Nezir Myrta - Buzëqeshjet E Lirisë

[Ilir@]

Nezir Myrta / PRISHTINA




Prini Prishtina
me zëra nga troje të Shqipes

zëra të rij shpëtuar pahiri nëpër kukama shekujsh

zëra të lindur nga gjamët e vuajtjes deri n'Ka të Zi
zëra mjerimi të lindur edhe atje ku dreqi ban vo
atje ku nuk mundi të shkeli lirë as armiku ma i fshtirë

nga shkrepat e Tuzit e kreshtat e Dushkajes
nga shpatet e Podgurit e djerrinat e Drenikës
nga zhvinat e Kaçanikut e kërrshat e Dibres

zëra të lindur nëpër flakë e tym kohërash të nxime

erdhen e prinë në Prishtinë
e nëpër flakë e sollen lirinë

Prishtina zëri i trojeve të Shqipes!

[Ilir@]

Nezir Myrta / THEATRI I KOHËS SONË

Prova prova prova
Në Theatër
derisa të ndahen Rolet...
Premiera duhet të japet sëshpejti
Regjisori Sylejman Lokaj
është në hall të madh
as në Qiell as në Tokë

nuk e gjenë askund -
aktorin kryesor Nik Bardhin
Heroin e dramës "Ura e Shënjtë"
as në Tokë as në Qiell
Roli Kryesor jam Unë


Kapedan i kapedanëve të Rrafshit të Dukagjinit

qysh para Epokës së Re
mjellmat e bardha nga kaltria
korba të zi mbi lisa të varreve tona
paralajmërojnë



Përsëritjen e Historisë

Ku gojohen mesveti
Urata e Mallkimi në Kosovë
si rriçnat i hanë sorrat e larme
Historia e shtrirë Shtat'bojë njeri!
Nuk dua të shtrihem
Dua të Flijohem -
Mbi Urën e Shënjtë!



Vertikalisht!



Prova prova prova
Provohet Mbrëmja me Aktorët
Në Theatrin e Kohës Sonë -
Derisa të shfaqet Premiera!



(1987)

[Ilir@]

Nezir Myrta / KROJET E HUAJA TË LËNË NË HËNË



ç'nxierr fjala



ç'po beni

a kaq të pamëshirshëm ndaj fjalës

flokët e dimrit ju vëjnë në gjumë

ju përkundin dritëzat kristal nga acari

nuk e shihni kohën duke reshur mbi krye

qenkeni lodhur nga vrapi i fjalës

fajet e fjalës janë faje të mëdha

burime të ngrime akull ku rri shqipja maje shkrepash

zgjohuni e mos shtërzeni

a kaq fort qenkan ngrirë burimet e fjalës?

Deri në Hënën e Tretë do tu ngrihen shikimet

e do shikoni nënakull bebëza të hapura kah qielli

zgjohui e mos shtërzeni

nuk e shihni se edhe lotët janë ngrirë?

Nxierrni damarë të rinj nga toka e zanoreve

nuk e dini se ka edhe lumenj nëntokësor?

Eh! Mjerë për kronin që s'ka më ujë as gurrë

dhe e mashtrojnë rrjedhat e shirave të verës!

Rrëmih nën guri të fjalës thellë nën gjuhë të tokës sate

se krojet e huaja të lënë në Hënë!

[Ilir@]

Nezir Myrta / MOS BËNI DIELLIN MU SHUA


IN MEMORIAM



- Diellza E Rrezarta -

Përkujtim:

- Diellza Berishës e
- Rrezarta Tullarit, që humben jetën tragjikisht dhe
- Dy Nënave të Tyre - Përkujtim, në vend urimi 2009!




Mos e bëni aq me e plasë gurin,
Mos e bëni që dielli sot mu shua -
Rrezarta Diellza në Ju kanë nurin!

Nuk kthehet kurrë çka ka shkua:
Po t'i ktheni vajet Tuaja Një Fuqi,
Mos të bëhet jeta lot një prrua!

Kthehet diç tjetër ashk përsëri
Prore Diellza Rrezarta janë aty -
Parasyve atë s'mund ta kuptoni!

Ato i keni ag e terr rreze në sy
Ruani shpirtat e Tyre në fjalë!
Ruajini mendët që keni në kry'!

Mundet mosozo rëndë me dalë
Ju përciell Juve kudo ai kujtimi -
Mos i bëni lotët krejt aq të valë!

Mundohuni prore që nga pikëllimi,
Ta bëni ofshamën si rreze t'artë -
Për Ju Nëna lot si krejt rruzullimi!

Dielli Diellzen në rreze prore bartë,
E çka t'i them unë n'vaje një nëne -
Që edhe vet mjalti i duket thartë!

Ngushllimi kotet në gjak në vene,
Gropën n'zemër mbusheni Besim:
Gjithkah po ndjekë vdekja kretene!

Nuk i ndaj dy ëngjuj të rrinë shqim
Rrezarta e Diellza me të njejtin fat -
Paten le të prehen tok një amshim!

Shih të njejtin emër edhe Diellza pat
Ashtu siç janë Dy emrat përjetësues,
T'pavdekshme prore kudo i kemi ngat!

Diellza vie me një tufë rrezesh n'dorë
Rrezarta Diellore n'vend loti siell fat -
Të dyjat i përjetojmë lule në kurorë!

Diellza Rrezarta ne na ndritin prore -
Me t'njejtat rreze të bardha borë,
Shohim çdo ag Të Dyja dorpërdore!

O Nëna Ju keni veç kujtime të mira,
Të Dyjave ua siellin Dritën Hyjnore -
Mos u fundosni prore në pshëretira!

Diellza Rrezarta një kumtim amshimi,
Kuptim përjetësie emra prore t'gjallë!
Ato janë Dy Shpirta që flakron agimi!

Na kujtojnë çdo ditë që të kemi mall
Fshini ata lot që Ju rrjedhin vetiu -
Me psherëtima ndaj vdekjes përballë!

Dy Drita T'Syve - Dy Nënave shkrum,
Nga hijet e liga që iu sollen vërdallë -
Mbahuni të forta e qendroni shumë!

Se lotët e Juve - trazojnë Përjetsinë,
N'secilen pikëloti ua trazoni shpirtat -
Diellza e Rrezarta janë me Perëndinë!

(30.12.08.)

[Ilir@]

Nezir Myrta / ORA E POPULLIT






Ora e popullit-
Ishte gjarpëri i madh në themel të shtëpisë
Ora e shtëpisë - roje kundër të ligave

Shtëpia ka pas Orë
e njeriu ka pasë Orë

me dy gjarpërinj në bark ka luftuar

po njeri prej tyre flinte në gjumë
- e nuk i bëhej vonë për ashjë

njeriu e gjarpëri jetojnë në një truall
as nuk ia sheh njeriut ëndrrat -
mësa ia sheh gjarpërit këmbët

Njeriu me Orë e ka shpëtuar një shtëpi një katund
Një qytet një popull e ka shpëtuar një botë -

Mallkimi më i madh është me te vdekë Ora

popullin mund t’a shpëtoj veç një minut
Ora e popullit- Ora që rrin zgjuar -

Ora e Gjallë!

Mvaret a e ka populli Oren e vet zgjuar
a e ka Oren vet brenda epikës së tij

mosozot dikush të shkeli në sofrën e bukës
E të Beses -

nga padituria bën cdo gjë të ligë
edhe e vret veten -
kur nuk gjen tjeter shteg te kaloj ferrin e ligesise

mosozot njeriu me shkelë mbi gjakun e vet
nuk i del askund ilaç brënda Tokës e Qiellit!


- Qoftë Ora e Mirë e zgjuar!

[Ilir@]

Nezir Myrta / KËNGA E POPULLIT







Kënga e popullit -
e kënduar nën hundë
kur nuk donte të merr vesh mali
- as të sheh fusha

kur vlon e gufon shpirti
i ka ardhë deri në fyt

këngë e kënduar nëpër tymëra flakë e lot

këngë e kënduar e pashkruar -
pa shkronja as ortografi pa laps as shtypshkronje

këngë që gufon në zemër
e,
vlon përgoje shkrum i gjallë

e kënduar në hasra çerga qylyma
- në gryka maja e shkambinj malesh

gjithnatenelume - pa shtie gjum ne sy
me vaj në buzë
e,
lotet pikën në çergë e lotet pikën në shkamb

e pika e shpoi gurin duke rrehë në një pikë!

Kënga e popullit u këndua
deri iu këput fija lahutes e teli çiftelisë

lahuta e çiftelia mbeten atditesot varë -
u pre kënga në kulla u pre kënga në shkëmbinj

kënga është vaji i burrit

edhe para djepave edhe para varreve

edhe kur hëna u përgjak mbi mal
edhe kur dielli u lind si gjaku në agim

edhe kur Hëna ishte sosur
edhe kur vaji ishte nisur

edhe kur dielli u zu me kuçedër
jehoi kënga e popullit
e,
shpërtheu vaji i burrit:

-O lum për ty o për të lumin Zot
O në këmbë u çua Sokol e Halili

e,
doli Zana E Malit
e,
mali ushtoi prej djalit

kur këqyrën në varr -
gjeten veç 'i grusht eshtra

e zana mori malin
e toka mori djalin

e,
kënga mbet Vaji i Burrit!

[Ilir@]

Nezir Myrta / SHQIPTARI I RI


- Poetëve të rinj



Po lindet shqiptari i ri
tok -
me Nëntorin E Tretë -
aty ku kishte lisa të mëdhënj stuhishë illirian antik
me rrënjet e lashta trungu egjean jonian e adriatik
e trekontinental -
linden vishkuj të rinj shqip thikpërpjetë fjalës së bukur
nëpër shkronja të reja
bulëzojnë bulevarde të fjalës artistike
vishkuj të rinj patjetër u ngjajmë lisave të lashtë qiellor
se rrënjet e tyre i kemi në shpirtin flakada
fjalës së re ndritë feneri i kohës sonë
e kushtrimi zgjon lindjet e reja illire
vesa ushtare e plumt agimeve yllëzon mbi gjethe tingujsh të rinj
sofra plot bujari shqiptare - bukë kosove pjekur rrezesh
me sy tejbjeshkëve symësy me kohën symize
eva harroi mollën në degën e fjalës së atit
vrapon kopshtit edean plot tinguj mbushur frymë
gas e lot me një tufë bulëzash fjale në dorë
biligoa i pëshpëritë vllait skendërbean
mos të ndodhi kurr më tradhtia mes shpatash
gatitë tinguj të rinj dashurie zjarri me fletëza trëndafilësh
gota tingujsh plot nektar shpirti
anila pishë e kallur ndez pishtar mbi varre dëshmorësh të rinj
plot vrushkuj të zgjuar dashurie
veneta m'i kujton venetët e lashtë me shtiza trojane
e deradiane që sylot shpojnë mallin e Të Bukures Moree
shqiponja e re flatron lartësive të tingujve dardhan
duke i thyer lartësitë në rithme të rinj shkronjash
shqiptari i ri po lindet
në Nëntorin e Madh

Nëntori i Tretë po vie!

( 11.11.08 )

[Ilir@]

Nezir Myrta / AMANETI I KOHËS SONË
- Në Ditën e Flamurit!


Ismail Qemal Vlora -
Mjekrrën bardh si bora!
Kah Kosova o Isa Ora
Në Dy Krahsh qëndron!



Me ziosha zjarr ka Shkodra
Kah Shkupi sytë në kodra -
E deri n'Epir kafshon kobra!
Shqipja me Dy Gojë gjëmon!



Theranda jep Kushtrim Zjarr!
Abdyl Frashëri i flet në varr!
Koka e Alit tha: Epirin e marr!
E te Topliku, Narona e Tivari!



Nga Shpata Madhe Padrejtësi,
Mbeti veç - Një Copë Shqipëri!
Ende mbet i ngrimë emri - Illiri!
Kudo në tradhtina ra shqiptari!



Boll morëm mësim Skendërbeu,
Kokën tmerrit - shpatë ia preu!
N'pranga ma s'durohet Atdheu!
Do të na Ndihmoj - Perëndia!



Nuk vdiset gjithmonë të shkretë!
Nëpër Tokë, për Air e nëpër Det!
Amaneti i T'Parëve do të na vret!
Po s'u bë shpejt Një - Shqipëria!



O Ismail Qemal Vlora!
Mjekrrën bardh si bora!
Kah Kosova o Isa Ora!
Në Dy Krahsh qëndron!


Aargau, 28 Nandor, 1993.

[Ilir@]

Nezir Myrta / POEMA PËR POPULLIN





POEMA PËR POPULLIN



Populi ecë e nuk ngutet
Udhës me gropa zemre e kalldremeve historike
Nuk ngutet se është i Lodhur- i Këputur nga Thikat
Varrët Thika pas Shpinde ia kanë këputur shpirtin

Pesha e hidhur e historisë së tij -
Plot data lavra vitesh në ballë e shekuj betejash
Pa Pre e pa Fre -

Historia e Huaj i rrinë Gerrbë Mbi Shpindë ende!?
E -
Shpindën e ka plot gjak e trupin shoshë shpatash e plumbash

Plot plagë të moçme mijavjeçe

Duket sikur ngjitet gujaz Përpjetëzes Epike
Kurrë i gjunjzuar numron Hapat e Epokave
Që Ia lan veç një Copë Trup e Shpirt -
E me shpirt ndërdhëmb mundohet Për Të Gjallë!

Plot plagë të moçme mijavjeçe!

2.

Populli ecë ngadale e nuk ngutet -
Viteve të Krrusura Ura historike të Via Egnatias
Koha pa ujë në Sy ia qet thiijat e përgjegjura
për 'i pikë xeher tambli në Sy të gjegjur e t'regjur

Tamblin e Nanës ia qet për hundësh -
Deri ta qet një fjalëgoje
tue qitë zjarr për sy e tym përgoje

thuase - i kemi lindë zotit me zor!

Populli ecë ngadalë e nuk ngutet -
Varg i Gjatë Thik'përpjetë zor është m'u ngjitë kështu
S'ka kohë me u ndalë as para varreve as para të vdekurve
Të plagosur nuk sheh askund të shtrimë edhe ata ecin
Përpjetëzes së Plumbtë

Nuk kemi Kohë as me vdekë!

E Koha bie mazunë përdhe, nuk qet za as fjalë përgoje
Buzët - Shkrum i Gjallë - e luan kryet pëndueshëm -
Ka dro do ta shkelë Tjetra Kohë në gjysëmrruge

Mbetet kush mbetet e del në Breg Kohe - kush të del!

Historia e Popullit -
Nuk Shkruhet me Shkrola e Shkokla
Kur ecet Thik'përpjetëzes Gjarpnushë Historike

Populli ecë ngadale e nuk ngutet...!


3.

Ecë ngadale e nuk ngutet -

Kuk ngjitet ngarkuar Gur Muzeshë e arkeologjishë të thyeme antke -
Bjeshkët e Namuna i Banë me Shpindë

E Bjeshkë Shtyen me Gjoks!

Skurruar ne Gjak Triumfal të Fitoreve të Huaja
E Dikush ne Gisht në Gojë -
Dikund me Gisht në Kokë e dikund ia merr kamba kambën
me Zorrë nëpër kambë -
Pret të ia Jep Dorën Bjeshka - ajo ende i rrokullisë gur!

Koha Breshkë Ende ia Qet Thijat e Përgjegjura...

Përditë i del Doresh nganjë Bjeshkë e nga një Vrrijë
Me hekura në duar - don të dali hekurah - Moteve të Nxime!
Ia Nxini Jetën historia e veshur me Uniforma shtrigash

Me Bjeshkë e Vrriijë ndër Sqetulla -

Historia i ndalet para kambëve -
keshe po ia fshinë djerëset e gjakun -
djerëset i vlojnë n'ballë e s'un ia gjenë kund Çaren Vetit!

Përditë në lojna të reja - Shtrigash të Vjetra!


4.

Populli ecë ngadale e nuk ngutet -
Epokave Qorre Historike me Hapa të Randë - Bjeshkë!
Me Kokë Plumb - të rënduar mbi Kohë

Me Kohë Plumb në Zemër!

Me Shpindë të Plumbtë te Dy Luftave Botnore
Me 'i Botë në Shpindë -
me ndërskamca historike të pahistori
Përditë ia grryejnë Gjeografinë e vet ndër kambë

Përditë ta Grryejnë Dheun Ndër Kambë!

E ende Mizat e Trollit ardhse marrin Krahë Drangojsh për tu ngjitur në Qiell -
E me i shtie në Grusht Retë e Mendimit Bosh!

Ende - Mizat dojnë të bahen drangoj e Drangojtë sikur po paraqiten si miza -

Me Sy Mize nëpër Pluhurin e Mbetur në Tribuna Tribunatorësh!

Epokat e Lavdishe Hillire -
diegur e humbur pashënjëpadokë Nën-Tokë e Nën-Ujëra!
Edhe vet Koha sot po e sheh Kthjelltë Rrënjen e Gjallë
deri në Fundbote të Antikunit -

Gjaku Dardan vlon Ende illir ballkan!

Populli Ecë Ende Përpjetëzes Gjarpnushë Historike
Ngadale E Nuk Ngutet...!

(7. mars, 1996) Nga Vëllimi - POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

Nezir Myrta / SHQIPËRIA E BASHKUAR









E bukur është Kosova
E Bukur është Shqipëria

Siç është E Dashur Nana!

Më çon peshë shtat'palë Qiell
Më shtie në Dhe shtat'palë Tokë!

Edhe deri atje ku bre miza hekur
Edhe deri atje ku bre hekuri gjakun tonë!

Shqipëria e Zhbime - Rrafsh me Tokë
Shqipëria e Mbime - Rrafsh me Qiell!

Shqipëria me Botë në Sy -

si Farë në tokat Mere nëpër mahalla të botës
e bota me Shqipër në zemër

Shqipëria gjithmonë e pushtuar
Shqipëria - kurrë e nënshtruar!

Shqipëria e Bashkuar!


2.

Ushtima -
Me shënjen Viktoria
deri Te Molla e Kuqe
Filloi -

E Para
Në europën e Lindjes së Madhe
U lind në Prishtinë
E në thellësitë e Tokës së Kosovës
E rreh tupani i Dardanisë!

Dardania kumbonare bashkimi
E mbahet krisma - e mbahet fjala - Shqipëri!

Me njeren dorë kafshaten e bukës
E, jemi gai -
Me tjetrën kambëzën e pushkës!
Me gojë - bukë e plumba
Me sy shkreptëtima rrufee shqiponjash
Me hap drejtë shoqishoit në sy
Derisa të bëhet njera Dyshë -

- O Varre o Djepa!

Derisa varret me shokë shqiptare të linden në Djepa
Derisa Djepat me Dhëmb Ujku në Kaptyll djepi
Të përkunden në varre!

Me gjak e varrë lidhet Balli i Republikës!

Republika nuk lindet etiu si dielli
As nuk bie vetiu si shiu -

Republikën e bashkojnë fije-fije
Burrat -
E lidhin Nyje rreshtash e rrashtash !

- Ku janë Burrat?
- Ku janë Varret?

Duri gurin nuk e sheh
Burri burrin nuk po njeh!

Kosova - prore e kositur
Kosova - kurrë e nënshtruar!

Shqipëria e Bashkuar!

(Kalendor, 1992) nga vëllimi poetik POEMA PËR POPULLIN

Kjo poezi u emitua përmes RTV shqiptar më 1992, recitoi aktori i mirënjohur Kastriot Çaushi.

[Ilir@]

Nezir Myrta / KËNGA E POPULLIT






Kënga e popullit -
këndua nën hundë kur nuk donte të merr vesh mali
as te sheh fusha

kur vlon gjaku e gufon shpirti
i ka adhë deri në fyt

këngë e kënduar nëpër tymëra flakë e lotë

këngë e kënduar e gjithmonë e pashkruar
pa shkronja as orthografi pa lasp as shtypshkrojë
këngë që gufon në zemër e vlon përgoje shkrum i gjallë
e kënduar në hastra çerga qilima e drrasa të thata si fati
në gryka maja e shkëmbinj malesh të larta
gjithë natënelume pa shtie gjumë në sy
me vajë në buzë -
e lotët pikuan në çergë e lotët pikuan në shkëmb

e pika shpoi gurin tue rrehë në një pikë!

***

Kënga e popullit u këndua
deri iu bre fija lahutës e iu këput teli qiftelisë
lahuta e qiftelia mbeten varë atëditesot
u pre këna në kulla - u pre kënga mbi shkëmbinj

kënga mbet vaji i burrit

edhe para djepave edhe para varreve
edhe kur Hana u përgjak mbi mal
edhe kur Dielli leu si gjaku në agim

edhe kur Hana ishte në të sosur
edhe kur vaji ishte në të nisur

edhe kur Dielli u zu me kuçedër
jehoi kënga e populli e shpërtheu vaji i burrit:
- O lum për ty o për të lumin Zot
o ë kambë na u çua Sokol e Halili!...

Doli Zana e Malit e
Mali ushtoi prej Djalit

kur kqyren në varr
gjeten veç 'i grusht eshtra

e zana mori malin
e toka mori djalin

kënga mbet Vaji i Burrit!

(1995) nga POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

Nezir Myrta / HISTORIA E POPULLIT








Historia shpesh -
është edhe lojë grabitçare
e fëmijve

fëmijët luajnë në zall -
me gur e bujashka me copa hekuri
edhe me zjarr
keshe po mbarojnë ura kulla tempuj e rrokaqiej

vijnë tjerët e ua prishin më këmbë -
e mbi ato ndërtojnë lodra tjera

vijnë tjerët e luajnë lojëra tjera
dhe harrohet Loja e Fëmijve të Parë

këngët zonat e mrekullueshme hyjnore
harrohen vallëzimet e Shqipeve e Gjuha e Parë

e fshihen gjurmat e gishtave të përgjakur nëpër zalle!

Kush mund ta luajë ma bukur Atë Lojën e Parë
se sa Ata që e luajtën Të Parët ?
Kush mund të nxierri Za ma të bukur
se sa Ata që kënduan Të Parët?

Historia shpesh -
është Lojë grabitçare e fëmijve!



(SHËMBJA E NJË HISTORIE)


Erdhen -
e m'i rrëxuan krejt murana e mure Trojesh
statujat e Kangëve të Diellit e Hyjnive
faltore hyjnore hyllire iu rrjedhë gjuha gjak ende
pllakat e gurëve të datave të mia të mëdha
ma thyen zemrën e këngve të gurta

e nuk i lanë kund dy gur bashkë

mbi muranat e rrëxuara -
ende shihet fuqia e duarve e mendjes tempuj kohërash
e mbaruan tempuj tjerë e thurën këngë tjera
dhe e çthuren historinë!

Erdhen tjerët vargevijë -
u sollen rreth atllasëve madhorë akropole Ethanë
m'i rrëxuan amfitheatrot e gurta paa Heraklit të Hershëm
qytete të lashta që i harroi historia në parahistori
m'i thyen gurët e varreve, m'i vodhen mbishkrimet
germat e mia të Gjuhës së Parë
e,
varret nuk flitshin as eshtrat nuk lësonin zane
i fshinë emrat e trojeve të mia emrat e gjyshave
ma shkyen hartën time gjeografike emrat e lumejve e detrave
emrat e oqeaneve edhe vet emrat e Yjeve e Yllësive

ma vodhen emrin e diellit tim hell i zjarrtë
tej Apollonisë Butrintit që sot janë pa koka
vjedhur nga gjaku i hajnava varrtarve zjarrtarve të hershëm
edhe sot në epoken e re

erdhen tjerët e mbjnë gozhduar në çengela gjeohistorinë time
nga e gjeten Egjeun, nga Ulkinia e Ulpiana e shëmbur
e,
deri tek Gyka e Dardhaneleve dardhane...

Erdhen e thuren historië e tyre të pahistori
dhe e çthuren historinë e botës!...

Ballkani Hillirik - plaku europian
të gjithve ua vizatoi në zall me kunin - germat e para
të gjithve iu dha dijeni diejsh e ata iu kthyen ne dijeni djajsh
të gjithve iu dha dje dije të shkruajnë emrat e tyre
zanore diftongje formema

krejt çka sheh e s'sheh syri
krejt çka ndien e s'ndien veshi
krejt çka thotë e s'thotë gjuha

ua dha krejt çka thot vet zoti Thoti
që fliste Shqip!

Është Lëkundje linguistike botërore
Lëkundje Lukunishë!

Linguistikës i dridhet gjuha në gojë!

(1995) nga POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

Nezir Myrta / GJUHA SHQIPE






Gjuha shqipe -
është rrjedha e lumit e gurgullima e Kronit
është Zoni i Zotit -
currilat e pikllimeve të shiut në strehë zemre
rrjedha e konit të pashterrshëm të jetës shkrum i gjallë
burim ka zemrën e gurit të trollit nëpër damarë të gjakut të shkëmbinjve

sa të jetë toka - tokë
sa të jetë dielli - diell e hana - hanë!

E thirrja - Nanë!

Gjuha shqipe -
është ushtima e ujëvareve kur bie mbi shkëmbinj
është shushurima e erës e dridhja e fuqishme e stuhive

është zani i zëmrës së nanës në majethike
është duhama e babait në tranët e kullës e në shtrat të vdekjes
është ushtima e ushtrisë grykave dhe jehona e britmave majave ne mbrojtje te atdheut -
është gjëmimi i kullave rrafsh me tokë - nga krismat rrafsh me qiell
është marrshi vigan i popullit mbi tokën e vet të lirë!

Gjuha shqipe -
është gufimi i shpirtit nga të rrahurat e fuqishme të zemrës
kur dojë të shpërthejnë zanoret e para të emrit të trollit të lindjes
ku emrohet toka me emrin e vertetë të gjakut të derdhur

kur e sheh babain lidhur me zinxhirë e gjaku skurrë përfaqe
kur e sheh vllaun duke dhëne shpirt me grushta ne Dhe
kur e sheh motrën me flakë në krye duke vrapuar oborrit

kur digjet bukuria e shkrumohet bari e lulet e zemrës thahen
kur bie kulmi i fatit në tokë e lukinitë edhe në qiell robërie!

Gjuha shqipe -
është rrezja e diellit në agim nga kaltria e kuqrremtë
është cicërrima e zogjve nëpër degë me bulëza e ngjyrat e luleve në kopshte shpirti

është frymëmarrja e thellë e gurit në murana lotësh
është ecja e vrullshme e të rinjve rrugëve fatit të dashurisë
është ecja çapkene e vashave duke i valvitur flokët në erë
është balli i lavruar i pleqve prej umave të kohërave të liga
është zani nënhundë i plakave duke tjerrur të kaluarën në furka
në shllungat e bashkëve të reve të tymosura
duke i mbështjellur pejtë e viteve e kohërat në boshta.

Gjuha shqipe -
flet kudo e gjithkah në dritë e terr
flet me krye, flet me sy, flet me gishta
e flet nënhundë -
kur populli është duke pregatitur historinë e vet
kur nuk i pëlqen diçka as gjithçka dhe e din se ende nuk i ka ardhë dita -

një ditë e ka edhe qeni - thot populli
e kur është dita e qenit, populli jeton qençe në kohë qeni
dikush e luan kryet në shënjë të shkeljes së lirive të njerit
e dikush e luan kryet për ta kallë vet shtëpinë e tij

populli - flet e fle rrallë e përmallë

njeriu vdes duke buzëqeshur sikur me luajtë
kur ka pse të vdesë!
Mate veten - pse u linde të bëhesh hamall bote gjithmonë të krrusesh
derisa të mbetesh dikund në ndonjë qoshe pa frymë!
Mate veten! E Mate Fjalën!

Të flasësh gjuhën shqipe -
duhet ta keshë fjalën në majegjuhe
ta njohësh atë gjuhë mijavjeçe me rrënjë në gjak dhe eshtra
nga belbëzimet e foshnjes në djep, në postajë, në shavar në kashtë -
nëpër buxhilla të ujit nga vërshimat e kobshme
t'i njohesh klithjet e fëmijve duke u rrëxuar në hapat e parë të ecjes këmbadoras -
t'i njohesh ofshamat e pleqve kur nxëjnë në t'thua në prag dere
kur mezi luhen e çohen duke u mbajtur për shkopin e viteve topalle -
t'i njohesh ofshamat e nanave para bijve të vdekur duke u shkrirë si krypa në ujë -
t'i njohesh ofshamat e baballarëve para varreve që ua këputin shpirtin!

Atëherë ke çka folë e ke çka shkruan -
kur ta dridhë fjala fjalën në buzë pa e qitë përgoje
atëherë vërtet - ke çka kallxon!

Të flasësh në gjuhën shqipe -
duhet ta shqipërosh gjëmimin e motit e ta zbërtheshë në diftongje e zanore
bubullimën e Motit të Madh
të emrit të djalit të vetëm të Trollit Trim!

Kur emron foshnjen -
duhet parase ta keshë emruar djepin me kaptyll e emrat e lojërave të fëminisë -
emrat e gjymëtyrëve të trupit e dyerve të shtëpisë
përpara duhet të ia keshë emruar: rrugët, sheshet, shkollat, trollin, vendlindjen,
kathedralet, monumentet e muzetë historike e parahistorike -
me këtë gjuhën e bukur shqipe

përndryshe -
fëmia do të gabojë në emërtimet e fëmijve të vet
e ti do ta gaboshë rrugën në oborr e s'ke askënd të gjallë ta pyesesh -

e do të mungojnë gjithmonë lodrat e fëmijve
e do të mungojnë gjithmonë fjalët e pleqve
e do të mungojnë gjithmonë ushtarët e vërtetë e gjeneralet trima të mënçur -
do të mungojnë rrugët e jetës në shkolla

e do të mungojë historia!

Gjuha shqipe -
është bukuria e jetës mbi tokë
sa të jetë toka - tokë, e dielli - diell, e hana - hanë

e sa të jetë thirrja - Nanë!

(1995, duke pregatitur Lirinë e Kosovës)

nga POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

Nezir Myrta / POETI






mbaron lule prej zjarri

petale bojdhezta flakrojnë e t'i marrin sytë
aroma e zjarrtë gufon e t'i merr mendët -
bebëzat mbesin hapur si në agoni knaqësie
thot - le të bien edhe yje djerëse mbi faqet e mia
nuk mund t'ia marrin shkelqimin syve të mij

vjen e para dhe i pushon shpirti në fjalë
vjen e dyta dhe i zhgrehet fjala hark në zgabim
vjen e treta dhe çmendet egërsisht nga xhelozia

mbaron lule prej zjarri

flakët i bën petale të ndezura
me kokërrza të xixave mbaron polem dashurie
me gaca mbaron kunorën e ndezur prush shikimi
flokët e flakëta i derdhen vrushkuj malli


mbaron lule prej zjarri

[Ilir@]

Nezir Myrta / LULE PREJ ZJARRI




JUFALEMINDERIT


për të gjitha fjalët

nëse janë fjalë të mira
do ta ndiej Një Dro Të Madhe, se duhet mbajtur fjalën!

Nëse janë fjalë kritike
do të më bëjnë më guximtar e të pathyeshëm
se edhe si fëmij nuk jam mësuar me përgdhelje
as me të puthura nane, as me përqafime babe
nëpër flake jete nuk kishin kohë, as nuk donin të më lazdronin
mbanin një tog ushtarësh të ardhshëm
Qeshen kur iu pata thënë: ju po shkoni
si shalë e shosh mesveti!

Me kujtohet gjyshja Azë, ma qitte një copë thes të shkyer
mbi kokë, kur flisja dhe ma ngrehte veshin prajtë e thoshte
Një Uratë Të Lashtë, Roje Nga Të Ligat: 'Raftë Ujku kësajde!'

Nana - Ndjesë Pastë, më thoshte: "T'lidhësha n'djep me Lulak Nyje dhe
sa ta kthejsha shpindën pak, të gjejsha tue luejtë jasht djepi
e Lulaku mbështjellës i thatë si një lëkurë gjarpni"...
e kam urrejtë gjithmonë edhe Të Lidhurit në Djep!

Edhe pushtetarët në Kosovë derimë 1990 ma vuan
epitetin politik: 'Elementi më i rrezikshëm për Qeverinë!'
Soteasajdite është në arkivat politike të kohës!

Edhe studjuesit e huaj habiten sot kur iu them se
Skenca Skipe është Filli i Fillozofisë Antikuite dhe
Ata që Projektuan Piramida, lanë
pasardhësit e Epirit e deritek Fara Jonë -
Faraon ishte Thoti Skipe Themeluesi i Hieroglifeve
- e
disa lexues tanë thonë u bëmë horë,
se nuk jemi na Ata Të Fillit të Fillozofisë...
(e dij, se jemi mësuar prore të Lidhur e të Dridhur në Kohëra)!

Edhe në forume rikirrikat m'i mbyllin, m'i fshijne temat
me qëllim që të linden edhe më të zjarrta e të

mbaroj lule prej zjarri