Reflektime

[Bona-us]

Fotografitë kurvore !

Jo pak femra nga shoqet që kisha shfrytëzonin pushtetin e fotografisë për të shtuar konkurencën përmes reklamës. Një shoqe që kisha , çdo ditë lyhej , çdo ditë rregullonte flokët . Ajo kado që sillej bënte fotografi. Fotografinë e shfrytëzonte si reklamë. Pra në momentin që postonte foto në FB përnjëherësh nja njëzet vetë i dërgonin kërkesa të miqësisë .

Egon e saj e kënaqte kur i shtohej numri i kërkesave ( të sëmurët e FB kështu e përceptojnë edhe vetë jetën) , pra në momentin që rritej numri i kërkesave të miqësisë asaj i dukej se u plotësua , pra sepse ishte një numër i madh i njerëzve që do e pëlqenin , që do i bënin llajqe . Ajo kish një të dashur . Me të spajtohej fare , pra sidomos për punën e fotografive . Sepse qëllimi i saj ishte të lyhet bukur , të dalë në foto sa më bukur (fallco) që të jetë e mundur. Në këtë mënyrë të ,,kall’’ një sërë djemësh , pra të fitojë ,,zemrat’’ e një numri të madh djemësh . Në biseda gocash të tregosh se të ka thënë një djal dje , pastaj një tjetër pardje dhe një i tretë parëpardje , është një status i madh . Por jo vetëm në mes vajzash kjo ndodh edhe mes meshkujsh. Pra asaj që i kanë thënë më shumë djem vlen më shumë ( tru pule).

Kjo shoqja kish edhe një të dashur . Në momentet kur zihej me të merrte dhe bënte foto. Fotografitë që i bënte i kishte gjysmë të zhveshura(kujdes këtu më kujtohet fenomeni i ekspozitës së trupit femëror) . Lakuriqësinë e bukur të saj , apo bukurinë e saj lakuriqe e merrte dhe e nxirrte në ankand . Në momentin që e nxirrte në ankad që në përdorim facebook-ial quhet ,,mur’’ , një numër i madh miqësh , i bënte pëlqim , dhe kështu secili nga shokët që pëlqente i dilte në aktivitetin e shokut se ka pëlqyer ktë shoqe , pastaj të tjerët e shinin dhe dërgonin kërkesa miqësie . Si puna e një produkti që quhej ,,funky’’ , ishin disa tipa të ushqimeve që u patën përhapur shpejtë pra nga miku në mik dhe të gjithë hanin ,,funky’’ .

Kur fotografia e saj vërshonte gjith facebook-un , pra kur mundësia për të parë vithet dhe pjesët intime të saj ishte bërë ,,mundësi e gjithsecilit që ka facebook , ajo kish arritur pikën që dëshironte . Pra kish arritur që të dashurin e vet ta kontrolloj dhe ta bëjë nervoz në masën më të madhe të mundshme. Sepse nervoza ishte qullëzim . Kap dhe bëj nervoz dikë , e turbulloj dhe ai harron si të më kontrolloj në amoralitete. Pra ky ishte përdorimi i fotografisë nga një mike imja që e vendoste veten në ankand . Kohëve të fundit , fytyra po i prishet . Dëgjova se kish lënë të dashurin e tretë të cilit i kishte lejuar që ti puthë buzën dhe ta prekë në plot vende.

Të më falë shoqja !

[e-uritura]

Postimi origjinal është bërë nga Bona-us

Fotografitë kurvore !

Jo pak femra nga shoqet që kisha shfrytëzonin pushtetin e fotografisë për të shtuar konkurencën përmes reklamës. Një shoqe që kisha , çdo ditë lyhej , çdo ditë rregullonte flokët . Ajo kado që sillej bënte fotografi. Fotografinë e shfrytëzonte si reklamë. Pra në momentin që postonte foto në FB përnjëherësh nja njëzet vetë i dërgonin kërkesa të miqësisë .

Egon e saj e kënaqte kur i shtohej numri i kërkesave ( të sëmurët e FB kështu e përceptojnë edhe vetë jetën) , pra në momentin që rritej numri i kërkesave të miqësisë asaj i dukej se u plotësua , pra sepse ishte një numër i madh i njerëzve që do e pëlqenin , që do i bënin llajqe . Ajo kish një të dashur . Me të spajtohej fare , pra sidomos për punën e fotografive . Sepse qëllimi i saj ishte të lyhet bukur , të dalë në foto sa më bukur (fallco) që të jetë e mundur. Në këtë mënyrë të ,,kall’’ një sërë djemësh , pra të fitojë ,,zemrat’’ e një numri të madh djemësh . Në biseda gocash të tregosh se të ka thënë një djal dje , pastaj një tjetër pardje dhe një i tretë parëpardje , është një status i madh . Por jo vetëm në mes vajzash kjo ndodh edhe mes meshkujsh. Pra asaj që i kanë thënë më shumë djem vlen më shumë ( tru pule).

Kjo shoqja kish edhe një të dashur . Në momentet kur zihej me të merrte dhe bënte foto. Fotografitë që i bënte i kishte gjysmë të zhveshura(kujdes këtu më kujtohet fenomeni i ekspozitës së trupit femëror) . Lakuriqësinë e bukur të saj , apo bukurinë e saj lakuriqe e merrte dhe e nxirrte në ankand . Në momentin që e nxirrte në ankad që në përdorim facebook-ial quhet ,,mur’’ , një numër i madh miqësh , i bënte pëlqim , dhe kështu secili nga shokët që pëlqente i dilte në aktivitetin e shokut se ka pëlqyer ktë shoqe , pastaj të tjerët e shinin dhe dërgonin kërkesa miqësie . Si puna e një produkti që quhej ,,funky’’ , ishin disa tipa të ushqimeve që u patën përhapur shpejtë pra nga miku në mik dhe të gjithë hanin ,,funky’’ .

Kur fotografia e saj vërshonte gjith facebook-un , pra kur mundësia për të parë vithet dhe pjesët intime të saj ishte bërë ,,mundësi e gjithsecilit që ka facebook , ajo kish arritur pikën që dëshironte . Pra kish arritur që të dashurin e vet ta kontrolloj dhe ta bëjë nervoz në masën më të madhe të mundshme. Sepse nervoza ishte qullëzim . Kap dhe bëj nervoz dikë , e turbulloj dhe ai harron si të më kontrolloj në amoralitete. Pra ky ishte përdorimi i fotografisë nga një mike imja që e vendoste veten në ankand . Kohëve të fundit , fytyra po i prishet . Dëgjova se kish lënë të dashurin e tretë të cilit i kishte lejuar që ti puthë buzën dhe ta prekë në plot vende.

Të më falë shoqja !

...e vodhi, dhe e vuri një foto "Sex me!"

[AmonRa]

Edhe 21 dhjetori i famshëm profetik për mundësinë e ndodhjes së kataklizmës apokaliptike të botës, të parashikuar sipas kalendarit të civilizimit të lasht Maja, erdhi dhe shkoi. Fatlumsisht nuk ndodhi asgjë e frikshme. Apo, më mirë të themi – nuk ndodhi asgjë “kotë e pritshme”. Edhe pas kësaj “fantom date”, bota (por edhe Kosova) vazhdoj të mbijetoj me të gjitha brengat dhe problemet e saja të zakonshme ekzistuese.

Meqë jemi, po ashtu, para festave të fundvitit, nga ajo më e keçe, shpejtë vëmendja e jonë do t’i kthehet argëtimit, shoqërimit, disponimit të mirë, urimeve dhe dëshirave më të mira, tryezave të begatshme, zbukurimit dhe shkëmbimit të dhuratave të ndërsjella; do t’i kthehet shpresës së zakonshme se ky vit i ri do të jetë shumë e shumë më i mirë se sa viti që po e lëmë pas. Dhe... çka të themi? Edhe frika e shkuar e panevojshme, por edhe shpresa e menjëhershme si optimizëm, janë dy emocione tona të natyrshme të gravuara thellë si instinkte në kodin tonë gjenetik.

Sido që të jetë, jeta vazhdon! Me vet aktin e kremtimit të Vitit të Ri, NE, në mënyrë simbolike i japim nderim vazhdimësisë së kohës, e cila, për çdo vit fillon të rrjedh. Edhe pse flitet se në vitin e ardhshëm do të kemi një krizë edhe më të ashpër ekonomike dhe politike, kjo nuk do të thotë asgjë. Sepse NE kaherë jemi të mësuar të “krizojmë”. Meqë, optimizmin e kemi si të vetmin karakteristikë pozitive kolektive që na rendit në vendin e parë të sondazheve ndërkombëtare si popull, me këtë fodullëk të superioritet tonë, mbase edhe këtë vit do të vazhdojmë të “optimizojmë”.

Po ashtu, flitet se në vitin 2013 do të kemi zgjedhje. Ato lokale - sigurisht, por sikur mozomakeq po na shkojnë punët, era po i vije edhe atyre të jashtëzakonshme (parakohshme) kombëtare. Përsëri, nuk ka problem! Jemi mësuar ne edhe me këto zgjedhje. Sikur shumë të tjerat të pasluftës, edhe këto do t’i përballojmë me sukses. Ne po, por jo edhe disa parti që do të zhduken nga skena politike.

Meqë, do si do, disi e tejkaluam vitin 2012, çfarëdo qoftë edhe 2013 -ta, sigurisht do ta përballojmë me sukses! Andaj, gjithsesi vitin 2013 duhet ta presim të gëzuar dhe të lumtur. Edhe këtë herë si gjithnjë me besim për një të ardhme më të mirë. Fundja, me BESUA është e vetmja gjë që na ka mbet ta bëjmë falas dhe nuk na kushton asgjë.

Pa dyshim! Edhe këtë vit duhet të vazhdojmë të besojmë, ama jo në babadimër. Këtë t’ua lëmë fëmijëve. Mos t’i besojmë as politikanëve, sepse kështu bëhemi ne fëmijë.

Në një vend ku mediokriteti intelektual, (pa)drejtësia, korrupsioni, hajnia dhe kriminaliteti në përgjithësi, banojnë në një pallat, aty nuk ka politikë dhe politik/bërje të mirëfilltë. Andaj, fisnikërinë tonë sa më larg nga ky biçim politike shantazhuese, përmes së cilës, dikush (nga të huajt), për interesat e veta më të larta dhe kinse në emër të instalimit të demokracisë, eksperimentojnë me ne në çdo aspekt të jetës sonë; na mësojnë se çka është mirë e çka është keq; këndej apo andaj duhet të shkojmë; si të sillemi me të tjerët; ku dhe çka duhet ta ndryshojmë... Meqë të tjerët na mësojmë edhe çka është dashuria, mirësia, toleranca, mirëkuptimi.... në këto rrethana të krijuara, fitohet përshtypja thuajse edhe ndjenjat tona i takojnë (atyre) të tjerëve. Në këtë proces, sikurse na thonë -civilizues, neve na është ndaluar të mendojmë. Nga ne fare nuk kërkohet të mendojmë, por vetëm të mësojmë. Të mësojmë, të mësojmë dhe të trajnohemi. Hajt, hajt, hajt ...kështu vazhdimisht e deri në automatizëm. Sepse, kur fillojmë të mendojmë me kokën tonë, atëherë bëhemi të lirë, e, ne, në të vërtetë, kurrsesi nuk guxojmë të bëhemi të lirë...

Nëse është ashtu, në çka pra duhet të besojmë?

Duhet të besojmë në VETEN tonë si mikun më të mirë. Me këtë besim ne lidhemi me forcën e pafundme të inteligjencës universale e cila do të na shpie kah mënyrat e reje të të mësuarit dhe menduarit. Atë të komunikimit ndër-personal intuitiv, hyjnorë. Aty pra, është çelësi i forcës tonë latente e cila mund të bëj të arrijmë çdo gjë që dëshirojmë. E, kur kjo të ndodh, tek atëherë do të bindemi se pikërisht në ne është diçka shumë më e fortë se sa pengesat ekzistuese që, në dukje, nuk po na lënë të bëhemi së bashku si një “grusht i fortë migjenian” me të cilin “do t’i biem mu në zemër malit që s’bënë zë...”

Gjithsesi duhet ta dimë se në jetën tonë ekzistojnë dy paradokse emocionale: indiferentizmi dhe dashuria. E para na shprehet si topitje emocionale, kotësi, mosveprim... Me vrasjen e tij, vdesin edhe dyshimet, lajthitjet, hamendësimet në ne...Thjesht, vdes frika. Kur të vdes frika, vetëm atëherë mund të na shpaloset ajo ana tjetër e paradoksit – DASHURIA, e cila shprehet si vullnet i fuqishëm për veprim të përhershëm kah e përsosura.

Dashuria, është cikël. Proces. Kur je i dashuruar - të lëndojnë; kur je i lënduar- fillon të urresh; kur urren – fillon të harrosh; kur fillon të harrosh - ndjen zbrazëtirë; kur ndjen zbrazëtirë ... sërish fillon të dashurosh. Harmoni e përsosur, pa dyshim! E...çdo gjë harmonike, njëkohësisht është bukuri! Përsosshmëri në vete. Është vetë Zoti në ne.

Ta njohim pra bukurinë, ta duan dhe t'i dorëzohemi asaj, tek atëherë jeta nuk është e mërzitshme. Tek atëherë ajo bëhet e bukura e vërtetë, e natyrshmja ekzistente, tek atëherë ngjan ngritja dhe zhvillimi kah e vërteta, kah e bukura e vërtetë që gjendet në ne, në qetësinë e visarit tonë të brendshëm... dhe kjo quhet - HYJNORJA!

Përjetimi i qenësishëm i së bukurës në vete është rruga që duhet të na shpie kah Zoti, kah falënderimi. Nëse me këto bindje e takojmë bukurinë dhe falënderimi për këtë rritet, atëherë na ngjan dorëzimi. Paraqitet DASHURIA.

Krejt në fund, për këto ditë festive, desha ta bëjë edhe një porosi. Një porosi të cilën mund ta merr çdokush si të do – pragmatizëm apo utopi: Nuk ekziston askush i keq në këtë planet. Për atë Isusi tha:”Duaje të afërmin tënd sikurse vetveten”. Gjithkënd sikurse veten. Edhe atëherë kur e ngujuan, ai tha:”Falu. Nuk din çka bëjnë”. Nuk i nëmi duke thënë:”Ata janë njerëz të këqij”, Jo, sepse ata jetonin në mosdije. Nuk ishin të dijshëm.

Fatkeqësisht, shumë e shumë njerëz te ne nuk janë të dijshëm.... Sigurisht ata edhe gjatë vitit të ri që po na vjen do të mbeten të tillë. Është kështu çdo kund, pa dyshim. Por, me këtë rast, të urojmë që ky soj njerëzish sa më pak të jenë në pushtet!

Gëzuar, pra, Viti i Ri 2013, me besimin e shtuar në vetvete dhe dashurinë që është në NE

[Le jardin des disparus]

Më tregonin se japonezët dallohen me racionalitet, se ata nuk janë sentimentalë, por të drejtë, njerëz krenarë. E unë mendoja se ata pikërisht u përcaktuan për kamikazen e lavdishme, njëkohësisht fare akt iracional dhe fare konvencional. Ata e zbuluan atë shkathtësi me siguri që mos ta vënë në dyshim krenarinë e vet dhe të drejtën... Unë mendoja, megjithatë, është nxitje për një formë dhe se shumë guxim duhet pasur që ta vënë në praktikë krenarinë dhe skofiaritetin në sprovë. Çdo i marrë mund ta pështyjë atëherë njeriun pse e ka pasur parasysh rrezikun që të mos veprojë kundrejt konvencave...

[Le jardin des disparus]

Qëkur ishte i ndjeri baba e preu shelgun në kopshtin tonë. Kish kurorë të begatë dhe në ditët e verës lëshonte hije të freskët mbi bar. Por e sulmuan vemzet, i lëvarën nëpër të çerdhet e tyre të tejdukshme, edhe pemët e tjera do të pësonin nga ato çerdhe. Atëherë erdhi sëpata dhe nga shelgu lotues mbeti vetëm cungu, që ta lidhnin në të njërin skaj të telit për t`i tharë petkat. Shihej sheshazi se fuqia e jetës së atij druri ishte e madhe. Pranverën e parë nga cungu, majës, lëshoi një lastar. Por kaluan vite nga atëherë… Tash sërish po afrohet pranvera dhe shikoj qartë sesi vdekja e paralizoi atë trung të gjallë që lidhej me tokën. S`ka më degë në majë. Nuk lëvizin më nëpër të lëngjet. Vetëm në fund të trungut të pemës së shkretë një lastar i mugët akoma përpiqet të ringjallet. Çdo gjë tjetër ka ikur në pakthim, përveç dëshirës së pavdekshme për të JETUAR!

[Le jardin des disparus]

...Ajo ishte e bukur. Ma kujtonte ëndrrën nën dritën e zbehtë të hënës. E lexoja, ose më dukej se e lexoja tejdukshëm. Ajo s`e donte të shoqin për iks arsye, qe këtu edhe nonshalanca e tij ndaj saj. Ajo, megjithatë, nuk e urrente atë. Nonshalanca e tij nxiste te ajo ato buzëqeshjet misterioze dhe plot gracka, që ajo, pa ngurruar, ua dhuronte të tjerëve... Ky ishte një shembull tipik i martesave borgjeze si te romanet e realizmit klasik, në të cilat njëri partner vuan shpirtërisht nga varshmëria dhe dashuria, kurse tjetri bezdiset gjer në paskajshmëri... S`ka dyshim, ajo dhe ai ishin dy njerëz të largët, dy mure pranë e pranë të ftohta akull, që po rrinin nën unazë përjetë. E vetmja pyetje që më mbetej t`i bëja vetes ishte: ç`interes i mbante akoma bashkë?!

[halla e madhe]

I kerkoj lemoshe,ajo nxorri portmonene duke pare qe s'kishte vetem disa cent,futi duarte ne xhepat e palltos saj,pa pritmas filloj te ndjej nxetesi ne bark dhe gjaku ti rrjedhe pertoke...e humbi vetedijen Edita C. nga therrja me thike e nje lypsari te rastit .Edita pas nje jave flet akoma me ankth,e ze gjumi me fytyren e lypsarit,zgjohet e djersitur nga frika e tmerri qe perjetoj para ca diteve... deshta t'i jap para, une asgje nuk i bera,pse me therri pa faj??.. ishin keto fjalet e ne nje nene me nje vajze ne preherin e saj,ne jeten e saj varra do ti ngele per jete, e hidhur kjo ngjarje e vertete :(:(

[Kalimero]

Eeeee be daj,qish riflektojke qishti i dost i jemi qituqeeee

[Alima]

...


... as ne Korene e Veriut kete lloje te cenzures nuk e gjene!
Asnjera nga mediumet nuk e transmetoje ne teresi ate qe e tha zv.ministri i puneve te brendshme te Serbise, ne meshen e Hashimit dhe Atifetes! Erdhe dhe e tha ne mes te Pejes se per ta Kosova eshte Serbi, e magart tone i aplaudun!

A thua eshte e rastesishme qe Serbia e dergoi zv.ministrin e puneve te brendshme? Pse nuk e derguan ministrine e bujqesise apo te kultures?! Jo, asesi! Kjo eshte simbolika e Serbise, me te cilen perqohet mesazhi i zhargonit politik te saj, gjuha e qizmes!

E qeveria jone qizmet i ruan vetem per protestuesit te cilet e kundershtojne hajnine. E per Serbine i ka All Star-at!

Vend i c'rregullimeve dhe i padrejtesise, eshte Kosova. Plus kur kesaj ia shtone edhe hipokrizine, nuk eshte tjeter cka pos se fundi i fundrines.

Tjerren vargje per patriotizem, e kur vjen puna te tjetersimi i Kosoves nga Serbia permes procesit te negociatave, te gjithe heshtin! Nuk po muj me e kuptu, a jane me te rendesishem disa njerze, apo toka e Kosoves qe po zyrtarizohet nen patronatin e strukturave kriminale te Serbise?!

Pse more spo qohemi ne proteste kunder marreveshjes???






.

[Dushku]

Dalngadal po shuhen dritat ne bulevard,zogjt po ikin.....nderojn folen.Ka veq ca huta e zagar endacak ku lepijn aty-ketu ku s'duhet.

[Dushku]

Trokita kot.Mbrenda bosh! C'eshte valle, ore policore??? Trokita kot,askush,asgje,HIQ.
Trokita kot. Mbrenda ben bosh.Anetari ishte gjykuar per blasfemi,kenga e tij e pakenduar.........postimi qesharak i tij.

O Zot i im jep pak drite aty ku ka terr...te dallohet e bardha nga e zeza.

Amin!

[murrizi]

kjo eshte ajo kur fillon tua hjekesh leshrat njerzëve në ato vende ku s'duhet.

Më nuk të thon rrojtar a berber, por nisin nga ato si xharrah, bric, leshhjekes...... e keshtu me radhë.

[murrizi]

Çlirimi solli edhe shlirimin !
(demokracia e bajlozave,lubonjave, matufave e matoshave)
disa sosh u shliruan (tuj pordh shkinisht) deri në atë mas saqë filluan edhe zorrt nga barku t'u dalin.

[Le jardin des disparus]

"Kërkoj ndihmë nga të gjithë që të shërohem dhe të jetoj si moshatarët e mi...edhe unë kam të drejt të jetoj dhe të mendoj qëllimet e mia për të ardhmen", thoshte Leutrimi, derisa nuk i mbante dot lotët pa i rrjedhur.

Trimi vdiq të enjten e kaluar, pa pasur mundësi që të shërohej jashtë shtetit. Nuk e ndihmuam si shtet, as si shoqëri...

Ndërsa, në një kronikë për të, lexova: "Leutrim, ndihem i tmerruar që nuk të ndihmova dot. Ndihem i turpëruar të të them ‘post mortum’ që mizeria dhe mizoria e politikanëve në Republikën e Kosovës ka shkuar aq larg sa po shikojmë të përfitojmë ndonjë votë edhe në kurrizin e palcës tënde kurrizore që nuk arriti të transplantohet."

...Trimi, ti ike lartë në qiell, atje mes engjëjsh. Drama jote u mbyll pa bujë, nuk ishte as lajm në TV. Por ne vazhdojmë të jemi spektatorë të trishtuar në teatrin e lotëve dhe dhimbjeve t'pafund...

Pushofsh i qetë në parajsë!

[Le jardin des disparus]

Letër nga Kosova

Veç shqiptarët dalldisen, kalojnë në delirium e karikaturohen para pjesëtarit të një populli që i urrenë deri në asgjësim, siç bënë atë natë publiku (madje edhe burra pleq) para Çoliqit. Dolën të kompleksuarit nga ndjenja e inferioritetit dhe shpërthyen e vunë në pah gjithë obsesionin dhe lakminë ndaj gjithçkaje që s’është si vetja e tyre, ndaj dikujt që i urren për çka janë. Rast i vecantë psikopatie kolektive e një popullate që nënçmon vetveten. Kjo shihet edhe te emrat e huaj qesharakë që u vënë fëmijëve. Prandaj ishin të fundit që fituan lirinë, që bënë shtet dhe të parët që do ta humbasin identitetin...!