Poezi ne gjuhe te huaja ?

[Gega 1]

Postimi origjinal është bërë nga Artisti

E paske përdorë Gegnishten o i nderum



.

Artist,sinqerisht ta them : nga te gjitha poezite e Goethe-s,kjo poezi me pelqen me se shumti!

Prof. Skender Luarasi e shqiperoi fort bukur kete poezi.

Qe,shqiperimi qe e beri ai :


KUSHTIM

Serish m`afrohi o hije luhatore,
qe ne rini iu shfaqet syrit tim.
A te perpiqem tash t`ju ndal perdore?
Prap me qan zemra per ate vegim?
Po grahni.Mire!Me fore urdhrore
rreth meje cohi tymit n`agullim;
dhe ma trondit si ne kerthi krahrorin
fryma magjike qe ju ndricon korin.

Pamje po sillni motesh te gezuar,
fytyra te dhimbsura me cmallin syn;
si nje perralle e vjeter gjysme e shuar,
vjen dashuri e pare me miqsine.
Pertrihet dhimbja,ngjallet gjeme e shkuar
E jetes neper shteg plot labirinte
dhe grish te miret,qe,pr`aq ore hareje
te rrejtur fatit,vane para meje.

Shpirtrat,q`u kam kenduar me se pari,
kenget e reja s`do m`i degjojne dot;
sa miq qe pata tash i mbulon varri,
jehone e tyre ushton e mekur sot;
turmes se huaj i ligjeroj se qari,
edhe levdat`e saj me duket kot;
dhe ata qe kenga gezoi me pare,
ne rrojne,harbojne botes se perndare.

Nje malle qe me ishte zvjerdhur me ze prape
per shpirtrat qe po heshtin n`ameshim,
piptime e kenges sime, si nga nj`arpe
eljane,e shkretez endet pa caktim;
me rrjedhin lot`t e drithma me ka kape,
e rrepta zemer rreh me mallengjim:
ate q`e kam e shoh si ne perralle,
dhe c`ishte e zhdukur po me del e gjalle.

[Zero Cool]

Het is zoo ver, Moeder.
De morgen was grauw, toen ik wegging van huis.
Sinds klimt het licht, stil en aanhoudend,
Wijder klaren al wijder klaarten
En ik dwaal als een vogel boven de wolken.
Ik wil je zien, Moeder. Ik wil nog éénmaal in je ogen
zien, voor de grondelooze diepte mij neemt.
Jij bent zoo ver.

Het is zoo ver, Moeder.
Ik koos de witte stilte, toen ik wegging in den herfst.
Sinds zonk de wereld onder 'mijn voeten.
Zwakker worden de stemmen, hooger en hooger
rijzen de witte zalen.
Ik luister. Straks?
Ik wil je hooren, Moeder. Ik wil nog éénmaal je
stem hooren, voor ik wit word.
Je bent zoo ver.

Het is zoo ver, Moeder.
Ik nam den grijzen weg, toen ik wegging in den wind.
Sinds ging ik den berg op,
Dieper wijken de dalen, de bosschen zijn voorbij en
schaarscher wordt het leven tusschen de steenen,
Mijn hart bonst.
Ik wil bij je rusten, Moeder. Ik wil nog éénmaal
zachtjes rusten, voor de sneeuw komt.
Je bent zoo ver.

: frown:

[Zero Cool]

: frown:



De dingen die voorbij zijn, blijven rustig verder leven,
sereen, omdat ze niet meer zo acuut
en niet meer zo heel heel even
moeten gebeuren van minuut tot minuut.

Zo ging mijn vader, sinds hij stierf
ook in mijn dromen al een paar keer dood, maar trager,
er niet de tijd voor nemend, maar een eeuwigheid,
en leeft hij tóch nog verder, verder en wat vager.

Hij zegt niets meer, hij is een sfeer, mijn vader,
van ouwe woorden, het woord 'altegader',
het woord 'gelaat' en 'schoot' (van ons gezin) en 'schoon'.

Zo rustig wil ik ook wel sterven, een keer of zes, zeven
in de dromen van mijn zoon.
Tot ik gewoon blijf leven.

[Lepurushe]

Sei la luce che illumina la mia anima...
sei la forza che mi fa affrontare le avversità della vita...
sei l'amore che scalda il mio cuore..
che infervora la mia passione..
che scaturisce in me quella voglia assennata...
di bramosia..desiderio...
sei la gentilezza che mi culla nei miei sogni..
sei il mio cavallo alato...
che mi fa volare spensierata ...
nello stellato firmamento dove la magia regna sovrana...
sei la poesia dei miei gesti...
sei la completezza per la mia anima...