Mendimet tuaja mbi poetin Xhelal Ferizi- pseudonimin lirik? - Page 182

lirik · 26-04-13, 23:48

ju kam thene ju kam tregue
se tradhtia krye ka que
del qobanie del rrogtari
neglizhenti emohimtari
nuk punon per komb a s dhe
veq me i lene shqiptart nen shkje
vargje nga autori xhelal ferizi

lirik · 26-04-13, 23:50

e kan shkele edhe luftetarin
minatorin veprimtarin
te pa best e poshtersise
jargt e kqia te pansllavise
e ka shkele kah do tradhtari
puthadori e hyzmeqari
shkel heroj shkele histori
kshtu e mosn satani i zi
autori xhelal ferizi vargje kund er te poshterve te pa ftyrve
qe shkelin mbi gjakun e deshmorve dhe mbi mundin e vlerat
atyre qe dhan gjithmnone per atdhe tradhtaret dhe te huajt po bejne kerdi mbi historine tone shqiptare

lirik · 27-04-13, 08:18

Pjesë të shkëputura nga romani: "NUSE NË DERËN E HASMIT"

- Unë sot, pas kësaj që mësova nga ti, duhet të ndihem i lumtur. Më lejo ta përsëris edhe njëherë: unë sot duhet të ndihem djali më i lumtur, më fatlumi,
ashtu siç ndihet çdo mashkull për krijesën e tij të parë... U mendua një çast nëse ishte e përshtatshme dita e sotme për t’i treguar atë plagën e rëndë që e kishte ruajtur sekret prej saj. Vendosi t’i hapej, nuk mund të priste më.
- Mua më ka dënuar fati pa ardhur akoma në këtë jetë, e dashur Lea! Nuk dua që krijesa ime e parë, nëse është djalë, të dënohet nga fati, ashtu siç jam dënuar unë. Mbase të duken marrëzira të çuditshme këto që po t’i them tani. Ke dëgjuar ndonjë mashkull që fëmijën e parë nuk e do të jetë djalë?... Ja, unë jam një i tillë. Ndoshta nuk i kushtove shumë rëndësi bisedës sime në fillim. Të kërkova falje. Po, po, falje të kërkova....
- Lea! Lea e dashur! Qetësohu! Ndihesh mirë? - Zëri i doli i shurdhët. “O Zot! Të lutem më ndihmo!” - foli me vete ankueshëm dhe dhimbshëm.
- Lea... - bërtiti fort. I preku mjekrën duke i tundur lehtë kokën. I fërkoi supet dhe damarët e qafës.
Ajo po e vështronte përhumbshëm.
- Liridon, të lutem më ndihmo të ulem në stol... - mezi i foli. Zëri i doli i çjerrë dhe i përvajshëm.
Ai psherëtiu i lehtësuar; e kapi nga krahët dhe e tërhoqi lart. U ulën në stol. I hodhi dorën në qafë. I preku flokët, ia mikloi kokën dhe ia mbështeti në kraharorin e tij.
Midis dënesës dhe dhimbjes nga ajo e papritur, me zë pikëllues dhe të trishtuar, regëtiu vetëm fjalët: “Pse Liridon?”.
- E dashura ime! Këtë pyetje ia bëjmë edhe ne shpesh vetes. Pse ky fat për ne? Pse duhet të dënoheshim edhe ne, unë dhe motra ime, pa dalë akoma në këtë jetë?! - Zëri i tij dilte i dëshpëruar. Fytyra i rrezatonte dhimbje.
- Si ndihesh? ... Të përgjërohem, e dashur!... Të dua shumë, shumë!
- Ah, more Liridon! Po më rëndojnë si plumb në zemër fjalët që po dëgjoj. Nuk dua ta besoj. Më thuaj, të lutem, se nuk janë të vërteta të gjitha ato që më the. Më thuaj, i dashur, se e gjitha kjo është një shaka e hidhur, mizore... - Fytyra e saj kishte marrë ngjyrën e dheut.
- Besomë në çdo fjalë, e dashur!... Besomë! ... Kjo është e vërteta, një e vërtetë e hidhur, e kobshme.
Në kulmin e dëshpërimit, ajo foli me zë të ulët dhe vajtues, por ai e dëgjoi

...............................
Nuk ia falim as Liridonit, as juve që e keni ruajtur të fshehtën deri tani, kur djali juaj e la shtatzënë Lean! Ndoshta mendonit se kështu do të na futnit në çark!...Gaboheni!
Liridoni shtrëngoi fort dhëmbët. Në fytyrë iu dallua lëvizja e nofullave. I gëlltiti mundimshëm ato fjalë të Vjolës. Donte përsëri të fliste, por respektoi prapë të atin të vazhdonte bisedën.
- Vjola, je me shkollë të lartë, moj bijë, je intelektuale dhe mos fol me gjuhën e çarqeve. Nuk kemi ardhur sot këtu të nxjerrim viktimën nga çarku, sepse askush nuk është viktimë, as Lea. Ajo është nusja e djalit tonë.
- Nëse do bëhet nusja e djalit tuaj... Ata tani janë akoma të fejuar, - ndërhyri Vjola, përsëri e prerë në ato që mendonte.
- Lea është nusja e djalit tonë, - vazhdoi përsëri Fuati. - Unë jam akoma gjallë dhe këta të dy do të martohen dhe do të trashëgohen me jetë të gjatë e të lumtur. Fëmija që është ngjizur në barkun e Leas, do zhvillohet e do rritet i mbarë. Nuk jemi për abortim, siç mendoni ju.
- Abortimin as ne nuk e dëshirojmë, kurrsesi! Besojmë në Zot, por në rastin tuaj, të familjes suaj, pra, abortimi është i pranueshëm dhe… - Këtu Vjola e ndërpreu bisedën. Ajo donte të thoshte: “Fejesa duhet të prishet sa më parë”.
.................................................. .................................................. ..............

- Vërtet do na vritet babi, Liridon?!... Oh, Zot i madh! Më beso vëlla, çdo ditë, kur kthehem në shtëpi, një mendim i dhimbshëm më ngacmon e s’'më lë të qetë, ma godet trurin si me çekiç, një pyetje dyshuese i bëj vetes: do ta gjej babin brenda vallë, apo... do të
ketë shkuar në Shqipëri... për të ikur nga kjo jetë? - Zëri i doli i dridhur, i dhimbshëm dhe fjalët të shkëputura. - Oh, unë e mjera, sa më dhimbset babai! Oh, sa shumë e dua, Liridon! Është babai më i mirë në botë...
Liridoni nuk po gjente dot fjalët e përshtatshme që t’i përgjigjej të motrës, pastaj me zë të dridhur tha: - Pse nuk po na lënka edhe neve fati i mbrapshtë ta gëzojmë jetën, moj motër! Të gjithë e duam babin tonë të mirë, të shtrenjtin tonë. Më duket sikur jam unë fajtor, Xhilda, sikur dhe Lea e djali im janë fajtor, që babi ka marrë atë vendim të dhimbshëm. Vdekja, për çdo njeri është e paparashikueshme dhe askush nuk e di se kur dhe nga i vjen. Por, të nisesh me dëshirë, ose më mirë të them, i detyruar me dëshirë në udhën e hidhur të vdekjes, t’i shkosh asaj vetë me këmbët e tua e t’i dorëzohesh, ky është, ndoshta, i vetmi rast që po ndodh me babanë tonë...
- Liridon, po më këputet shpirti. Më beso, vëlla! Edhe nga fjalët e tua që po dëgjoj tani, më vijnë të dridhura. Por Arbrin, ama, nuk duhet ta zësh asnjëherë me gojë. Ai është krijesa e re e Zotit. Ai është shpirti, jeta, gëzimi, lumturia i të gjithë familjes sonë. Ai është një engjëll. Një engjëll i pafajshëm, si mundet të jetë fajtor?!... Ç’po flet, vëlla i dashur?
- Sepse, pikërisht motër, duart vrastare duan të vrasin edhe engjëj të pafajshëm. Xhilda, ti këtë e di prej kohësh. A nuk isha edhe unë atëherë një engjëll i tillë që duhet të vritesha? Madje edhe sot kërkojnë të më vrasin!
- Liridon, të lutem, mjaft! Mjaft, vëlla! Por edhe për Lean më vjen shumë keq. Unë jam vetë vajzë dhe e kuptoj shumë mirë gjendjen e saj shpirtërore...
.................................................. ...............................................
“Dora njerëzore, thua ti vëlla! Ashtu është, vërtet. Veç, ajo dorë njerëzore bën të mira e të liga. Shkon në kishë njeriu, zgjat dorën dhe me të merr dhe ndez qiriun. Me dorë, me gishtat e dorës njeriu bën kryqin, i falet Zotit për shëndetin e tij dhe të familjes, për faljet e mëkateve... Faljen! Faljen e mëkateve! Me dorë prek ikonat e shenjtorëve si për të marrë bekimin e tyre. Por, është po e njëjta dorë njerëzore që shkrep armën vrastare për të marrë jetë njerëzish të pafajshëm...” Ashtu po i ndodhte edhe në atë çast, ndërsa mbante
në dorë qirinjtë. Dora po i dridhej. Afroi qiriun e parë për ta ndezur te një tjetër. Nuk po e kuptonte se pse dylli i lëngësht që i derdhej poshtë iu duk si rrjedhë loti. Çuditërisht, ndoshta nga dridhja e dorës, ndoshta nga flladi i lehtë që po frynte në atë çast, qiriu i tij u fik sapo e vendosi në mbajtëse. I trokitën përsëri në vesh fjalët e Evelinës duke ia goditur ndërgjegjen. Tundi kokën trishtueshëm... Hapi pëllëmbën e dorës tjetër me gishta të bashkuar për të penguar erën dhe e ndezi përsëri. Më në fund ndezi edhe qirinjtë e tjerë dhe i vendosi me radhë në mbajtëse. Ndërkaq, e shoqja i kishte ndezur të sajat dhe po e priste pak hapa më tutje...

lirik · 27-04-13, 08:29

ne deren e hasmit
ne shtegun e zhgenjimit
ne deren e vrasesit
pa shpresa te shpetimit
po ecin pafajsite zbathur
viktimat e lindura vuajteri
viktimat e lindura per tu zhvatur
viktimat e lindura ne hi
halleve te jetes duke u sorolaltur
neper kthetrat plot me tradhti
sfidave duke u rropatur
autori xhelal ferizi

lirik · 27-04-13, 08:33

kur u ktheva ne atdheun tim njiher pas viteve te luftes ne kosove ne kosove me kishte marr malli per mitrovicen time dhe normalisht qdo gje me dukej e ndryshuar qdo me dukej ne nje tjeter jete tjeter ndryshim gjërat kishin ndryshuar shum -
Edhe pse qyteti ishte okupuar dhe pergjysmuar prap se prap disa ndertime ishin bere dhe ndertesat ishin ndertuar aty ktu nga dis akompani private -
Jeta ne qytet vazhdonte dhe njerzit vraponin pas halleve e disa pas takimeve me njerz pas shetive e tjera qellime jete ne fakt jeta kishte ndryshuar shum shoke te ishin shpernda neper bote dhe kishin ikur pas halleve dhe kafshates s ebukes secili me doren ne bark te vete qe i impononte jeta kafshaten ata tani kishin fmi ishin te martuar kishin krijuar familje -etj

lirik · 27-04-13, 08:33

vazhdon pjese pjese shkrimi me kujtimet e autorit ne mergim xhelal ferizi

lirik · 27-04-13, 08:46

një 45-vjeçar ka kapur gruan në flagrancë duke bërë seks me fqinjin adoleshent, ka shkuar me të për ballafaqim.

“Moj putanë , si s’të vjen turp, ku i le dy fëmijët moj, dhe s’mendove për ta?!”, i ka thënë motra e bashkëshortit kunatës dhe pas kësaj ka nisur sherri dhe vetëm ndërhyrja në kohë e bluve ka shmangur një krim të mundshëm.

“Vëllai im është i martuar dhe ka dy fëmijë me atë gruan që po debatonim. Ai punon tokat nga mëngjesi në darkë. Ajo rrinte në shtëpi, bënte punët e shtëpisë, por mbante edhe dy fëmijët. Ajo na kish zënë dashnor “Gjinon”, komshinë 18 vjeç. Para 10 ditësh, vëllai u kthye më shpejt nga puna dhe e gjeti të shoqen në dhomën e gjumit duke bërë seks me fqinjin adoleshent. Pasi ka debatuar, e ka përzënë gruan nga shtëpia.”- rrëfen e motra e 45 –vjeçarit e cila apelon që policia ta nxjerrë atë nga komisariati.

Më tej ajo sqaron se gruaja e vëllait nuk e pranon divorcin dhe po e sorollat të vëllain nëpër polici.. Ajo mendon se ai 18- vjeçari do martohej me të. Pika që si bie! Ai është djalë i ri dhe nuk e merr atë” ,

lirik · 27-04-13, 09:09

nes e vdes dashuria
do te vdes nga tradhtia
nes e vdes bukuria
do te vdes nga tradhtia
nes e vdes
qdo lloj shprese
do te vdes nga keto vese
nga tradhtia
as kund besë
nuk do te mbes
do te vriten edhe shpresat e mia
nese jeta vdes
do te vdes e do te vdes besnikeria
nes evdes ardhmeria
do te vdes nga tradhtia
asgje ne ket jete nuk do te mbes
nga ky ves
gjithqka do te vdes
edhe un
e shpresaqt e mia
tradhtia sa i tmershem ky ves
tradhtia varrose gezime
nga tradhtia
do te vdes
edhe atdheu
e toka ime
autori xhelal ferizi

lirik · 27-04-13, 09:41

por se ti a je mbi dhe -pse nu flet ndoj fjalë shqiptare-kur mua vargu me shkon rreke-per shqipni e gjuhë amtare - xhelal ferizi autori i vargjeve shqiptare

lirik · 27-04-13, 09:48

pashë at zot pse kshtu me mohon--kur un jam i pa djallzi--pse ndoj rreze s ma dergon--nje pike shpresë per dashuri--kur un jam por si bilbili--qe ciceroj per fusha e male--po me shkojn lott por si currili--e ti kurr nje shpresë s ma fale--as nje fjale ne gjuhe amtare--nuk ma the per bukurinë--te kam prite neper behare--ne fole ne bashk te rrijme--por se ja kshtu erdhen motet--na degdisi larg stuhija--me mbuluan malli e lotet--me kan harrue trojet e mia-autori xhelal ferizi

lirik · 27-04-13, 09:52

mos keshtu ty te vraft zoti--kohe ma te zezë s esht pa mizore-me na shkue ne stina e moti--kaq te lanun kshtu mbas dore--njimend mshire s paske pase fare-- zemrat shqipe jen mergue--jan derdhe lot po r i ujvare--e atdheu na ka harrue -autori i vargjeve shqiptare ne mergim xhelal ferizi

lirik · 27-04-13, 10:26

po nje zemer s linde ma e bukur-nje tik tak nuk lindë ma i mirë-qe shkon fushes por si flutur--rrahë larmishem me fjale te lirë-per natyrë e per hjeshi-larmon qielllin fushë e mal--zemra e fjales per shqipni--ne pranvere me kndue ka dalë--ka marr krah por si bilbile--shkone beharit me shpirtezim--perkdhele lulet karajfile-mbi atdhe me mallengjim--autori i vargjeve xhelal ferizi

lirik · 27-04-13, 10:30

mos me harroni o shpatije--mos me harroni lugje e maja-mos me harro i fllad puhije--fusha te gjera e ju plllaja--mos me harroni o qetina--o ju fletë dushkaja e fjera--sa te jet mot sa te jet kohë stina -te me kujtojne ato pranvera -----te me kujtoj vera magjike--qe shpaloset si mahnija---fushat te gjera idilike.--te pa ane q ei ka shqipnia--autori i vargjeve shqiptare xhelal ferizi

lirik · 27-04-13, 10:31

ku ka ah ku ka si butesia
ne preher te sajë kur shkrihem
ku ka ah ku ka si dashuria
ne dehje te saj qe shkrihem
pjes ete vargjeve nga autori xhelal ferizi

Kalimero · 27-04-13, 10:36

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga lirik

ku ka ah ku ka si butesia
ne preher te sajë kur shkrihem
ku ka ah ku ka si dashuria
ne dehje te saj qe shkrihem
pjes ete vargjeve nga autori xhelal ferizi

pasha buk e krip um qkrijte me qit pizi !

un prehen t'but mu shkrijten