Vëllezërit Gërvalla dhe Kadri Zeka

**Zero Cool** · 06-03-12, 18:04

Vëllezërit Gërvalla dhe Kadri Zeka cilësohen pishtarë të lirisë së Kosovës

Viti 1981-ishte vit i përgjakshëm, që futi në burgje shume trima ,të cilët morën guximin t'i kundërvihen bishave sllave. Disa nga ata morën rrugët e botës, për t'i ikë dorës vrastare dhe për të pasur mundësi organizimi për Lëvizjen e Çlirimit të Kosovës , por as largësia nuk mjaftoi, dora vrastare arriti edhe në perëndim. Këtë rrugë morën edhe Jusuf e Bardhosh Gërvalla, të dy vëllezërit do të emigrojnë në Gjermani,ideali dhe qëllimi i përbashkët do t'i takoi dukagjinasit me gjilanasin e atdhetarin Kadri Zekën, i cili vepronte e emigronte në Zvicër, kështu treshja do të veprojë e bashkëpunojë deri në momentin kur dora vrastare i ndërpret.
17 janari i vitit 1982, është dita kur u vranë tre uragajt, kur u bënë përpjekje nga UDB-ja Jugusllave, t'i ndërpritet hovi rrugës për lirinë e Kosovës. Ishte pikërishtë dita e vrasjes së vëllezërve Gërvalla dhe e Kadri Zekës. Kjo ditë mbetët e freskët në kujtesën e familjarëve,bashkëpunëtorëve, shokëve, miqëve e të çdo atdhetari. Dora gjakatare sllave arriti të shuaj jetën e trimave,duke shpresuar se do të ndërprejë, rrugën, synimet, aspiratat e tyre. Por, u gabua rënd, me këtë veprim vunë në lëvizje revoltën e gjeneratave të ardhëshme të cilat me devotshmëri e përkushtim deri në vetflijim vazhduan rrugën e paraardhësve të tyre, të cilët kishin për synim çlirimin e Kosovës, për të vazdhuar më tutje rrugën si të gjithë popujt e botës dhe për të punuar e vepruar vetëm për mirëqenjën e tij.
Kur u bë ekzekutimi i tre trimave ishte koha kur Kosovës po i merreshin edhe ato pakë të drejta që i kishte,lëvizja e re e vënë përballë një shteti u trand me humbjen e tyre, por nuk ndaloi rrugën.
Rruga e përbashkët do t'i takojë edhe Rexhep Malën e Nuhi Berishën, të cilët nuk do ti ndahen veprimtarisë për çështjen kombëtare deri në vetflijim, do të luftojnë me shtetin më barbar dhe më të hekurt të kohërave-Jugosllavinë-sllave, e cila bëri përpjekje të shtypë, të tulatë shpirtin e lodhur e të revoltuar nga padrejtësitë shekullore. Përdori burgjet, dhunën në familje, derdhi edhe gjakun rrugëve të Kosovës- të Lulëkuqëve dhe Petritave. Atë gjak do ta shpaguajnë bashkëluftëtarët e idealeve të tyre duke vazhduar gjithnjë punën e tyre në mënyrë zingjirore.
Dita e 12 janarit të vitit 1983 edhepse e bardhë nga dëbora, ishte ditë zie në njërën anë, po aq krenarie në anën tjetër për kombin tonë-dy trima revolucionar guxuan ti kthejnë plumbat armikut gjakatar, një ushtri e tërë e uniformuar dhe e paisur me municion,kundër dy burrave me ideale të mëdha për kombin e vet, do të bien heroikisht në betejë ashtu siç ranë shokët e idealit të tyre Jusuf e Bardhosh Gërvalla dhe Kadri Zeka, në krye të detyrës dhe qështjes madhore-Lirinë e Popullit!
Nuk e kam ndërmend të zgjatem shumë, sepse për jetën e veprën e tyre nuk mjaftojnë rradhët që shkruaj unë, kjo është vetëm një shenjë respekti e përnderimi, për këta burra, që mbajtën flakën e lirisë ndezur, që organizuan, udhëhoqën dhe u hapën rrugën institucioneve të lirisë.
Rrugën e tyre do ta ndjekun edhe shumë e shumë dëshmorë, që janë sinonim i njëri-tjetrit.
Kjo ndodhë nga vetë fakti, sepse ideali dhe synimi kryesor jetësor i tyre ishte çlirimi kombëtar, prandaj këta dëshmorë si:vëllezërit Gërvalla, Kadri Zeka, Rexhep Mala, Nuhi Berisha, Afrim Zhitia, Fahri Fazliu, Adem e Hamëz Jashari dhe Luan Haradinaj, Fehmi e Xhevë Lladrovci, Adrian Krasniqi, Edmond Hoxha, Hajrush e Tasim Elezaj e shumë e shumë të tjerë, që luftuan e ranë për liri, edhe ata, që luftuan e mbetën në jetë për t'i kujtuar e vazduar rrugën e tyre; ishin një shpirtë, një trup, një forcë ,një burim i përbashkët. Rezistenca e tyre, rruga e tyre u bë udhërrëfyese e bashkëluftëtarëve të tyre, që do të quhën me një emër të përbashkët-Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e cila ishte që nga fillimi i përpjekjëve të tyre ushtri e organizuar nga ata.
Lavdi veprës dhe gjakut të heronjëve kombëtar!

**Zero Cool** · 06-03-12, 18:04

Jusuf Gërvalla

Jusuf Gërvalla poet shqiptar dhe atëdhetar i shquar, lindi më 1 tetor 1945 në Dubovik, rrethi i Deçanit, nga një familje bujare. Vritet mizorisht më 17 janar 1982) në Untergrupenbah (Gjermani).
Shembulli i tij mbeti i gjallë nder intelektualë të kohës moderne, si shkrimtarë dhe atëdhetarë i shquar përe liri deri në vdekje.
Jeta e Jusuf Gërvallës ka qenë e vështirë, vdekja e tij ka qenë tragjike. Për këtë është thënë e shkruar shumë dhe do të thuhet e do të shkruhet shumë. Por, edhe shkrimtari J. Gërvalla pësoi vështirësira të mëdha. Për poetin, prozatorin dhe dramaturgun Gërvalla është thënë e shkruar relativisht pak. Vepra e tij letrare nuk është tepër e njohur, me gjithë botimin shembëllor që ia bëri J. Gërvallës më 1992 Sabri Hamiti (Jusuf Gërvalla: Vepra letrare. "Ora", Prishtinë, 1992). Opinioni e respekton dhe adhuron dëshmorin e kombit, simbolin e luftës për liri, shembullin e kurajës prej qytetari dhe intelektuali, ndërsa duket se e harron shkrimtarin e rëndësishëm që ishte dhe mbetet. Roli i tij prej simboli të qëndresës e hijesuaka faktin se ishte poet i dorës së parë.
Në letërsi, ai nuk i takonte qarkut të "lapidaristëve" të poezisë fjalëpakë që e shoshiste të tashmen me shkrimin simbolplotë alegorik në petkun e arkaikes mbikohore e në frymën e visarit të traditave të lashta gojore.

Zëri i tij poetik ishte zë më vete, mjaft origjinal, personal dhe individual. Poezia e tij na flet drejtpërsëdrejti, ngrohtë, zbutë, thellësisht njerëzor e me një sensibilitet të stërholluar. Në dy përmbledhjet e tij të para - "Fluturojnë e bien" (1975) dhe "Kanjushë e verdhë" (1978) - poezia e tij merrej kryesisht me vatrën e poetit tek janë mjaft kuptimplotë titujt e cikleve "Shtëpia në kornizë" dhe "Skena nga jeta e fshatit". Poezia e tij e përmallshme e këndon dashurinë, e kujton dhimbshëm (dhe pa idilë ruraliste) vendlindjen dhe na e rrëfen porosinë e saj qendrore, kërkimin e poetit për "pak frymë njeriu e pak dritë qiriri". Me kohë, duke u bërë gjithnjë e më shumë refleksiv poeti kaloi gjithnjë e më shumë te një qark më i gjerë tematik dhe te të folurit poetik me bukuri e begati të rrallë metaforike e figurative. Kështu, poezia e tij e përmallshme e vendlindjes gjithnjë e më shumë bëhet edhe universale. Në vëllimin e tretë poetik, "Shenjat e shenjta" (1979), kemi të bëjmë dhe me fjalë e elemente si "hije", "pluhur", "frikë", "terr", "ftohtë", "varr". Shkallëzohen vetmia dhe shqetësimet e poetit që flet shpesh edhe për fundin dhe vdekjen. Me një thellësi që nuk hetohet në lexim të cekët, na qet tabllo tejet të qëlluara të groteskës që e quajmë "jeta". Thelbi kryekëput human i vargjeve, ligjërimi lirik dhe substancial i poetit të mallit, të dashurisë, të dhembjes, të vetmisë e të vdekjes e bëjnë Jusuf Gërvallën një zë të patjetërsueshëm të poezisë së re shqipe.

**Zero Cool** · 06-03-12, 18:05

KELMENDI: Vrasësi i Jusuf Gërvallës është Riza Salihu nga Mushitishti I Suharekës !

brahim Kelmendi, njëri nga themeluesit e Lëvizjes Popullore të Republikës së Kosovës (LPRK), më vonë e njohur si LPK dhe ish-udhëheqës i Fondit “Vendlindja thërret” në Gjermani, si mysafir në Zona B, të Klan Kosova, ka deklaruar se e njeh me emër e mbiemër vrasësin e Jusuf e Bardhodh Gërvallës dhe Kadri Zekës, më 17 janarit të vitit 1982 në Gjermani. Ai, sipas tij, është Riza Salihu nga fshati Mushitisht, i komunës së Suharekës.

Por pjesëmarrës në këtë atentat sipas, Kelmendit, ka qenë edhe një tjetër të cilit nuk i përmend emrin për arsye, si thotë ai, se kjo do të pengonte gjatë procesit të hetuesisë.
“Unë e di edhe pjesëmarrësin e dytë, rastin e kam paraqit edhe te organet e drejtësisë kosovare pas çlirimit, te ish ministri i drejtësisë të Kosovës, Jonuz Salihi dhe te prokurori Tahir Rreci dhe u kam thënë që të analizojnë mostrat e cigareve të pjesëmarrësit të dytë në vrasjen e Jusuf e Bardhosh Gërvallës dhe Kadri Zekës, të cilat i ka hetuesia gjermane.

Kelmendi thotë se këtë dëshmi e ka dhënë edhe në prokurorinë gjermane. Madje sipas tij bashkë me Saliun ka qenë edhe një shqiptar tjetër, emrin e të cilit e ka deponuar në hetuesinë e shtetit në fjalë, por që nuk e thotë publikisht.

Kelmendi në librin “Lindja e përgjakur të autorit Bedri Islami, thotë: “Ndoshta është vendi të informoj se hetimet kundër Rizës gjermanët i riaktivizuan në vitin 1992, pasi shteti gjerman nuk kishte më interesa për të përkrahur Jugosllavinë, e cila kishte filluar të shpërbëhej. Unë mora pjesë në atë proces gjyqësor si dëshmitar kundër Riza Salihut. Gjykata e liroi Rizën nga akuza për vrasje në mungesë të provave, pasi vuajti ndoshta një vit e gjysmë burg”.

“Unë kam prova të mjaftueshëm për të besuar se ai ishte vetëm një argat i UDB-së. Gjithsesi, e kam akuzuar për ekzekutor, të komanduar nga UDB-ja dhe vazhdoj ta akuzoj, përderisa ai nuk e provon të kundërtën”.

Si një nga themeluesit e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Ibrahim Kelmendi, thotë se gjatë vitit 1993 kishin marrë qëndrim që të formonin një krahë të luftës, meqë sipas tij, lëvizja politike nuk sillte rezultatet e pritura. Kelmendi thotë se ky krahë ushtarak emrin, Ushtria Çlirimtare e Kosovës e morri në vitin 1994.

Sipas Kelmendit, pas formimit të Lidhjes Demokratike të Kosovës në vitet 90, LPK-së, për veç UDB-ës jugosllave, iu shtua edhe një armik, iu hapë edhe një front, sepse në LDK, sipas tij, kanë hy struktura të UDB-ës. “Sipas meja LDK u themelua me qëllim që ta fashitë rezistencën aktive të Lëvizjes sonë”, Kelmendi shton se këtë LDK e bëri me organizim të demonstratave të ndryshme paqësore, sikurse ishin edhe grevat e minatorëve.

Kelmendi tha se ishte edhe kundër kryeministrit të Shqipërisë, Sali Berish, sepse sipas tij, ai gjatë një takimi me kancelarin gjerman, në vitin 1996, ka kërkuar zgjedhjen e çështjes së Kosovës brenda kufijve të Jugosllavisë, për çka së bashku me disa themelues të UCK-së, Kelmendi kishte hyrë në grevë urie, me që rast kanë kërkua dorëheqjen e Sali Berishës dhe kryetarit të LDK-së Ibrahim Rugovës, sepse sipas Kelmendit, Rugova, nënshtroi dhe skllavëroi shpirtërisht shqiptarët në Kosovë.
Ibrahim Kelmendi, ish-udhëheqës i Fondit “Vendlindja thërret” në Gjermani mohoi që ky fond të ketë keqpërdorur mjetet e mbledhura për të ndihmuar luftën në Kosovë. Ai thotë se këto mjete nuk kishin prejardhje të dyshimta dhe për këtë ka kërkuar edhe ndihmën e zyrtarëve Gjerman.