Hartim!

[lyra2]

Postimi origjinal është bërë nga Linka_pz

Jo moj Lyra bash kam deshir qe ti permisoj gabimet pastaj e sidomos nese e ben korigjimin Jador .

..po po me shaka e thashe,ne ketu edhe nuk jemi kot,pyet ate qe di......
Me kujtohet kur nje shoqes ia shkruan hartimin nena e saj , arsimtare ishte ne nje shkolle tjeter.Befasia eshte aty se ajo mer noten 3 .Duke qajtur ,i thote arsimtares:"mami ma ka shkru hartimin e ti a asaj ia ke qit 3 uauauauauuaaaa " ....edhe hartimet nganjeher mvaret nga momenti apo kriteri i vleresuesit!

[Fshatari]

"Shum vjet u bën...sot u mbushën..." nuk e di saktësisht po e di që nuk isha shum i disponuem me hartue. Rallëherë e tejkalojsha mesatarën; gati gjithëmonë ndodhesha mes rangjeve 20-25 në klasen me 30 nxënës. Me ju thon drejt ka ngja nja dy-tre herë që as zeron se kam tejkalue.
Nuk vuejsha nga "xhelozia" po ua kisha pak lakmi atyne që kishin bo hartime të mira dhe u kërkohej t'i lexonin me za para gjithë nxansve. Lakmia shtohej edhe ma shum kur publikoheshin në mur emnat e tyne; kur shfaqeshin si nxansat ma t'zellshëm jo vetëm të klasë dhe shkollës po ma t'mirt në krejt qytetin.
Asht shum vështirë me kan anonim, pa relief, se kush me sy nuk don me t'pa! Bile edhe baba(e kish pas marrë vesh në mbledhjen e prinve për ata nxansa shembullor..)nuk ma hiqte kurr zahmetin.
Me këtë deshta me ju thon se dy postimet e para të kësaj rubrike më përkujtuen disa "koleg"(unë i konsiderojsha si koleg po relacioni nuk ishte reciprok) të klasës time që vërtet shkëlqenin karshi meje po jam i bindun se ata as emnin nuk ma kanë mësue kurrë, po çka ti bojmë...! Siç po e shihni, jam mësue me kon anonim(i pa emen) qysh prej bangave të shkollës.
Kjo pra ishte gjendja ime shpirtërore para, gjat dhe pas hartimit, e lakmia dhe dëshprimi arrinin përherë pas komunikimit të rezultateve, pa kurfarë surprizash!
Postimet e sipërcitueme ma sqaruen faqen tjetër të medaljes : vetëm tani po arrij me i kuptue kolegët e mi të dikurshëm. Shpresoj se at dy-tre të fundit, ma të dobët se unë, do ta kuptojnë se nuk isha i zoti me i ndihëmue për arësyet e eksponueme këtu ma nalt!

I juaji...

[jadore]

kJo moj Lyra bash kam deshir qe ti permisoj gabimet pastaj e sidomos nese e ben korigjimin Jador .[/quote]



wow, erdh koha te ju rrefehem ne kete drejtim..
gjuha shqipe mbaj mend qe thonte profa, ndahet ne gramatik dhe letersi , si duket une kisha dhunti letersine ,gramatiken e mesova vetem ne ciklin e ultet , dhe sot beje gabime drejteshkrimore , dhe pse disa here u mundua antari Pokeri te me ndihmoj ne kete drejtim ,por e kote..!!! letersia si duket ishte trashigim familjar qe vazhdon dhe ne gjeneratat e reja tek ne ...( dhe pse thene te drejten mua nuk me pelqen rruga qe duhtet ata ta kalojne, ka cmim te larte .. )
nese ndalem ne hartime apo referate them qe ose jam nominuar nga profet here ne fund te pusit ose larte ne zenit..!!!, gjithmon me ra te lexoj literatur qe ishte krahas meje per 10 vjet me te rritur ,nese kisha nje liber ne dore kjo kuptonte qe pa e perfunduar koha ndalej per mua , qdo here si referate shkruaja vetem titujt e librave qe ne muaj arrinin deri 30 -te , kjo vlersohej nga profa i gjuhes me noten 1 gjate vitit dhe ne fund mbyllej 5 ,dhe kishte te drejte, me krejt qenjen u mundua te me largonte nga ky virus,urreja kur ndonje hartim i krijuar nga une , qe permblidhte vetm 5-6 rreshta vlersohej dhe lexohej nga shkolla ne shkolle ( dhe prej momentit qe i shkrova me kurr nuk i pash , veqese dhe une ju revanshova , kurr nuk ju plotsova urdherin e tyre te kaloja nga kl ne kl duke lexuar , gjithmone lexonin profet per mua ,ha,hahaha kohe tinjixheresh ..epo ishin kohe frajerizmi ,atebote thuhej demode po te gjeje kohe per hartime , e une nuk bente te mbetesha pas .. snobizem hesapi de ) nejse ...per te njohur ate kohe shkrova shume hartime, dhe cdo here ju thonja per fund , nese do jetonim ne nje mentalitet tjeter , ju do te duheni te me e paguani per krijimin ,hahahah jam apo jo vizionare ,hahaha ,nga ajo qe Murgesha na kthej pas vetem nje me mbet merak , sa here per gjuhe ,histori ,apo drejtim shoqerore me kandidonin per gara fedrative gjithmone ishte pergjigja e prer e memes sime .. tri vija te kuqe , qe nenkuptonte as mos e diskuto , mesoj lendet tjera dua rezulltat te shkelqyer une..
kjo eshte e gjitha , pra dhe sot duke ditur mungesen time ne kete drejtim , adhuroj tjeret qe kan drejteshkrim te bukur , por dhe korigjoj tjeret , per ate qe syri me vret . ndersa e keqja e gjithe kesaj ne te folur eshte qe kur tjerer komunikojn me mua ,asesi nuk bindem qe vij nga Gjakova , duhet te jem nga Tirana , kjo me sekletos pak, se me duket qe me humbin identitetin .. qfare te besh dhe kjo duhet te jete rezultat i hartimeve ..

[Fshatari]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

Se ç`mu kujtua sot rastësisht e befasisht një orë hartimi nga gjuha shqipe nga kohë thuaja të harruarra, por që si duket ato jetojnë ende diku nëpër qoshet e kujtesës sonë e në një ditë pa ngjarje dalin në sipërfaqe.
Po pra atë ditë kishim Hartim nga Gjuha e ëmbël shqipe.
Nuk më kujtohet tema për të cilën duhej të shkruanim por më kujtohet fare mirë që edhe mund të zgjidhnim një temë të lirë.
Sillja lapsin në dorë pa mundur të filloja të shkruaj, ishte ajo një ditë kur mendja ime i ngjante Saharës e asnjë mendim nuk mund ta vendosja në letër.
Në gjysmë orëshin e fundit u përcaktova për njërën prej temave, më mjaftuan 10 minuta ta mbaroj, se edhe nuk isha aq e interesuar të shkruaj e lexova njëherë dhe e mbylla fletoren e Hartimit. Shoqja në bankën mbrapa më prek në sup, e mu dok se po e di se çka po don?
I hodha tinëzisht një sy e pash se fletën ende e kishte të bardhë fare, pa shkruar asnjë fjalë në te.
Shpejt e shpejt nxorra një fletë dhe fillova të shkruaj për temën e lirë.
U përcaktova për një ditë e lirë nga jeta jonë.
Për 15 minuta e shkrova e i mbeteshin asaj diku 8 minuta për ta kopjuar e shkruar në fletoren e saj. Ja hudha letrën e shukatur dhe u ngrita e dola jashtë që të ndizja një cigare.

Pas një jave profesori na i solli hartimet tona.
Më kishte lënë një 3+ e kur më dorëzoi fletoren më shikoi i zhgënjyer, por aq më bënte

Kjo ngjarje sigurisht do të harrohej me kohë, e nuk do ta kujtoja kurr, si që i kam harru sa e sa orë hartimesh tjera, por befasia ishte se të gjithëve na i dorëzoi hartimet toan e në dorë mbante fletoren e Hartimit të shoqes sime...
E ftoi ate të dilte e ta lexonte hartimin e saj dhe në daq besoni e në daq jo ai Hartim u shpall si më i miri i njërit nga gjysmëvjetori i parë apo i dytë nuk më kujtohet në gjithë shkollën.
Kur shoqja lexoi hartimin e saj profesori mbante sytë tek unë, nuk di kurr në e ka kuptuar apo jo se unë isha autorja e atij hartimi por edhe kurr nuk e kam harruarr zhgënjimin që e shifja në sytë e tij...

__________________________________________________

Ju ftoj të gjithëve të shpalosni hartimet e tuaja që ndoshta edhe pse mendoni se i keni harruarr prap se prap flejnë diku në kujtesat tuaja.

Edhepse jetoj në fshat, siç e kam saktësuar disa herë, lexoj me ëndje edhe autorë shqiptar edhe të të huaj.
Para disa vitesh, kam lexuar veprën e një shkrimtari francez, Marcel Proust, që ka për titull "A la Recherche du temps perdu"(Duke kërkuar kohën e humbur). Shkollarët francez e mbajnë mend Proust-in për një detal : bëhet fjalë për një llojë ëmbelsire që në rrethin e Parisit e quajnë "madeleine"! Autori na tregon se kur "zhyttëte? një "madeleine" në një gotë me çaj, i vinin në mendje shumë kujtime që konsideroheshin si të humbura për gjithëmonë.
Përderisa të Prousti është "medelein"-a ajo që mundëson daljen në sipërfaqe të disa ndjenjave e mendimeve të vjetra, te Murgesha na del "zhgënjmi" i dyfisht edhe i profesorit edhe i vetë Murgeshës. Nuk jam psikolog por jam i prirur të besoj që i vetmi person vërtet i zhgënjyer në atë moment është vetë Murgesha e cila lexon zhgënjimin e vetë të thellë në "sytë e profesorit"! Intensiteti i momenteve të tilla zbehet me kohën po nuk e braktis totalisht qenjen tanë... e kohëpaskohe na troket në derë.

PS.Përafrimet e paralelizmat mund të jenë jo të qëlluar. Përvoja e përshkruar nga Murgesha më përkujtoi shkrimtarin francez.