Nga streha e lotit

[Domira]

Skofiar!

Perseri ngrohtesi nen "strehen e lotit" tend.

[Skofiar]

Postimi origjinal është bërë nga Domira

Skofiar!

Perseri ngrohtesi nen "strehen e lotit" tend.

Po, Domira, përseri. Falemnderit që më lexon!

QËNDRESË

Stoikisht iu kam qëndruar
Historive të zymta

Greminave të thella
Ku mbyten dragonjtë

Gjithmonë me shkronja
E fjalë të urta në rreshta

I papërkulur mes fjalëve
Thashethemeve të leshta.

[Skofiar]

JOSHJE

E kam shkruar me gjuhë
Harmoninë e trupave tonë

Siç e kam shkruar me mend
Harmoninë e kundërthënjeve

E kam shkruar me tri shkronja
Historinë e emrit tënd

Gjithçka kam shkuar
Për ankthin e joshjes

[Skofiar]

Kosovës

S’ke vë faj e dashur,
të ka mbetur të endesh bulevardve
nëpër tavolina hamshorësh
ku bloza e duhanit
po ta ndryshon gjeografinë
e ti, lakuriq me gjinj të tkurrur
nga njëqind duar të huaja
që t’i matin e t’i ndukin
herë kah jugu herë kah veriu
duke dashur të ta shkulin mëmësinë
prej atyre kokrrave
ku dikur dehej vetë jeta.

Nuk të vë faj e dashur,
veç një rrobë mëndafshi prej fjalësh
përpiqem të ta hedh krahëve
por ti nuk e pranon
përkundrazi më del përpara
e me lakuriqësinë tënde
me akuzon dhe më thua:


Fjalët nuk më ngrohin më,
as nuk më mbrojnë prej lakmitarëve,
bile shpesh po më lëndojnë
kur askush s’po më shikon,
prandaj, merri fjalët
e qëndis pelerina të tjera
hidhja një botës, yjeve,
planeteve të fshehura.


Pastaj kthehu prapë djalë
e më kërko rrugëve
e nëse më gjen sërish kështu
të zhveshur si këto ditë,
të paktën do vesh re
kur m’tkurren gjymtyrët
si qajnë me zë dëshmorët
kur n’damarë më trashet gjaku
si qajnë fëmijët e heronjve
kur zemra mbushet me damka
si ofshajnë ata që për lirinë time
në beteja lanë gjymtyrët.


Veç, kur foshnjat që vetë kam i lindur
stolisen në gjoks e në ballë
me tri shkronja si më parë
e kuajt t’i shalojnë
atëherë do të më mbushen gjinjtë,
atëherë do t’më vijë qumështi
e do belbëzojnë perënditë,
vetë do kërkojnë të pinë.

Por nëse kur të kthehesh
po më gjete në kukëza duke u zvarritur
vazhdo rrugën, mos ndalo
O i nderuari djalë
Unë jam ti.
-----------

[legenda]

Komplimente,vertete paskeni shpirt poeti.Respekt

[quote=Skofiar]Kosovës

S’ke vë faj e dashur,
të ka mbetur të endesh bulevardve
nëpër tavolina hamshorësh
ku bloza e duhanit
po ta ndryshon gjeografinë
e ti, lakuriq me gjinj të tkurrur
nga njëqind duar të huaja
që t’i matin e t’i ndukin
herë kah jugu herë kah veriu
duke dashur të ta shkulin mëmësinë
prej atyre kokrrave
ku dikur dehej vetë jeta.

Nuk të vë faj e dashur,
veç një rrobë mëndafshi prej fjalësh
përpiqem të ta hedh krahëve
por ti nuk e pranon
përkundrazi më del përpara
e me lakuriqësinë tënde
me akuzon dhe më thua:


Fjalët nuk më ngrohin më,
as nuk më mbrojnë prej lakmitarëve,
bile shpesh po më lëndojnë
kur askush s’po më shikon,
prandaj, merri fjalët
e qëndis pelerina të tjera
hidhja një botës, yjeve,
planeteve të fshehura.


Pastaj kthehu prapë djalë
e më kërko rrugëve
e nëse më gjen sërish kështu
të zhveshur si këto ditë,
të paktën do vesh re
kur m’tkurren gjymtyrët
si qajnë me zë dëshmorët
kur n’damarë më trashet gjaku
si qajnë fëmijët e heronjve
kur zemra mbushet me damka
si ofshajnë ata që për lirinë time
në beteja lanë gjymtyrët.


Veç, kur foshnjat që vetë kam i lindur
stolisen në gjoks e në ballë
me tri shkronja si më parë
e kuajt t’i shalojnë
atëherë do të më mbushen gjinjtë,
atëherë do t’më vijë qumështi
e do belbëzojnë perënditë,
vetë do kërkojnë të pinë.

Por nëse kur të kthehesh
po më gjete në kukëza duke u zvarritur
vazhdo rrugën, mos ndalo
O i nderuari djalë
Unë jam ti.
-----------[/quote]

[legenda]

pritjaaaa,dhe NE- NE PRITJE....
------------------
komplimente.

Postimi origjinal është bërë nga Skofiar

Ti nuk erdhe

E prita pritjen në pritje
Pritje u bëra
Gjak i pritjes rrodhi nga damarët e vuajtjes sime
Pritje e lodhur u bë dashuria yte
E etur pritja për të të pritur
Ti nuk erdhe.

Vjen e shkon hëna me diellin në pritje.
Yjet luajnë valle pritjesh
Unë i gozhduar në pritje.
Lot i pritjes duke të pritur
Ti nuk erdhe.
E unë prapë pritje

Dhe ja vjen fundi i një pritjeje
E vdekur është edhe kjo pritje
E heshtur qarja në pritje
Pres një tjetër pritje
Ti nuk vjen
Unë i fundosur në pritje.

[Skofiar]

legenda e nderuar,

të falënderoj që gjen kohën e më lexon. Me respekt


VETVENDOSJE

I përkdhelëm idealet
Ende s’i realizuam
Ata na i thyen fjalët
Na pështyen e na denuan.


I mbijetuam besimet
Pa besuar taman kurrë
Ata që na i thyen premtimet
Ne bënë para kohe burrë.


Por mos t’harrojmë të duhemi
Të falim një pjesë intime
Një dashuri ku s’puthemi
Veç pak përjetime dhe gëzime.


T’i mbijetojmë dhimbjet
Që aq shpesh na sollën lot
Kurrë s'na i lëkunden bindjet
U mësaum me plumba e barot.

[Domira]

Skofiari prania e yte, mbshtjell me puhi pranvere fytyren time dhe me kthen nostlalgjite e kohrave te bardha.
Paçin rruge te pandalshme. vijëzimet e shkrimeve tua

Te pershendes perzemersisht.

[legenda]

mbijetesa-ky fenomen qe me shekuj e MBIJETOJME...
--------------------------------------------------------------

fjalen artistike e qmoje larte sepse eshte margaritare...
gjithashtu respekt per JU.

Postimi origjinal është bërë nga Skofiar

legenda e nderuar,

të falënderoj që gjen kohën e më lexon. Me respekt


VETVENDOSJE

I përkdhelëm idealet
Ende s’i realizuam
Ata na i thyen fjalët
Na pështyen e na denuan.


I mbijetuam besimet
Pa besuar taman kurrë
Ata që na i thyen premtimet
Ne bënë para kohe burrë.


Por mos t’harrojmë të duhemi
Të falim një pjesë intime
Një dashuri ku s’puthemi
Veç pak përjetime dhe gëzime.


T’i mbijetojmë dhimbjet
------------------------
Që aq shpesh na sollën lot
Kurrë s'na i lëkunden bindjet
U mësaum me plumba e barot.

[Skofiar]

quote=Domira]Skofiari prania e yte, mbshtjell me puhi pranvere fytyren time dhe me kthen nostlalgjite e kohrave te bardha.
Paçin rruge te pandalshme. vijëzimet e shkrimeve tua

Te pershendes perzemersisht.[/quote]


[quote=legenda]mbijetesa-ky fenomen qe me shekuj e MBIJETOJME...
--------------------------------------------------------------
fjalen artistike e qmoje larte sepse eshte margaritare...
gjithashtu respekt per JU.
[/COLOR]

Domira dhe legenda,

Ju falenderoj shumë dhe përkulem me respekt për fjalët e mira që m'i drejtoni lidhur me poezitë e mia.

Me respekt
Skofiari

[Skofiar]

RELIKTE E NJË SHËN VALENTINI

Te fontana e vjetër jam kthyer një natë
Nën shkëlqimin e hënës te banka publike
Mes pishave të dendura roje shtatlartë
I këndova legjenda dashurisë mitike.

U shtriva mbi bankë si eremit
Në heshtje këndova historinë e një ëndrre
Me fjalë të ëmbla që zbusin çdo shpirt
Dashurisë sublime i thura ditirambe.

Histori tjera pashë mbi dërrasë të saj
Dashnorët me kujdes i kishin skalitur
Disa shprehnin gëzime-të tjera vaj
Disa të lumtur, të tjerë mërzitur.

Hullitë e dërrasave dëshmonin ngjarje
Tregonin sa shpesh aty t’kam pritur
Për puthjet tona për vajtje-ardhje
Shpesh të fshira, më shpesh përtëritur.

[Skofiar]

DUA

Gjithmonë të kam në mendje
edhe kur s’të shikoj të shoh
pa të prekur të ndiej

dua të kem gjithnjë afër
të ndiejsh gjithmonë
ekstazën e qenjes së dashur

dua ta falë gjithë butësinë
e zemrës sime
dua ta dua trupin dhe ndjenjat

[Skofiar]

 (Nëse)
 
Nëse ti më thërret
Do të vie në fundin e tokës
Përtej deteve dhe oqeaneve
Përtej  borës së përjetshme
Nepër lavën përvëluese
Përtej fshatrave të fshehura
Përgjat qyteteve të ndotura 
Do përleshem me  mijëra njerëz
E do hy në beteja të pista
Do të gënjej pa ngurrim
Per të besuar në realitet
Sepse ... 

[Skofiar]

SONTE

Qetësi,
Fytyra jote më flet
M’i ndan fjalët në dysh
Ma ndan frymën përgjysmë.

Qetësi,
Sytë nisin të flasin
Trupit i shkon drithërimë
Flokët fluturojnë në erë.

Qetësi,
Asnjë zhurmë asnjë fjalë
Hijet tona krijojnë jehonë
Buzëqeshjet thyhen mbi pasqyrë.

[Skofiar]

LAVDI QIEJVE

Më lini vetëm...
Të ngre këngën time të lavdisë,
Lavdëruar qofshin qiejt për vetminë!

Më leni të prek qiellin...
T’ia shpërndaj retë e zeza,
Pse me hile na i fshehin yjet!

Më lini të shëtis vetëm...
Horizonteve të pashkelura,
Të luaj, vetëm, deri në pakufi.

Lavdi qiejve për vetminë!
Që ma hoqën prej syve dritën verbuese
Dhe nevojën për fjalë e fraza e boshe!