Njoftimet pejgamberike pėr ardhjen e Muhammedit a.s.

[Pause_Print_Scroll]

Njoftimet pejgamberike pėr ardhjen e Muhammedit a.s.

Autor: Nexhat Ibrahimi

“Para se tė tė sajoj nė barkun e nėnės, unė tė kam ditur; para se tė dalėsh nga krahėrori i nėnės, unė tė kam kushtuar, pėr tė dėrguar tė tė gjithė popujve tė kam vendosur…”. (Dhjata e vjetėr, Jeremia, 1, 1-5).
''Isha i dėrguar edhe atėherė kur shpirti i Ademit pezullonte nė horizontin e tokės dhe detit.” (Muhammedi a.s.).

Hyrje

Qysh nė mėsimet e para nė mėsim-besim apo nė leximet e para tė librave islame pėr fillestarė, muslimanėt mėsojnė se Islami ėshtė feja mė e vjetėr dhe njėkohėsisht feja mė e re. Kur’ani mėson se Islami ėshtė nga Ademi a.s. deri te Muhammedi a.s.. Ēdonjėri pejgamber mėson se pas tij do tė pasojnė pejgamberė tė tjerė pėr vazhdimin e misionit pejgamberik deri te Muhammedi a. s. – vula e pejgamberisė (hatem’ul-enbijai). “Ardhja e Muhammedit a.s. ėshtė lajmėruar si sihariq nga kulla e pejgamberisė sė tė gjithė pejgamberėve tė ardhur para tij”.[1] Muhammedi a. s. unjėson nė tėrėsi shumicėn e sunnetit (traditės) tė pejgamberėve tė kaluar. Ai agjėron agjėrimet e tyre tė obligueshme dhe tė paobligueshme, bėn hixhretin, sepse kėtė e bėn edhe Ibrahimi, Musai dhe shumė tė dėrguar tė Zotit pėr tė arritur suksesin e fesė sė tyre. Me dėrgimin e Muhammedit a. s. u pėrmbyll periudha e gjatė e shpalljes hyjnore, e cila do tė manifestohet si mėshirė hyjnore deri nė Ditėn e Fundit pėr njerėzinė dhe botėn.

[Pause_Print_Scroll]

Muhammedi a. s. ndėrmjet tė djathtėve

dhe tė majtėve

Muhammedi a.s. ishte personifikim i tri synimeve zanafillore, tė cilat i njohim nėpėrmjet Musait, Isait dhe vetė Muhammedit a.s.[2] Deri sa judaizmi nė mesin e kėtyre tri religjioneve paraqiste tendencėn e majtė, Zotin e drejtėsisė dhe Shpėtimtarin e botės sė dukshme, kurse kristianizmi tendencėn e djathtė dhe Zotin e dashurisė, Islami me Muhammedin a.s. do ta bėjė simbiozėn e tyre tė fatshme, duke u bėrė religjion i botės dhe i shpirtit.[3]
Kur’ani pranon, nė parim, tė gjitha kėto konvergjenca-divergjenca me vetė aktin e urdhėresės qė Muhammedi a. s. me pjesėtarėt e vet njė kohė nė namaz tė kthehet drejt Jerusalemit. Tė kuptohet ky akt si duhet domethėnė tė bėhemi tė vetėdijshėm se Jerusalemi me Tempullin e vet, ėshtė trashėgimtar i madh i monoteizmit dhe se urdhėresėn e tė kthyerit nė namaz drejt Mekes Islami nuk e ka obliguar deri sa paraprakisht, me respekt tė madh, nuk ua ka bėrė me dije muslimanėve se Ibrahimi, Musai, Isai dhe pejgamberė tė tjerė, prej Zotit kanė sjellur tė vėrtetėn e njėjtė, unike nė boshtin e saj dhe tė amshueshme.
Mirėpo, ndriēimi i kėsaj ēėshtjeje do tė hasė nė disa probleme, nė disa vėshtirėsi tė pakapėrcyeshme sikurse ėshtė pėrcaktimi i suazės historiko-kohore dhe kulturore-tradicionale, meqė tema e lajmit, njoftimit tė gėzueshėm ėshtė shprehje e pėrbashkėt e tė tri traditave tė shpallura shpirtėrore, kurse gjurmė tė caktuara do tė gjejmė edhe nė religjionet e pashpallura dhe traditat shpirtėrore, sikurse nė brahmanizėm, zoroastrizėm etj. Nė anėn tjetėr, ēėshtja e lajmit, njoftimit tė gėzueshėm ėshtė ngushtė e lidhur edhe me problemin e pritjes mesianiste nė atmosferėn e mjediseve tė ndryshme religjioze-kulturore.
Vėshtirėsi tjetėr paraqet edhe historicizmi, i cili ėshtė i pranishėm nė shumicėn e librave tė shenjta. Ky historicizėm duke u pėrpjekur ta vendos rregull logjik dhe koherent nė periodizimin e tė vėrtetave tė shpallura, ka krijuar njė radhitje kronologjike artificiale tė pėrmbajtjes sė atyre librave tė shenjta, duke krijuar kėshtu konfuzion dhe paqartėsi edhe mė tė madhe nė vlerat themelore tė besimit tė shpallur, ndėr tė cilat radhitet edhe lajmi i gėzueshėm nė lidhshmėrinė e vet me mesianizmin [4].
Vėshtirėsi jo mė tė vogla ka sjellė edhe pėrkthimi i teksteve biblike nga gjuha e shenjtė e Shpalljes nė njė gjuhė tė traditės dhe kulturės krejt tjetėrfare, duke ndikuar drejtpėrdrejt nė synim dhe interpretim tjetėrfare. Po ashtu, kjo ishte edhe shenjė e ndarjes esenciale tė traditės sė re shpirtėrore me atė tė vjetrėn, kurse janė ruajtur vetėm konceptet formale tė jashtme tė huazuara nga tradita paraprake shpirtėrore.
Kėtė konstatim mund ta vėrejmė nė shumė aspekte, tė cilat ne nuk do t’i trajtojmė me kėtė rast, por do tė theksojmė se ēarjet janė mė shumė tė jashtme dhe artificiale, qė kanė ndikuar nė format e ndryshme tė mesianizmit. Kėtė ‘tjetėrfarėsi’, kėtė diversitet tė mesianizmit nė esencė e shohim brenda arketipit unikal tė shpalljes dhe traditės, tė portretizuar dhe tė paraqitur nė klima tė llojllojshme shpirtėrore dhe tė pėrcaktuar tjetėrfarėsisht me nocione, shifra dhe emra. Sikurse qė gjatė tėrė historisė Zoti ėshtė shpallur Njė dhe i Vetėm dhe ėshtė quajtur Jehovė, Elo, Elohim dhe Allah, ashtu edhe nė tė gjitha shpalljet e shenjta ėshtė paralajmėruar po i njėjti pejgamber - pėrmbarues i shpalljeve tė Zotit dhe pejgamberisė - Muhammedi a.s.[5]
Arketipi unikal i tė gjitha Shpalljeve dhe traditave shpirtėrore ėshtė fakti se tė gjitha gjuhėt e shenjta tė Shpalljeve janė shkruar me alfabet i cili shkruhet nga e djathta nė tė majtė, sikur qė ėshtė gjuha sanskrite, aramite, hebraike dhe arabe.[6]
Edhe fakti se tė dėrguarit e Zotit janė zgjedhur pėr misionin e tyre pejgamberik qysh nė periudhėn paraekzistenciale dhe se me ardhjen e pejgamberėve nė botė kemi vetėm konfirmimin formal tė asaj zgjidhjeje, tregon nė rrėnjėn unikale dhe tė pėrbashkėt tė tė gjitha shpalljeve tė Zotit. Nė tė tri traditat e shpallura shpirtėrore, Ademi a. s. ėshtė vetėm parimi singularo-plural i ekzistencės sė gjinisė njerėzore, por jo edhe njeriu i parė, sepse para tij qenė emėrtuar dhe paracaktuar felajmėtarėt – tė pėrzgjedhurit e Zotit.
Nė Dhjatėn e vjetėr thuhet:
“Para se tė tė sajoj nė barkun e nėnės, unė tė kam ditur; para se tė dalėsh nga krahėrori i nėnės, unė tė kam kushtuar, pėr tė dėrguar tė tė gjithė popujve tė kam vendosur …”. (Jeremia, 1, 1-5).
Muhammedi a.s. ka thėnė:
''Isha i dėrguar edhe atėherė kur shpirti i Ademit pezullonte nė horizontin e tokės dhe detit.” (Hadith).
Punimi nuk ka pėr qėllim zhvlerėzimin e doktrinave joislame, por prezantimin e pikėpamjes islame mbi fenomenin e njoftimit tė gėzueshėm. Kėtė temė e trajton edhe Kur’ani, por edhe shumė shkencėtarė islamė tė religjioneve komparative, nga herėt e deri nė ditėt aktuale. Pėr shkak tė qėndrimeve diametralisht tė kundėrta me hebraikėt dhe kristianėt nuk besojmė se sė shpejti kėto tri tradita shpirtėrore do tė takohen dhe do t’i unjėsojnė qėndrimet rreth fenomenit tė njoftimit tė gėzueshėm dhe tė mesianizmit. Nuk mendojmė se me kėtė punim do tė zgjidhet problemi. Mendojmė se me kėtė punim do tė inicojmė rast pėr biseda komparative qė traditat shpirtėrore tė shpallura nga Zoti por tė ndara nga faktorėt e jashtėm, njė ditė tė ulen dhe tė krijojnė urė pajtimi dhe mirėkuptimi ndėrmjet veti.

[Pause_Print_Scroll]

Shkrimet e shenjta mbi ardhjen

e Muhammedit a.s.

Paralajmėrimet pejgamberike mbi lajmin e gėzueshėm mbi pejgamberinė e Muhammedit a.s.:
“Ai ėshtė pėrmendur nė librat e profetėve tė mėparshėm.” Esh-Shuara, 196).
“Kurse ty tė kemi dėrguar vetėm nga mėshira ndaj botėrave.” (El-Enbija`, 107).
“Ne nė Zebur, pas Tevratit, kemi shkruar se token do ta trashėgojnė robėrit e mi tė mirė.” (El-Enbija`, 105).
“Sikur mos tė ishe ti, O Muhammed, Unė kėtė botė nuk do ta krijoja.” (Hadith kudsij).
Posa Zoti vendosi ta nxjerrė nga xhenneti Ademin dhe Haven si mėkatarė, njėkohėsisht ua dhuroi edhe mėshirėn dhe mirėsinė e Tij. Zoti nuk dėshiroi qė fatin e njerėzve t’ia lėshojė mashtrimeve tė shejtanit, por u premtoi atyre shpallje nėpėrmjet tė dėrguarve tė tij, nė fillim tė tė cilėve ishte Ademi a.s..[7] Nėpėrmjet engjėllit, Xhibrilit, Zoti i ftoi tė gjithė popujt e botės nė rrugėn e drejtė, tė gėzimit dhe bujarisė, qė tė bėhen tė barabrtė nė jetėn e amshueshme shpirtėrore nėn mėshirėn e Zotit. Kjo ndodhi nė historinė njerėzore. Pejgamberėt njė pas njė ftonin njerėzit nė besim tė drejtė, kurse aleancat e vjetra prisheshin e tė rejat vendoseshin, qė tregon nė dashurionė e pafund tė Zotit Krijues e Mėshirues. Kėto aleanca janė tė njohura nėpėrmjet shenjave tė njohura pėr njerėzinė: Molla e Ademit (nė fyt), ylberi i Nuhit, synetimi i Ibrahimit, Deveja e Salihut qė del nga shkėmbi, Pllakat e Musait me Dekalogun, Libri i dashurisė (Inxhili) i Isait dhe La ilahe il-la'll-llah e Muhammedit a.s. etj. Tė gjitha kėto shenja janė nė shėrbim tė shenjės sė fundit: La ilahe il-la'll-llah, e cila paraqet pėrfundimin dhe pėrkryerjen e tė gjitha misioneve pejgamberike. Tė gjithė pejgamberėt kanė paralajmėruar se Muhammedi a.s. do tė jetė pėrfundimi, pėrsosja dhe shenja universale e ardhjes sė tė dėrguarit mė tė zgjedhur tė Zotit, Muhammedit a.s.
Ndonėse popujt e zgjedhur tė Zotit tregoheshin jobesnikė, sikurse hebraikėt, Zoti megjithatė nuk i braktisi dhe gjithnjė sharton filiza tė ri, Shpallje tė reja, pėrfundimisht me Isain a.s., duke iu pėrmbajtur premtimit tė Tij kaherė tė dhėnė nė xhennet Ademit a.s. dhe Ibrahimit a.s.:
“Dhe i pranoi disa fjalė tė Zotit tė vet.”. (El-Bekaretu, 37).
“… Nga unė do t’u vijė njė udhėrrėfim …”. (El-Bekaretu, 38).
“O Izraelitė! Kujtone dhuntinė time qė ju kam dhuruar dhe plotėsoni besėn qė ma dhatė, t’ju plotėsoj edhe unė besėn time. Frikėsohmuni vetėm mua!
Besoni asaj qė po ua shpallė, e cila ua vėrteton atė ēka e keni ju, dhe mos jinni tė parėt qė nuk i besoni! Dhe mos bleni fundrrina me fjalėt e mia dhe frikėsohmuni vetėm mua! “ (El-Bekaretu, 40-41).
“Falne namazin dhe jepni zekatin dhe pėrkuluni me ata qė pėrkulen.” (El-Bekaretu, 43).
“Ata qė pasojnė Pejgamberin, ferrėfyes analfabet (ummij), tė cilin e gjejnė tė paralajmėruar nė librat e veta, nė tevrat dhe Inxhil …”. (El-A’raf, 157).
Zoti, nga mėshira e Tij, nė fund nuk lidhi kontratė me hebraikėt, por zgjodhi ta dėrgojė pejgamberin e fundit, por jo vetėm hebraikėve, por tėrė njerėzisė, qė rrjedh nga loza e Ibrahimit a.s.
Esenca e natyrės sė fjalėve tė shpallura tė Zotit, sipas traditės islame, nuk ėshtė kurrfarė akti i personifikimit. Fjala e Zotit nuk ėshtė plotėnia e individualizimit (uosobljenosti) fizik tė Zotit, por shenjė e plotėsinė sė pranisė sė Zotit, e cila, herė-herė manifestohet nė apoteozat antropomorfe dhe dėftimet e llojllojshme vizuele (rrufeja e cila godet Izraelitėt frikacakė, bubullima nė flakė e Musait, rrėnimi i malit, dėftimi vizuel i Xhibrilit) e tė ngjashme. Prania e Zotit ėshtė e pėrhershme dhe e ngahershme, por gjithnjė tjetėrfare nga perceptimet e krijesave. Asnjė shpallje i Zotit gjatė historisė nuk ka qenė manifestim tekstual i personifikimit tė Zotit nė trup e gjak. Ēdo shpallje e Zotit ka qenė e sendėrtuar nė mėnyrė tė veēantė, kurse zbulimi i Zotit gjithnjė ka qenė e fshehur nga shikimi njerėzor:
“Nuk ka asnjė njeri me tė cilin ka folur Allahu, pėrveēse me frymėzim ose pas ndonjė perdeje ose tė dėrgojė ndonjė tė deleguar dhe i shpall me lejėn e Tij ēka dėshiron Ai. Me tė vėrtetė Ai ėshtė i urtė.” (Esh-Shura, 51).
“Askush nuk ėshtė sikur ai!” (Esh-Shura, 11).
“Atė nuk mund ta arrijnė shikimet, e ai i mbėrrinė shikimet.” (El-En’am, 103).
Pejgamberėt e Zotit shkonin njėri pas tjetrit, gjithnjė duke dėshmuar Njė tė vetmin Zot, dhe me ta kalonin edhe misionet e tyre pjesėrisht tė suksesshme apo tė pasuksesshme, pėr tė ardhur nė fund tė ciklit pejgamberik Muhammedi a.s.. Ai konfirmoi vėrtetėsinė dhe burimėsinė e tė gjithė pejgamberėve tė deritashėm, tė cilat pjesėrisht ishin humbur, zhdukur, fshehur, ndėrruar apo ndryshuar.
Shumė pejgamberė para tij, me plotė vrull nė zemėr, tė motivuar nga pėshpėritja misterioze tė Xhibrilit paralajmėron emrin e gjallė tė Zotit nė shpirtin e molisur dhe jobesnikė tė njeriut, duke mbjellė gėzimin dhe shpresėn pėr ardhjen e shpejtė tė pejgamberit tė fundit:
“Dhe Unė tė zgjodha pėr vete.” (Ta Ha, 41).
“…Unė tė kam bėrė tė dashur nga gjithkush dhe tė rritesh nėn mbikqyrjen time.” (Ta Ha, 39), dhe duke krijuar bėrthamėn shpirtėrore pėr gjeniun universal shpirtėror tė misionit tė ardhshėm tė suksesshėm tė Pejgamberit tė Islamit, emrin e tė cilit Zoti e ka pėrmend gjatė shpalljeve pejgamberike mijėvjeēare.

[Pause_Print_Scroll]

Njoftimi pėr ardhjen e Muhammedit a. s. deri nė kohėn e Biblės

Qysh pejgamberi i parė, Ademi a.s., nė dyert e xhennetit ka parė emrin e Muhammedit a.s.: “ku emri mbi dyert e xhennetit me shkronja prej dritės ishte i shkruar.”[8]
Paralajmėrimet pejgamberike pėr Muhammedin a.s. ishin tė shkruara edhe nė Vede dhe Purane, nė bazė tė tė cilave tekste shkencėtarėt komentuan dhe kosntatuan se ato kanė tė bėjmė me Muhammedin a.s. Kėto paralajmėrime shkencėtarėt i gjejnė edhe nė Dhjatėn e vjetėr dhe tė re.
Nė vazhdim do t’i cekim tekstet e disa librave tė shenjta. Nė Atharva Veda shkruan:
''O popull, dėgjoje kėtė me kujdes! Njeriu i vlefshėm pėr falėnderim (i lavdėruari, d.m.th. Muhammedi, kuptimi i emrit tė Pejgamberit nė gjuhėn arabe) do tė ngritet nga populli. Ne do ta marrim tė Mėrguarin nėn mbrojtjen tonė nga 60 mijė e 99 armiqė, transporti i tė cilit ėshtė 20 deve … Ai i dha Maham Rishit 300 kuaj arabė, 10 mijė lope, 100 dukatė dhe 100 rrathė. …”. (Atharva Veda, Kanda 20, Sukta 127, Mantra 1-3).
Sama Vede, fragmenti 6 dhe 8, nė pjesėn e dytė tė kėtij libri tė shenjtė nė pėrfolje tė Tekstit kemi: Ahmedi (Muhammedi) pranoi Ligjin nga Krijuesi i tij, i cili ėshtė plotė urtėsi. Nga ai shkėlqen drita sikur rrezet e Diellit.
Disa komentatorė indusė tė Vedeve mbetėn tė hutuar para kėtyre lajmeve, e sidomos para fjalės “Ahmed” dhe se domethėnien e saj e kanė pėrzier me disa kuptime induse dhe ka marrė kėtė kuptim: ''Me tė vėrtetė unė jam i vetmi i cili e ka pranuar urtėsinė e vėrtetė nga Ati.” Por, shumica e komentuesve tė vedeve kanė konfirmuar auteticitetin e kėtij teksti dhe nocionin “Ahmed” e kanė pėrkthyer si emėr tė pėrveēėm.
Nė Phavishya Purane, nė autenticitetin e tė cilit ka dyshuar Arija Samaj, por Sanatanist Pandit dhe shumica e Hindusėve e kanė konfirmuar se ajo ėshtė autentike. Lajmėrimi ėshtė si vijon:
“... Malechha (i cili i pėrket vendit tė huaj dhe fletė gjuhėn e huaj) mėsuesi shpirtėror do tė lajmėrohet me shokėt e tij. Emri i tij do tė jetė Muhammed. Ragja (Bhaj) pas larjes sė kėtij Maha dev Arab nė ‘Panchgavya’ dhe nė ujėrat e Gangit (dmth. Pas pastrimit tė tij nga tė gjitha mėkatet), i ofroi dhuratat e admirimit tė tij tė sinqertė, duke i treguar ēdo respekt, i tha: “Tė nėnshtrohem!” “O ti, nderi i njerėzisė. Banor i Arabisė, ti ke mbledh forcė tė madhe ta mbysėsh djallin, kurse ti ke qenė i mbrojtur nga armiqtė tu. O ti, fotografia e Zotit mė tė shenjtė, Krijuesit mė tė madh, unė jam robi yt, mė merr si atė qė shtrihet nė kėmbėt tua.” ….[9]
Nė tekstin origjinal tė kėtij profetizimi, fjala e pestė nga e majta nė tė djathtė ėshtė emri i Pejgamberit tonė. Aty madje shkruan edhe emir i vendit nė tė cilin ėshtė i lindur Pejgamberi.
Pasuesit e religjionit parsi kanė dy looje tė librave tė shenjta: “Dasatir” dhe “Zend Avesta”, tė cilat janė tė njohura si Dhjata e vjetėr dhe e re e religjionit parsi.
Nė “Dasatir” me nr. 14, i cili ėshtė i lidhur me emrin Sansahil, jo vetėm qė ekziston konfirmimi i mėsimit tė Islamit por edhe lajmi i qartė mbi ardhjen e Muhammedit a.s.:
“Kur persianėt tė bijnė poshtė nė moral, do tė lindet njė njeri nė Arabi pasuesit e tė cilit do ta rrėzojnė fronin dhe fenė e tyre, kurse pushtetarėt renarė do tė ngadhėnjehen. Shtėpia e cila ka qenė e ndėrtuar dhe nė tė cilėn shumė idhuj janė vendosur, do tė pastrohen nga ata dhe njerėzit asaj do t’i drejtohen gjatė kohės sė lutjes. Pasuesit e saj do t’i nėnshtrojnė qytetet e Persisė dhe pėrreth saj. Njerėzit do tė pėrzihen ndėrmjet veti. Njerėzit e ndershėm tė Persisė dhe tė tjerėt do t’i bashkangjiten pasuesve tė tyre.”[10].
Profetizmi ėshtė i pėrfshirė nė librin i cili gjithnjė ka qenė nė duar tė Parsėve kurse fjalėt e tij nuk lejojnė komentim tė dyfishtė.

[Pause_Print_Scroll]

Bibla njofton pėr ardhjen

e Muhammedit a.s.

Nė bazė tė njoftimeve kur’anore, hulumtuesit islamė, sikur edhe disa tė tjerė, pohojnė se edhe Dhjata e vjetėr dhe Dhjata e re njoftojnė pėr pejgamberinė e Muhammedit a.s. Mirėpo, kėto njoftime nga disa autorė kristianė interpretohen tjetėrfare, si prototipa tė hershėm tė Jezusit istorik dhe Krishtit tė besimit, tė cilėt sėrish do tė kthehen nė mbarim tė kohės. Mirėpo, shkencėtarėt muslimanė janė kategorik se njoftimet e mėhershme pejgamberike sigurishtkanė tė bėjnė me pejgamberin e islamit, Muhammedin a.s. Kėshtu mendojnė edhe emrat e mėdhenjė tė shkencės islame, si: Muhammed Asad, Sa'id Havva, Mawlana Abdul Haqq, Mahmud Abbas Akkad, Ahmed Deedat dhe shumė tė tjerė.
Pėr kėtė arsye, e me qėllim sqarimi, do t’i theksojmė nė mėnyrė kronologjike njoftimet pejgamberike toriane dhe ungjėllore mbi Muhammedin a.s..
Bibla, Ligji i Pėrtėrirė, 18, 15-18, flet qartė mbi dėrgimin e pejgamberit, i cili do tė jetė sikur Mojsiu, midis vėllezėrve izraelitė, d.m.th. midis Ismailit ose arabėve:
“Mė tha Zoti mua (Mojsiut): E mirė ėshtė e gjithė ajo ēka thane, e Unė do t’u dėrgoj atyre njė tė dėrguar tė ngjashėm me ty (Musain) nga mesi i vėllezėrve tė tyre, e fjalėt e mia do t’i vendosė nė gojėn e tij (atij tė dėrguari) dhe ai do t’ju flasė meēdo gjė qė Unė e urdhėroj, e ai qė nuk u bindet fjalėve tė atij i cili flet me emrin Tim, Unė do tė jem hakmarrės i tij pėr atė (kryeneqėsi). Ndėrsa i dėrguari qė merr guxim tė bėjė mendjemadhėsi dhe tė flasė nė emrin Tim ēka unė nuk e urdhėrova ose qė flet nė emėr tė zotėrave tė tjerė pėrveē Meje, le tė vritet (a ii dėrguar). Nėse pėrgjigjesh e thua nė zemrėn tėnde: Si mund t’i dalloj fjalėt me tė cilat Zoti nuk foli , atėherė ky ėshtė argumenti yt: Atė ēka i dėrguari e tha nė emrin Tim dhe nuk u realizua, nuk ėshtė fjalė e Zotit, por ai i dėrguar e bėri atė qė ta madhėrojė vetveten, prandaj ti mos iu friko atij.” [11]
Nė fragmentin e cituar mė lartė Muhammedi a.s. ėshtė lajmėruar pėr pejgamber pa dyshim, sepse fraza vėllezėrve izraelitė nuk mund tė ketė kurrfarė kuptimi tjetėr, pos qė ata janė ismailitėt, kurse ata kurrė nuk kanė pasur pejgamberė deri nė kohėn e Muhamedit a.s. Nė Ligjin e Pėrtėrirė (34, 10) gjejmė po ashtu se nė Izrael mė kurrė nuk ėshtė paraqitur pejgamber i barabartė me Mojsiun, qė shpie tė mendojmė se pejgamberi i premtuar ėshtė ndėr ismailitėt, pra ndėr arabėt:
“Nuk doli mė nė Izrael njė profet i ngjashėm me Mojsiun, me tė cilin Zoti fliste sy pėr sy.” [12]
Dhjata e vjetėr thekson edhe kėtė:
“Ajo pa qerre dhe ēifte kalorėsish, disa prej tė cilėve kishin hipur mbi gomarė dhe tė tjerė mbi deve, dhe i vėzhdoi me kujdes, me shumė kujdes.” (Isaia, 21, 7).
Isaia nė vision ka parė dy kalėrues: njėri nga ata ishte mbi gomar, kurse tjetri mbi deve. Ai nė gomar ishte Jezu krishti, sepse ashtu hyri nė Jerusalem, kurse ai nė deve ishte Muhammedi a.s., sepse deveja ishte mjeti kryesor transportues nė Arabi.[13]
Nė librin e Dhjatės sė vjetėr Kantiku i Kantikėve (5, 16) ėshtė teksti vijues (i transkribuar nga gjuha hebraike):
“Hikko mamittadim vikullo Mahamadim zehdudi vezem raai benute yapus halam.”
Pėrkthimi:
“Goja e tij ėshtė vetė ėmbėlsia; po, ai ėshtė Muhammedi, mė i dashuri. Ky ėshtė i dashuri im, ky ėshtė miku im, o bija tė Jerusalemit.” [14]
Mbreti Samuelli e emėrtoi pejgamberin qė do tė vijė me “Muhamadim”. Nė hebraishte sufiksi “lah” ėshtė pėrdorur pėr tė shprehur respektin, sikur shprehja “Eloha”, qė do tė thotė Zot, i theksuar nė Bibėl si “Elohim”. Sė kėndejmi ėshtė e qartė se Solomoni ka pėrmendur emrin e Pejgamberit qė do tė vijė si “Muhammed”. Por, si duket, njė gabim ėshtė bėrė, me/pa qėllim, me pėrkthimin e emrit tė pėrveēėm si mė i dashuri. Madje edhe pėrkthimi mė i dashuri ėshtė i tillė qė shumė mire i pėrshtatet Muhammedit a.s.
Pėrkthimi i kėtij vargu nė gjuhėn kroato-serbe nė botim tė vitit 1968 ėshtė:
“Tė folurit i ėshtė i ėmbėl dhe i tėri ėshtė prej dashamirėsisė. I tillė ėshtė i dashuri im, i tillė ėshtė miku im, o bija tė Jerusalemit”.[15]

[Pause_Print_Scroll]

Ekzistojnė edhe njoftime tjera pejgamberike mbi Muhammedin a.s. nė Dhjatėn e vjetėr[16], por pėr shkak tė hapėsirės nuk do tė ndalemi mė tepėr.
Hulumtuesit muslimanė kanė pohuar se edhe nė Dhjatėn e re gjenden disa njoftime tė llojit tė tillė.
Ėshtė interesant tė pėrmendet edhe rasti i monakut kristian Behira, i cili gjatė njė vizite tregtie tė Ebu Talibit dhe Muhammedit (mbase 9 apo 12 vjeēar) nė Siri u takua me karvanin, Ebu Talibin dhe Muhammedin a.s.. Monaku Behira kishte trashėguar ca libra nga priftėrinjtė mė tė vjetėr dhe nė bazė tė pėrshkrimeve nga ato libra dhe tė asaj qė shihte te Muhammedi i ri, dalloi se djaloshi i ri do tė bėhet i dėrguar i Zotit ndėr arabėt, ashtu siē ėshtė premtuar dhe njoftuar nė librat e shenjta.[17] Kėtė ndjenjė e kishte edhe Vereka, i cili besonte se ardhja e pejgamberit tė ri do tė ndodh gjatė jetės sė tij.[18]
Edhe qėndrimi i mbretit abesinas (etiopias) Negus kundrejt emigrantėve muslimanė dhe delegacionit kurejshit politeist vėrteton se tekstet biblike e njihnin njoftimin pėr ardhjen e pejgamberit Muhammedit a.s.[19]
Edhe Isai a.s. e paralajmėron dhe garanton ardhjen e Muhammedit a.s. si fund tė hierohistorisė, ose si fund tė pejgamberisė dhe dėrgueshmėrisė:
“Kam edhe shumė tė tjera pėr t’ju thėnė, por tani s’mund t’i kuptoni. E kur tė vijė ai – Shpirti i sė Vėrtetės – Ai do t’ju udhėzojė ta njihni tėrė tė vėrtetėn.” [20]
Isai a.s., nė Ungjill, pohoi:
“Unė po shkoj qė tė vijė i zoti i kohės”. (Gjoni, 16, 8).[21]
Fenomeni dhe personaliteti i Muhammedit a. s. ėshtė i papėrshkrueshėm. Tė jesh njeri i zakonshėm dhe Felajmėtar-Pėrmbarues i shpalljes sė Zotit dhe tė jesh objekt i njoftimeve pejgamberike mijėvjeēare, tė jesh shkak bazor i krijimit tė botės dhe shenjė e lavdishme pėr shkak tė tė cilit ėshtė derdhur mėshira dhe bujaria e Zotit mbi tė gjitha botėrat, ėshtė fenomen qė njeriun e vė para sprovave tė dhembshme nė lajthim me pasoja tragjike.
Tė jesh njeri-pejgamber, i dashur nga Zoti mė shumė se tė gjithė njerėzit dhe engjėjt, tė jesh i zgjedhuri i Zotit e tė mos jesh skutė misterioze, as shenjtor, as biri i Zotit, ėshtė fenomen tė cilin mund ta kuptojnė vetėm besimtarėt e sinqertė. Vėrtetė, Muhammedi a.s. asnjėherė nuk pretendoi tė bėhet personalitet i mistifikuar, as entitet bashkėhyjnor, pėrkundėr faktit se tėrė shpallja hyjnore ishte zbuluar nėpėrmjet tij.
Pra, Muhammedi a.s. ishte: “Thuaj: ‘Unė jam njė njeri sukur ju, qė po mė shpallet se Zoti juaj ėshtė – Njė Zot. ….” El-Kehf, 110.

[Pause_Print_Scroll]

Nė vend tė pėrmbylljes

Muhammedi a.s. ėshtė pejgamberi i fundit i Zotit. Ai ishte ‘nebij’, ‘resul’ dhe ‘ulu’l-adhmi’, dhe simbolikisht ishte simbioz e tėrė asaj qė tė gjithė pejgamberėt njė nga njė ishin nga fillimi i pejgamberisė.
Nėpėr tė gjitha misionet pejgamberike para Kur’anit pėr tė ėshtė njoftuar si pėrmbarues i shpalljeve tė Zotit (hatem’ul-enbija`) pėr tė gjithė njerėzit e botės dhe pėrsosės i udhėzimit hyjnor. Ajeti kur’anor “Ty nuk do tė thuhet asgjė qė nuk u ėshtė thėnė pejgamberėve pėrpara teje” (Fussilet, 43), duhet komentuar edhe ashtu se tė gjithė tė dėrguarve tė Zotit, marrė sė bashku, Allahu ua komunikoi atė qė Muhammedit a.s. tė vetėm ia komunikoi nė tėrėsi. Pėr kėtė arsye ai ėshtė i zgjedhur, sepse kėta pejgamberė atė e paralajmėrojnė, kurse ai e konfirmon, e vulos dhe e pėrmbaron misionin e tyre.

[Pause_Print_Scroll]

ENDNOTAT


[1] M. Fethullah Gylen, Dritė e pashuar – Hz. Muhammedi s.a.v.s., Tiranė, 2004, fq. 12.

[2] Shih observime interesante rreth tri feve qiellore, judaizmit, kristianizmit dhe islamit: Alija Izetbegovic, Islam izmedju Istoka i Zapada, Beograd, 1988, fq. 183 e pas.

[3] Alija Izetbegovic, op. cit., fq. 185-186 dhe 188.

[4]http://www.mm.co.ba/art42.html (Rešid Hafizovię, Poslanička navještenja ''Radosne Vijesti'' o dolasku Poslanika Muhammeda a.s.).

[5] Shih gjerėsisht: http://www.mm.co.ba/art42.html.

[6] Sipas: http://www.mm.co.ba/art42.html.

[7] Se Muhammedi a. s. ėshtė takuar me Ademin a.s. dhe me pejgamberė tė tjerė ka shumė tekste. Shih: Walter Beltz, Mitologija Kur’ana - Ceznja za rajem, Zagreb, 1982, fq. 56-58. Shih edhe: Muhammed Asad, Poruka Kur’ana, Sarajevė, 1425 h./2004, fq. 409-410.

[8] Sipas: http://www.mm.co.ba/art42.html. Krhs.: Walter Beltz, op. cit., fq. 56.

[9] Sipas: http://www.mm.co.ba/art42.html; Phavishya Purana, Parv 3, khaud 3, adhya 3, shalok 5-8, sipas: Mustafa Spahic, Pogovor, nė: Martin Lings, Muhammed s.a.v.s., Sarajevė, 1996, fq. 431.

[10] Dasatir, 14, sipas: Martin Lings, op. cit., fq. 431.

[11] Krahaso edhe pėrkthimin sipas: Bibla – Dhjata e vjetėr dhe Dhjata e re, Tiranė, 1995, fq. 222. Krahaso komentin: Rahmetullah El-Hindi, Triumfi i tė vėrtetės, Shkup, 1426/1996, fq. 136-137.

[12] Sipas: Bibla – Dhjata e vjetėr dhe Dhjata e re, Tiranė, 1995, fq. 242. Krahaso komentin: Rahmetullah El-Hindi, op. cit., fq. 137-138; Hasan Baxhil, Dialog ndėrmjet tė krishterit dhe muslimanit, Prishtinė, 2001, fq. 55-59.

[13] Hasan Baxhil, op. cit., fq. 62-63.
Ibn Kethiri nė historinė e tij tė pejgamberėve pohon se trashėgimtar i ismailit ėshtė vetėm Muhammedi a.s.. Gjerėsisht: Ibn Kethir, Kazivanja e vjerovjesnicima, Zenica, 1420 h./1999, fq. 194-195.

[14] Nė Biblėn e pėrkthyer nė Tiranė, 1995, fjalėn nė orgjinalin hebraisht MAHAMADIM (Muhammedi) e pėrkthejnė si “ai ėshtė tėrheqės nė ēdo pikėpamje”, pėr t’iu shmangur pranimit tė pejgamberisė sė Muhammedit a.s.. Shih: http://www.mm.co.ba/art42.html.

[Pause_Print_Scroll]

[15] “Govor mu je sladak i sav je od ljupkosti. Takav je dragi moj, takav prijatelj moj, o kęeri jerusalimske”. Shih gjerėsisht: http://www.mm.co.ba/art42.html.

[16] Kėto tekste i ka pėrpunuar sidomos Seid Havva dhe Mawlana Abd Al Haqq. Shih: Bibla, Zanafilla, 17, 20 dhe 49, 10; Psalmi 45; Isaia 42; 54; 65, 1-6; Danieli 2. R. El-Hindi, op. cit., fq. 140.

[17] Monaku Behira pas njė dialogu me njerėzit e karvanit dhe me Ebu Talibin tha: “Largojeni kėtė djalosh prapa nė vendin e tij dhe ruane nga hebraikėt, sepse, pėr Zotin, nėse ata mėsojnė atė ēka di unė, ata sigurisht do t’i bėjnė keq. Djalit tė vėllait tėnd do t’i ndodhin gjėra madhėshtore.” Ibn Hisam, Poslanikov zivotopis, Sarajevė, 1998, fq. 35-37. Krhs.: Ebu Bekr Siradzuddin, op. cit., fq. 37-38.

[18] Ibn Hisam, Poslanikov zivotopis, Sarajevė, 1998, fq. 35-37. Krhs.: Ebu Bekr Siradzuddin, op. cit., fq. 37-38. Muhammed Husejn Hejkel, Zivot Muhammedov a.s., Sarajevė, 1425 h./2004, fq. 157-160.

[19] Ibn Hisam, Poslanikov Zivotopis, Sarajevė, 1998, fq. 61-64. Ebu Bekr Siradzuddin, op. cit., fq. 105 e tutje. Muhammeed Husein Hejkel, op. cit., fq. 176 e tutje.

[20] Gjoni, 16, 12, 13, sipas: Ulfe Azizussamed, Islami dhe Kristianizmi, Tetovė, botimi II, 1997, fq. 19-20. Krahaso: Ungjillin e Shėn Barnabės i pėrkthyer nga dorėshkrimi i Imperial Library nė Vjenė. Oxford.
M. Fethullah Gylen, Dritė e pashuar , op. cit., fq. 12-13.

[21] Shih: Letra e Apostullit Judė, 1-25; Ungjilli sipas Mateut: 13, 31-33; 20,1-16; 13, 21-43; 3, 1-2; Zbulesa: 2, 17 dhe 26; Ungjilli i Gjonit: 14, 24-26. R. El-Hindi, op. cit., fq. 140.

[falma_lotin]

Njohja e Rrasulit konsiston në dijen dhe besimin e sinqertë të zemrës se ai është i dërguari i Allahut
Ai është i dërguari i Allahut ndaj gjithë njerëzimit sikurse thotë Allahu:

"O njerëz! Unë jam i dërguari i Allahut për të gjithë ju."
apo:
"Ne nuk të kemi dërguar ty ndryshe veç si të dërguar ndaj (të gjithë) njerëzve, duke i përgëzuar dhe paralajmëruar ata."
Trasmetohet në Sahih Bukhari nga Xhabir ibn Abdullah që Rrasuli tha: "...Çdo i dërguar qe dërguar veçanërisht tek populli i tij, kurse unë jam dërguar tek të gjithë njerëzimi".

Mesazhi që Rrasuli solli është edhe për xhinët. Allahu thotë:

"Dhe (kujto) kur Ne dërguam drejt teje (o Muhamed) një grup të vogël xhinësh të dëgjojnë Kur'anin dhe sapo u gjendën tek ti, thanë: " Dëgjoni në heshtje!" dhe kur mbaroi, ata u kthyen tek shokët e tyre si këshillues. Ata thanë: "O populli ynë! Me të vërtetë që kemi dëgjuar një libër të zbritus pas Musës, duke vërtetuar ç'ka ardhur para tij. Ai të udhëzon tek e vërteta dhe tek Udha e drejtë. O populli ynë! Përgjigjuni thirrësit të Allahut dhe besojeni atë. Ai (Allahu) do tu falë ju mëkatet dhe do t'u shpëtojë nga ndëshkimi i dhimbshëm. Dhe kushdo që nuk i përgjigjet thirrësit të Allahut ai nuk mund të shpëtojë në tokë dhe nuk do të ketë asnjë mbrojtës për të veç Allahut. Të atillët (kush nuk beson të dërguarin) janë në gabim dhe humbje të qartë".

Ai thirri në të njëjtën fe si edhe të gjithë profetët e tjerë para tij, Islamin, sikurse thotë Allahu:

"Ai ka urdhëruar për ju të njëjtën fe që urdhëroi për Nuhun, të njëjtën që të kemi shpallur ty (o Muhamed)dhe atë që urdhëruam për Ibrahimin, Musën dhe Isën duke thënë: ejani në fe dhe mos u përçani..."

Dhe feja me të cilën Rrasuli erdhi është e vetmja fe e pranuar nga Allahu dhe pas ardhjes së tij askush nuk mund të adhurojë Allahun veçse sipas mënyrës dhe përmbajtjes që Rrasuli solli tek ne. Allahu deklaron:

"Feja (që është e pranuar) nga Allahu është Islami"
"Dhe kushdo që dëshiron fe tjetër nga Islami, (atij) nuk do t'i pranohet kurrë dhe në ditën e gjykimit do të jetë nga të humburit .

Rrasuli ka thënë sipas Muslimit sipas Abu Hurreirës që: " Pasha Atë në duart e të Cilit është jeta e Muhamedit, kush nga Jehuditë apo të krishterët dëgjon për mua por nuk beson tek ajo me të cilën unë jam dërguar, dhe vdes ashtu (si kefër), ai do jetë nga banorët e xhehenemit.

Gjithashtu njohja e të dërguarit konsiston në të diturit dhe të besuarit se Rrasuli nuk ishte më tepër se njeri të cilit i ishte shpallur nga Allahu se s'ka zot veç Allahut.

"Thuaj! Unë nuk jam tjetër veç se njeri si edhe ju, por më është shpallur (nga Allahu) se Zoti juaj është Një..." .

Dhe duke besuar se Muhamedi për gjithçka që na informoi qoftë në përgjithësi dhe qoftë në mënyrë të detajuar, na informoi sipas asaj që Allahu i shpalli atij.

"E ai s'flet nga mendja e tij, s'është tjetër veç shpallje që i shpallet"

Dhe duke besuar se Ai na solli të tërë udhëzimin e Allahut pa harruar apo fshehur apo neglizhuar asgjë nga ai por duke na dhënë shpjegimin më të mirë për të.

"Dhe s'ka pyetje që ata të drejtojnë ty, por Ne të shpallim të vërtetën dhe shpjegimin më të mirë për të " .

Dhe se është e detyrueshme që ai të ndiqet në gjithçka dhe absolutisht:

"E gjithçka që i dërguari u jep merreni, dhe gjithçka që ai u ndalon hiqni dorë nga ajo"

Dhe nëse kemi mosmarrëveshje mes nesh duhet t'i rikthehemi librit të Allahut dhe synetit të të dërguarit të Tij dhe ky është kusht për të qenë besimtarë.

"...dhe nëse keni çfarëdo mosmarrëveshje, referojani Allahut dhe të dërguarit të Tij po qe se besoni tek Allahu dhe tek Dita e Fundit..."

"Po jo pasha Zotin tënd! Ata nuk besojnë derisa të të marrin si gjykatës (ty o Muhamed) në çdo mosmarrëveshje të tyren dhe nuk gjejnë në zemrat e tyre as rezistencën më të vogël ndaj gjykimit tënd por i nënshtrohen atij me përkushtim të plotë" .

Dhe se gjykimi i Rrasulit është absolutisht gjykimi i Allahut dhe kush nuk beson të dërguarin e Allahut nuk beson Allahun.

“Ata që nuk besojnë Allahun dhe të dërguarit dhe duan që të bëjnë dallim mes Allahut dhe të dërguarve duke thënë ne besojmë në ca por mohojmë të tjerat dhe mundohen të gjejnë rrugë të mesme, ata janë në të vërtetë qafira. Dhe Ne kemi pregatitur për mohuesit një ndëshkim përbuzës”.

Dhe askush nuk duhet të ndjekë hamendjen apo mendimet e dikujt tjetër duke lënë mënjanë ç'ka Rrasuli solli. Allahu thotë:

"O ju që besoni! Mos i vini vehtet tuaja para Allahut dhe të dërguarit të Tij, por kini frikë Allahun..."

Dhe nëse gjykimi i Rrasulit na është bërë i qartë, nuk ka më lëvizje majtas e djathtas por ai merret dhe gjithçka tjetër që bie në kundërshtim me të braktiset.

Allahu thotë: "Nuk i takon asnjë besimtari apo besimtarje që kur Allahu dhe i dërguari i Tij kanë vendosur për një çështje, që ata të zgjedhin ndonjë zgjidhje tjetër për atë çështje. E kush nuk i bindet Allahut dhe të dërguarit të Tij, kanë dalë në rrugë të shtrembër dhe në humbje të hapët.”

“Ata që nuk besuan dhe penguan të tjerët nga rruga e Allahut edhe pse u qe sqaruar rruga e drejtë dhe kundërshtuan të dërguarin, ata s’mund t’a dëmtojnë aspak Allahun. Ai do t’ua shkatërrojë veprat e tyre.O ju që besoni! Bindjuni Allahut dhe të dërguarit dhe mos i shkatërroni veprat tuaja”.

“Kush kundërshton të dërguarin pasi i bëhet e qartë e vërteta dhe ndjek rrugë tjetër nga besimtarët i japim ç'ka zgjedhur dhe do t’a hedhim në xhehenem. Sa përfundim i keq.

“ Përgjigja e besimtarëve kur i drejtohen Allahut dhe Rrasulit të Tij për gjykim është vetëm: Dëgjojmë dhe bindemi. Këta janë të suksesshmit. Ata që i binden Allahut dhe të dërguarit dhe i frikësohen Allahut e plotësojnë detyrën e tyre ndaj Tij, këta janë fitimtarët”.

[Albanian eX|PerT]

Argumente për profetësinë e Muhamedit

Imam Ali ibn Abi Izz el-Hanefi


Argumente për profetësinë e Muhamedit </SPAN></B>


</SPAN>

Imam Ali ibn Abi Izz el-Hanefi </SPAN></I>


</SPAN></I>
Ne besojmë se Muhamedi është robi i Tij i zgjedhur, profeti i Tij i përzgjedhur dhe i Dërguari i miratuar. </SPAN>


</SPAN>
Të tri termat: \'i zgjedhur\', \'i përzgjedhur\' dhe \'i miratuar\' janë pak a shumë sinonime. Ajo që duhet theksuar këtu është se përsosmëria qëndron në vërtetësinë e robit ndaj Allahut të Lartësuar. Sa më i vërtetë të jetë robi, më shumë përsoset dhe më shumë lartësohet. Kushdo që beson se krijimi mund të çlirohet nga lidhja e robërisë ndaj Allahut, sado që të arrijë dhe sado lart të ngrihet më Të, është robi më injorant nga të gjitha krijesat. Allahu thotë: </SPAN>
"</SPAN></B>
Më tej, Allahu flet për profetin Muhamed si rob, sa herë që kërkon ta nderojë:</SPAN>
"I Madhëruar është Ai që e ngriti robin e Tij brenda një nate." (Isra, 1)</SPAN>


</SPAN>
(Si përkundër asaj që u tha më sipër) shumë teologë dhe polemizues kanë debatuar se madhështia e profetëve dhe të dërguarve varet tek forca e mrekullive të tyre. Nuk ka dyshim se mrekullitë janë dëshmi të forta. Por, mrekullitë nuk janë e vetmja dëshmi. Si më të vërtetët ashtu dhe më gënjeshtarët pretendojnë se janë profetë. Por, kur futet në mes mendja e shëndoshë, nuk ka shumë vend për dyshime. Përkundrazi, detajet rrethanore flasin në emër të vetes. Ne e dimë se dhe për çështje të zakonshme, ekzistojnë një sërë rrugësh nëpërmjet të cilave mund të njohim pretendentin e vërtetë nga ai i rremi. </SPAN>
Jo më për ata që pretendojnë profetësinë? </SPAN>
Hasan bin Thabiti e ka qëlluar:</SPAN>

"Dhe nëse tek ai nuk do të kishte shenja të qarta </SPAN></I>

dëshmitë do të kishin arritur nëpërmjet transmetimeve." </SPAN></I>


</SPAN>

Nuk ka pasur raste që të ketë dalë ndonjë profet i rremë, e që injoranca, gënjeshtrat dhe mashtrimet e tij djallëzore të mos kenë qenë të kuptueshme për këdo që ka të paktën një fije logjikë e që nuk ka ndonjë vështirësi në zbulimin e gënjeshtrës. Kjo ngase nuk ka burim profetik që të mos urdhërojë ca gjëra e të mos ndalojë ca të tjera. Prandaj, është pikërisht fusha e veprimtarisë, aty ku manifestohet e vërteta. Në anën tjetër, një mashtrues nuk mund t\'ia hedhë lehtë, pa bërë gjëra apo pa informuar (rreth së Padukshmes) duke u gjendur përballë më shumë se një rruge. Një profet i vërtetë është e kundërta e tij. Për të qenë më të qartë, nëse do të kishte dy pretendentë për profetësi, njëri do të ishte mashtrues e tjetri i vërtetë, atëherë çështja pashmangshmërisht do të përfundonte më daljen e pavërtetësisë së njërit dhe me qartësinë e vërtetësisë së tjetrit: dhe nëse kjo do kohë. Vërtetësia dhe virtyti janë simotra. Ashtu siç janë gënjeshtra dhe shtrembërimi simotra në anën tjetër. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë në një hadith të ruajtur në sahihun e Buhariut dhe Muslimit: "Kapuni pas së vërtetës! E vërteta çon tek devotshmëria, ndërsa devotshmëria çon në Parajsë. Njeriu vazhdon ta thotë dhe ta ndjekë të vërtetën, derisa të llogaritet tek Allahu si i \'vërtetë\'. Kujdes nga gënjeshtra, sepse gënjeshtra çon në mungesën e besimit, ndërsa mungesa e besimit, çon në Zjarr. Njeriu vazhdon të gënjejë, apo ta pasojë gënjeshtrën, derisa të llogaritet tek Allahu prej gënjeshtarëve." </SPAN>


</SPAN>
Epo kur ne jemi në gjendje të dallojmë një gjë fare të thjeshtë si të vërtetë apo të pavërtetë tek sjellja e një njeriu, si mund të kalojë kaq lehtë pa u vënë re një profet i rremë? Askujt nuk mund t\'i shpëtojë pa dalluar profeti i vërtetë nga ai i rremi. </SPAN>


</SPAN>

Ne e dimë se Hatixheja, Allahu qoftë i kënaqur me të, e pranoi vërtetësinë e Profetit (a.s) nisur nga përvoja personale. Për pasojë, në kohën kur ai i shfaqi asaj shqetësimin duke i thënë: "Kam frikë për jetën time," ajo u përgjigj: "Kurrë, Pasha Zotin! Ai nuk ka për të të braktisur. Ti i mban lidhjet fisnore, flet të vërtetën, i gjendesh pranë të dobëtit, e nderon mikun, punon për të varfrit dhe përkrah të drejtën." </SPAN>


</SPAN>

Nexhashiu kërkoi t\'i recitoheshin ca vargje nga ajo që Profeti (a.s) pretendonte se po i shpallej. Dhe kur dëgjoi një pjesë të shpalljes tha: "Pasha Zotin, kjo dhe ajo që iu shpall Musait, kanë të njëjtën dritë burimore." </SPAN>


</SPAN>

Uaraka bin Naufal tha diçka të ngjashme kur i treguan se çfarë kishte përjetuar Profeti (a.s). Uaraka nuk ishte njeri i thjeshtë. Ai ishte konvertuar në Krishterim dhe kishte aq njohuri sa të ishte i aftë t\'i shkruante librat e mëparshëm në arabisht. Kur Hatixhja, Allahu qoftë i kënaqur me të, i tregoi për atë që i ishte shpallur Profetit (paqja qoftë mbi të) tha: "Kjo është e ngjashme me atë që iu shpall Musait." </SPAN>


</SPAN>
Për më tepër, Allahu i Lartësuar ka lënë disa shenja ku tregon se si i ndihmoi të Dërguarit e Tij dhe si i shkatërroi ata popuj që i përgënjeshtruan, siç është përmbytja e popullit të Nuhut, mbytja e Faraonit bashkë me ushtrinë, etj. Allahu tregon historitë e profetëve, njëri pas tjetrit, në suren Shura, si ajo e Musait, Ibrahimit, Nuhut dhe të tjerëve dhe i përshkruan kështu: </SPAN>


</SPAN>


Ndërsa ne e dimë nga transmetimet e besueshme që flasin në detaje për jetën e profetëve, të njerëzve të devotshëm si dhe për kundërshtarët e tyre, dhe jemi të sigurt për vërtetësinë e tyre. Dhe kjo mund të kuptohet në shumë mënyra:


</SPAN>
Së pari ata e paralajmëronin popullin e vet se ç\'ndëshkim poshtërues do të binte mbi ta nëse do të vazhdonin në kryeneçësi e mosbindje. </SPAN>
Së dyti, ajo që ndodhi më pas ishte se dukej hapur që ata do të vazhdonin në mosbesim, si mbytja e Faraonit dhe përmbysja e popullit të Lutit, etj. </SPAN>

Së treti, kushdo që studion jetën dhe veprat e profetëve (paqja qoftë mbi ta) do të binden për karakterin e tyre të lartë dhe nuk ka sesi të dyshojë për pavërtetësi.


Përsa i përket Profetit tonë, rasti i tij është aq i qartë sa të mohosh mesazhin e tij është njësoj sikur të mohosh Vetë Allahun e Lartësuar dhe të thuash se ai ka qenë tiran- larg kësaj të mete


Sqarim</SPAN></B>: Nëse dikush ka menduar se Muhamedi (a.s) nuk ka qenë profet, por një udhëheqës tiran, kjo nënkupton se ai ka gënjyer për Zotin; se u solli njerëzve diçka të pashpallur prej Tij duke vazhduar më vonë ta bënte të ligjshmen të paligjshme dhe të paligjshmen të ligjshme, të shfuqizonte Shkrimet e mëparshme, të masakronte njerëzit dhe të shkatërronte ndjekësit e vërtetë të profetëve të mëparshëm. Teksa korrte fitore pas fitoreje, pohonte se gjithë këtë e bënte me urdhër të Zotit. Vetë Zoti e shihte se ai gjithçka e bënte në emër të Tij, duke i tëhuajzuar pasuesit e së vërtetësPër më tepër, Ai iu përgjigj lutjeve të tij, shkatërroi armiqtë e tij dhe e lartësoi emrin e tij mbi çdo emër tjetër. Epo që Allahu të lejojë dikë të bëjë gjithë këto gjëra në emër të Tij, ku në vend që ta çrrënjosë, e ndihmon në përmbushjen e planeve, kjo mund të ndodhë vetëm nëse Allahu vetë është tiran, një Qenie shtypëse dhe që i tejkalon kufijtë. Kështu pa diskutim, njerëzit do të besonin se kjo botë nuk ka një Krijues. Po të kishte pasur Krijues, do ta kishte ndaluar këtë njeri nga gjithë këto. Madje do ta kishte ndëshkuar me një alamet ndëshkimi për kënaqësinë e pjesës tjetër të botës. Thjesht \'soditja\' nuk i shkon as një mbreti të thjeshtë të kësaj bote. Vallë si mund t\'i shkojë Mbretit të të gjithë mbretërve dhe Udhëheqësit të të gjithë udhëheqësve?

Kush mund të thotë se gënjeshtarët kanë pasur sukses dhe kanë arritur madhështi në ditët e tyre? Së pari, nuk kanë qenë tërësisht të suksesshëm dhe së dyti, nuk ka pasur situatë të re që donin të krijonin, e të ketë zgjatur vetëm për pak kohë. Ndërsa të dërguarit e Allahut dhe pasuesit e tyre ia arritën ta nxirrnin në krye atë që kishin themeluar. Allahu ka thënë: "E ata thone: "Ai eshte poet, po presim kohen ta zhuke". Thuaj: "Pritni, se edhe une do te pres me ju" (Tur, 31-31)

("Edhe paganet ishin te sigurte se nese profeti ishte i rreme, do te shkatrrohej edhe burimi me i mire do te pritej prej nderhyrjes Hyjnore")


www.vizion-islam.com

[Albanian eX|PerT]

DASHURIA PËR PEJGAMBERIN, ALEJHI'S SELAM

Murad b. Ahmed el Kudsijj
Falënderimet i takojnë Allahut ndërsa përshëndetjet qofshin mbi Muhammedin, familjen, shokët dhe mbarë pasuesit e tij!
Dashuria (المحبة) ne kuptimin filologjik emërton ruajtjen e respektit apo dashurisë se ndërsjellë (المودة) ndërsa ne kuptimin fetar, ajo do te thotë:
"Është simbol i lidhjes se zemrës dhe animit te saj kah ajo qe donë", ose
"Animi i zemrës instinktivisht, logjikisht dhe me dituri kah ajo qe i përshtatet dhe e sheh si te mire."

[Albanian eX|PerT]

1. Dashuria për Allahun

Thotë Allahu:

" يا أيها الذين آمنوا من يرتد منكم عن دينه فسوف يأت الله بقوم يحبهم ويحبونه

54. O ju që besuat! Kush largohet prej jush nga feja e vet (i bën dëm vetes) s'ka dyshim se All-llahu do ta sjellë një popull që Ai e do atë (popull) dhe ata e duan Atë (Zotin)". (Maide, 54)

" إن الله يحب التوابين

All-llahu i do ata që pendohen dhe ata që ruhen prej punëve të ndyta e të neveritshme". (Bekare, 222)

إن الله يحب الذين يقاتلون في سبيله صفاً كأنهم بنيان مرصوص

4. All-llahu i do ata që luftojnë në rrugën e Tij, të rreshtuar si të jenë ndërtesë e fortifikuar". (Saff, 4)

" ومن الناس من يتخذ من دون أنداداً يحبونهم كحب الله

165. E nga njerëzit ka asish që në vend të All-llahut besojnë idhujt, që i duan (i madhërojnë) ata, sikur (që besimtarët e vërtetë e duan) All-llahun". (Bekare, 165)

" قل إن كنتم تحبون الله فاتبعوني يحببكم الله

31. Thuaj: "Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu t'ju dojë". (Ali Imran, 31)
Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Enesi se një njeri e kishte pyetur Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam:

" متى الساعة؟ قال: وما أعددت لها قال: ما أعددت لها من كثير صلاة ولا صوم، ولكني أحب الله ورسوله قال: أنت مع من أحببت

Kur është kiameti?
E çka ke përgatitur ti për të? –pyeti Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam.
Nuk kam përgatitur shume namaz dhe agjërim por megjithatë unë e dua (shume) Allahun dhe te dërguarin e Tij.
Ti do te jesh (ne Xhennet) me ata qe i do –ia ktheu Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam".

[Albanian eX|PerT]

2. Dashuria për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam

Kjo dashuri ka kuptim te animit te zemrës kah Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam, ne te cilin vërehen qarte shenjat e favorizimit te tij ndaj çdo kujt tjetër, dhe këtë për arsye, qe obligojnë dashurinë e tij, logjikisht dhe fetarisht.

3. Lidhjet në mes dashurisë per Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam dhe për Allahun e Madhëruar.

Ka thënë Ibni Tejmije: "Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam duhet për hire te Allahut, respektohet për hire te Allahut dhe pasohet për hire te Allahut".
Thotë Allahu:

" قلْ إِنْ كَانَ آَبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ

24. Thuaj (o i dërguar): "Në qoftë se etërit tuaj, djemtë tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, farefisi juaj, pasuria që e fituat, tregtia që frikoheni se do të dështojë, vendbanimet me të cilat jeni të kënaqur, (të gjitha këto) janë më të dashura për ju se All-llahu, se i dërguari i Tij dhe se lufta për në rrugën e Tij, atëherë, pritni derisa All-llahu nuk vë në rrugën e drejtë njerëzit e prishur". (Tewbe, 24)
Buhariu dhe Muslimi transmetojnë nga Enesi se:

" ثلاث من كن فيه وجد بهن حلاوة الإيمان: أن يكون الله ورسوله أحب إليه مما سواهما

Kush i posedon tri cilësi ai veç ka shijuar ëmbëlsinë e besimit: Ta do Allahun dhe të dërguarin e Tij me shume se çdo kë tjetër…".

4. Dispozita për dashurinë për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam

Thotë Allahu:

" قلْ إِنْ كَانَ آَبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ

24. Thuaj (o i dërguar): "Në qoftë se etërit tuaj, djemtë tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, farefisi juaj, pasuria që e fituat, tregtia që frikoheni se do të dështojë, vendbanimet me të cilat jeni të kënaqur, (të gjitha këto) janë më të dashura për ju se All-llahu, se i dërguari i Tij dhe se lufta për në rrugën e Tij, atëherë, pritni derisa All-llahu nuk vë në rrugën e drejtë njerëzit e prishur". (Tewbe, 24)
Buhariu transmeton se Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam ka thënë:

" فوالذي نفسي بيده لا يؤمن أحدكم حتى أكون أحب إليه من والده وولده والناس أجمعين

Pasha Atë, ne dorën e te Cilit është shpirti im, nuk do te ketë askush besim te përsosur përderisa unë te mos jem tek ai me i dashur se fëmiu, prindi dhe tere njerëzit tjerë".
Buhariu transmeton nga Abdullah b. Hishami se derisa ishim me Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam, ai ia kapi dorën Omerit. Omeri i tha:

" يا رسول الله لأنت أحب إلي من كل شيء إلا من نفسي

O i dërguari i Allahut! Për Zotin ti je me i dashur tek unë se çdo gjë me përjashtim te vetes sime".
Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam i tha:

" لا والذي نفسي بيده حتى أكون أحب إليك من نفسك

Jo, pasha Atë, ne dorën e te Cilit është shpirti im, nuk do te jesh besimtar i mire përderisa unë te mos jem edhe me i dashur se sa vetja jote".
Omeri tha: فإنه الآن، لأنت أحب إلي من نفسي Tani o i dërguari i Allahut je edhe me i dashur se sa vetja ime. الآن يا عمر Tani o Omer (u plotësua besimi yt) –ia ktheu Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam.
Çka vërejmë në këtë hadith:
· Dashuria për vetveten është gjë natyrale ndërsa për te tjerët çështje e lire dhe zgjedhore,
· Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam i jepet përparësi edhe ndaj vetes sonë,
· Omeri ve veten ne provim dhe kalon me sukses.

5. Shkaqet dhe motivet e dashurisë për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam

· Dashuria për te do te thotë dashuri për Allahun e Madhëruar.
· Allahu e zgjodhi dhe e deshi atë. Muslimi transmeton nga Vathile b. Eska' se:

" إن الله اصطفى كنانة من ولد إسماعيل، واصطفى قريشاً من كنانة، واصطفى من قريش بني هاشم، واصطفاني من بني هاشم

Allahu zgjodhi kenanët nga bijtë e Ismailit, prej tyre zgjodhi kurejshitët, prej tyre zgjodhi hashimitët dhe prej tyre me zgjodhi mua (Muhammedin, alejhi's salatu ve's selam)".
Buhariu transmeton nga Ebu Hurejra se:

" إذ أن الله إذا أحب عبداً نادى جبريل أني أحب فلاناً فأحبه

Kur Allahu ta do ndonjë njeri e thërret Xhibrilin: Unë e dua filanin andaj duaje edhe ti".

· Mëshira e madhe e tij për ummetin e vet islam dhe kureshtja e tij për udhëzimin e tyre. Thotë Allahu:

"لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ

128. Juve ju erdhi i dërguar nga lloji juaj, atij i vie rëndë për vuajtjet tuaja, sepse është lakmues i rrugës së drejtë për ju, është i ndijshëm dhe i mëshirshëm për besimtarët". (Tewbe, 128),

" وما كان الله ليعذبهم وأنت فيهم وما كان الله معذبهم وهم يستغفرون

33. Po All-llahu nuk do t'i dënojë ata, derisa ti (Muhammed) je në mesin e tyre dhe All-llahu nuk do t'i dënojë, derisa ata kërkojnë falje (istigfarë)". (Enfal, 33)
Muslimi transmeton nga Ibni Amri se Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam lexoi këtë ajet:

" رب إنهن أضللن كثيراً من الناس فمن تبعني فإنه مني ومن عصاني فإنك غفور رحيم. وإن تعذبهم فإنهم عبادك وإن تغفر لهم فإنك أنت العزيز الحكيم

36. Zoti im! Ata vërtet i shmangin (nga rruga e drejtë) shumë njerëz. E kush më respekton mua, ai është i imi (në fe), e kush më kundërshton mua, atëherë Ti je që fal dhe që mëshiron". (Ibrahim, 36),
...e pastaj ngriti duart për dua e tha:

" اللهم أمتي أمتي وبكى، فقال الله يا جبريل: اذهب إلى محمد وربك أعلم فسله فأتاه جبريل فسأله، فأخبره بما قال: وهو أعلم، فقال الله يا جبريل: اذهب إلى محمد فقال: إنا سنرضيك في أمتك ولا نسوءك

O Zoti im! Te lus për ummetin tim, te lus për ummetin tim!, dhe qau. Allahu i tha Xhibrilit: O Xhibril! Shko te Muhammedi dhe pyete se perse qanë, edhe pse Zoti e di pse ai po qanë? Shkoi Xhibrili dhe e pyeti pastaj u kthye tek Allahu dhe e lajmëroi, edhe pse Allahu e di pse ai qante. Allahu iu drejtua Xhibrilit: Shko tek Muhammedi dhe thuaji: Ne do te bëjmë te kënaqur me ummetin tënd dhe nuk do te bëjmë te ndihesh keq!".
Buhariu transmeton nga Ebu Hurejre se:

" لكل نبي دعوة مستجابة، فتعجل كل نبي دعوته، وإني اختبأت دعوتي شفاعة لأمتي يوم القيامة، فهي شاملة إن شاء الله من مات من أمتي لا يشرك بالله شيئاً

Çdo pejgamber ka patur ne dispozicion një dua, qe patjetër i është pranuar dhe çdo njeri prej tyre e ka shfrytëzuar atë ndërsa unë e kam fshehur atë për ta shfrytëzuar si ndërmjetësim për ta në Ditën e Kiametit. Ajo, nëse do Zoti, është për te gjithë ummetin tim qe vdesin pa me shoqëruar asgjë".
· Këshillimi për ummetin e vet. Thotë Allahu:

"لقد منّ الله على المؤمنين إذ بعث فيهم رسولاً من أنفسهم يتلو عليهم آياته ويزكيهم ويعلمهم الكتاب والحكمة وإن كانوا من قبل لفي ضلال مبين

Është e vërtetë se All-llahu u dha dhuratë të madhe besimtarëve, kur ndër ta nga mesi i tyre dërgoi të dërguar që atyre t'u lexojë shpalljen e Tij, t'i pastrojë ata, t'ua mësojë Kur'anin dhe sheriatin, edhe pse, më parë ata ishin krejtësisht të humbur ". (Ali Imran, 164)
· Ishte njeri me moral te larte. Thotë Allahu:

" وإنك لعلى خلق عظيم

Vërtet, ti je në një shkallë të lartë të moralit!". (Nun, 4)

[Albanian eX|PerT]

6. Forma te dashurisë se Allahut të Madhëruar për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam.

– E zgjodhi për kumtues te shpalljes se Tij te fundit. Thotë Allahu:

" الله أعلم حيث يجعل رسالته

Më së miri All-llahu e di ku ta vërë dërgesën (risalen) e vet". (En'am, 124),

" يا أيها النبي إنا أرسلناك شاهداً ومبشراً ونذيراً

45. O ti Pejgamber, Ne të dërguam ty dëshmues, lajmëtar përgëzues e qortues". (Ahzab, 45)
– Ia zbriti atij Kur'anin, siç thotë:

" لقد آتيناك سبعاً من المثاني والقرآن العظيم

87. Ne të kemi dhënë ty shtatë (ajete) që përsëriten (Fatiha përsëritet në rekate të namazit) edhe Kur'anin e madhërueshëm". (Hixhr, 87)
– Ia zgjeroi – pastroi- gjoksin, siç thotë:

" ألم نشرح لك صدرك

A nuk ta hapëm Ne gjoksin tënd?". (Inshirah, 1)

– Allahu e lëvdoi atë e tha:

" إن الله وملائكته يصلون على النبي

Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin". (Ahzab, 56)
– Allahu e nderoi atë me dostllëk (miqësi). Imam Muslimi nga Xhundubi se:

"سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَبْلَ أَنْ يَمُوتَ بِخَمْسٍ وَهُوَ يَقُولُ إِنِّي أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ أَنْ يَكُونَ لِي مِنْكُمْ خَلِيلٌ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَدْ اتَّخَذَنِي خَلِيلًا كَمَا اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا وَلَوْ كُنْتُ مُتَّخِذًا مِنْ أُمَّتِي خَلِيلًا لَاتَّخَذْتُ أَبَا بَكْرٍ خَلِيلًا

E kam dëgjuar Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam duke thënë pese dite para se te vdiste: Unë nuk e marre askënd si halil (dost-mik) pos Allahut ngase Allahu me ka bere dost (halil) ashtu siç e ka bere edhe Ibrahimin. Sikur unë ta merrja ndokë për te tille, sigurisht se do ta merrja Ebu Bekrin…".([1])
– Mëshirë për te gjitha botet, siç thotë Allahu:

" وما أرسلناك إلا رحمة للعالمين

E Ne të dërguam ty (Muhammed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat". (Enbija, 107) Imam Muslimi transmeton nga Ebu Hurejre se Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam i ishte thënë: Lutu kundër pabesimtarëve!, ndërsa ai kishte thënë:

" إني لم أبعث لعاناً، وإنما بعثت رحمة

Unë nuk jam dërguar si mallkues por si mëshirë".

7. Forma te dashurisë sonë për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam.

– Pasimi dhe nënshtrimi ndaj tij, siç na mëson Allahu:

" قل إن كنتم تحبون الله فاتبعوني يحببكم الله

Thuaj: "Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu t'ju dojë". (Ali Imran, 31),

" فلا وربك لا يؤمنون حتى يحكموك فيما شجر بينهم ثم لا يجدوا في أنفسهم حرجاً مما قضيت ويسلموا تسليماً

65. Për Zotin tënd jo, ata nuk janë besimtarë (të asaj që të zbriti ty as të asaj para teje) derisa të mos zgjedhin ty për të gjykuar në atë konflikt mes tyre, e pastaj (pas gjykimit tënd) të mos ndiejnë pakënaqësi nga gjykimi yt dhe (derisa) të mos binden sinqerisht". (Nisa, 65),

" فليحذر الذين يخالفون عن أمره أن تصيبهم فتنة أو يصيبهم عذاب أليم

prandaj, le të ruhen ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të të dërguarit) se ata do t'i zë ndonjë telashe, ose do t'i godasë dënimi i idhët". (Nur, 63),

"مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَنْ تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا

80. Kush i bindet Pejgamberit, ai i është bindur All-llahut, e kush e refuzon, Ne nuk të dërguam ty roje kundër tyre". (Nisa, 80),

" وما كان لمؤمن ولا مؤمنة إذا قضى الله ورسوله أمراً أن يكون لهم الخيرة من أمرهم

36. Kur All-llahu ka vendosur për një çështje, ose i dërguari i Tij, nuk i takon (nuk i lejohet) asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që në atë çështje të tyre personale të bëjnë ndonjë zgjidhje tjetërfare". (Ahzab, 36)
– Nderimi dhe respektimi i tij. Muhammed b. Munkediri kur e përmendte Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam qante aq shume saqë te pranishmeve iu vinte keq për te dhe e mëshironin. Ibni Mehdiu kur lexonte ndonje hadith, urdhëronte njerëzit për qetësi dhe thoshte:

" لا ترفعوا أصواتكم فوق صوت النبي ولا تجهروا له بالقول كجهر بعضكم لبعض أن تحبط أعمالكم وأنتم لا تشعرون

O ju që keni besuar, mos ngreni zërin tuaj mbi zërin e Pejgamberit dhe mos iu ngërmoni atij si i ngërmoheni njëri-tjetrit, e të zhduken veprat tuaja duke mos ditur ju". (Huxhurat, 2)

8. Njerëzit ne respektin ndaj Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam

² Arrogance. Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Seid el Hudrijj se: Derisa ishim tek Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam, i cili ndante një pre lufte, erdhi Dhu'l Huvejsare nga fisi beni temim dhe tha: O i dërguari i Allahut! Bëhu i drejte ne ndarje! Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam ia ktheu:

وَيْلَكَ وَمَنْ يَعْدِلُ إِذَا لَمْ أَعْدِلْ قَدْ خِبْتَ وَخَسِرْتَ إِنْ لَمْ أَكُنْ أَعْدِلُ فَقَالَ عُمَرُ يَا رَسُولَ اللَّهِ ائْذَنْ لِي فِيهِ فَأَضْرِبَ عُنُقَهُ فَقَالَ دَعْهُ فَإِنَّ لَهُ أَصْحَابًا يَحْقِرُ أَحَدُكُمْ صَلَاتَهُ مَعَ صَلَاتِهِمْ وَصِيَامَهُ مَعَ صِيَامِهِمْ يَقْرَءُونَ الْقُرْآنَ لَا يُجَاوِزُ تَرَاقِيَهُمْ يَمْرُقُونَ مِنْ الدِّينِ كَمَا يَمْرُقُ السَّهْمُ مِنْ الرَّمِيَّةِ

Mjere për ty! E kush ndan drejtësi nëse unë nuk ndaj. Nëse e bej një gjë te tille kam humbur dhe jam shkatërruar.
Omeri i tha: Me lejo o i dërguari i Allahut t'ia pres qafen me shpate.
Lere atë ngase ai ka shoke, qe ju e urreni namazin me ta, e urreni agjërimin me ta, ata lexojnë Kur'an por leximi nuk kalon me gjate se fytin e tyre. Ata dalin prej fesë ashtu siç del shigjeta e cila godet gjahun nga ana e kundërt e me te nuk kapet asgjë…".
² Ekstremitet dhe tejkalim kufijsh ne respekt. Për ta shëruar këtë duhet terapia vijuese:
· duhet bere dallim ne mes se drejtës se Allahut dhe te Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam,
· duhet dalluar respektin e lejuar dhe te ndaluar, ngase i lejuari është ai, qe ka baze ne fe dhe qe kryekëput d.t.th.: pasimi i tij, derisa i ndaluari është respekt me çka atij nuk i takon. Imam Ahmed transmeton nga Enesi se një njeri kishte thënë:

" يا محمد، يا سيدنا، وابن سيدنا، وخيرنا وابن خيرنا فقال: ((عليكم بقولكم ولا يستهوينكم الشيطان، أنا محمد بن عبد الله، عبد الله ورسوله، والله ما أحب أن ترفعوني فوق منزلتي التي أنزلني الله عز وجل

O Muhammed, o zotëriu ynë dhe biri i zotëriut tone, më i miri prej nesh dhe biri i më të mirit prej nesh.
Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam i tha: Mbahuni për fjalës suaj (keni kujdes se çka flisni) dhe le te mos mbizotërojë djalli mbi ju. Unë jam Muhammedi, i biri Abdullahut, rob dhe i dërguar i Allahut. Pasha Allahun! Unë nuk dua të më ngritni mbi pozitën qe ma ka dhënë Zoti im!".
Buhariu transmeton nga Ibni Omeri:

" لا تطروني كما أطرت النصارى عيسى بن مريم، فإنما أنا عبد فقولوا: عبد الله ورسوله

Mos bëni me mua siç bën të krishterët me Isain, te birin e Merjemes, ngase unë jam rob. Thuani: Rob dhe i dërguar i Allahut".
Imam Ahmedi nga Ibni Abbasi përmend se një njeri i kishte thënë Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam:

" ما شاء الله وشئت، فقال له: أجعلتني واللهَ عدلاً، بل ما شاء الله وحده

Çka të do Allahu dhe të duash ti!
Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam i tha: A më bëre të ngjashëm me Allahun, jo çka të dua unë por çka të do vetëm Allahu".
² Përkujtimi dhe dëshira e pamjes së tij. Imam Muslimi transmeton nga Ebu Hurejre se:

" من أشد أمتي لي حباً ناس يكونون بعدي يود أحدهم لو رآني بأهله وماله

Prej njerëzve që mua më donë më së shumti janë njerëzit, që do të vijnë pas meje që për të më parë do ta jepnin familjen dhe pasurinë".
Ahmedi transmeton nga Enesi se Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam ka thënë:

"يقدم عليكم غداً أقوام هم أرق قلوباً للإسلام منكم)) قال : فقدم الأشعريون فيهم أبو موسى الأشعري، فلما دنو من المدينة جعلوا يرتجزون يقولون: غداً نلقى الأحبة محمداً وحزبه فلما أن قدموا تصافحوا فكانوا هم أول من أحدث المصافحة

Nesër do te vijnë ca njerëz, qe kane zemrat me te buta se sa ju për Islam. Te nesërmen erdhën esh'arijjunët, në mesin e te cilëve edhe Musa Esh'ariu. Kur u afruan afër Medinës filluan të recitonin dhe thoshin: Nesër do t'i takojmë te dashurit: Muhamedin dhe grupin e tij. Kur erdhën u përshëndeten dorë për dore. Ata ishin të parët qe bene shprehi këtë përshëndetje dorë për dore.".
Bilallin ne momentet kur po vdiste gruaja e thërriste: Mjere për mua!, ndërsa ai thoshte:

وفرحاه!!غدا نَلقَىَ الأحبة ، محمداً وصحبه

Lum për mua! Nesër do t'i takoj te dashurit: Muhammedit dhe shokët e tij.

² Dashuria për familjen dhe farefisin e tij. Imam Muslimi transmeton nga Zejd b. Erkami:

" ألا أيها الناس فإنما أنا بشر يوشك أن يأتي رسول ربي فأجيب، وأنا تارك فيكم ثقلين: أولهما كتاب الله فيه الهدى والنور، فخذوا بكتاب الله، ثم قال: وأهل بيتي اذكركم الله في أهل بيتي

O njerëz vëni re! Unë jam njeri dhe ka gjasa qe i dërguari i Zotit tim (meleku i vdekjes) te vie dhe t'i përgjigjem. Ne mesin tuaj po i lë dy gjera të rënda: Librin e Allahut se pari, ne te cilin është udhëzimi dhe drita andaj ju kapuni për librit te Allahut. Pastaj tha: ...dhe familjen time. Keni dro Allahun ne lidhje me ta".
² Dashuria për Sunnetin e tij dhe ftuesit per ne Sunnetin e tij. Allahu i Madhëruar thotë:

" والذين جاءوا من بعدهم يقولون ربنا اغفر لنا ولإخواننا الذين سبقونا بالإيمان

10. Edhe ata që kanë ardhur pas tyre e thonë: "Zoti ynë, falna neve dhe vëllezërit tanë që para nesh u pajisën me besim". (Hashr, 10)

9. Gjurmët e dashurisë për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam.

Ø Zhvillimi dhe kultivimi i vetisë (tiparit) për dashurinë e sinqerte për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam.
Ø Te jete i devotshëm dhe pasues i Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam.
Ø Te jete pasues i denje duke iu shmangur risive-bidateve.
Ø Te jete i stolisur me tipare dhe virtyte te moralit te Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam.
Ø Te jete ne rruge te drejte e jo ithtarë i sekteve apo ideologjive te ndryshme.
Ø T'i doje dijetaret dhe thirrësit – promotorët e Sunnetit.
Ø Te përballojë fatkeqësi dhe sprova ne rrugën e thirrjes për ne fenë e Allahut dhe përkrahjen e saj.

Burimi: www.alminbar.net

Përshtati: Sedat Gani Islami

22-3-2007, e enjte

Vushtrri, Kosovë

http://www.kbi-vushtrri.com/dashuriperpejgamberin.html