POEZI DHE PROZE...VETEM PER TY....QE JE KETU...ATJE.

[Shkodranja]

...... Nenes Time !


Ré te bardha , te bardha
Si fryme perendishe
U ndalen mbi balle
E syve u bejne hije .

Syri im i lagur
Tek fotoja u ndal
Qerpikeve rrine varun
Dy pika loti - kristal .

Keto ré qofshin te mallkuara
S'me lejojne te te shoh Ty
Jam e ngrire , e hutuar
Fjala m'ndalet ne fyt .

Doren tende te bute
Mbi floke akoma ndjej
E shpirti me keputet
Kur vij e nuk te gjej .

Ata sy te embel
Sa shume me mungojne
Hap syte e therras - Nene
E lotet me pikojne...

[AKT]

Nje mbremje,nje takim
qe shpesh e kujtoj
nje drite e nemitur diku larg
s me le te t harroj

nje fjale,nje pershendetje
nje ndarje,ti mbete vetem
nje puthje , nje kujtim
tani mbeti vec nje vegim...

Nje lote ,nje ofshame
nje buze mbeti ethare
nje lumturi,nje renkim
u nda pa perqafim...

[AKT]

Në kujtimet djaloshare
ditët kur rrinim para pasqyrës
atëher kur fluturonim lartë
atje unë kthehem prapë...
Dhe dua...përsëri të të kem pranë
të ledhatoj faqet tua të lëmuta
të puth buzët tua të njomëza...
Të të përqafoj
dhe të them se ende
të dashuroj...

Kthehem kohë pas kohe,
atje ku u ndalëm
pa asnjë fjalë u ndamë
për të u ngjitur më lartë
dhe për të harruar
që dikur rrinim bashkë...

Mundohem të kujtoj fytyrën tënde
që thjesht,e kam harruar pakëz
dhe kujtimet vijnë një pas një
si vargu i rreshtave të mi...
Dua prap të të kujtoj
të të puth
dhe të të them
eja sepse unë
ende të dashuroj..

S na mbeti asnjë fotografi
u grisen të gjitha që atëher
në të hershmen rini
na mbeti veç një kujtim i gjallë
se une edhe ti
vërtet
dikur aq shumë jemi dasht...

[AKT]

shume kohe me pare e prisja
ti perseri me kujton
fjalet nuk ndryshojne
vec hija qe te ndjek pas
vjen dhe zgjatet...

perseri hesht
ne pritje shpirtin vret
ndalon nje cast cdo gje
dhe e nis trenin
nga stacioni i pare...

te pyes
a ke gje te thuash me shume
ndonje fjali te zgjeruar
sepse une kureshtar
mbeta
i fjaleve tuaja lexues besnik...

e sheh
shohe
asgje prap nuk ndryshon
une njelloje te kerkoj...

[AKT]

ne ditelindjen tende vetem une mungova...perseri kjo kenge me gjene larg teje e dashura ime e viteve ne kalim,por do vij nje dite kur do i festojme se bashku,me the dhe shkove...u nise per tu kthyer nje dite por ajo nuk erdhi kurr...sot me malle e kujtoj ndarjen tone dhe ditelindjet qe erdhen pas...nuk i festova me,as tenden as timen...kam pushuar se qeshuri sepse buzeqeshjen e more me vehte ne stacionin e trenit kur u ndame...te pres e dashure qe te ma kthesh buzeqeshjen dhe puthjen qe e premtove ta leshosh ne buzet e mia sikurse po ulet erresira mbremjeve ketu ne vendlindjen tone..ka bee te ftohte dhe ngadale trupi ka nevoje per nje perqafim dhe ngrohtesi shpirterore...eja dhe sille me doren tende zjarrin dhe kendelle edhe nje here flaken qe na mbante gjalle ateher kur ishim bashke...

[AKT]

dua lotet nga jasteku yt te me i dhurosh
te te kafshoj pas veshit si dikur
kengen tende leht ta kendoj
se ne nuk do ndahemi me kurr...
Sepse
ti ke lindur per mua
dhe kenget e mia ty te kane pritur
une se lejoj eren qe te te preke
as enderren me te cilen je rritur

edhe ateher kisha dhimbje ne kraheror
por jo si naten e fundit ne tetor
edhe te tjerat kane dashur
te me dashurojne
por jo si asaj nate te fundit
ne tetor...
Me mbeten syte tek fotografija jone
qe e ruaj dhe shpesh
e mbaj ne dore...

[emine]

Edhe mund te vi...

Mes hapash te heshtura nen shi kur te me kerkosh...
edhe mund te vi.
Nen tingujt vajtues te pianos kur te me kendosh...
edhe mund te vi.
Ne hapesirat boshe te mendjes kur te me imagjinosh...
edhe mund te vi.
Mes horizontesh te perflakta te diellit nese do te te duhem prane...
edhe mund te vi.
Ndoshta...
Edhe mund te vi...
Por jo tani...

[AKT]

Nen hijen e buzeqeshjes pranverore perseri ti vjen...
Rritesh ne syte e mi
behesh farkatare e fatit dhe lumturise
zemres i dhuron dashuri
buzeqeshje,lote ,malllengjim ...
Pikellimin e shton ikja
nen hijen e henes tretet rinia...

[AKT]

fluksi i renduar per shkoder
shiu nga te gjitha anet
marramendje ,tollovi
pritje dhe zhgenjim
perseri...
te prita ,ta ndeznim nga nje cigare
dy fjale t~i nderrojme heshturazi
ne fshehtesi
me plot dashuri...
nuk me duket e rende ecja
gjurmeve te te pareve
kur pazarin e benin
ne shkoder..
nuk me lodhin skenat nga filmat
mbi uren e vjeter,
e imagjinoj lehte te kaluaren
sepse nuk kisha lindur
sot
eh, sot me lodhi shiu
kudo vec pritje,tollovi
te pres ketu
ne shi
me plot dashuri...

[AKT]

nje jete e kam
nen driten e nemitur
flas dhe peshperis me te
me degjon dhe frikson
njekohesisht
deri kur ajo
gjumin do ma prishe..
nje jete e kam
qe iu vura pas
kur arrita
me zuri kollitja
andaj nuk mund
as te flase...
nje jete e kam
qe e pres
te vij e te me perqafoj
ta dua
ta perkdhel
dhe ta dashuroj...
me pyet a eshte e vertet
eh moj jete...

[Denim]

Mes valëve të jetës
ditët ikin pa shprese
dhimbja flet heshtur
zemra rënkon rëndë!


Fjalën s’e flas
ngecet si halë në fyt
druaj se do pëlcas
më bëhet sikur po më mbyt!

Jetën la peng
grishem i tëri në trishtim
zemra plagët numëron
shpirti mbushur dëshpërim!.

Frymoj zëshëm
me ritmin e lodhjes frikshëm
si rigat e shiut që pikojnë
lotët faqet m’i mbulojnë!

[CICErrrIMA]

Jetë e vrazhdë lëndon
mike të quajta nga lindja
të mora me të mirë
e kurr nuk të trazova
shpinden ma ktheve
e tash të njoha...
lëkunde çdo gjë
prishe rënditjen
pa rrallë i more njerëzit
të strukur nga frika
të lodhur e të etur
asgjë nuk kërkuan,,
vetëm pak qetësi
që ti për ta dhuruar
e ke bezdi...

[CICErrrIMA]

E imja nëna...

e lodhur nga sëmundja
nga vitet mbi supe
kujtimet e lodhura
fryma që nuk ze vend
e rënkimi sjell qetësi në dhomë...
shpresa vallë po shuhet
që përsëri të më pres
të shkallet në mëngjez
e shpesh herë të më qortoi
përse prap u ktheve vonë...

Nuk më buzëqesh më si dikur
vallë shpresat u zbehen
sikurse shiu që bie
e nuk shihet hëna..
po...më dhimbset si shpirti
e imja nëna...

[CICErrrIMA]

Mbaj mend fjalët tuaja nënë
porositë që në vesh mi le,
puthjen e fundit
dhe pëshpëritjen tënde
Ruaju biri im...
E ftohtë është vdekja
trishtuese ndarja
realiteti i hidhur
e kujtimet më vrasin shpirtin....
Nuk pata kurajo
forca më mungonte
buzëqeshja ime u lodhë
optimizmi u zbeh...
Kurse TI...
prisje fjalë inkurajuese
që ishe mësuar të ndigjosh
e tani ato duken
krejtësisht bosh!

Do shërohesh nënë
unë të premtoj
unë të garantoj..
por ja që perëndia, nuk më ndigjoi!!!

E tani mbeten kujtimet
që fillojnë që në vjeshten e kaluar
e do pickojnë shpirtin
gjerë në amshim!

[CICErrrIMA]

Ajo që nga lindja të rri pranë,ajo që kurr nuk të braktisë...ajo është vetëm nëna! Por një ditë vjen ndarja.Ajo duhet të ndodhë dhe ne japim forcën e fundit në përballje me realitetin e hidhur.Kërkojmë ngushllim tek fëmijët tanë,jetës i kërkojmë çaste të reja, dhe ngrejmë kokën lartë dhe me krenari themi: unë kisha një nënë që askush në botë nuk e kishte..por nuk mjafton,sepse, në mbrëmje afrohesh krevatit të saj dhe nuk e gjenë aty.Në mëngjez nuk e vëren,nuk ndigjon hapat e rënduar dhe ngadaltë duke u afruar fillimit të një dite të re..e atëher dalngadalë fillon ta kuptosh se ajo me të vërtet u largua përgjithmonë.E pabesueshme më pëshpërit truri dhe e gjejë vehten duke pritur dhe kërkuar paraqitjen e saj diku gjatë ditës.Po, ajo do paraqitet në oborrin e shtëpisë,në dhomën e ndejes apo në celularin e programuar ; Biri im, mos u vono prap sonte ! Nënë, më mungon sonte...do kisha edhe ca gjëra të reja të t'i tregoj.Disa ndodhi të reja sodisin të përditshmen,kam diçka të re për të rrëfyer por ti nuk do më ndigjosh ! Eh sa kisha dashur edhe njëherë duart e tua të i përkdhelë...fjalët dhe porositë e mijëherë të përsëritura nga shtrati i vuajtjes dhe sëmundjes tënde prap të i ndigjoja....Nënë, të dua dhe të përqafi fort , nëse në qiellin e hapur shpirti yt më vështron dhe ndjen gjëmen e saj, të lutem më jep një shenj që të besoj në jetën e atjeshme sepse këtu mungesa yte po bëhet varrë në shpirtin e lënduar!

Jeta vazhdon,ruaju biri im,kujdes fëmijët,rriju pranë...mos i qorto,përkdheli edhe për mua sepse ato janë shpresa e vazhdimit të jetës sime në atë botë ! E rëndë qenka ndarja nga kjo botë biri im..e ëmbël qenka kjo jetë..nuk pat shërim për mua...ani,ska lidhje ,të rinjt të jenë mirë...dhe shtërngimi i duarve tregoi frikën nga ndarja e cila erdhi pamëshirshëm, në muzgun e një mbrëmje që nuk premtoi dhe nuk dhuroi përveç lotë në sy dhe dhimbje në zemër! Dhimbje për nënën....po klithmat e rënkimit për çdo dhimbje trupore "Oh nënë" , vallë a duhen larguar nga fjalori i përditshmërisë sonë,kur nëna më nuk jeton , e kujtimet lodhin pamëshirshëm!?