnë para për t’i pasur më pas në një moshë më të thyer, duke sakrifikuar shëndetin dhe familjen në këtë proces të gjatë, të vështirë dhe plot mungesa e stres. Dhe pastaj, kur i kanë bërë lekët, i shpenzojnë në pjesën më të madhe për problemet shëndetësore që u janë krijuar gjatë viteve të lodhshme të punës pa pushim dhe me shumë stres dhe mbingarkesë. Ndërkohë, edhe me familjen e tyre hasin vështirësi të mëdha, sepse kjo lloj pune u ka shkatërruar lidhjet e domosdoshme për të qenë në harmoni dhe për të dhënë e marrë dashuri.

Jeto për të sotmen

Mos jeto në të shkuarën, mos e mbaj mendjen tek ato gjëra që të shkuan ters, tek dështimet apo zhgënjimet. Njëherazi, mos krijo ide fikse për të ardhmen dhe mbi të gjitha, për të ardhmen e largët. Mos u streso dhe mos krijo ankthe për atë që do kohë që të vijë. Njerëzit e lumtur jetojnë për të tashmen. Ata kanë një mendësi pozitive. Nëse nuk mund të jesh i lumtur sot, atëherë si mendon se do të jesh i lumtur nesër? Përse vallë mendon se gjërat nesër do të jenë ndryshe?

Zgjidh lumturinë

Mos ki frikë që të rivlerësosh qëllimet dhe objektivat e tua në jetë. Imagjino jetën tënde si një histori që mund ta realizosh dhe ta ndryshosh sa herë që vendos ta bësh një gjë të tillë. Kjo mënyrë fleksibël kërkon një mendësi shumë pozitive dhe një mendje të hapur. Duhet që në mënyrë të vazhdueshme dhe aktive të zgjedhësh gjithmonë që të jesh i lumtur. Gjithmonë ke një mundësi tjetër, ke lirinë për të zgjedhur mënyrën në të cilën mund të zgjidhësh një situatë. Një studim ka nxjerrë në pah se njerëzit që e ndiejnë se kanë një mundësi zgjedhjeje dhe e kanë jetën e tyre nën kontroll, janë më të lumtur se fatalistët, pra njerëzit që mendojnë se asgjë nuk mund të ndryshohet me ndërhyrjen personale dhe se gjërat janë të shkruara një herë e mirë dhe nuk ndryshon asgjë. Sipas studimit, vendet e Europës Veriore janë shumë më optimistë, ndërkohë që jugu i kontinentit ka njerëz më fatalistë.

Marrëdhëniet

Ne e marrim lumturinë nga të tjerët dhe nga mbështetja që u japim të tjerëve. Kujtoni gjithmonë se ashtu sikundër të tjerët mund të na bëjnë ne të lumtur, edhe ne mund të bëjmë të lumtur të tjerët. Duhet t’i duam njerëzit që janë të rëndësishëm për ne. Një studim tregon se njerëzit e martuar janë më të lumtur se beqarët.

Rri me axhendën plot

Nëse dëshiron të jesh i lumtur, atëherë zhvillo një personalitet social – prano ftesat për të pirë një gotë jashtë, bëhu pjesë e klubeve të ndryshme, shko në aktivitete sociale. Mënyra më e mirë për të pasur kënaqësi, është që të jesh në shoqërinë e të tjerëve. Krijo një jetë të pasur sociale dhe bëje këtë jo si një detyrim, por si një shpërblim që i jep vetes pas një dite të lodhshme në punë dhe për hir të të bërit qejf.

Mos bëj krahasime

Ambicia në vetvete është e shëndetshme dhe i bën njerëzit të lumtur, por ndërkohë, një ndjenjë tjetër që ngjan me ambicien, por është tërësisht negative është zilia, dhe zilia të bën të palumtur. Duhet të krahasohesh me të tjerët, por në mënyrë të shëndetshme, jo të sëmurë. Në vend që të humbasësh energji në dëshirimin e pamundur të asaj që kanë të tjerët, më mirë përqendrohu tek objektivat e tu dhe do të ndihesh më mirë.

Ji vetvetja

Ashtu sikundër nuk duhet të krahasosh veten me të tjerët, nuk duhet as të vrasësh shumë mendjen për atë që mendojnë të tjerët për ty. Vetëm në këtë mënyrë do të jesh me të vërtetë vetvetja. Njerëzit e lumtur janë shumë spontanë, natyralë dhe të vërtetë. Ata thonë atë që mendojnë dhe nuk janë shumë të shqetësuar se çfarë mendojnë të tjerët për ta. Të qenët vetvetja, të bën të lirë dhe autentik.

Mos u shqetëso

Mos e merr veten shumë seriozisht. Njerëzit e lumtur nuk shqetësohen shumë dhe e dinë mirë se 90% e shqetësimeve që kanë nuk janë të vërteta.

Organizohu

Mund t’i keni zili ata njerëzit që bëjnë jetë boheme, ku ‘rafsha mos u vrafsha’, pra i bëjnë gjërat duke ndjekur nxitjen e momentit, por mos u gënjeni. Njerëzit e lumtur planifikojnë dhe organizojnë jetën e tyre, kanë qëllime dhe objektiva. Mund të arrish atë që dëshiron vetëm në rast se në radhë të parë e di mirë çfarë dëshiron me të vërtetë. Këtu fillon gjithçka dhe më pas tek organizimi i realizimit të objektivit tënd.

Mendo pozitiv

Grumbullimi i emocioneve negative dhe ndjenjave të këqija krijon një shtrëngim të madh psikologjik dhe mungesë rehatie fizike. Njerëzit e lumtur, duke drejtuar gishtin tregues nga gjoksi, vendi ku ndodhet stresi, i thonë këtij të fundit: Ik që këndej, ose do të iki unë nga ty! Njerëzit e lumtur tentojnë që të shohin gjithmonë anën e mirë të gjërave, edhe në rastet më të errëta. Atletët e suksesshëm e dinë si të përqendrohen dhe të fitojnë dhe nuk e nisin një garë me frikën e humbjes. Duhet që të zhvendosemi nga mendësia negative dhe e dështimit dhe të bëjmë tonën ndjesinë pozitive dhe atë të fitimtarit. Optimizmi është një mekanizëm natyral i mendjes kundër depresionit.

Vlerësoje lumturinë

Lumturia mund të mësohet, por gjetja e domethënies dhe e një qëllimi në jetë është rruga drejt lumturisë dhe jo anasjelltas. Njerëzit e lumtur vlerësojnë dhe e kuptojnë se të jesh i lumtur, i shton vite jetës tënde dhe i jep jetë viteve të tua.
(Gazeta Shqip)
Ne posten time elektronike me erdhi ky shkrime mjaft interesant qe ndoshta temes se hapur nga Eminja do ti jap nje kolorit inspirues per te debatuar.

[emine]

hasa ne nje tem te ngjajshme,


http://www.dardania.de/vb/upload/showthread.php?t=12770

[Zero Cool]

Lumturia e besimtarit:


Nga jeta praktike vërejmë se çdo veprimtari e njeriut mendohet se synon diçka te mirë dhe për ketë arsyeje e mira, me të drejtë është shpallur si diçka që synohet nga të çdo gjë. Gjithashtu çdo veprimtari ka një qellim dhe te gjitha qëllimet aspirojnë në të mirën më të lartë që është LUMTURIA.
Madje edhe kryesit e veprave më të shëmtuara veprojnë në atë mënyrë, që më vetëdijen e tyre mendojnë që do t’i sjelle lumturi veprimi i kryer.
Kryesisht veprimtarit njerëzore të shoqërisë sonë mbështeten në tri shtylla: prona private, fitimi dhe pushteti. Pra, kjo tregon që natyra njerëzore është e orientuar përherë e më shumë nga zotërimi.
Përgjithësisht njerëzit kërkojnë lumturinë në zotërimin e gjerave materiale, madje edhe në zotërimin e qenieve njerëzore, shoqëria në të cilën jetojmë është aq e dhenë pas zotërimit saqë identifikimi i njeriut bëhet më anë të asaj qe ai zotëron, d.m.th je ai, çfarë ke. Krahas mirëqenies që sjellë zotërimi gjithashtu sjellë edhe anën e errët, sepse njeriu sa me shumë gjera që zotëron aq me shumë e humb sigurinë dhe qetësinë shpirtërore ngase vazhdimisht e shoqëron ndjenja e frikës, e ankthit, pasiguria dhe rreziku mos po e humb atë që ka. Dhe nëse ai është çfarë ai zotëron dhe e humb atë që zotëron atëherë kush mbetet ai?
Prandaj a mund të besohet se këta njerëz janë të lumtur?
Është e qartë se vetëm të mirat materiale nuk janë në gjendje të na bëjnë të lumtur. Bota është plotë e përplot njerëz që kanë të gjitha të mirat e mundshme por janë të detyruar të marrin qetësues apo të zhyten në alkoolizëm për të qetësuar ankthet e tyre. Ndërkaq shikon të tjerë njerëz që megjithëse nuk zotërojnë asgjë,janë të lumtur, gëzojnë shëndet të mirë dhe jetojnë deri në moshë të shtyrë.
Aristoteli në veprën e tij “Etika e Nikomahut” të mirën më ë lartë e përkufizonte kështu:”E mira kryesore duhet të jetë përfundimtare, ajo duhet të jetë përherë e dëshirueshme në vetvete, asnjëherë për hirrë të diçkaje tjetër. Kjo është lumturia sepse atë e zgjedhim gjithmonë për hirrë të asaj dhe asnjëherë për hirrë të diçkaje tjetër”
Në përsiatje e sipër për gjetjen e qetësisë shpirtërore dhe lumturisë së plotë, njeriu duhet të zgjedh strehën më të sigurt: BESIMIN DHE DASHURINË NDAJ FORCËS HYJNORE.
Nevoja fetare rrënjoset në kushtet themelore të ekzistencës së species njerëzore. Bindja fetare është njohje nga ana e njeriut e një superfuqie më të madhe, të paparë,që kontrollon fatin e tij dhe ndaj se cilës duhet treguar bindje,respekt dhe adhurim.
Besimi mund të shqyrtohet si një prej aspekteve të strukturës së karakterit tonë sepse ne jemi ajo se cilës i jemi besnik ndërsa ajo se cilës i jemi besnik është ajo që motivon sjelljen tonë.
Besimi dhe dashuria ndaj Zotit është një pikënisje për përcaktimin e çfarëdo sistemi pikëpamjesh dhe veprimtarish,të cilit i përmbahen grupe njerëzish dhe që i shërben individit si skemë orientimi dhe objekt adhurimi.
Për dallim nga Aristoteli sipas të cilit lumturia arrihet kur njeriu plotëson funksionet e tij natyrore nëpërmjet një jete të mirë-ekuilibruar, Shen Augustini mbronte atë që lumturoja kërkon që njeriu të shkoj përtej natyrores,drejt mbinatyrores.
Sipas Shën Augusinit njeriu në menyrë të pashmangshme dashuron,njeriu mund të dashuroj:objekte fizike, persona të tjerë vetveten por gjithashtu dhe mbi të gjitha Zotin.
“Njeriu - thotë Augustini - është krijuar që ta dojë Zotin, Zoti është i pafund. Atëherë, natyra e njeriut është krijuar në mënyrë të tillë, që vetëm Zoti pafundësia mund t’i jap atij kënaqësinë apo lumturinë e skajshme”.
Pra lumturia e njeriut qëndron brenda për brenda tij, në bindjen, besimin dhe dashurinë e tij ndaj Zotit, aty ku nuk është e mundur të privoj ndjenja e ankthit dhe e pasigurisë. Pra ne qoftë se mendojmë të jetojmë të lumtur ne duhet ta zotërojmë të mirën tonë më të lartë!